Ev
Berlin
Gabriela Walde: Sanat üzerine metinlerini önce okuyucular için yazdı
Berlinli sanat eleştirmeni Gabriela Walde çok genç öldü. Değerli bir meslektaşım için ölüm ilanı.
Ingeborg Ruthe
Gabriela Walde (1962–2023)Reto Klar/Berliner Morgenpost
Berlin sanat ortamının yas tutmak için nedenleri var. 30 yılı aşkın bir süredir her zaman meraklı, açık, cana yakın yol arkadaşı ve bu şehrin farklı sanat kitlelerindeki parlak dönemlerin ve krizlerin, eğilimlerin ve (çoğunlukla politik) sıkıntıların neşeyle sertleşmiş gözlemcisi olan Gabriela Walde öldü. Bu hafta da aynı şekilde, telaşa kapılmadan, birkaç yıldır katlandığı tedavisi olmayan hastalığa ağıt yakmadan ayrıldı. 61’inde hala 40’ındaki gibi görünen kız gibi, şık ona bakmadık.
Bir buçuk aydır, gazete endüstrisinde oldukça yönetilebilir hale gelen Berlin sanat yazarları loncasından meslektaşlarımız, önemli sergilerde nerede olduğumuzu soruyorduk. Onunla gördükleri hakkında konuşmak her zaman canlandırıcı, aydınlatıcı ama tamamen rakipsiz bir deneyimdi. Genellikle teslim tarihi baskısı altındaydık, ancak her zaman sohbet etmek, işlerin nasıl gittiğini, neler olduğunu sormak için, ayrıca özel olarak – ve sanat hakkında kısa bir fikir alışverişi için zamanımız vardı. Ve ben hâlâ Potsdam Barberini Müzesi’nin salonlarındaki çok sayıda sürrealist imgeyi ya da New National Gallery’deki feminist heykeltıraş Monica Bonvicini’nin dövüş zincirlerini okuyucularımın anlayabileceği bir şekilde nasıl paketleyeceğimi düşünürken. 160 satırlık bir makalede anlayabilir ve anlayabilirdi, genellikle altı cümlede jilet gibi keskin değerlendirmesini hazırlardı: açık, zekice ve her zaman orijinal bir şekilde formüle edilmiş.
Tüm günlerin Dünya Kadınlar Günü’nde, ölüm haberiyle hâlâ şaşkın, ölüm ilanı için kelimeler arıyorum. 2018 yılına kadar Gabriela Walde, Berliner Morgenpost’un uzun metrajlı bölümünün sanat kadınıydı. Gazete endüstrisindeki kemer sıkma politikası, onu serbest çalışmaya itti. Şimdi Berlin City Magazine Tip’te, yine Weltkunst dergisinde, en son 23 Ocak’ta Viyanalı Albertina’nın ressam Ruth Baumgarte’nin Afrika resimlerine nasıl baktığına dair yazılarını okuyoruz. Her zaman olduğu gibi, Gabriela Walde’ın okuyucularını metnin içine çekmesini sağlayan, neşeyle formüle edilmiş düşünce ve duyguların düzenli bir girdabı olan ilk cümlelerdi.
Henri Nannen Okulu’nda Wolf Schneider ile gazetecilik eğitimi almış ve ondan metnin başlangıcının her şeyin başı ve her şeyin sonu olduğunu öğrenmişti. Yazarken, uzman topluluğun söylem-kuramsal beklentilerini değil, her zaman önce okuyucularını, sergileri ve stüdyoları birlikte gezdiği sıradan sanat insanlarını düşündü. Aşırı dolambaçlı, serebral açılış konuşmalarında gevrek ekmek kuru “küratörün Latincesi” hakkında ne sıklıkla sinirlendik, ama aynı zamanda bu eczane prospektüslerini şimdi yeniden sanata çevirmemiz gerektiği gerçeğiyle dalga geçtik. Ah, meslektaşım Gabriela, bunu nasıl özleyeceğim!
Berlin
Gabriela Walde: Sanat üzerine metinlerini önce okuyucular için yazdı
Berlinli sanat eleştirmeni Gabriela Walde çok genç öldü. Değerli bir meslektaşım için ölüm ilanı.
Ingeborg Ruthe
Gabriela Walde (1962–2023)Reto Klar/Berliner Morgenpost
Berlin sanat ortamının yas tutmak için nedenleri var. 30 yılı aşkın bir süredir her zaman meraklı, açık, cana yakın yol arkadaşı ve bu şehrin farklı sanat kitlelerindeki parlak dönemlerin ve krizlerin, eğilimlerin ve (çoğunlukla politik) sıkıntıların neşeyle sertleşmiş gözlemcisi olan Gabriela Walde öldü. Bu hafta da aynı şekilde, telaşa kapılmadan, birkaç yıldır katlandığı tedavisi olmayan hastalığa ağıt yakmadan ayrıldı. 61’inde hala 40’ındaki gibi görünen kız gibi, şık ona bakmadık.
Bir buçuk aydır, gazete endüstrisinde oldukça yönetilebilir hale gelen Berlin sanat yazarları loncasından meslektaşlarımız, önemli sergilerde nerede olduğumuzu soruyorduk. Onunla gördükleri hakkında konuşmak her zaman canlandırıcı, aydınlatıcı ama tamamen rakipsiz bir deneyimdi. Genellikle teslim tarihi baskısı altındaydık, ancak her zaman sohbet etmek, işlerin nasıl gittiğini, neler olduğunu sormak için, ayrıca özel olarak – ve sanat hakkında kısa bir fikir alışverişi için zamanımız vardı. Ve ben hâlâ Potsdam Barberini Müzesi’nin salonlarındaki çok sayıda sürrealist imgeyi ya da New National Gallery’deki feminist heykeltıraş Monica Bonvicini’nin dövüş zincirlerini okuyucularımın anlayabileceği bir şekilde nasıl paketleyeceğimi düşünürken. 160 satırlık bir makalede anlayabilir ve anlayabilirdi, genellikle altı cümlede jilet gibi keskin değerlendirmesini hazırlardı: açık, zekice ve her zaman orijinal bir şekilde formüle edilmiş.
Tüm günlerin Dünya Kadınlar Günü’nde, ölüm haberiyle hâlâ şaşkın, ölüm ilanı için kelimeler arıyorum. 2018 yılına kadar Gabriela Walde, Berliner Morgenpost’un uzun metrajlı bölümünün sanat kadınıydı. Gazete endüstrisindeki kemer sıkma politikası, onu serbest çalışmaya itti. Şimdi Berlin City Magazine Tip’te, yine Weltkunst dergisinde, en son 23 Ocak’ta Viyanalı Albertina’nın ressam Ruth Baumgarte’nin Afrika resimlerine nasıl baktığına dair yazılarını okuyoruz. Her zaman olduğu gibi, Gabriela Walde’ın okuyucularını metnin içine çekmesini sağlayan, neşeyle formüle edilmiş düşünce ve duyguların düzenli bir girdabı olan ilk cümlelerdi.
Henri Nannen Okulu’nda Wolf Schneider ile gazetecilik eğitimi almış ve ondan metnin başlangıcının her şeyin başı ve her şeyin sonu olduğunu öğrenmişti. Yazarken, uzman topluluğun söylem-kuramsal beklentilerini değil, her zaman önce okuyucularını, sergileri ve stüdyoları birlikte gezdiği sıradan sanat insanlarını düşündü. Aşırı dolambaçlı, serebral açılış konuşmalarında gevrek ekmek kuru “küratörün Latincesi” hakkında ne sıklıkla sinirlendik, ama aynı zamanda bu eczane prospektüslerini şimdi yeniden sanata çevirmemiz gerektiği gerçeğiyle dalga geçtik. Ah, meslektaşım Gabriela, bunu nasıl özleyeceğim!