Bu her gün olmuyor: Dünyanın en önemli gazetelerinden biri olan New York Times (NYT), Doğu sanatına büyük bir makale ayırıyor: “Demir Perdenin Arkasında Özgürce Sanat Yaratmaya Cesaret Etmek”. Almanca: “Demir Perdenin arkasında özgür sanat yaratmaya cesaret edin”. Etkinlik, Mart ayına kadar Minneapolis, Minnesota'daki Walker Sanat Merkezi'nde izlenebilecek “Çoklu Gerçeklikler: Doğu Bloku'nda Deneysel Sanat, 1960'lar-1980'ler” sergisidir. Sergi daha sonra Phoenix ve Vancouver'a gidecek. NYT'ye göre bu, bir Amerikan müzesinde bugüne kadar sergilenen, komünist devletlerin sanatına ilişkin en önemli genel bakışı temsil ediyor.
Yüze yakın sanatçı temsil ediliyor. NYT'ye göre ortak noktaları cesaret: “Hareket kısıtlamalarının, devlet sansürünün ve gizli polis gözetiminin sanatsal özgürlükle eşleşemeyeceği inancı.” NYT ayrıca Friedrichshain ressamı Jürgen Wittdorf'tan (1932–2018) da özellikle bahsediyor: “Doğu Almanya'daki iktidar partisinin bir üyesi olan Jürgen Wittdorf, 1964'te Leipzig'de bir spor salonunu dekore etmekle görevlendirildi ve açıkça homoerotik örnek işçilerin linocutlarını yaptı. Duşlarda kardeşlik içindeyiz.”
Reklam | Okumaya devam etmek için kaydırın
Makalede, 1953 doğumlu, Erfurt ve Berlin'de çalışan Gabriele Stötzer'in de altı çiziliyor: “Stötzer, iltica etme fırsatı bulduğunda bile Doğu Almanya'da kaldı ve 1984'te kadın kıyafeti giyen bir erkeğin bir dizi fotoğrafını çekti. çorap ve topuklu ayakkabıyla gururla kameraya bakıyor. Modelinin yalnızca 'Winfried' olduğunu biliyordu ama Duvar'ın yıkılmasından sonra bu sözde yabancının aslında bir Stasi ajanı olduğunu öğrendi.”
Son olarak NYT, “liberal olmayan Macaristan'da ve dijital siber uzayda bile” bu tür devlet gözetiminin zamanının sona erdiği sonucuna varıyor. Ancak bir başka açıdan da, konu Doğu Berlin olduğunda NYT'nin şu anki teşhisi oldukça sert: “Doğu Berlin, sanat dünyasının Shenzhen'i, küresel kültür endüstrisinin düşük maaşlı bir arka ofisi haline geldi.” Bu muhtemelen şu anlama geliyor: Sanatçılar çalışıyor Doğu Berlin'de çok ucuz; onların sanatı başka yerlerde altına dönüşüyor.
Günaydın Berlin
Bülten
Kayıt olduğunuz için teşekkürler.
E-postayla bir onay alacaksınız.
Yüze yakın sanatçı temsil ediliyor. NYT'ye göre ortak noktaları cesaret: “Hareket kısıtlamalarının, devlet sansürünün ve gizli polis gözetiminin sanatsal özgürlükle eşleşemeyeceği inancı.” NYT ayrıca Friedrichshain ressamı Jürgen Wittdorf'tan (1932–2018) da özellikle bahsediyor: “Doğu Almanya'daki iktidar partisinin bir üyesi olan Jürgen Wittdorf, 1964'te Leipzig'de bir spor salonunu dekore etmekle görevlendirildi ve açıkça homoerotik örnek işçilerin linocutlarını yaptı. Duşlarda kardeşlik içindeyiz.”
Reklam | Okumaya devam etmek için kaydırın
Makalede, 1953 doğumlu, Erfurt ve Berlin'de çalışan Gabriele Stötzer'in de altı çiziliyor: “Stötzer, iltica etme fırsatı bulduğunda bile Doğu Almanya'da kaldı ve 1984'te kadın kıyafeti giyen bir erkeğin bir dizi fotoğrafını çekti. çorap ve topuklu ayakkabıyla gururla kameraya bakıyor. Modelinin yalnızca 'Winfried' olduğunu biliyordu ama Duvar'ın yıkılmasından sonra bu sözde yabancının aslında bir Stasi ajanı olduğunu öğrendi.”
Son olarak NYT, “liberal olmayan Macaristan'da ve dijital siber uzayda bile” bu tür devlet gözetiminin zamanının sona erdiği sonucuna varıyor. Ancak bir başka açıdan da, konu Doğu Berlin olduğunda NYT'nin şu anki teşhisi oldukça sert: “Doğu Berlin, sanat dünyasının Shenzhen'i, küresel kültür endüstrisinin düşük maaşlı bir arka ofisi haline geldi.” Bu muhtemelen şu anlama geliyor: Sanatçılar çalışıyor Doğu Berlin'de çok ucuz; onların sanatı başka yerlerde altına dönüşüyor.
Günaydın Berlin
Bülten
Kayıt olduğunuz için teşekkürler.
E-postayla bir onay alacaksınız.