Tüm teknoid şekillerin ve ekipmanların yer aldığı stüdyo fotoğrafları bunu zaten ortaya koyuyor: Beyaz gömlekli adam Hans Uhlmann bir ütopyacıydı; deneysel heykel misyoneriydi. Ayrıca bazen siyah tebeşirle veya kaynaklı metalle çizim yaparken proleter iş gömleği giyiyordu.
Sanatçılar genellikle hızlı bir şekilde küresel başarının ilgi odağı olmak isterken, Steglitz'deki bu makine mühendisi tel, çelik ve kağıttan yapılmış yapılarla uzaya açılmanın peşindeydi. Bu onun 1945'te Nazi diktatörlüğünden sonra yeni bir başlangıç, Antifa kampanyası ve yıkıcı dünya savaşı nedeniyle “büyük hain” olarak Tegel'de hapsedilmesi fikriydi.
“Bin yıllık” felaketin ardından Batı Berlin Sanat Üniversitesi'nde biçimlendirici bir öğretmen olan, aynı zamanda Rosen Galerisi'nde dışlanmış modernizmin tutkulu bir sergi organizatörü ve Berlin sanat ortamının yeniden canlandırılması için bir ağ oluşturucu olan Uhlmann'ın artık bu proje kapsamında değerlendirilmesi bekleniyor. Almanya'da metal heykel sanatının kurucusu. Hayatının eserleri arasında 242 heykel ve 1.125'ten fazla çizim yer alıyor. Mirasçılar mülkü ve arşivi Berlinische Galerie Devlet Müzesi'ne devretti. 50 yıl sonra ilk retrospektif olan “Deneysel Şekillendirme” sergisi burada başladı.
Hans Uhlmann: “İsimsiz”, 1934 VG Bild-Kunst, Bonn 2024/ Ralf Hansen
Naziler döneminde TU Berlin'deki işini 'yozlaşmış' damgasıyla kaybeden ve hapis cezasının ardından ülke dışına göçü seçen sol görüşlü sanatçı, 1950'li yılların başından itibaren kamusal alanlardaki heykelleri için Senato'dan siparişler aldı. . Deutsche Oper'ın önündeki meşhur “katlanması” ve Hansaviertel'deki çarpıcı çelik yapı bu şekilde yaratıldı. Amacı uzayın genişlemesiydi. Figüratif formları ustalıkla yapılandırmacı kompozisyonlara dönüştürdü. Belling, Calder ve Naum Gabo gibi modern heykeltıraşlardan ilham aldı. Hacmin mekanın bir ifadesi olarak reddedilmesi çağrısında bulunan ve katı kütlenin resimsel bir unsur olarak reddedilmesini talep eden ikincisinin manifestosu da Uhlmann'ın programı haline geldi. Ve böylece o zaman için benzersiz ve eğitici olan yapıcı, soyut bir çalışma geliştirdi.
Tiergarten'deki Hansaviertel, 1957'de, o zamanlar hayal edilen “Yarının Şehri” için efsanevi Interbau'nun oyun alanı, 1958'de büyüleyici bir Uhlmann heykeline kavuştu. Gümüşi çelikten yapılmış yer kaplayan, fütüristik ve şiirsel yapı, sedye ve yüklerden oluşan tipik bir plastik ayaktan ziyade dansa benzer bir sallanmayı temsil ediyor.Uzun sensörleri ve küresel şekliyle devasa ama aynı zamanda huzurlu, dost canlısı bir böcek düşünülebilir. üstte dokunsal araçlar. Rüzgar metal yapı boyunca ıslık çalarak estiğinde, ince, neredeyse kozmik bir ses duyduğunuzu bile düşünürsünüz.
Hans Uhlmann'ın Hansaplatz'taki heykel için son tasarımı, 1957/58VG Bild-Kunst, Bonn 2024/BG
Bu kentsel alan sembolünün zarif modeli, Berlinische Galerie'deki bir kaide üzerinde duruyor ve neredeyse havada süzülüyormuş gibi görünüyor. Berlin'in en karizmatik savaş sonrası avangardistlerinden birinin sergisinin önsözünü oluşturuyor. Hemen arkasında ise model ve duvar kağıdı olarak Uhlmann'ın meşhur metal “kıvrımı” salonun tavanına doğru uzanıyor. Orijinali, uzaya geri dönmek isteyen uçan bir uzaylı yaratık gibi yıllardır Deutsche Oper'ın önünde duruyor. Halk dilinde hiç de bilim kurguya benzemeyen bir isim buldu: “şiş kebap şişi”.
Konstrüktivist şekillendirme ve katlama ilkesi (bundan sadece geçerken bahsetmek gerekir), duvar ve bölge sınırı boyunca diyalojik olarak çalıştı, usta metal heykeltıraş Fritz Kühn'ün çalıştığı Grünau'ya ve eski Doğulu avangardist Hermann Glöckner'in çalıştığı Dresden'e. Soyutlamaları sosyalist gerçekçiliğin tam ortasına yerleştirmek için kendi soyutlamalarını yaratmaya cesaret etti.
Hans Uhlmann: “İsimsiz”, 1947 VG Bild-Kunst, Bonn 2024/Anja Elisabeth Witte
Küratör Ilka Voermann, Berlinische Galerie'nin elindeki Uhlmann'ın eserlerinin aslan payını düzenlemeyi başardı. Ulusal Galeri ve Kupferstichkabinett başka çalışmalara da katkıda bulundu. Ve böylece 30'ların sonları ve 40'ların başlarından kalma kablo kafalarının ve çizimlerin önünde duruyoruz. O sıralarda Uhlmann, Krupp'sche Registrierkassen-GmbH'de geçimini sağlıyordu ve hatta yeni bir hesaplama makinesi icat etti. Ancak “yasak” sanatını sessizce yaptı. Bunlara baktığımızda, kavramsal yapısına rağmen yapılandırmacı yaklaşımın kafadan doğmadığını, sezgiden kaynaklandığını görüyoruz. Tel türleri ve metal yüzeylerden yapılmış kübist kafalar fizyonomiye sahiptir ve karakterleri temsil eder. 1950'li yılların çalışmalarında, çizimlerinde ve kırılgan “dans eden” metal figürlerinde bile algı ve duygu hala işin içindedir. Heykeltıraş için dans; hareket, onca kötü yılın ardından güzellik, dinamizm, kucaklaşma, yaşam sevinci anlamına geliyordu. O zamanlar “mekansal heykel” üzerinde çalıştığını belirtmişti, “tıpkı dünyanın ağırlığını ve dansçı uçuyormuş gibi göründüğünde üzerindeki eğitim çalışmasını fark etmemeniz gibi, bu meselenin üstesinden gelinmiş gibi görünüyor” sahnenin karşısında.
Günaydın Berlin
Bülten
Kayıt olduğunuz için teşekkürler.
E-postayla bir onay alacaksınız.
O dönemde HdK onu profesör, Sanat Akademisi ise üye olarak atadı. Sergilenen modellerden yavaş yavaş çizimlerden ve her türlü temsili formdan nasıl koptuklarını görebilirsiniz. Uhlmann, Documenta'ya, São Paulo ve Venedik Bienali'ne ve New York'taki MoMA'ya davetler alarak, şehrin modern sanat sahnesinin giderek daha fazla elçisi haline geldi. Bu ona, 1960'tan sonuna kadar “uzay astronomisi” olarak adlandırdığı ve içten dışa doğru inşa edilen kuleler ve sütunlara odaklandığı büyük mimari sanat projeleri için enerji verdi.
Hans Uhlmann: “Baş Fetişi II”, 1967 VG Bild-Kunst, Bonn 2024/Galerie Haas, Berlin/Lea Gryze
Eski Federal Cumhuriyet'in şehirlerinde, Roma'da ve Berlin'in batısındaki kamusal alanlar için bu tür 17 çalışma; örneğin, bugünkü UdK müzik fakültesi önündeki “Konçertosu” ve Soğuk Savaş sırasında bölünmüş Berlin'in çelik simgesi. Filarmoni'nin çatısında Uhlmann'ın sanatının ne kadar çağdaş olduğu kanıtlanıyor. Her ne kadar son 30 yılın küreselleşen sanat dünyası bu sanatçı-mühendisi unutmuş olsa da. Artık onları nihayet yeniden keşfedebilir veya yeniden keşfedebiliriz: evrensel bir ütopyada parçalı parçalardan birlikte akan bu inşa gücü çizgileri.
Hans Uhlmann: Deneysel şekillendirme. Berlinische Galerie, Alte Jakobstr. 124-128, 13 Mayıs'a kadar, Çarşamba-Pazartesi 10:00-18:00, Perşembe 20:00'ye kadar.
Sanatçılar genellikle hızlı bir şekilde küresel başarının ilgi odağı olmak isterken, Steglitz'deki bu makine mühendisi tel, çelik ve kağıttan yapılmış yapılarla uzaya açılmanın peşindeydi. Bu onun 1945'te Nazi diktatörlüğünden sonra yeni bir başlangıç, Antifa kampanyası ve yıkıcı dünya savaşı nedeniyle “büyük hain” olarak Tegel'de hapsedilmesi fikriydi.
“Bin yıllık” felaketin ardından Batı Berlin Sanat Üniversitesi'nde biçimlendirici bir öğretmen olan, aynı zamanda Rosen Galerisi'nde dışlanmış modernizmin tutkulu bir sergi organizatörü ve Berlin sanat ortamının yeniden canlandırılması için bir ağ oluşturucu olan Uhlmann'ın artık bu proje kapsamında değerlendirilmesi bekleniyor. Almanya'da metal heykel sanatının kurucusu. Hayatının eserleri arasında 242 heykel ve 1.125'ten fazla çizim yer alıyor. Mirasçılar mülkü ve arşivi Berlinische Galerie Devlet Müzesi'ne devretti. 50 yıl sonra ilk retrospektif olan “Deneysel Şekillendirme” sergisi burada başladı.
Hans Uhlmann: “İsimsiz”, 1934 VG Bild-Kunst, Bonn 2024/ Ralf Hansen
Naziler döneminde TU Berlin'deki işini 'yozlaşmış' damgasıyla kaybeden ve hapis cezasının ardından ülke dışına göçü seçen sol görüşlü sanatçı, 1950'li yılların başından itibaren kamusal alanlardaki heykelleri için Senato'dan siparişler aldı. . Deutsche Oper'ın önündeki meşhur “katlanması” ve Hansaviertel'deki çarpıcı çelik yapı bu şekilde yaratıldı. Amacı uzayın genişlemesiydi. Figüratif formları ustalıkla yapılandırmacı kompozisyonlara dönüştürdü. Belling, Calder ve Naum Gabo gibi modern heykeltıraşlardan ilham aldı. Hacmin mekanın bir ifadesi olarak reddedilmesi çağrısında bulunan ve katı kütlenin resimsel bir unsur olarak reddedilmesini talep eden ikincisinin manifestosu da Uhlmann'ın programı haline geldi. Ve böylece o zaman için benzersiz ve eğitici olan yapıcı, soyut bir çalışma geliştirdi.
Tiergarten'deki Hansaviertel, 1957'de, o zamanlar hayal edilen “Yarının Şehri” için efsanevi Interbau'nun oyun alanı, 1958'de büyüleyici bir Uhlmann heykeline kavuştu. Gümüşi çelikten yapılmış yer kaplayan, fütüristik ve şiirsel yapı, sedye ve yüklerden oluşan tipik bir plastik ayaktan ziyade dansa benzer bir sallanmayı temsil ediyor.Uzun sensörleri ve küresel şekliyle devasa ama aynı zamanda huzurlu, dost canlısı bir böcek düşünülebilir. üstte dokunsal araçlar. Rüzgar metal yapı boyunca ıslık çalarak estiğinde, ince, neredeyse kozmik bir ses duyduğunuzu bile düşünürsünüz.
Hans Uhlmann'ın Hansaplatz'taki heykel için son tasarımı, 1957/58VG Bild-Kunst, Bonn 2024/BG
Bu kentsel alan sembolünün zarif modeli, Berlinische Galerie'deki bir kaide üzerinde duruyor ve neredeyse havada süzülüyormuş gibi görünüyor. Berlin'in en karizmatik savaş sonrası avangardistlerinden birinin sergisinin önsözünü oluşturuyor. Hemen arkasında ise model ve duvar kağıdı olarak Uhlmann'ın meşhur metal “kıvrımı” salonun tavanına doğru uzanıyor. Orijinali, uzaya geri dönmek isteyen uçan bir uzaylı yaratık gibi yıllardır Deutsche Oper'ın önünde duruyor. Halk dilinde hiç de bilim kurguya benzemeyen bir isim buldu: “şiş kebap şişi”.
Konstrüktivist şekillendirme ve katlama ilkesi (bundan sadece geçerken bahsetmek gerekir), duvar ve bölge sınırı boyunca diyalojik olarak çalıştı, usta metal heykeltıraş Fritz Kühn'ün çalıştığı Grünau'ya ve eski Doğulu avangardist Hermann Glöckner'in çalıştığı Dresden'e. Soyutlamaları sosyalist gerçekçiliğin tam ortasına yerleştirmek için kendi soyutlamalarını yaratmaya cesaret etti.
Hans Uhlmann: “İsimsiz”, 1947 VG Bild-Kunst, Bonn 2024/Anja Elisabeth Witte
Küratör Ilka Voermann, Berlinische Galerie'nin elindeki Uhlmann'ın eserlerinin aslan payını düzenlemeyi başardı. Ulusal Galeri ve Kupferstichkabinett başka çalışmalara da katkıda bulundu. Ve böylece 30'ların sonları ve 40'ların başlarından kalma kablo kafalarının ve çizimlerin önünde duruyoruz. O sıralarda Uhlmann, Krupp'sche Registrierkassen-GmbH'de geçimini sağlıyordu ve hatta yeni bir hesaplama makinesi icat etti. Ancak “yasak” sanatını sessizce yaptı. Bunlara baktığımızda, kavramsal yapısına rağmen yapılandırmacı yaklaşımın kafadan doğmadığını, sezgiden kaynaklandığını görüyoruz. Tel türleri ve metal yüzeylerden yapılmış kübist kafalar fizyonomiye sahiptir ve karakterleri temsil eder. 1950'li yılların çalışmalarında, çizimlerinde ve kırılgan “dans eden” metal figürlerinde bile algı ve duygu hala işin içindedir. Heykeltıraş için dans; hareket, onca kötü yılın ardından güzellik, dinamizm, kucaklaşma, yaşam sevinci anlamına geliyordu. O zamanlar “mekansal heykel” üzerinde çalıştığını belirtmişti, “tıpkı dünyanın ağırlığını ve dansçı uçuyormuş gibi göründüğünde üzerindeki eğitim çalışmasını fark etmemeniz gibi, bu meselenin üstesinden gelinmiş gibi görünüyor” sahnenin karşısında.
Günaydın Berlin
Bülten
Kayıt olduğunuz için teşekkürler.
E-postayla bir onay alacaksınız.
O dönemde HdK onu profesör, Sanat Akademisi ise üye olarak atadı. Sergilenen modellerden yavaş yavaş çizimlerden ve her türlü temsili formdan nasıl koptuklarını görebilirsiniz. Uhlmann, Documenta'ya, São Paulo ve Venedik Bienali'ne ve New York'taki MoMA'ya davetler alarak, şehrin modern sanat sahnesinin giderek daha fazla elçisi haline geldi. Bu ona, 1960'tan sonuna kadar “uzay astronomisi” olarak adlandırdığı ve içten dışa doğru inşa edilen kuleler ve sütunlara odaklandığı büyük mimari sanat projeleri için enerji verdi.
Hans Uhlmann: “Baş Fetişi II”, 1967 VG Bild-Kunst, Bonn 2024/Galerie Haas, Berlin/Lea Gryze
Eski Federal Cumhuriyet'in şehirlerinde, Roma'da ve Berlin'in batısındaki kamusal alanlar için bu tür 17 çalışma; örneğin, bugünkü UdK müzik fakültesi önündeki “Konçertosu” ve Soğuk Savaş sırasında bölünmüş Berlin'in çelik simgesi. Filarmoni'nin çatısında Uhlmann'ın sanatının ne kadar çağdaş olduğu kanıtlanıyor. Her ne kadar son 30 yılın küreselleşen sanat dünyası bu sanatçı-mühendisi unutmuş olsa da. Artık onları nihayet yeniden keşfedebilir veya yeniden keşfedebiliriz: evrensel bir ütopyada parçalı parçalardan birlikte akan bu inşa gücü çizgileri.
Hans Uhlmann: Deneysel şekillendirme. Berlinische Galerie, Alte Jakobstr. 124-128, 13 Mayıs'a kadar, Çarşamba-Pazartesi 10:00-18:00, Perşembe 20:00'ye kadar.