Düz siyah, bir görüntü gizleme veya görüntü bozulması gibi dört Haber ekranı boyunca hareket eder. Her zaman aynı görünen ama yine de her resimde farklı olan, her zaman sinir bozucu bir ritimle taşınarak her bilgiyi yutar. Yalnızca kısa anlarda, sol ve sağ kenarlarda kıymıklar halinde gerçek bir alan beliriyor ve beton sütunlar, bir otoyol ve bir inşaat alanı ortaya çıkıyor. Ancak ona uzun süre baktığınızda karanlık alan aniden fiziksel görünüyor ve geniş bir sırt, omuzlar ve kollar görebiliyorsunuz. Ancak caddenin veya yapılı çevrenin görünümüne dair herhangi bir beklenti karşılanmamaktadır. Siyahın yarattığı boşluk yalnızca gerçeküstü bir alan vaadine izin veriyor.
Berlin’de yaşayan İsveçli sanatçı Klara Lidén, dört hareketli senaryoda şehirde dolaşan ve mekanı tüm dolgunluğuyla kendine mal eden bu esrarengiz bedeni yeni Haber çalışmasında yakaladı. Attığı her adımda adeta kendi kara film dramını yaratıyor. Siyah, rengin sıfır noktası olarak görülebilir. Bazılarının bileceği gibi RGB kodu 0,0,0’dır. İsveçli sanatçı Galerie Neu’daki sergisine “(0,0,0)” adını veriyor.
Reklam | Okumaya devam etmek için kaydırın
Yürüyen gövdelerin siyahını tamamlayan beyaz ışıklı kutular, sokaklarımızda çok sayıda olduğu gibi, ekranların üzerine monte ediliyor. Işıklı reklamlar, ancak Lidén üzerlerindeki tüm boyayı kazıdı, onları tüm logolardan kurtardı – eczane için “A”, bir banka için “EC”, gece yarısı barı veya gay bar logosu – ve böylece özgürleştiler onları herhangi bir somutluktan Gecenin beyaz parıldayan vaatleri.
Klara Lidén’in çalışması çıkarımsaldır. Çöp kutuları, reklam panoları gibi şeyleri kentsel çevrenin dışına çıkarıyor ve dış katmanlarını katman katman kaldırarak, şehrin iskeletini, dikkat mekanizmalarından arındırılmış iç mekanını ortaya çıkarıyor. Sokaktan koparılan bir asfalt parçası, 2010 yılı civarında “İsimsiz”de şeklini tanınsın diye beyaz üzerine yapıştırdığı, üst üste yapıştırılan bir yığın poster, heykele dönüşüyor.
Kaba ve kaba – aynı zamanda biraz tehlikeli: Klara Lidén’in turuncu kutu heykelleriGaleri Yeni
1979’da Stockholm’de doğan cesur ve güçlü, asi ve endişeli sanatçı, her zaman toplumsal gelenekleri yıkmanın peşinde. Motivasyonu sivil itaatsizlik olan bu asi, performanslarında ve Haber çalışmalarında çift cinsiyetli bir yaratık olarak şehirde dolaşıyor ve onu büyülüyor. 2003’teki “Felçli” adlı Habersunda Stockholm metrosunda çılgınca ve beceriksizce dans ediyor.
Lidén önce Kraliyet Teknik Üniversitesi’nde, daha sonra Berlin Sanat Üniversitesi’nde mimarlık okudu, Venedik Sanat Bienali’nde özel bir ödül ve Berlin Ulusal Galeri Genç Sanat Ödülü’nü kazandı. Bugün Berlin’de yaşıyor ve çalışıyor. Eserleri New York MoMA, Stockholm Moderna Museet ve Düsseldorf Julia Stoschek Koleksiyonu gibi önemli koleksiyonlarda yer alıyor.
Lidén bir zamanlar kendisini fakir bir mimar ve amatör bir dansçı olarak tanımlamıştı. “İlerleme Efsanesi (Ay Yürüyüşü)”nde 2008’de Michael Jackson tarzında geceleri New York’un boş sokaklarında ay yürüyüşü yapıyor. Kolları ve bacakları ritmik bir şekilde hareket ediyor, kamera onun hareketini takip ederken vücudu zarif bir şekilde geriye doğru kayıyor. Sokak lambaları parlıyor ve ev ışıkları titriyor; Performansının çağrıştırdığı acı dolu romantizm, melankolik bir piyano ile pekiştiriliyor ve geceleri şehre bir ağıt oluşturuyor.
Lidén, “(0,0,0)”da bu ilerleme mitini ustaca bir ironiyle yeniden ele alıyor ve sanki akustik bir anıymışçasına galeri mekânında melankolik bir ses duyuluyor, siyah bedenin yürüyüşüne eşlik ediyor. turuncu metal kutuların yankılanan sesi. Kentsel mekandan sökülmüş ve belirsiz nesneler bulundu: üzerlerine oturabilir ve kara film dramasını huzur içinde izleyebilirsiniz.
Galeri Yeni, Linienstraße 119 abc, Mitte. 7 Ekim’e kadar
Berlin’de yaşayan İsveçli sanatçı Klara Lidén, dört hareketli senaryoda şehirde dolaşan ve mekanı tüm dolgunluğuyla kendine mal eden bu esrarengiz bedeni yeni Haber çalışmasında yakaladı. Attığı her adımda adeta kendi kara film dramını yaratıyor. Siyah, rengin sıfır noktası olarak görülebilir. Bazılarının bileceği gibi RGB kodu 0,0,0’dır. İsveçli sanatçı Galerie Neu’daki sergisine “(0,0,0)” adını veriyor.
Reklam | Okumaya devam etmek için kaydırın
Yürüyen gövdelerin siyahını tamamlayan beyaz ışıklı kutular, sokaklarımızda çok sayıda olduğu gibi, ekranların üzerine monte ediliyor. Işıklı reklamlar, ancak Lidén üzerlerindeki tüm boyayı kazıdı, onları tüm logolardan kurtardı – eczane için “A”, bir banka için “EC”, gece yarısı barı veya gay bar logosu – ve böylece özgürleştiler onları herhangi bir somutluktan Gecenin beyaz parıldayan vaatleri.
Klara Lidén’in çalışması çıkarımsaldır. Çöp kutuları, reklam panoları gibi şeyleri kentsel çevrenin dışına çıkarıyor ve dış katmanlarını katman katman kaldırarak, şehrin iskeletini, dikkat mekanizmalarından arındırılmış iç mekanını ortaya çıkarıyor. Sokaktan koparılan bir asfalt parçası, 2010 yılı civarında “İsimsiz”de şeklini tanınsın diye beyaz üzerine yapıştırdığı, üst üste yapıştırılan bir yığın poster, heykele dönüşüyor.
Kaba ve kaba – aynı zamanda biraz tehlikeli: Klara Lidén’in turuncu kutu heykelleriGaleri Yeni
1979’da Stockholm’de doğan cesur ve güçlü, asi ve endişeli sanatçı, her zaman toplumsal gelenekleri yıkmanın peşinde. Motivasyonu sivil itaatsizlik olan bu asi, performanslarında ve Haber çalışmalarında çift cinsiyetli bir yaratık olarak şehirde dolaşıyor ve onu büyülüyor. 2003’teki “Felçli” adlı Habersunda Stockholm metrosunda çılgınca ve beceriksizce dans ediyor.
Lidén önce Kraliyet Teknik Üniversitesi’nde, daha sonra Berlin Sanat Üniversitesi’nde mimarlık okudu, Venedik Sanat Bienali’nde özel bir ödül ve Berlin Ulusal Galeri Genç Sanat Ödülü’nü kazandı. Bugün Berlin’de yaşıyor ve çalışıyor. Eserleri New York MoMA, Stockholm Moderna Museet ve Düsseldorf Julia Stoschek Koleksiyonu gibi önemli koleksiyonlarda yer alıyor.
Lidén bir zamanlar kendisini fakir bir mimar ve amatör bir dansçı olarak tanımlamıştı. “İlerleme Efsanesi (Ay Yürüyüşü)”nde 2008’de Michael Jackson tarzında geceleri New York’un boş sokaklarında ay yürüyüşü yapıyor. Kolları ve bacakları ritmik bir şekilde hareket ediyor, kamera onun hareketini takip ederken vücudu zarif bir şekilde geriye doğru kayıyor. Sokak lambaları parlıyor ve ev ışıkları titriyor; Performansının çağrıştırdığı acı dolu romantizm, melankolik bir piyano ile pekiştiriliyor ve geceleri şehre bir ağıt oluşturuyor.
Lidén, “(0,0,0)”da bu ilerleme mitini ustaca bir ironiyle yeniden ele alıyor ve sanki akustik bir anıymışçasına galeri mekânında melankolik bir ses duyuluyor, siyah bedenin yürüyüşüne eşlik ediyor. turuncu metal kutuların yankılanan sesi. Kentsel mekandan sökülmüş ve belirsiz nesneler bulundu: üzerlerine oturabilir ve kara film dramasını huzur içinde izleyebilirsiniz.
Galeri Yeni, Linienstraße 119 abc, Mitte. 7 Ekim’e kadar