Bu Şubat 2024'te her şey var. Daha az şiirsel düşünen insanların çok daha acı bir şekilde Azrail olarak adlandırdığı Friend Hein, bir kez daha Berlin görsel sanat sahnesinin eski kuşağı arasında hüzünlü zanaatını gerçekleştirmekle meşgul. Ve böylece, son birkaç gündeki bir dizi ölüm ilanından sonra, hafta sonunun eşiğinde, yeni öğrendiğimiz gibi, Batı Berlin “Genç Vahşiler”in babası Karl Horst Hödicke'nin olduğunu duyurmak zorundayız. , 8 Şubat'ta ailesiyle birlikte hayatını kaybetti. 85 yaşındaydı.
Haber bizi tamamen hazırlıksız yakaladı, çünkü yakın zamanda Berlin'de Hödicke'nin tutkulu resimlerinin yer aldığı iki büyük sergi açıldı: Mitte'deki Telgraf Ofisi'ndeki König Galerisi'nde ve oğluyla birlikte çalıştığı Charlottenburg'daki Noack resim dökümhanesinin galerisinde. Eski ressam için artık fazla büyüyen Potsdamer Platz'daki efsanevi atölyeyi uzun süredir işleten ressam Jonas Hödicke'ye büyük bir gösteri yapıldı. Her iki yerde de bu ressamı özel kılan şeyin ne olduğunu görebilirsiniz. Ve kalıyor.
Geniş fırça darbeleri ve etkileyici renk paleti, motiflerini asla nostaljik değil, özellikle Berlin Duvarı'nın yıkılması ve 1990'da yeniden birleşme sonrasında hızla değişen kentsel manzaraya ilişkin ironik ve alaycı hatıralar haline getiriyor. Ancak Hödicke, kendisini hiçbir zaman bir Berlinli olarak görmedi. tarihçi, özellikle zamanımızın hızlı dinamikleri karşısında meraklı bir bakış açısına sahip “sert bir gözlemci” olarak. Ve ayrıca Berlin'in şehir babalarının ve annelerinin, geleceğe yönelik bazen yüce, bazen taşralı planlarıyla kendi yollarında durdukları birçok şey için.
Karl Horst Hödicke öldü: gece sahneleri ve Berlin ile ilgili filmler
Nürnberg yerlisi, 1977'den itibaren Berlin'de Helmut Middendorf, Rainer Fetting, Elvira Bach, Ina Barfuß ve Salomé ile birlikte o zamanın muhteşem sergisi “Yeni Vahşiler”de kendilerini sunan bir grubun parçasıydı. Middendorf ve Salomé daha sonra Documenta katılımcısı ve şu anda UdK olan Berlin Sanat Üniversitesi'nde profesör olan Hödicke'nin resim sınıfına dahil oldular.
Karl Horst Hödicke: “Kafesindeki Kaplan”, 1989, tuval üzerine reçine VG Bildkunst Bonn 2024/Karl Horst Hödicke/O.Kramer
Daha 1960'larda neo-ekspresyonist resimde son derece bireysel formlar ve gestalt sembolleri keşfetmişti; bu formlar öncelikle Brücke dışavurumcularından, gestalt sembollerinden ve Kirchner, Heckel ve Schmidt-Rottluff'un sevimsiz, güzel manzaralarından ilham alıyordu. Batı'daki sanat piyasasında soyutluğun hakim olduğu bir dönemde Hödicke figüre sadık kaldı ama her zaman deneyseldi. Ve her zaman biraz anlaşılması güç, gerçeküstü ve gizemli olana olan eğiliminizi keşfettiniz.
Karl Horst Hödicke'nin ölüm ilanı: Kıvılcımlar kelimenin tam anlamıyla uçuyor
Zaten 1963'te, Koberling, Petrick, Sorge, Lüpertz, Baselitz gibi (kendisi gibi soyutlamanın emirlerine karşı bu yeni, etkileyici figürasyona yönelmiş olan) ressam arkadaşlarıyla birlikte efsanevi kişisel gelişim galerisi Großgörschen 35'i kurmadan bir yıl önce. Batı'da yaygın olan), bu Triptiği “Büyük Kasap” olarak resmetti. Berlinische Galerie'ye ait olan başyapıt, Beckmann'ın figür alegorileriyle aynı derecede karmaşık bir görüntü kompozisyonu ve kısaltılmış perspektifle ilişkilidir – ancak ünlü dışavurumcunun aksine, yüzeyden neredeyse plastiğe sürülmüştür. İlk bakışta, kelimenin tam anlamıyla “parçalar uçuşuyor” şeklinde yapılmış, mistik figürler ve alegorik sembolizm içeren güçlü bir tablo, Hödicke'ye göre “rengin gelmesine izin vermek… Vurulan ve sonra şekil kendini gösterene kadar itilen bir renk haline geliyor.”
Hödicke'nin ilk dönem geniş formatlı tuvalleri çoğunlukla metropollerin anonimliği ve insan soğukluğuyla ilgiliydi. Ve Ulbricht Duvarı'nın geçtiği ve yıkıntılardan çıkmak için çabalayan ön cephedeki şehirdeki durum hakkında. Bunun sonucunda “Savaş Bakanlığı” (1977) gibi dövüş motifleri ya da “Kara Gobi”de (1982) duvar yakınındaki arabaların loş farlarındaki gece sahneleri ortaya çıktı. Resmi olarak De Stijl ressamı Piet Mondrian'ın tipik kırmızı, mavi ve sarı renklerinin tekrarlanan yankıları vardı. Hödicke ayrıca etkileyici heykeller de yarattı. Ve filmler yaptı. Berlin'le ilgili.
Bu ressamla şehri Berlin arasında bir aşk-nefret ilişkisi olsa gerek. Bu paradoks, 2019'da Berlinische Galerie'deki büyük retrospektif sergisi de dahil olmak üzere sergilerinin her birinde açıkça ortaya çıktı. Çalışma bloklarındaki ve bireysel resimlerindeki her şey, figür ve şehir manzarasının, gözlem ve deneyin enerjik bir karışımıydı; daha önceleri coşkulu, yaşlandıkça biraz daha lirik, daha dingin.
Eser sergileri : Noack resim dökümhanesi galerisi, Spreeboard 9, 11 Mayıs'a kadar, Pazartesi-Perşembe 12:00-17:00, Cuma-Cumartesi 12:00-18:00; Telgraf Bürosundaki König Galerisi, Monbijoustraße 11, Salı – Cumartesi, 12:00 – 18:00
Karl Horst Hödicke: “İsimsiz”, 1985, kağıt üzerine guajDB Koleksiyonu/KH Hödicke/VG Bild-Kunst, Bonn 2020
Haber bizi tamamen hazırlıksız yakaladı, çünkü yakın zamanda Berlin'de Hödicke'nin tutkulu resimlerinin yer aldığı iki büyük sergi açıldı: Mitte'deki Telgraf Ofisi'ndeki König Galerisi'nde ve oğluyla birlikte çalıştığı Charlottenburg'daki Noack resim dökümhanesinin galerisinde. Eski ressam için artık fazla büyüyen Potsdamer Platz'daki efsanevi atölyeyi uzun süredir işleten ressam Jonas Hödicke'ye büyük bir gösteri yapıldı. Her iki yerde de bu ressamı özel kılan şeyin ne olduğunu görebilirsiniz. Ve kalıyor.
Geniş fırça darbeleri ve etkileyici renk paleti, motiflerini asla nostaljik değil, özellikle Berlin Duvarı'nın yıkılması ve 1990'da yeniden birleşme sonrasında hızla değişen kentsel manzaraya ilişkin ironik ve alaycı hatıralar haline getiriyor. Ancak Hödicke, kendisini hiçbir zaman bir Berlinli olarak görmedi. tarihçi, özellikle zamanımızın hızlı dinamikleri karşısında meraklı bir bakış açısına sahip “sert bir gözlemci” olarak. Ve ayrıca Berlin'in şehir babalarının ve annelerinin, geleceğe yönelik bazen yüce, bazen taşralı planlarıyla kendi yollarında durdukları birçok şey için.
Karl Horst Hödicke öldü: gece sahneleri ve Berlin ile ilgili filmler
Nürnberg yerlisi, 1977'den itibaren Berlin'de Helmut Middendorf, Rainer Fetting, Elvira Bach, Ina Barfuß ve Salomé ile birlikte o zamanın muhteşem sergisi “Yeni Vahşiler”de kendilerini sunan bir grubun parçasıydı. Middendorf ve Salomé daha sonra Documenta katılımcısı ve şu anda UdK olan Berlin Sanat Üniversitesi'nde profesör olan Hödicke'nin resim sınıfına dahil oldular.
Karl Horst Hödicke: “Kafesindeki Kaplan”, 1989, tuval üzerine reçine VG Bildkunst Bonn 2024/Karl Horst Hödicke/O.Kramer
Daha 1960'larda neo-ekspresyonist resimde son derece bireysel formlar ve gestalt sembolleri keşfetmişti; bu formlar öncelikle Brücke dışavurumcularından, gestalt sembollerinden ve Kirchner, Heckel ve Schmidt-Rottluff'un sevimsiz, güzel manzaralarından ilham alıyordu. Batı'daki sanat piyasasında soyutluğun hakim olduğu bir dönemde Hödicke figüre sadık kaldı ama her zaman deneyseldi. Ve her zaman biraz anlaşılması güç, gerçeküstü ve gizemli olana olan eğiliminizi keşfettiniz.
Karl Horst Hödicke'nin ölüm ilanı: Kıvılcımlar kelimenin tam anlamıyla uçuyor
Zaten 1963'te, Koberling, Petrick, Sorge, Lüpertz, Baselitz gibi (kendisi gibi soyutlamanın emirlerine karşı bu yeni, etkileyici figürasyona yönelmiş olan) ressam arkadaşlarıyla birlikte efsanevi kişisel gelişim galerisi Großgörschen 35'i kurmadan bir yıl önce. Batı'da yaygın olan), bu Triptiği “Büyük Kasap” olarak resmetti. Berlinische Galerie'ye ait olan başyapıt, Beckmann'ın figür alegorileriyle aynı derecede karmaşık bir görüntü kompozisyonu ve kısaltılmış perspektifle ilişkilidir – ancak ünlü dışavurumcunun aksine, yüzeyden neredeyse plastiğe sürülmüştür. İlk bakışta, kelimenin tam anlamıyla “parçalar uçuşuyor” şeklinde yapılmış, mistik figürler ve alegorik sembolizm içeren güçlü bir tablo, Hödicke'ye göre “rengin gelmesine izin vermek… Vurulan ve sonra şekil kendini gösterene kadar itilen bir renk haline geliyor.”
Hödicke'nin ilk dönem geniş formatlı tuvalleri çoğunlukla metropollerin anonimliği ve insan soğukluğuyla ilgiliydi. Ve Ulbricht Duvarı'nın geçtiği ve yıkıntılardan çıkmak için çabalayan ön cephedeki şehirdeki durum hakkında. Bunun sonucunda “Savaş Bakanlığı” (1977) gibi dövüş motifleri ya da “Kara Gobi”de (1982) duvar yakınındaki arabaların loş farlarındaki gece sahneleri ortaya çıktı. Resmi olarak De Stijl ressamı Piet Mondrian'ın tipik kırmızı, mavi ve sarı renklerinin tekrarlanan yankıları vardı. Hödicke ayrıca etkileyici heykeller de yarattı. Ve filmler yaptı. Berlin'le ilgili.
Bu ressamla şehri Berlin arasında bir aşk-nefret ilişkisi olsa gerek. Bu paradoks, 2019'da Berlinische Galerie'deki büyük retrospektif sergisi de dahil olmak üzere sergilerinin her birinde açıkça ortaya çıktı. Çalışma bloklarındaki ve bireysel resimlerindeki her şey, figür ve şehir manzarasının, gözlem ve deneyin enerjik bir karışımıydı; daha önceleri coşkulu, yaşlandıkça biraz daha lirik, daha dingin.
Eser sergileri : Noack resim dökümhanesi galerisi, Spreeboard 9, 11 Mayıs'a kadar, Pazartesi-Perşembe 12:00-17:00, Cuma-Cumartesi 12:00-18:00; Telgraf Bürosundaki König Galerisi, Monbijoustraße 11, Salı – Cumartesi, 12:00 – 18:00
Karl Horst Hödicke: “İsimsiz”, 1985, kağıt üzerine guajDB Koleksiyonu/KH Hödicke/VG Bild-Kunst, Bonn 2020