Birkaç yıl önce, Hamburger Bahnhof Müzesi'nin arkasındaki Rieckhallen'de, Carl Andre'nin kare, yeşil-gri-mavi ve toprak renginde yanardöner metal plakalardan oluşan devasa alanında bir kez daha dolaşabildik. O zamanlar bunun bir veda performansı olduğunu hissediyorduk.
2004'ten bu yana ünlü Flick Koleksiyonu'na ev sahipliği yapan Rieckhallen, yıkılma tehdidiyle karşı karşıya kaldı. Salonların sahipleri olan bir grup yatırımcı, siteye daha lüks daireler inşa etmek istiyordu. Hayal kırıklığına uğrayan İsviçreli koleksiyoncu ve patron Friedrich Christian Flick, 2021'deki ünlü koleksiyonunun çoğunu geri çekti ve Berlin'e geri dönülmez bir şekilde sırtını döndü.
Ancak Flick, heykeltıraş Carl Andre'nin Amerikan minimalizminin çarpıcı bir örneği olan, anlatılan metal alanı da dahil olmak üzere bir dizi eseri Ulusal Galeri'ye cömertçe bağışlamıştı. Yük trenlerinde frenci olarak çalışmış, kendini gösterişli bir şekilde “zanaatkar”, sanatta acıklı ve kahramanca olan her şeyi reddeden pragmatik bir “teknisyen” olarak tanımlayan bir sanatçı tarafından oluşturuldu. Bunun bir tuhaflık olarak yorumlandığını soğukkanlılıkla kabul etti: Her zaman bir tulum giyerdi.
Reklam | Okumaya devam etmek için kaydırın
Andre 88 yaşında New York'ta öldü
Rieckhallen, Berlinli politikacılar ve anlayışlı yatırımcılar arasındaki zorlu müzakereler sonucunda yapılan arazi takası yoluyla kurtarıldı. Bu nedenle müzede, 1935'te Massachusetts'te doğan ve minimalist tarzın vücut bulmuş hali olan New Yorker'ın bu radikal minimalist heykeline de yer açıldı. Perşembe günü Carl Andre'nin ölüm haberi geldi; 88 yaşında New York'ta öldü.
1960'larda, Pollock Çevresindeki Soyut Resim hâlâ pazara hakimken, Andre'nin sert, geometrik ve havalı formları estetik bir saldırıydı. Arkadaşı Frank Stella'nın stüdyosunda çalışan Andre, Brancusi'nin “Sonsuz Sütun” gibi en basit formlarından ilham aldı ve yerde yatan veya ayakta duran, genellikle zar zor işlenmiş ahşap, tuğla, çelik, alüminyum, bakırdan yapılmış heykeller oluşturdu. , kurşun ve granit, ancak bazı parçalar resmi olarak tamamen değiştirilebilir – yani modüler.
Andre, “uzayın kesilmesi” ve çizgilerin, kabartmaların ve yüzeylerin geniş düzenlemesiyle ilgileniyordu. Yaşlılığına kadar farklı yerlerden duyusal algılamayla ilgilendi. Böyle bir panel alanına giren, malzemeleri ayaklarının altında hisseden, içeri girerken ses ve tonları duyan, ışığın malzemeler üzerindeki değişimini kendi gölgeleri aracılığıyla görebilen herkes sanatın ne kadar zorlu olabileceğini bilir.
Günaydın Berlin
Bülten
Kayıt olduğunuz için teşekkürler.
E-postayla bir onay alacaksınız.
2004'ten bu yana ünlü Flick Koleksiyonu'na ev sahipliği yapan Rieckhallen, yıkılma tehdidiyle karşı karşıya kaldı. Salonların sahipleri olan bir grup yatırımcı, siteye daha lüks daireler inşa etmek istiyordu. Hayal kırıklığına uğrayan İsviçreli koleksiyoncu ve patron Friedrich Christian Flick, 2021'deki ünlü koleksiyonunun çoğunu geri çekti ve Berlin'e geri dönülmez bir şekilde sırtını döndü.
Ancak Flick, heykeltıraş Carl Andre'nin Amerikan minimalizminin çarpıcı bir örneği olan, anlatılan metal alanı da dahil olmak üzere bir dizi eseri Ulusal Galeri'ye cömertçe bağışlamıştı. Yük trenlerinde frenci olarak çalışmış, kendini gösterişli bir şekilde “zanaatkar”, sanatta acıklı ve kahramanca olan her şeyi reddeden pragmatik bir “teknisyen” olarak tanımlayan bir sanatçı tarafından oluşturuldu. Bunun bir tuhaflık olarak yorumlandığını soğukkanlılıkla kabul etti: Her zaman bir tulum giyerdi.
Reklam | Okumaya devam etmek için kaydırın
Andre 88 yaşında New York'ta öldü
Rieckhallen, Berlinli politikacılar ve anlayışlı yatırımcılar arasındaki zorlu müzakereler sonucunda yapılan arazi takası yoluyla kurtarıldı. Bu nedenle müzede, 1935'te Massachusetts'te doğan ve minimalist tarzın vücut bulmuş hali olan New Yorker'ın bu radikal minimalist heykeline de yer açıldı. Perşembe günü Carl Andre'nin ölüm haberi geldi; 88 yaşında New York'ta öldü.
1960'larda, Pollock Çevresindeki Soyut Resim hâlâ pazara hakimken, Andre'nin sert, geometrik ve havalı formları estetik bir saldırıydı. Arkadaşı Frank Stella'nın stüdyosunda çalışan Andre, Brancusi'nin “Sonsuz Sütun” gibi en basit formlarından ilham aldı ve yerde yatan veya ayakta duran, genellikle zar zor işlenmiş ahşap, tuğla, çelik, alüminyum, bakırdan yapılmış heykeller oluşturdu. , kurşun ve granit, ancak bazı parçalar resmi olarak tamamen değiştirilebilir – yani modüler.
Andre, “uzayın kesilmesi” ve çizgilerin, kabartmaların ve yüzeylerin geniş düzenlemesiyle ilgileniyordu. Yaşlılığına kadar farklı yerlerden duyusal algılamayla ilgilendi. Böyle bir panel alanına giren, malzemeleri ayaklarının altında hisseden, içeri girerken ses ve tonları duyan, ışığın malzemeler üzerindeki değişimini kendi gölgeleri aracılığıyla görebilen herkes sanatın ne kadar zorlu olabileceğini bilir.
Günaydın Berlin
Bülten
Kayıt olduğunuz için teşekkürler.
E-postayla bir onay alacaksınız.