Fotoğraf, 19. yüzyılın ortalarında Fransız Niépce ve Daguerre tarafından icat edildiğinden bu yana hem gerçeğe hem de yalana hizmet etti. Daha önceki dönemlerde resim ve heykel insan türünün güzellik ideallerini belirlerken, bugün tüm teknik incelikleriyle öncelikle fotoğraftır. Modern topluma, sonsuz gençliği ve çekiciliği mümkün olan her şekilde sabitleyen şeyin ne olduğunu gösteriyor.
Yaşlanmaya karşı mücadele ediyoruz, genç modayı giyiyoruz, pahalı anti-aging ürünleri satın alıyoruz, sağlıklı yaşam için hiçbir masraftan kaçınmıyoruz ve ayrıca bir veya iki “düzeltme” yaptırıyoruz. Macera gezilerine çıkıyoruz, uluslararası havaalanlarını ve kruvaziyer terminallerini tıka basa dolduruyoruz. Spor salonunda vücudumuzu çürümeye karşı düzeltiriz. Daima genç, daima sağlıklı, varlıklı ve iyi bir ruh halinde. Çünkü biz buna değeriz. Herkes yaşlanmak ister ama yaşlanmak istemez. Reklam endüstrisi de yaşlılığı yaşamın en güzel dönemi olarak övüyor. Yaşlı şovmen Blacky Fuchsberger’in gülerek söylediği gibi, yaşlanmanın “korkaklara göre olmadığı” gerçeğini görmezden gelmeye çalışıyorum.
Märkisch Oderland’daki Schloss Neuhardenberg Vakfı bu eğilimi tersine çeviriyor ve hassas bir konu olan “yaş ve yaşlanma” konulu fotoğraf sanatlarını topluyor. August Sander’dan Helga Paris’e ve Cindy Sherman’a kadar uzanan görüntüler Photographischesammlung/SK Köln’e ait. Ve hayatın kaçınılmaz sonuyla dansına dair mizahi, ironik, melankolik hikâyeler anlatıyorlar.
Reklam | Okumaya devam etmek için kaydırın
Yaşlı, yalnız, üzgün – Helga Paris’in “Yaşlıların Evi” serisinden bir adamın portresi, Doğu Almanya dönemi, 80’ler.Helga Paris
Doğu Berlinli Helga Paris’in, masada muşamba battaniyeli adamın çektiği fotoğraf, duygusallıktan uzak ama bir o kadar da melankolik görünüyor. Burası aslında serinin adından da anlaşılacağı gibi huzurevi mi? Prefabrik bir binadaki sözde işçi dolabı da olabilir. Tek gördüğümüz, yaşlı adamın sanki odanın duvarlarıyla çevriliymiş gibi hüzünlü yalnızlığı.
fotoğraf Galerisi
Larry Sultan: “Annem Bana Poz Veriyor”, 1984Larry Sultan’ın Malikanesi
Deanna Dikeman: “Ayrılıp el sallamak”, 2007Deanna Dikeman
Manfred Jade: “İsimsiz_No 6”, 1988-1990Manfred Yeşim
Daniel Schumann: “Ulrike H.”, 7. Ağustos, 2006Daniel Schumann
August Sander: “Çiftçi Çift”, 1912Fotoğraf Koleksiyonu SK Vakfı Kültürü
Katja Kerstin Hock: “İsimsiz”, 1997-1999Katja Kerstin Hock
Wilhelm Schürmann: “Karl Heinz Ollesch, Bundesliga radyoda canlı yayında”, 1979-1981Wilhelm Schürmann/Karl Heinz Ollesch
Jess T. Dugan: “Düşes Milan,” 69, Los Angeles, CA, 2017Jess T Dugan
John Coplan’ın vücut fotoğrafları/otoportrelerinden oluşan sergi görünümü, 1994John Coplans
Andreas Mader: “Pia Carlo Amelie”, 2022- genç, daha genç, en gençAndreas Mader
Albrecht Fuchs: “Lawrence Weiner”, 2005Albrecht Tilki
Natalya Reznik: “Barbara”, 2019Natalya Reznik
Christian Borchert: “Endrlein Ailesi”, 1985SLUB Dresden Alman Fotoğraf Kütüphanesi
Andreas Mader’in her yaştan portrelerinin yer aldığı sergi görünümüAndreas Mader
1994’te Britanyalı John Coplans, kendi fiziksel çürümesini acımasız bir canlılıkla altı siyah-beyaz sahnede meydan okurcasına “canlandırdı”: Adem gibi çıplak, karnı, bacakları ve kalçası solmuş deriyle, büzüşmüş penisi yarı gizlenmiş, parçalanmış bir yaşam frizi gibi düzenlenmiş kendi figürü.
John Coplans: “Kendi Portresi” (Friz #1, iki panel), 1994The Coplans Trust/Galerie Kirchmann Zürih/Paris
Ve “Bobbie”de vücudu utandırmanın hiçbir izi yok: 83 yaşındaki, bir zamanlar efsanevi Amerikan sirk cazibesi ve daha sonra dövme sanatçısı Irene “Bobbie” Libarry, eski, şekilsiz vücuduyla oldukça doğal ve uyum içinde oturuyor. 1976’da, o zamanlar 93 yaşında olan, San Francisco’lu Imogen Cunningham’ın kamerasının önünde, tüm gençlere özgü güzellik ideallerine meydan okuyan ve devasa sarkık göğüsleri olan. Fotoğrafçı mesleğinin bir klasiği olarak kabul edilir. Bir zamanlar Picasso’nun genç, çıplak güzellik ideali “Sylvette” ile yaptığı gibi beyaz saçlı modelini sergiledi. Yaşlı Bobbie ayrıca mezarına götürdüğü eşsiz bir süs parçası olan dövmeli bir elbise olan “teninden etkilenmiş”.
83 yaşındaki sirk sanatçısı Irene “Bobbie” Libarry, 1976’da 93 yaşındaki Imogen Cunningham tarafından fotoğraflandı.Imogen Cunningham Vakfı
Bu sergide, kaybolan gençliğin kararsızlığıyla kendinden emin bir şekilde oynayanların tam da yaşlılık kadın portreleri olması dikkat çekicidir. Fotoğraf sanatının Amerikalı dünya yıldızı Cindy Sherman, kendisini kraliyet merdiveninin önünde sosyete hanımı olarak gösteriyor. Bir şablon gibi, resimde Sissi görünümünde görünüyor. Yüz neredeyse bir maske gibi yapılmış, hatta kaldırılmış mı? Dekoltesi açık, saçı abanoz gibi siyaha boyanmış. Taklit ustası burada da kültürel ve sosyal stereotipleri ve kendi bedenini kullandı. Pek çok gerçek var ama bunların ortada yer aldığı düşünülebilir. Olmak? Dış görünüş? Sherman, sosyal rol oyunlarının, ikonik eski usta tabloların, sinemanın ve reklam endüstrisinin kutularına uzanıyor. Andy Warhol bir keresinde Sherman’ın “gerçek bir oyuncu olacak kadar iyi” olacağını söylemişti. Kendini kadınsı bir klişe olarak tasvir etmesinin harika olduğunu düşündü; gerçek görünecek kadar yapay, sosyal açıdan eleştirel olacak kadar ikna edici.
Sosyal fotoğrafçılık ustası August Sander, 1931/32’de Siegerland ile Westerwald arasındaki Herdorf’taki evinin yakınında koltuk değnekleriyle yaşlı bir çiftçiyi fotoğrafladığında “20. Yüzyılın İnsanları” adlı döngüsüyle bu tür incelikli sahnelemeyi bir kenara bıraktı. Çok daha eski, yarı ahşap evine giden eğimli yol yaşlı adam için zordur. Ancak Sander, beyaz sakallı ve çok çalışmaktan bükülmüş sırtı olan yaşlı adama saygınlık ve hatta bilgelik havası gibi bir şey verdi.
August Sander: “İhtiyar Çiftçi”, 1931/32, uzun vadeli “20. Yüzyıl İnsanları” dizisindenVG Bildkunst 2023/Fotoğraf Koleksiyonu SK Köln
“Biri yaşlanıp üzerine düşeni yaptığında, sessizce ölümle dostluk kurmak onun hakkıdır. Onun insanlara ihtiyacı yok. Onu tanıyor ve onu yeterince görmüştü. İhtiyacı olan şey sessizliktir,” diye yazmıştı Hermann Hesse, günümüzün genç yaşlı insanlarını tanımadan yaşlılık hakkında.
Bu sergi aynı zamanda bir vedayı da anlatıyor. Bırakmak hakkında: Missouri’den Deanna Dikeman, annesi ve babasına 27 yıl boyunca veda etme anını yakaladı. Her ziyaretin sonunda, her geçen yıl daha da yıpranan, garaj yolunda el sallayan evli çiftin arabasından fotoğraflar çekiyordu. Anne 2009’dan 2017’ye kadar yalnız görülebiliyor. Son fotoğraf cenazesinden sonra çekildi: artık boş olan garaj yolu.
Fotoğrafik portrelerde zamana ve yaşlanmaya bir bakış. Neuhardenberg Kalesi Vakfı, Märkisch-Oderland, Schinkelplatz, Çarşamba-Paz. 11:00-18:00. B17 Aralık
Yaşlanmaya karşı mücadele ediyoruz, genç modayı giyiyoruz, pahalı anti-aging ürünleri satın alıyoruz, sağlıklı yaşam için hiçbir masraftan kaçınmıyoruz ve ayrıca bir veya iki “düzeltme” yaptırıyoruz. Macera gezilerine çıkıyoruz, uluslararası havaalanlarını ve kruvaziyer terminallerini tıka basa dolduruyoruz. Spor salonunda vücudumuzu çürümeye karşı düzeltiriz. Daima genç, daima sağlıklı, varlıklı ve iyi bir ruh halinde. Çünkü biz buna değeriz. Herkes yaşlanmak ister ama yaşlanmak istemez. Reklam endüstrisi de yaşlılığı yaşamın en güzel dönemi olarak övüyor. Yaşlı şovmen Blacky Fuchsberger’in gülerek söylediği gibi, yaşlanmanın “korkaklara göre olmadığı” gerçeğini görmezden gelmeye çalışıyorum.
Märkisch Oderland’daki Schloss Neuhardenberg Vakfı bu eğilimi tersine çeviriyor ve hassas bir konu olan “yaş ve yaşlanma” konulu fotoğraf sanatlarını topluyor. August Sander’dan Helga Paris’e ve Cindy Sherman’a kadar uzanan görüntüler Photographischesammlung/SK Köln’e ait. Ve hayatın kaçınılmaz sonuyla dansına dair mizahi, ironik, melankolik hikâyeler anlatıyorlar.
Reklam | Okumaya devam etmek için kaydırın
Yaşlı, yalnız, üzgün – Helga Paris’in “Yaşlıların Evi” serisinden bir adamın portresi, Doğu Almanya dönemi, 80’ler.Helga Paris
Doğu Berlinli Helga Paris’in, masada muşamba battaniyeli adamın çektiği fotoğraf, duygusallıktan uzak ama bir o kadar da melankolik görünüyor. Burası aslında serinin adından da anlaşılacağı gibi huzurevi mi? Prefabrik bir binadaki sözde işçi dolabı da olabilir. Tek gördüğümüz, yaşlı adamın sanki odanın duvarlarıyla çevriliymiş gibi hüzünlü yalnızlığı.
fotoğraf Galerisi
Larry Sultan: “Annem Bana Poz Veriyor”, 1984Larry Sultan’ın Malikanesi
Deanna Dikeman: “Ayrılıp el sallamak”, 2007Deanna Dikeman
Manfred Jade: “İsimsiz_No 6”, 1988-1990Manfred Yeşim
Daniel Schumann: “Ulrike H.”, 7. Ağustos, 2006Daniel Schumann
August Sander: “Çiftçi Çift”, 1912Fotoğraf Koleksiyonu SK Vakfı Kültürü
Katja Kerstin Hock: “İsimsiz”, 1997-1999Katja Kerstin Hock
Wilhelm Schürmann: “Karl Heinz Ollesch, Bundesliga radyoda canlı yayında”, 1979-1981Wilhelm Schürmann/Karl Heinz Ollesch
Jess T. Dugan: “Düşes Milan,” 69, Los Angeles, CA, 2017Jess T Dugan
John Coplan’ın vücut fotoğrafları/otoportrelerinden oluşan sergi görünümü, 1994John Coplans
Andreas Mader: “Pia Carlo Amelie”, 2022- genç, daha genç, en gençAndreas Mader
Albrecht Fuchs: “Lawrence Weiner”, 2005Albrecht Tilki
Natalya Reznik: “Barbara”, 2019Natalya Reznik
Christian Borchert: “Endrlein Ailesi”, 1985SLUB Dresden Alman Fotoğraf Kütüphanesi
Andreas Mader’in her yaştan portrelerinin yer aldığı sergi görünümüAndreas Mader
1994’te Britanyalı John Coplans, kendi fiziksel çürümesini acımasız bir canlılıkla altı siyah-beyaz sahnede meydan okurcasına “canlandırdı”: Adem gibi çıplak, karnı, bacakları ve kalçası solmuş deriyle, büzüşmüş penisi yarı gizlenmiş, parçalanmış bir yaşam frizi gibi düzenlenmiş kendi figürü.
John Coplans: “Kendi Portresi” (Friz #1, iki panel), 1994The Coplans Trust/Galerie Kirchmann Zürih/Paris
Ve “Bobbie”de vücudu utandırmanın hiçbir izi yok: 83 yaşındaki, bir zamanlar efsanevi Amerikan sirk cazibesi ve daha sonra dövme sanatçısı Irene “Bobbie” Libarry, eski, şekilsiz vücuduyla oldukça doğal ve uyum içinde oturuyor. 1976’da, o zamanlar 93 yaşında olan, San Francisco’lu Imogen Cunningham’ın kamerasının önünde, tüm gençlere özgü güzellik ideallerine meydan okuyan ve devasa sarkık göğüsleri olan. Fotoğrafçı mesleğinin bir klasiği olarak kabul edilir. Bir zamanlar Picasso’nun genç, çıplak güzellik ideali “Sylvette” ile yaptığı gibi beyaz saçlı modelini sergiledi. Yaşlı Bobbie ayrıca mezarına götürdüğü eşsiz bir süs parçası olan dövmeli bir elbise olan “teninden etkilenmiş”.
83 yaşındaki sirk sanatçısı Irene “Bobbie” Libarry, 1976’da 93 yaşındaki Imogen Cunningham tarafından fotoğraflandı.Imogen Cunningham Vakfı
Bu sergide, kaybolan gençliğin kararsızlığıyla kendinden emin bir şekilde oynayanların tam da yaşlılık kadın portreleri olması dikkat çekicidir. Fotoğraf sanatının Amerikalı dünya yıldızı Cindy Sherman, kendisini kraliyet merdiveninin önünde sosyete hanımı olarak gösteriyor. Bir şablon gibi, resimde Sissi görünümünde görünüyor. Yüz neredeyse bir maske gibi yapılmış, hatta kaldırılmış mı? Dekoltesi açık, saçı abanoz gibi siyaha boyanmış. Taklit ustası burada da kültürel ve sosyal stereotipleri ve kendi bedenini kullandı. Pek çok gerçek var ama bunların ortada yer aldığı düşünülebilir. Olmak? Dış görünüş? Sherman, sosyal rol oyunlarının, ikonik eski usta tabloların, sinemanın ve reklam endüstrisinin kutularına uzanıyor. Andy Warhol bir keresinde Sherman’ın “gerçek bir oyuncu olacak kadar iyi” olacağını söylemişti. Kendini kadınsı bir klişe olarak tasvir etmesinin harika olduğunu düşündü; gerçek görünecek kadar yapay, sosyal açıdan eleştirel olacak kadar ikna edici.
Sosyal fotoğrafçılık ustası August Sander, 1931/32’de Siegerland ile Westerwald arasındaki Herdorf’taki evinin yakınında koltuk değnekleriyle yaşlı bir çiftçiyi fotoğrafladığında “20. Yüzyılın İnsanları” adlı döngüsüyle bu tür incelikli sahnelemeyi bir kenara bıraktı. Çok daha eski, yarı ahşap evine giden eğimli yol yaşlı adam için zordur. Ancak Sander, beyaz sakallı ve çok çalışmaktan bükülmüş sırtı olan yaşlı adama saygınlık ve hatta bilgelik havası gibi bir şey verdi.
August Sander: “İhtiyar Çiftçi”, 1931/32, uzun vadeli “20. Yüzyıl İnsanları” dizisindenVG Bildkunst 2023/Fotoğraf Koleksiyonu SK Köln
“Biri yaşlanıp üzerine düşeni yaptığında, sessizce ölümle dostluk kurmak onun hakkıdır. Onun insanlara ihtiyacı yok. Onu tanıyor ve onu yeterince görmüştü. İhtiyacı olan şey sessizliktir,” diye yazmıştı Hermann Hesse, günümüzün genç yaşlı insanlarını tanımadan yaşlılık hakkında.
Bu sergi aynı zamanda bir vedayı da anlatıyor. Bırakmak hakkında: Missouri’den Deanna Dikeman, annesi ve babasına 27 yıl boyunca veda etme anını yakaladı. Her ziyaretin sonunda, her geçen yıl daha da yıpranan, garaj yolunda el sallayan evli çiftin arabasından fotoğraflar çekiyordu. Anne 2009’dan 2017’ye kadar yalnız görülebiliyor. Son fotoğraf cenazesinden sonra çekildi: artık boş olan garaj yolu.
Fotoğrafik portrelerde zamana ve yaşlanmaya bir bakış. Neuhardenberg Kalesi Vakfı, Märkisch-Oderland, Schinkelplatz, Çarşamba-Paz. 11:00-18:00. B17 Aralık