Ev
Sanat
Wim Wenders, Edward Hopper ve yalnızlığın melankolik yankısı
Yönetmen Wim Wenders’ın görsel dilinin Edward Hopper’ın resmiyle pek çok ortak noktası var. Berlin’deki Bastian Gallery’deki sergisi bunu anlatıyor.
Ingeborg Ruthe
Wim Wenders, Dahlem’deki Bastian Galerisi’nde “Edward Hopper Hakkında Bildiğim İki veya Üç Şey” adlı 3 boyutlu filmden iki fotoğrafın önünde.Benjamin Pritzkuleit/Berliner Zeitung
En az iki büyük film yapımcısı, Amerikan melankolisi ve savaşın ve savaş sonrası yılların baskıcı saykodelik kasvetinin ressamı Edward Hopper’dan (1882–1967) ilham aldı. Biri Alfred Hitchcock’du. Diğeri ise, 1945’te Düsseldorf’ta doğan ve Müttefiklerin bombalarından nispeten kurtulmuş, kendi seçimiyle geçici bir Amerikalı ve kendi seçimiyle kendini adamış bir Berlinli olan Wim Wenders.
Wenders, 2020’deki 3 boyutlu kısa filmine “Edward Hopper hakkında iki veya üç şey biliyorum” diyor. Filmin şimdi Almanya prömiyeri var. Dahlem’deki Bastian Galerisi’ndeki sergide de fotoğraflar görülebilir. Sinema adamının, Hopper’ın resminin nasıl Amerikan uçsuz bucaksızlığının özü haline geldiğini ve aynı zamanda kaybolduğunu kanıtladığı bir deney. The American Friend, Paris-Texas, The Berlin Sky, Buena Vista Social Club, Pina ve The Salt of the Earth’ün yönetmeni “Hopper’ın resimleri diğer tüm resimlerden daha sinematiktir” diyor. Ve ekliyor: “20. yüzyılda başka hiç kimse işlerin nasıl devam edeceğini bilmek isteyeceğiniz şekilde resim yapmadı.”
Montana 2019." sizes="(max-width: 768px) 90vw, (max-width: 1240px) 90vw, (max-width: 1410px) 67vw, (max-width: 2560px) 42vw, (max-width: 3000px) 31vw, (max-width: 3410px) 25vw, (max-width: 3840px) 22vw, 20vw" srcset="https://Haberler.imgix.net/2023/01/20/570d446b-c570-41ff-b804-5eaf5116940e.jpeg?auto=format&fit=max&w=96&auto=compress&rect=0,35,3163,2109 96w, https://Haberler.imgix.net/2023/01/20/570d446b-c570-41ff-b804-5eaf5116940e.jpeg?auto=format&fit=max&w=128&auto=compress&rect=0,35,3163,2109 128w, https://Haberler.imgix.net/2023/01/20/570d446b-c570-41ff-b804-5eaf5116940e.jpeg?auto=format&fit=max&w=192&auto=compress&rect=0,35,3163,2109 192w, https://Haberler.imgix.net/2023/01/20/570d446b-c570-41ff-b804-5eaf5116940e.jpeg?auto=format&fit=max&w=256&auto=compress&rect=0,35,3163,2109 256w, https://Haberler.imgix.net/2023/01/20/570d446b-c570-41ff-b804-5eaf5116940e.jpeg?auto=format&fit=max&w=353&auto=compress&rect=0,35,3163,2109 353w, https://Haberler.imgix.net/2023/01/20/570d446b-c570-41ff-b804-5eaf5116940e.jpeg?auto=format&fit=max&w=470&auto=compress&rect=0,35,3163,2109 470w, https://Haberler.imgix.net/2023/01/20/570d446b-c570-41ff-b804-5eaf5116940e.jpeg?auto=format&fit=max&w=640&auto=compress&rect=0,35,3163,2109 640w, https://Haberler.imgix.net/2023/01/20/570d446b-c570-41ff-b804-5eaf5116940e.jpeg?auto=format&fit=max&w=705&auto=compress&rect=0,35,3163,2109 705w, https://Haberler.imgix.net/2023/01/20/570d446b-c570-41ff-b804-5eaf5116940e.jpeg?auto=format&fit=max&w=940&auto=compress&rect=0,35,3163,2109 940w, https://Haberler.imgix.net/2023/01/20/570d446b-c570-41ff-b804-5eaf5116940e.jpeg?auto=format&fit=max&w=1080&auto=compress&rect=0,35,3163,2109 1080w, https://Haberler.imgix.net/2023/01/20/570d446b-c570-41ff-b804-5eaf5116940e.jpeg?auto=format&fit=max&w=1410&auto=compress&rect=0,35,3163,2109 1410w, https://Haberler.imgix.net/2023/01/20/570d446b-c570-41ff-b804-5eaf5116940e.jpeg?auto=format&fit=max&w=1880&auto=compress&rect=0,35,3163,2109 1880w" src="https://Haberler.imgix.net/2023/01/20/570d446b-c570-41ff-b804-5eaf5116940e.jpeg?auto=format&fit=max&w=1880&auto=compress&rect=0,35,3163,2109" width="3163" height="2109" decoding="async" data-nimg="1" loading="lazy" style="color:transparent;width:100%;height:auto"/>
Wim Wenders filmi “Meeting on the Porch”, Butte/Montana 2019.Wenders Resimleri/Nezaket Galerie Bastian
Wender’ın filmi sözsüz idare eder. Melankolik müzik çok daha anlamlı. Film endüstrisi tarafından haksız yere ihmal edilen bir temsil türü olduğu için 3D teknolojisini seçti: “Beynin üç boyutlu görmeye pek alışık olmayan bölgelerini teşvik eden son derece şiirsel bir teknoloji.” Wenders, bir dizi Hopper tablosu seçti. bir avuç oyuncuyla Hopper’ın ruhunda bir şekilde simbiyotik olan kendi sahnelerine dönüştürmek için: 1940’tan eski bir benzin istasyonu görevlisiyle “Gaz”. Biri bununla ilgili daha fazla bilgi edinmek ister. Koyu yeşil bir Packard’ı metanetle doldurur. Şoför yerinde duruyor, bir kadın iniyor, benzinci gözünü ondan ayırmıyor. Benzin pompasının çok yakınında sigara içiyor! İbneyi uzaklaştır. İnsan neredeyse nefesini kesiyor. Ne olacak şimdi Bir patlama, alacakaranlıkta bir orman fonunda ürkütücü ilişkiyi ve durgunluğu bozacak mı? Sonra bayan tekrar biniyor, araba uzaklaşıyor. Aniden yaşlı benzin istasyonu görevlisi canlılığını kaybetti. Drama olarak yaşayan bir resim! Bu sadece filmlerde olur.
Montana, 2019." sizes="(max-width: 768px) 90vw, (max-width: 1240px) 90vw, (max-width: 1410px) 67vw, (max-width: 2560px) 42vw, (max-width: 3000px) 31vw, (max-width: 3410px) 25vw, (max-width: 3840px) 22vw, 20vw" srcset="https://Haberler.imgix.net/2023/01/20/8fc4db33-acd1-4d0d-bfec-e524895831e8.jpeg?auto=format&fit=max&w=96&auto=compress&rect=0,148,3543,2362 96w, https://Haberler.imgix.net/2023/01/20/8fc4db33-acd1-4d0d-bfec-e524895831e8.jpeg?auto=format&fit=max&w=128&auto=compress&rect=0,148,3543,2362 128w, https://Haberler.imgix.net/2023/01/20/8fc4db33-acd1-4d0d-bfec-e524895831e8.jpeg?auto=format&fit=max&w=192&auto=compress&rect=0,148,3543,2362 192w, https://Haberler.imgix.net/2023/01/20/8fc4db33-acd1-4d0d-bfec-e524895831e8.jpeg?auto=format&fit=max&w=256&auto=compress&rect=0,148,3543,2362 256w, https://Haberler.imgix.net/2023/01/20/8fc4db33-acd1-4d0d-bfec-e524895831e8.jpeg?auto=format&fit=max&w=353&auto=compress&rect=0,148,3543,2362 353w, https://Haberler.imgix.net/2023/01/20/8fc4db33-acd1-4d0d-bfec-e524895831e8.jpeg?auto=format&fit=max&w=470&auto=compress&rect=0,148,3543,2362 470w, https://Haberler.imgix.net/2023/01/20/8fc4db33-acd1-4d0d-bfec-e524895831e8.jpeg?auto=format&fit=max&w=640&auto=compress&rect=0,148,3543,2362 640w, https://Haberler.imgix.net/2023/01/20/8fc4db33-acd1-4d0d-bfec-e524895831e8.jpeg?auto=format&fit=max&w=705&auto=compress&rect=0,148,3543,2362 705w, https://Haberler.imgix.net/2023/01/20/8fc4db33-acd1-4d0d-bfec-e524895831e8.jpeg?auto=format&fit=max&w=940&auto=compress&rect=0,148,3543,2362 940w, https://Haberler.imgix.net/2023/01/20/8fc4db33-acd1-4d0d-bfec-e524895831e8.jpeg?auto=format&fit=max&w=1080&auto=compress&rect=0,148,3543,2362 1080w, https://Haberler.imgix.net/2023/01/20/8fc4db33-acd1-4d0d-bfec-e524895831e8.jpeg?auto=format&fit=max&w=1410&auto=compress&rect=0,148,3543,2362 1410w, https://Haberler.imgix.net/2023/01/20/8fc4db33-acd1-4d0d-bfec-e524895831e8.jpeg?auto=format&fit=max&w=1880&auto=compress&rect=0,148,3543,2362 1880w" src="https://Haberler.imgix.net/2023/01/20/8fc4db33-acd1-4d0d-bfec-e524895831e8.jpeg?auto=format&fit=max&w=1880&auto=compress&rect=0,148,3543,2362" width="3543" height="2362" decoding="async" data-nimg="1" loading="lazy" style="color:transparent;width:100%;height:auto"/>
Wim Wenders filmi “Fire Chief”, Butte/Montana, 2019.Wenders Resimleri/Nezaket Galerie Bastian
Birkaç dönem tıp ve felsefe okuduktan sonra Wenders, Paris’te resim eğitimi aldı. İlk filmlerini tabiri caizse “resmin başka araçlarla devamı” olarak gördüğünü söylüyor. Ve daha sonra giderek daha fazla bir anlatıcıya dönüşür. Wenders’e göre Hopper takıntılı bir sinemaseverdi ve motiflerini filmlere dayandırıyordu. 1947’de Hopper, Montana’nın enginliğinde ahşap bir ev olan “Yaz Akşamı”nı yaptı. Verandada bir çift duruyor. İlişki belirsiz, rahatsız görünüyor. Wender’in kısa filmi bile hiçbir şeyi açıklamıyor. Hüzün her şeyi alt üst eder. Ardından 1952 tarihli “Sabah Güneşi” tablosuna dayanan film sahnesi gelir. Düşüncelere dalmış, gecelikli, bacaklarını açıkta, kollarını baldırlarına koymuş yalnız bir kadın, yükselen ışığın düşen ışığına bakar. güneş. Yataktan bakışlarını büyük pencereye çevirdi. Bir otel odası mı? Bu pencere, manzarayı mecazi olarak içeriye ve dışarıya ayırır.
Bonjour hüznü, orada burada. Wenders bunun için bir tür icat eder. Uzun, ince, tüylü bir takım elbise giymiş, “Bir zamanlar Amerika’da” tarzı Borsalino şapkası. Kadını yatakta izleyen adam ne yapıyor? Sigara içmek için odadan ayrıldığında, şiddetle ona geri dönmesini emreder. Ve ıssız küçük bir kasaba ortamında yazlık bir elbise giymiş genç bir kızı takip ediyor. Yine nefesini tutuyorsun. Ama hiçbir şey olmadı. Wenders, adamı sahneye o kadar heyecan verici bir şekilde yerleştirdi ki, bir tehdit ya da rahatsızlık gibi patladı.
Yapımcı, galeride, Hopper’ın fırça darbeleri arasında donmuş gibi görünen iki film fotoğrafının önünde duruyor. Amerikalı ressamın kasvetli boşluğunun onu neden bu kadar şekillendirdiğini anlatıyor: sabah ışığı ve gece gölgeleri, ürkütücü evler. Oteldeki yalnız insanlar, boş sokaklarda, tezgahlara bakan seyyar satıcılar. Hopper bir keresinde kendisinin “psişenin zengin dünyası hakkında” olduğunu söylemişti. Wenders’ın çekimleri için ideal zemini Montana’daki hayalet bir kasabada bulduğu motifleri, biz izleyicilerde hikayeye devam etme dürtüsü uyandırıyor. Wenders, “Hopper’ın görüntülerini her zaman hiç yapılmamış filmlerden fotoğraflar olarak düşünmüşümdür,” diyor. 1977 gibi erken bir tarihte, “The American Friend” filmini çekerken, bir Hopper kataloğundan motifleri çıkardı ve bunları yönetmenin ofisinin duvarına iğneledi.
Wim Wenders, Bastian Galerisi’ndeki sergisinin açılışında fotoğraf modeli olarakHelene Kleine-Koring
Wenders, gerçeküstü ve absürde olan tutkusunu kabul ediyor. Ve hayal kurmak için. “Harap bir ev, hayalet gibi boş bir sokak, yalnız insanlar, hiçbir yere gitmeyen bir tren yolu veya bir ormanın karanlık kenarı görüyorum ve düşünüyorum: ‘Hopper gibi! Hikayeleri anlatmaya devam etmek istiyorum.” Hopper’ın resimlerinden ışık hakkında çok şey öğrendi – özel alanı işgal eden, içerideki ve dışarıdaki her şeyi bölen kutsal olmayan, genellikle soğuk bir ışık. Onu büyüleyen, belirsizliği ve gerilimi olan bu oyundur. Hopper’ı yabancılaştırmıyor, motiflerini ABD’de fiilen soyutlamaya yol açan savaş sonrası modernizm döneminden genişletiyor. Hopper gerçekçiydi, karaktere bağlı kaldı. Bunu yaparken, Wenders’e göre, “sanki anakronikti, yıldız ressam Pollock’un soyut resminin ana akımına karşı yüzüyordu.” Yine de başarılıydı. İzleyiciler kendilerini modern dünyadan bu yabancılaşma motiflerinde yeniden buldular. Ve kendinden.
wim wenders- Edward Hopper Hakkında Bildiğim İki veya Üç Şey. Bastian Galerisi, Taylorstr. 1, Dahlem, 4 Mart’a kadar, Çar-Cumartesi 11:00-17:00, ücretsiz giriş. bu Çevrimiçi zaman aralığı biletleri, yüksek talep nedeniyle şu anda tamamen rezerve edilmiştir.
Sanat
Wim Wenders, Edward Hopper ve yalnızlığın melankolik yankısı
Yönetmen Wim Wenders’ın görsel dilinin Edward Hopper’ın resmiyle pek çok ortak noktası var. Berlin’deki Bastian Gallery’deki sergisi bunu anlatıyor.
Ingeborg Ruthe
Wim Wenders, Dahlem’deki Bastian Galerisi’nde “Edward Hopper Hakkında Bildiğim İki veya Üç Şey” adlı 3 boyutlu filmden iki fotoğrafın önünde.Benjamin Pritzkuleit/Berliner Zeitung
En az iki büyük film yapımcısı, Amerikan melankolisi ve savaşın ve savaş sonrası yılların baskıcı saykodelik kasvetinin ressamı Edward Hopper’dan (1882–1967) ilham aldı. Biri Alfred Hitchcock’du. Diğeri ise, 1945’te Düsseldorf’ta doğan ve Müttefiklerin bombalarından nispeten kurtulmuş, kendi seçimiyle geçici bir Amerikalı ve kendi seçimiyle kendini adamış bir Berlinli olan Wim Wenders.
Wenders, 2020’deki 3 boyutlu kısa filmine “Edward Hopper hakkında iki veya üç şey biliyorum” diyor. Filmin şimdi Almanya prömiyeri var. Dahlem’deki Bastian Galerisi’ndeki sergide de fotoğraflar görülebilir. Sinema adamının, Hopper’ın resminin nasıl Amerikan uçsuz bucaksızlığının özü haline geldiğini ve aynı zamanda kaybolduğunu kanıtladığı bir deney. The American Friend, Paris-Texas, The Berlin Sky, Buena Vista Social Club, Pina ve The Salt of the Earth’ün yönetmeni “Hopper’ın resimleri diğer tüm resimlerden daha sinematiktir” diyor. Ve ekliyor: “20. yüzyılda başka hiç kimse işlerin nasıl devam edeceğini bilmek isteyeceğiniz şekilde resim yapmadı.”
Montana 2019." sizes="(max-width: 768px) 90vw, (max-width: 1240px) 90vw, (max-width: 1410px) 67vw, (max-width: 2560px) 42vw, (max-width: 3000px) 31vw, (max-width: 3410px) 25vw, (max-width: 3840px) 22vw, 20vw" srcset="https://Haberler.imgix.net/2023/01/20/570d446b-c570-41ff-b804-5eaf5116940e.jpeg?auto=format&fit=max&w=96&auto=compress&rect=0,35,3163,2109 96w, https://Haberler.imgix.net/2023/01/20/570d446b-c570-41ff-b804-5eaf5116940e.jpeg?auto=format&fit=max&w=128&auto=compress&rect=0,35,3163,2109 128w, https://Haberler.imgix.net/2023/01/20/570d446b-c570-41ff-b804-5eaf5116940e.jpeg?auto=format&fit=max&w=192&auto=compress&rect=0,35,3163,2109 192w, https://Haberler.imgix.net/2023/01/20/570d446b-c570-41ff-b804-5eaf5116940e.jpeg?auto=format&fit=max&w=256&auto=compress&rect=0,35,3163,2109 256w, https://Haberler.imgix.net/2023/01/20/570d446b-c570-41ff-b804-5eaf5116940e.jpeg?auto=format&fit=max&w=353&auto=compress&rect=0,35,3163,2109 353w, https://Haberler.imgix.net/2023/01/20/570d446b-c570-41ff-b804-5eaf5116940e.jpeg?auto=format&fit=max&w=470&auto=compress&rect=0,35,3163,2109 470w, https://Haberler.imgix.net/2023/01/20/570d446b-c570-41ff-b804-5eaf5116940e.jpeg?auto=format&fit=max&w=640&auto=compress&rect=0,35,3163,2109 640w, https://Haberler.imgix.net/2023/01/20/570d446b-c570-41ff-b804-5eaf5116940e.jpeg?auto=format&fit=max&w=705&auto=compress&rect=0,35,3163,2109 705w, https://Haberler.imgix.net/2023/01/20/570d446b-c570-41ff-b804-5eaf5116940e.jpeg?auto=format&fit=max&w=940&auto=compress&rect=0,35,3163,2109 940w, https://Haberler.imgix.net/2023/01/20/570d446b-c570-41ff-b804-5eaf5116940e.jpeg?auto=format&fit=max&w=1080&auto=compress&rect=0,35,3163,2109 1080w, https://Haberler.imgix.net/2023/01/20/570d446b-c570-41ff-b804-5eaf5116940e.jpeg?auto=format&fit=max&w=1410&auto=compress&rect=0,35,3163,2109 1410w, https://Haberler.imgix.net/2023/01/20/570d446b-c570-41ff-b804-5eaf5116940e.jpeg?auto=format&fit=max&w=1880&auto=compress&rect=0,35,3163,2109 1880w" src="https://Haberler.imgix.net/2023/01/20/570d446b-c570-41ff-b804-5eaf5116940e.jpeg?auto=format&fit=max&w=1880&auto=compress&rect=0,35,3163,2109" width="3163" height="2109" decoding="async" data-nimg="1" loading="lazy" style="color:transparent;width:100%;height:auto"/>
Wim Wenders filmi “Meeting on the Porch”, Butte/Montana 2019.Wenders Resimleri/Nezaket Galerie Bastian
Wender’ın filmi sözsüz idare eder. Melankolik müzik çok daha anlamlı. Film endüstrisi tarafından haksız yere ihmal edilen bir temsil türü olduğu için 3D teknolojisini seçti: “Beynin üç boyutlu görmeye pek alışık olmayan bölgelerini teşvik eden son derece şiirsel bir teknoloji.” Wenders, bir dizi Hopper tablosu seçti. bir avuç oyuncuyla Hopper’ın ruhunda bir şekilde simbiyotik olan kendi sahnelerine dönüştürmek için: 1940’tan eski bir benzin istasyonu görevlisiyle “Gaz”. Biri bununla ilgili daha fazla bilgi edinmek ister. Koyu yeşil bir Packard’ı metanetle doldurur. Şoför yerinde duruyor, bir kadın iniyor, benzinci gözünü ondan ayırmıyor. Benzin pompasının çok yakınında sigara içiyor! İbneyi uzaklaştır. İnsan neredeyse nefesini kesiyor. Ne olacak şimdi Bir patlama, alacakaranlıkta bir orman fonunda ürkütücü ilişkiyi ve durgunluğu bozacak mı? Sonra bayan tekrar biniyor, araba uzaklaşıyor. Aniden yaşlı benzin istasyonu görevlisi canlılığını kaybetti. Drama olarak yaşayan bir resim! Bu sadece filmlerde olur.
Montana, 2019." sizes="(max-width: 768px) 90vw, (max-width: 1240px) 90vw, (max-width: 1410px) 67vw, (max-width: 2560px) 42vw, (max-width: 3000px) 31vw, (max-width: 3410px) 25vw, (max-width: 3840px) 22vw, 20vw" srcset="https://Haberler.imgix.net/2023/01/20/8fc4db33-acd1-4d0d-bfec-e524895831e8.jpeg?auto=format&fit=max&w=96&auto=compress&rect=0,148,3543,2362 96w, https://Haberler.imgix.net/2023/01/20/8fc4db33-acd1-4d0d-bfec-e524895831e8.jpeg?auto=format&fit=max&w=128&auto=compress&rect=0,148,3543,2362 128w, https://Haberler.imgix.net/2023/01/20/8fc4db33-acd1-4d0d-bfec-e524895831e8.jpeg?auto=format&fit=max&w=192&auto=compress&rect=0,148,3543,2362 192w, https://Haberler.imgix.net/2023/01/20/8fc4db33-acd1-4d0d-bfec-e524895831e8.jpeg?auto=format&fit=max&w=256&auto=compress&rect=0,148,3543,2362 256w, https://Haberler.imgix.net/2023/01/20/8fc4db33-acd1-4d0d-bfec-e524895831e8.jpeg?auto=format&fit=max&w=353&auto=compress&rect=0,148,3543,2362 353w, https://Haberler.imgix.net/2023/01/20/8fc4db33-acd1-4d0d-bfec-e524895831e8.jpeg?auto=format&fit=max&w=470&auto=compress&rect=0,148,3543,2362 470w, https://Haberler.imgix.net/2023/01/20/8fc4db33-acd1-4d0d-bfec-e524895831e8.jpeg?auto=format&fit=max&w=640&auto=compress&rect=0,148,3543,2362 640w, https://Haberler.imgix.net/2023/01/20/8fc4db33-acd1-4d0d-bfec-e524895831e8.jpeg?auto=format&fit=max&w=705&auto=compress&rect=0,148,3543,2362 705w, https://Haberler.imgix.net/2023/01/20/8fc4db33-acd1-4d0d-bfec-e524895831e8.jpeg?auto=format&fit=max&w=940&auto=compress&rect=0,148,3543,2362 940w, https://Haberler.imgix.net/2023/01/20/8fc4db33-acd1-4d0d-bfec-e524895831e8.jpeg?auto=format&fit=max&w=1080&auto=compress&rect=0,148,3543,2362 1080w, https://Haberler.imgix.net/2023/01/20/8fc4db33-acd1-4d0d-bfec-e524895831e8.jpeg?auto=format&fit=max&w=1410&auto=compress&rect=0,148,3543,2362 1410w, https://Haberler.imgix.net/2023/01/20/8fc4db33-acd1-4d0d-bfec-e524895831e8.jpeg?auto=format&fit=max&w=1880&auto=compress&rect=0,148,3543,2362 1880w" src="https://Haberler.imgix.net/2023/01/20/8fc4db33-acd1-4d0d-bfec-e524895831e8.jpeg?auto=format&fit=max&w=1880&auto=compress&rect=0,148,3543,2362" width="3543" height="2362" decoding="async" data-nimg="1" loading="lazy" style="color:transparent;width:100%;height:auto"/>
Wim Wenders filmi “Fire Chief”, Butte/Montana, 2019.Wenders Resimleri/Nezaket Galerie Bastian
Birkaç dönem tıp ve felsefe okuduktan sonra Wenders, Paris’te resim eğitimi aldı. İlk filmlerini tabiri caizse “resmin başka araçlarla devamı” olarak gördüğünü söylüyor. Ve daha sonra giderek daha fazla bir anlatıcıya dönüşür. Wenders’e göre Hopper takıntılı bir sinemaseverdi ve motiflerini filmlere dayandırıyordu. 1947’de Hopper, Montana’nın enginliğinde ahşap bir ev olan “Yaz Akşamı”nı yaptı. Verandada bir çift duruyor. İlişki belirsiz, rahatsız görünüyor. Wender’in kısa filmi bile hiçbir şeyi açıklamıyor. Hüzün her şeyi alt üst eder. Ardından 1952 tarihli “Sabah Güneşi” tablosuna dayanan film sahnesi gelir. Düşüncelere dalmış, gecelikli, bacaklarını açıkta, kollarını baldırlarına koymuş yalnız bir kadın, yükselen ışığın düşen ışığına bakar. güneş. Yataktan bakışlarını büyük pencereye çevirdi. Bir otel odası mı? Bu pencere, manzarayı mecazi olarak içeriye ve dışarıya ayırır.
Bonjour hüznü, orada burada. Wenders bunun için bir tür icat eder. Uzun, ince, tüylü bir takım elbise giymiş, “Bir zamanlar Amerika’da” tarzı Borsalino şapkası. Kadını yatakta izleyen adam ne yapıyor? Sigara içmek için odadan ayrıldığında, şiddetle ona geri dönmesini emreder. Ve ıssız küçük bir kasaba ortamında yazlık bir elbise giymiş genç bir kızı takip ediyor. Yine nefesini tutuyorsun. Ama hiçbir şey olmadı. Wenders, adamı sahneye o kadar heyecan verici bir şekilde yerleştirdi ki, bir tehdit ya da rahatsızlık gibi patladı.
Yapımcı, galeride, Hopper’ın fırça darbeleri arasında donmuş gibi görünen iki film fotoğrafının önünde duruyor. Amerikalı ressamın kasvetli boşluğunun onu neden bu kadar şekillendirdiğini anlatıyor: sabah ışığı ve gece gölgeleri, ürkütücü evler. Oteldeki yalnız insanlar, boş sokaklarda, tezgahlara bakan seyyar satıcılar. Hopper bir keresinde kendisinin “psişenin zengin dünyası hakkında” olduğunu söylemişti. Wenders’ın çekimleri için ideal zemini Montana’daki hayalet bir kasabada bulduğu motifleri, biz izleyicilerde hikayeye devam etme dürtüsü uyandırıyor. Wenders, “Hopper’ın görüntülerini her zaman hiç yapılmamış filmlerden fotoğraflar olarak düşünmüşümdür,” diyor. 1977 gibi erken bir tarihte, “The American Friend” filmini çekerken, bir Hopper kataloğundan motifleri çıkardı ve bunları yönetmenin ofisinin duvarına iğneledi.
Wim Wenders, Bastian Galerisi’ndeki sergisinin açılışında fotoğraf modeli olarakHelene Kleine-Koring
Wenders, gerçeküstü ve absürde olan tutkusunu kabul ediyor. Ve hayal kurmak için. “Harap bir ev, hayalet gibi boş bir sokak, yalnız insanlar, hiçbir yere gitmeyen bir tren yolu veya bir ormanın karanlık kenarı görüyorum ve düşünüyorum: ‘Hopper gibi! Hikayeleri anlatmaya devam etmek istiyorum.” Hopper’ın resimlerinden ışık hakkında çok şey öğrendi – özel alanı işgal eden, içerideki ve dışarıdaki her şeyi bölen kutsal olmayan, genellikle soğuk bir ışık. Onu büyüleyen, belirsizliği ve gerilimi olan bu oyundur. Hopper’ı yabancılaştırmıyor, motiflerini ABD’de fiilen soyutlamaya yol açan savaş sonrası modernizm döneminden genişletiyor. Hopper gerçekçiydi, karaktere bağlı kaldı. Bunu yaparken, Wenders’e göre, “sanki anakronikti, yıldız ressam Pollock’un soyut resminin ana akımına karşı yüzüyordu.” Yine de başarılıydı. İzleyiciler kendilerini modern dünyadan bu yabancılaşma motiflerinde yeniden buldular. Ve kendinden.
wim wenders- Edward Hopper Hakkında Bildiğim İki veya Üç Şey. Bastian Galerisi, Taylorstr. 1, Dahlem, 4 Mart’a kadar, Çar-Cumartesi 11:00-17:00, ücretsiz giriş. bu Çevrimiçi zaman aralığı biletleri, yüksek talep nedeniyle şu anda tamamen rezerve edilmiştir.