Büyük SUV'lardaki adamlar yavaşlamaları gerektiği için korna çalsalar da, Tina Schwichtenberg sakin bir şekilde yol kenarındaki ağaçların etrafına beyaz bandajlar sarıyor. Berlin-Brandenburg'da, Buxtehude/Aşağı Saksonya'da, Mecklenburg-Batı Pomeranya'da, Schleswig-Holstein'da, eski evleri.
Yaklaşan iklim felaketinden zarar gören kentsel ve kırsal bitki örtüsünü iyileştirmek ve korumak için bu tür eylemleri defalarca gerçekleştiriyor. 1997 gibi erken bir tarihte bu fikirle Kyoto'daki iklim konferansına, ardından Pekin, Uruguay ve Polonya'ya davet edildi. Bu onurlu bir davranış olabilir ancak daha iyi bir iklim için verilen çetin mücadele hem dünya çapında hem de bizim bölgemizde hala büyük bir sorundur.
Yılmadan, bandaj malzemelerini küçük Smart'ının bagajına koyuyor ve ağaçları sarıyor. Berlin Duvarı'nın yıkılmasından önce Schleswig-Holstein'dan Berlin'e taşınan sanatçı, bugün 7 Mart'ta 80 yaşına giriyor. Ve bu nedenle – ve aynı zamanda yaklaşan Dünya Kadınlar Günü nedeniyle – memleketi Kiel ona bir gösteri ithaf ediyor.
Tina Schwichtenberg uzun vadeli kampanyası “Ağaçların Derisi” sırasında.Rolf Johanning
35 yıl önce, kışkırtıcı feminist plastik grubu “Women de Formation” kasabanın konuşulan konusuydu ve 1989'daki Özgür Berlin Sanat Sergisi'nde sıcak bir konuydu. “Bosnalı Keten” kampanyasını Yugoslav savaşında öldürülen Bosnalı kadınlara adadı. 1990'ların. Duvar kağıdı tutkalıyla katılaştırılan beyaz kumaşlardan mumya benzeri heykeller, öldürülenler için anma törenleri yaptı.
Sanatçı, yıllar önce bu şekilde, kısa ve öz anlatım tarzının çok uzağında, gerçekte temsil edilemeyecek olanı, ölümü ve acıyı biçimlendirmişti. “Soyuttu ama akılda kalıcı ve dokunaklı olmasını istedim.” Aynı zamanda Orta Çağ'daki ambalajlama sanatına da neredeyse kutsal bir gönderme yapıyor. Ve 2015'ten bu yana Akdeniz'de boğulan sayısız mülteciyi, Berlin'de, Bonn Kadın Müzesi'nde ve yakın zamanda Thüringen şehrinin sanat ödülünü aldığı Gera'da sergilenen yüzlerce armada beyaz yas teknesi enstalasyonlarıyla anıyor.
Brandenburg cennetinin bozulması: Her tekne Akdeniz'de boğulan mültecilerin anıtıdır.Rolf Johanning
Kavramsal sanatının her zaman duyusal olarak somut ve erişilebilir olması gerektiğini düşünen Schwichtenberg, sanatın “en azından dünyadaki kayıtsızlığa karşı” “çok spesifik bir şekilde” müdahale etmesi gerektiğini söylüyor. Bu yüzden sık sık anlatılmamış hayat hikayeleri içeren bulunmuş nesnelerle çalışıyor. Görüntüleri zekice ve ironik olduğu kadar basit de. Her zaman genel bağlamı kastediyor ama her şeyi önceden ayrıntılı olarak inceliyor. “Ben sadece estetik ifadeyle ilgilenmiyorum” diyor. “Çünkü kendi zamanımda eleştirel bir şekilde yaşıyorum, beni etkileyen ya da kızdıran şeyleri fark ediyorum. Ve sonra toplumumuzda işlerin ne kadar paradoksal ve aptalca olduğunu göstermek istiyorum.”
Günaydın Berlin
Bülten
Kayıt olduğunuz için teşekkürler.
E-postayla bir onay alacaksınız.
Vakfın “gelişmemiş manzaralarla” ilgili çalışmaları hakkında yorum yaptı.
Doğu Almanya'nın sona ermesinin ardından, Lichtenberg'deki genel merkezdeki devlet güvenlik departmanından aldığı parçalanmış dosyaları aceleyle streç filme dikti ve bunları “üzerinde dinlenilecek yumuşak yastıklar” olarak dağıttı. Marx ve Lenin'in kalın klasik ciltlerinin sayfalarını, toz toplayıcı olarak ironik Rady Mades'i oluşturmak için kırmızı kurdele işaretleyicilerle dekoratif tutamlar halinde yıprattı. Ve Treuhand'ın 1990'lı yıllardaki boyalı, kalın sargılı bandajlarla yaptığı çalışmalarını “Rulosuz Manzaralar” olarak yorumladı.
Aktivist rozetlerinden ve diğer Doğu Almanya madalyalarından oluşan dekoratif koleksiyonları, sosyalizmin kurucularına verilen “halılara” dikti. Ve kırsala giderek tarımsal üretim kooperatiflerine (LPG) bağlı çiftçilerin ahırlarından ve tarla arabalarından alaycı kurulumlar yaptı. Ve bir süre önce, sağcı parti AfD'nin yükselişi nedeniyle, Heine'nin “Geceleri Almanya'yı düşünürsem uykusuz kalırım…” dizesinden yola çıkarak karanlık resimler serisi çizdi.
Tina Schwichtenberg, Schwerin yakınlarındaki eski bir LPG tesisine “Arabaların Ayaklanması”nı kurdu.Rolf Johanning
Bu dizi henüz kamuoyuna açıklanmadı. Schwichtenberg, kendisi gibi içine kapanık kişilerin kendilerini nadiren ilgi odağı bulduğu Berlin'in aşırı kalabalık, küreselleşmiş sanat sirkine nadiren dahil oluyor. Yalnızca ara sıra ve çoğunlukla başkalarıyla birlikte savaşa ve ırkçılığa, insan haklarına, kadın ve çocuk haklarına ve doğanın tahrip edilmesine karşı tavır almakla ilgili sergiler yapıyor. Kendisini daha çok bir izci ve gözlemci olarak görüyor. Merak onu harekete geçirir.
Bilme arzusu ve bu izlerin okunması. Ve orada ne olduğunu ve nedenini anlama arzusu. Yok olmuş bir ülkenin izleri, yok olmuş insanların izleri, hayaller, ütopyalar. Sanatın yapılabileceği izler; kurucu, analitik ve ironik. Klaus Mann'ın “Dönüm Noktası” adlı romanının şu cümlesi ona eşlik ediyor: “İlk önce aramadığınız bir gerçeği keşfedemezsiniz, çünkü o coşku ve pathos kadar klişelere de güvenmez.
Kiel gezginleri için ipucu: “Cutis Arborum” (Ağaçların Derisi) Kiel, Kulturpark Seekamp'ta atölye çalışmaları ile 14 Nisan'a kadar her Pazar 14:00 – 17:00 arası
Yaklaşan iklim felaketinden zarar gören kentsel ve kırsal bitki örtüsünü iyileştirmek ve korumak için bu tür eylemleri defalarca gerçekleştiriyor. 1997 gibi erken bir tarihte bu fikirle Kyoto'daki iklim konferansına, ardından Pekin, Uruguay ve Polonya'ya davet edildi. Bu onurlu bir davranış olabilir ancak daha iyi bir iklim için verilen çetin mücadele hem dünya çapında hem de bizim bölgemizde hala büyük bir sorundur.
Yılmadan, bandaj malzemelerini küçük Smart'ının bagajına koyuyor ve ağaçları sarıyor. Berlin Duvarı'nın yıkılmasından önce Schleswig-Holstein'dan Berlin'e taşınan sanatçı, bugün 7 Mart'ta 80 yaşına giriyor. Ve bu nedenle – ve aynı zamanda yaklaşan Dünya Kadınlar Günü nedeniyle – memleketi Kiel ona bir gösteri ithaf ediyor.
Tina Schwichtenberg uzun vadeli kampanyası “Ağaçların Derisi” sırasında.Rolf Johanning
35 yıl önce, kışkırtıcı feminist plastik grubu “Women de Formation” kasabanın konuşulan konusuydu ve 1989'daki Özgür Berlin Sanat Sergisi'nde sıcak bir konuydu. “Bosnalı Keten” kampanyasını Yugoslav savaşında öldürülen Bosnalı kadınlara adadı. 1990'ların. Duvar kağıdı tutkalıyla katılaştırılan beyaz kumaşlardan mumya benzeri heykeller, öldürülenler için anma törenleri yaptı.
Sanatçı, yıllar önce bu şekilde, kısa ve öz anlatım tarzının çok uzağında, gerçekte temsil edilemeyecek olanı, ölümü ve acıyı biçimlendirmişti. “Soyuttu ama akılda kalıcı ve dokunaklı olmasını istedim.” Aynı zamanda Orta Çağ'daki ambalajlama sanatına da neredeyse kutsal bir gönderme yapıyor. Ve 2015'ten bu yana Akdeniz'de boğulan sayısız mülteciyi, Berlin'de, Bonn Kadın Müzesi'nde ve yakın zamanda Thüringen şehrinin sanat ödülünü aldığı Gera'da sergilenen yüzlerce armada beyaz yas teknesi enstalasyonlarıyla anıyor.
Brandenburg cennetinin bozulması: Her tekne Akdeniz'de boğulan mültecilerin anıtıdır.Rolf Johanning
Kavramsal sanatının her zaman duyusal olarak somut ve erişilebilir olması gerektiğini düşünen Schwichtenberg, sanatın “en azından dünyadaki kayıtsızlığa karşı” “çok spesifik bir şekilde” müdahale etmesi gerektiğini söylüyor. Bu yüzden sık sık anlatılmamış hayat hikayeleri içeren bulunmuş nesnelerle çalışıyor. Görüntüleri zekice ve ironik olduğu kadar basit de. Her zaman genel bağlamı kastediyor ama her şeyi önceden ayrıntılı olarak inceliyor. “Ben sadece estetik ifadeyle ilgilenmiyorum” diyor. “Çünkü kendi zamanımda eleştirel bir şekilde yaşıyorum, beni etkileyen ya da kızdıran şeyleri fark ediyorum. Ve sonra toplumumuzda işlerin ne kadar paradoksal ve aptalca olduğunu göstermek istiyorum.”
Günaydın Berlin
Bülten
Kayıt olduğunuz için teşekkürler.
E-postayla bir onay alacaksınız.
Vakfın “gelişmemiş manzaralarla” ilgili çalışmaları hakkında yorum yaptı.
Doğu Almanya'nın sona ermesinin ardından, Lichtenberg'deki genel merkezdeki devlet güvenlik departmanından aldığı parçalanmış dosyaları aceleyle streç filme dikti ve bunları “üzerinde dinlenilecek yumuşak yastıklar” olarak dağıttı. Marx ve Lenin'in kalın klasik ciltlerinin sayfalarını, toz toplayıcı olarak ironik Rady Mades'i oluşturmak için kırmızı kurdele işaretleyicilerle dekoratif tutamlar halinde yıprattı. Ve Treuhand'ın 1990'lı yıllardaki boyalı, kalın sargılı bandajlarla yaptığı çalışmalarını “Rulosuz Manzaralar” olarak yorumladı.
Aktivist rozetlerinden ve diğer Doğu Almanya madalyalarından oluşan dekoratif koleksiyonları, sosyalizmin kurucularına verilen “halılara” dikti. Ve kırsala giderek tarımsal üretim kooperatiflerine (LPG) bağlı çiftçilerin ahırlarından ve tarla arabalarından alaycı kurulumlar yaptı. Ve bir süre önce, sağcı parti AfD'nin yükselişi nedeniyle, Heine'nin “Geceleri Almanya'yı düşünürsem uykusuz kalırım…” dizesinden yola çıkarak karanlık resimler serisi çizdi.
Tina Schwichtenberg, Schwerin yakınlarındaki eski bir LPG tesisine “Arabaların Ayaklanması”nı kurdu.Rolf Johanning
Bu dizi henüz kamuoyuna açıklanmadı. Schwichtenberg, kendisi gibi içine kapanık kişilerin kendilerini nadiren ilgi odağı bulduğu Berlin'in aşırı kalabalık, küreselleşmiş sanat sirkine nadiren dahil oluyor. Yalnızca ara sıra ve çoğunlukla başkalarıyla birlikte savaşa ve ırkçılığa, insan haklarına, kadın ve çocuk haklarına ve doğanın tahrip edilmesine karşı tavır almakla ilgili sergiler yapıyor. Kendisini daha çok bir izci ve gözlemci olarak görüyor. Merak onu harekete geçirir.
Bilme arzusu ve bu izlerin okunması. Ve orada ne olduğunu ve nedenini anlama arzusu. Yok olmuş bir ülkenin izleri, yok olmuş insanların izleri, hayaller, ütopyalar. Sanatın yapılabileceği izler; kurucu, analitik ve ironik. Klaus Mann'ın “Dönüm Noktası” adlı romanının şu cümlesi ona eşlik ediyor: “İlk önce aramadığınız bir gerçeği keşfedemezsiniz, çünkü o coşku ve pathos kadar klişelere de güvenmez.
Kiel gezginleri için ipucu: “Cutis Arborum” (Ağaçların Derisi) Kiel, Kulturpark Seekamp'ta atölye çalışmaları ile 14 Nisan'a kadar her Pazar 14:00 – 17:00 arası