Yoksulluğun kanıtı mı yoksa sağduyu mu? Münih’in havaalanı patronlarının az önce kararlaştırdığı şey, bazıları ve diğerleri tarafından görülebilir.
Her halükarda, bu dünyanın modern havalimanlarındaki sanat uzun bir geleneğe sahiptir. iyi hissetme geleneği. Ayrıca prestij geleneği. Olabildiğince ünlü sanatçıları işe almak adettendir. 1992’de yeni Münih Havalimanı’nın açılışını Amerikalı Keith Sonnier’in (şüphesiz dünyanın en büyük ışık sanatçılarından biriydi) 1,2 km uzunluğundaki yeraltı neon “Lightway” ile açılışı yaptığında ne kadar heyecan vericiydi! O zamandan bu yana, milyonlarca hava yolcusundan bir sonraki terminale giden renkli refakatçinin yıllık teknik bakım maliyetleri yaklaşık 8.500 Euro’yu buldu; artı elektrik maliyetleri. Renkli tüpler paradan tasarruf etmek için uzun süre karanlıkta kaldı ve elektrikler kesildi.
2025 yılına kadar hazır olması gereken altı yeni yolcu biniş köprüsü ile genişletilmiş Terminal 1 için dört yeni sanat eseri de planlandı. Flughafen GmbH yönetimi (yüzde 51’i Bavyera Serbest Eyaleti’ne aittir) şimdi bu projenin “ekonomik durum” nedeniyle uygulanmayacağını açıkladı. Karar, örneğin ünlü Avusturyalı sanatçı Inge Dick’i etkiliyor. Dört mevsim fotoğraflarından dördü binanın duvarlarını büyük formatta süslemeliydi.
Münihli heykeltıraş Dorothea Reese-Heim için de hayal kırıklığı ve hüsran: Yolcu biniş köprülerinden birini cam ve çelikten renkli nesnelerle tasarlamak için yaptırdığı proje şimdi iptal edildi; ondan önceki yarışmada olduğu gibi. Havalimanı yönetimine göre, binada sanata yatırım yapmaktan kaçınmak zorunda kalıyor insan. “Şirketin ekonomik durumu tekrar izin verir vermez” konunun ele alınacağına dair güvence kulağa düz olmaktan çok uzak. Ve sanatçılara hazırlık çalışmaları için nasıl tazminat ödendiğine dair bir açıklama yok. Bu okul yaparsa!
Bavyera’daki Görsel Sanatçılar Meslek Birliği’ne (BBK) öfke: Binadaki sanat, planlanmış olmasına rağmen, yanlış hesap yaparsanız veya malzeme fiyatları yükselirse kurban olarak hizmet etmek zorunda. Münih Havalimanı’nın uluslararası itibarı zedelenecek.
İlan | daha fazlasını okumak için kaydırın
Her halükarda, bu dünyanın modern havalimanlarındaki sanat uzun bir geleneğe sahiptir. iyi hissetme geleneği. Ayrıca prestij geleneği. Olabildiğince ünlü sanatçıları işe almak adettendir. 1992’de yeni Münih Havalimanı’nın açılışını Amerikalı Keith Sonnier’in (şüphesiz dünyanın en büyük ışık sanatçılarından biriydi) 1,2 km uzunluğundaki yeraltı neon “Lightway” ile açılışı yaptığında ne kadar heyecan vericiydi! O zamandan bu yana, milyonlarca hava yolcusundan bir sonraki terminale giden renkli refakatçinin yıllık teknik bakım maliyetleri yaklaşık 8.500 Euro’yu buldu; artı elektrik maliyetleri. Renkli tüpler paradan tasarruf etmek için uzun süre karanlıkta kaldı ve elektrikler kesildi.
2025 yılına kadar hazır olması gereken altı yeni yolcu biniş köprüsü ile genişletilmiş Terminal 1 için dört yeni sanat eseri de planlandı. Flughafen GmbH yönetimi (yüzde 51’i Bavyera Serbest Eyaleti’ne aittir) şimdi bu projenin “ekonomik durum” nedeniyle uygulanmayacağını açıkladı. Karar, örneğin ünlü Avusturyalı sanatçı Inge Dick’i etkiliyor. Dört mevsim fotoğraflarından dördü binanın duvarlarını büyük formatta süslemeliydi.
Münihli heykeltıraş Dorothea Reese-Heim için de hayal kırıklığı ve hüsran: Yolcu biniş köprülerinden birini cam ve çelikten renkli nesnelerle tasarlamak için yaptırdığı proje şimdi iptal edildi; ondan önceki yarışmada olduğu gibi. Havalimanı yönetimine göre, binada sanata yatırım yapmaktan kaçınmak zorunda kalıyor insan. “Şirketin ekonomik durumu tekrar izin verir vermez” konunun ele alınacağına dair güvence kulağa düz olmaktan çok uzak. Ve sanatçılara hazırlık çalışmaları için nasıl tazminat ödendiğine dair bir açıklama yok. Bu okul yaparsa!
Bavyera’daki Görsel Sanatçılar Meslek Birliği’ne (BBK) öfke: Binadaki sanat, planlanmış olmasına rağmen, yanlış hesap yaparsanız veya malzeme fiyatları yükselirse kurban olarak hizmet etmek zorunda. Münih Havalimanı’nın uluslararası itibarı zedelenecek.
İlan | daha fazlasını okumak için kaydırın