Yakın görüş neredeyse aşırıdır. Tabancanın namlusunu doğrudan izleyiciye doğrultan genç kadının bakışı, mimikleri, mimikleri küçümseyici: Resmin başlığı: “Kendilerinin olmayan bir şeyi benden isteyenler için.” Hiç şüphe yok ki Cornelia Slime, MeToo tartışmasıyla ilgili açık bir açıklama yaptı.
Ama aynı zamanda nazik ve şiirsel olabilir – absürd zevki olan bir hikaye anlatıcısı. “Güvercin” resminde Picasso’nun barış kuşu, kızın saç tutamlarını şefkatle açık kanatların üzerine bırakıyor. Ressamın gösterisine neden “Gerilmeme izin vermeyeceğim – kendimin örülmesine izin vermeyeceğim” dediği bir şekilde şimdi anlaşılıyor. Şiirlerinden birinden bir dörtlük. Bunları Belediye Galerisi odalarında okuyabilir ve ayrıca hoparlörlerden duyabilirsiniz.
Hayır, Cornelia Slime’ın yetmişinci yaş gününden (4 Temmuz) çok kısa bir süre önce Dresden’de iki sergi düzenlemesi bir geri dönüş değil. Berlinli, GDR döneminde “Elbe’deki Floransa” olarak ünlenen şehirde, Brühlsche Terrasse’deki ünlü sanat akademisinde okudu. Her ne kadar neredeyse hiç kimsenin gerçek Floransa’ya gitmesine izin verilmedi. Ancak ressam olarak köklerini burada buldu: 1970’lerdeki çalışmaları sırasında hafta sonlarını Dresden resim müzelerinde eski ve yeni ustalarla geçirdi. Diyor ki: “Bu benim ilk büyük aşkımdı!”
Cornelia Slime: “Benden hakkı olmayan bir şey isteyenler için”, 2022, tuval üzerine akrilik, asfalt cila ve gomalakCity Gallery Dresden/özel mülkiyet/ Philipp WL Günther
Elbette, 40 yılı aşkın bir süre sonra bu müze görünümleri onun için iyi. Her şey nihayet Dresden’de başladı: Radikal resim yapma arzusu, dar görüşlülüğe ve vesayetçi devlet aygıtına karşı öfke, başkaldırı, ülkeyi Batı’ya terk eden pek çok sanatçı arkadaşın duyduğu keder: AR Penck, Ralf Kerbach, Helge Leiberg. Sonra, Doğu Berlin’de okumaktan döndükten sonra, 1981’den sonra sergi yasağı geldi. 1984’te o da ressam olan küçük oğlu Moritz ile batıya gitti. Bir gurbetçi.
O zamanlar neredeyse onu parçalıyordu: Dresden’deki sanatçı ortamındaki ve (yeniden birleşmeden sonra geri taşındığı) Prenzlauer Berg’deki arkadaşlarına veda etmek. Her şeyin çok garip olduğu, parasız, temassız batıda yeni başlangıç sertti. Sonra New York için DAAD bursunu aldı. Ve duvar düştü. Aniden her şey yeniden oradaydı, arkadaşlar, geçmiş. Ve ayrıca Doğu Berlin’de her zaman gözetlenmenin acı deneyimi. Ve bu, bir zamanlar Prenzlauer Berg’in sanatçı ve edebiyat camiasındaki en iyi arkadaşı olan ve onu Super 8 filmlerinde kafasına plastik bir torba geçirip çıplak tenine bağlayarak çekilen inatçı, yasak vücut hareketlerini yapmaya teşvik eden kişiden geliyor. : Wolf Biermann’ın “Sascha pisliği” olarak ifşa ettiği Sascha Anderson.
1991 tarihli fotoğrafa göre, bu garip “portrenin” konusu “hain”: ağzından ve kulağından siyah bir sopa çıkan siyah takım elbiseli bir adam. Galerie Neue Meister koleksiyonuna aittir.
“Verräter”, 1991. Cornelia Schleime, Stasi dosyasını okuduktan sonra resmi yaptı.Galeri Yeni Ustalar Dresden
Slime’ın Dresden’deki Belediye Galerisi’ndeki 20 sürükleyici resminden kanatların hışırtısı, muhtemelen aynı zamanda gıcırtı ve gaklama sesleri duyuluyor. Garip kuşlar kelimenin tam anlamıyla tuvalin içine uçarlar, garip ip saçlı kızlara ve Rapunzel örgülü kadın figürlerine doğru uçarlar, boynuz haline gelirler, Laocoon yılanları. Kızların saçlarına yapılan örgüler ve fiyonklar takı olabileceği gibi azap vesilesi de olabilir. Bazılarının dudaklarının arasında çiçekler ve yapraklar vardır.
Ressam, Sheep’s Head ile ironik bir “otoportre” olarak bikinili kendini gösteriyor. İnsan-hayvan-bitki gibi ara varlıklar oldukları için hiçbir sanat şemasına uymayan insanların gerçeküstü, melankolik imgelerinde radikal hayal gücü köpürüyor. Genç kadınlar, Altın Post’u aramak için Argonot olurlar. Bu mitoloji, peri masalları, feminist ve aynı zamanda “başka bir şey” arayışı içinde yeniden boyanmış gerçeküstü. Ancak bu “öteki”, zamanımızın saçmalığıdır. Slime kamuflaj çizdiğini söylüyor.
Cornelia Slime: “Koyun gibi otoportre”, 2010, tuval üzerine akrilik, asfalt boya ve gomalakŞehir Galerisi/Philipp WL Günther
Kendini tasvir etme arzuları neredeyse sonsuz görünüyor. Mürekkep ve sulu boya, akrilik boya, gomalak ve asfalt boyanın alışılmadık bir karışımından oluşan tuval üzerine denediği resimsel dünyalarına kendini kaptırıyor. “Her şeyden kendini çekerek”, yalnızca yüzeyle, algının söz dağarcığıyla, anılarla, öykülerle, imgeye dönüşen sahnelerle diyalog içinde çalıştığını söylüyor. Olmak gerekiyor. Kahramanları sık sık garip bir şekilde kaybolmuş, olup bitenlerden etkilenmemiş gibi gösteren büyülü motifler. Nötr Haberin Detayları, mekansal bir yerelleştirmeyi imkansız kılar. Ressam, figürlerinin ne kadar gizemli ve belirsiz göründüğünü çok iyi bilerek, “Ama beni her zaman hayali olan değil, yer ilgilendiriyor” diye güvence veriyor.
2016’da Berlin şehrinden imrenilen Hannah Höch Ödülü’nü bana idolünü açıkladığında aldı: Dresden’den gelen ve Worpswede ve Bremen’de ünlü olan ama genç yaşta ölen ressam Paula Modersohn-Becker – onun gibi biri , hayata katlanmak için sürekli kaçtığı resimsel dünyalardaydı.
Prenzlauer Berg’deki stüdyosunda ressam Cornelia SlimeLena Giovanniazzi
Ve doğadaki, tercihen kuzey Brandenburg’daki bedensel eylemler, Cornelia Slime için hala şiirsel karşı-gerçeklikler: “Çirkin gerçekle çıldırmamak için güzellikle hayatta kalın.”
“70. yaşı için Cornelia Slime”, Dresden: kentsel galeri, Wilsdruffer Str.2, 13 Ağustos’a kadar, Sal–Paz 10:00–18:00/Cum: 19:00 ve Albertinum, Tzschirnerplatz 2, 13 Ağustos’a kadar (ilk çalışmalar, vücut hareketleri, Super 8 filmler), Sal–Paz 10:00–18:00
Ama aynı zamanda nazik ve şiirsel olabilir – absürd zevki olan bir hikaye anlatıcısı. “Güvercin” resminde Picasso’nun barış kuşu, kızın saç tutamlarını şefkatle açık kanatların üzerine bırakıyor. Ressamın gösterisine neden “Gerilmeme izin vermeyeceğim – kendimin örülmesine izin vermeyeceğim” dediği bir şekilde şimdi anlaşılıyor. Şiirlerinden birinden bir dörtlük. Bunları Belediye Galerisi odalarında okuyabilir ve ayrıca hoparlörlerden duyabilirsiniz.
Hayır, Cornelia Slime’ın yetmişinci yaş gününden (4 Temmuz) çok kısa bir süre önce Dresden’de iki sergi düzenlemesi bir geri dönüş değil. Berlinli, GDR döneminde “Elbe’deki Floransa” olarak ünlenen şehirde, Brühlsche Terrasse’deki ünlü sanat akademisinde okudu. Her ne kadar neredeyse hiç kimsenin gerçek Floransa’ya gitmesine izin verilmedi. Ancak ressam olarak köklerini burada buldu: 1970’lerdeki çalışmaları sırasında hafta sonlarını Dresden resim müzelerinde eski ve yeni ustalarla geçirdi. Diyor ki: “Bu benim ilk büyük aşkımdı!”
Cornelia Slime: “Benden hakkı olmayan bir şey isteyenler için”, 2022, tuval üzerine akrilik, asfalt cila ve gomalakCity Gallery Dresden/özel mülkiyet/ Philipp WL Günther
Elbette, 40 yılı aşkın bir süre sonra bu müze görünümleri onun için iyi. Her şey nihayet Dresden’de başladı: Radikal resim yapma arzusu, dar görüşlülüğe ve vesayetçi devlet aygıtına karşı öfke, başkaldırı, ülkeyi Batı’ya terk eden pek çok sanatçı arkadaşın duyduğu keder: AR Penck, Ralf Kerbach, Helge Leiberg. Sonra, Doğu Berlin’de okumaktan döndükten sonra, 1981’den sonra sergi yasağı geldi. 1984’te o da ressam olan küçük oğlu Moritz ile batıya gitti. Bir gurbetçi.
O zamanlar neredeyse onu parçalıyordu: Dresden’deki sanatçı ortamındaki ve (yeniden birleşmeden sonra geri taşındığı) Prenzlauer Berg’deki arkadaşlarına veda etmek. Her şeyin çok garip olduğu, parasız, temassız batıda yeni başlangıç sertti. Sonra New York için DAAD bursunu aldı. Ve duvar düştü. Aniden her şey yeniden oradaydı, arkadaşlar, geçmiş. Ve ayrıca Doğu Berlin’de her zaman gözetlenmenin acı deneyimi. Ve bu, bir zamanlar Prenzlauer Berg’in sanatçı ve edebiyat camiasındaki en iyi arkadaşı olan ve onu Super 8 filmlerinde kafasına plastik bir torba geçirip çıplak tenine bağlayarak çekilen inatçı, yasak vücut hareketlerini yapmaya teşvik eden kişiden geliyor. : Wolf Biermann’ın “Sascha pisliği” olarak ifşa ettiği Sascha Anderson.
1991 tarihli fotoğrafa göre, bu garip “portrenin” konusu “hain”: ağzından ve kulağından siyah bir sopa çıkan siyah takım elbiseli bir adam. Galerie Neue Meister koleksiyonuna aittir.
“Verräter”, 1991. Cornelia Schleime, Stasi dosyasını okuduktan sonra resmi yaptı.Galeri Yeni Ustalar Dresden
Slime’ın Dresden’deki Belediye Galerisi’ndeki 20 sürükleyici resminden kanatların hışırtısı, muhtemelen aynı zamanda gıcırtı ve gaklama sesleri duyuluyor. Garip kuşlar kelimenin tam anlamıyla tuvalin içine uçarlar, garip ip saçlı kızlara ve Rapunzel örgülü kadın figürlerine doğru uçarlar, boynuz haline gelirler, Laocoon yılanları. Kızların saçlarına yapılan örgüler ve fiyonklar takı olabileceği gibi azap vesilesi de olabilir. Bazılarının dudaklarının arasında çiçekler ve yapraklar vardır.
Ressam, Sheep’s Head ile ironik bir “otoportre” olarak bikinili kendini gösteriyor. İnsan-hayvan-bitki gibi ara varlıklar oldukları için hiçbir sanat şemasına uymayan insanların gerçeküstü, melankolik imgelerinde radikal hayal gücü köpürüyor. Genç kadınlar, Altın Post’u aramak için Argonot olurlar. Bu mitoloji, peri masalları, feminist ve aynı zamanda “başka bir şey” arayışı içinde yeniden boyanmış gerçeküstü. Ancak bu “öteki”, zamanımızın saçmalığıdır. Slime kamuflaj çizdiğini söylüyor.
Cornelia Slime: “Koyun gibi otoportre”, 2010, tuval üzerine akrilik, asfalt boya ve gomalakŞehir Galerisi/Philipp WL Günther
Kendini tasvir etme arzuları neredeyse sonsuz görünüyor. Mürekkep ve sulu boya, akrilik boya, gomalak ve asfalt boyanın alışılmadık bir karışımından oluşan tuval üzerine denediği resimsel dünyalarına kendini kaptırıyor. “Her şeyden kendini çekerek”, yalnızca yüzeyle, algının söz dağarcığıyla, anılarla, öykülerle, imgeye dönüşen sahnelerle diyalog içinde çalıştığını söylüyor. Olmak gerekiyor. Kahramanları sık sık garip bir şekilde kaybolmuş, olup bitenlerden etkilenmemiş gibi gösteren büyülü motifler. Nötr Haberin Detayları, mekansal bir yerelleştirmeyi imkansız kılar. Ressam, figürlerinin ne kadar gizemli ve belirsiz göründüğünü çok iyi bilerek, “Ama beni her zaman hayali olan değil, yer ilgilendiriyor” diye güvence veriyor.
2016’da Berlin şehrinden imrenilen Hannah Höch Ödülü’nü bana idolünü açıkladığında aldı: Dresden’den gelen ve Worpswede ve Bremen’de ünlü olan ama genç yaşta ölen ressam Paula Modersohn-Becker – onun gibi biri , hayata katlanmak için sürekli kaçtığı resimsel dünyalardaydı.
Prenzlauer Berg’deki stüdyosunda ressam Cornelia SlimeLena Giovanniazzi
Ve doğadaki, tercihen kuzey Brandenburg’daki bedensel eylemler, Cornelia Slime için hala şiirsel karşı-gerçeklikler: “Çirkin gerçekle çıldırmamak için güzellikle hayatta kalın.”
“70. yaşı için Cornelia Slime”, Dresden: kentsel galeri, Wilsdruffer Str.2, 13 Ağustos’a kadar, Sal–Paz 10:00–18:00/Cum: 19:00 ve Albertinum, Tzschirnerplatz 2, 13 Ağustos’a kadar (ilk çalışmalar, vücut hareketleri, Super 8 filmler), Sal–Paz 10:00–18:00