Eğer işler böyle devam ederse küratörler sergi salonlarının donatımını rahatlıkla yapay zekaya bırakabilirler. Bilgisayar neyin en iyi nereye yerleştirileceğini ve neyin depoda kalabileceğini hesaplarken, onlar da içgüdülerini ve doğrulanamaz ampirik bilgilerini toplayıp müze kafede kahvaltıda kuponlarını yiyebilirler.
Müze ziyaretçilerinin ilgisi yakında spekülasyona yer bırakmayacak, bunun yerine ölçülebilir hale gelecek. Viyana'daki Belvedere Müzesi'ni ziyaret edenlere, göz takip gözlükleri takılarak göz hareketlerinin ve dolayısıyla dikkatlerinin odak noktasının saniyede yüzlerce kez belirlenip kaydedilmesi sağlandı.
Van Gogh'a sadece üç saniye
Her iki eser de neredeyse aynı anda, yani 1883 ve 1884'te yapılmış olmasına rağmen, izleyicilerin Friedrich Alois Schönn'ün bir resmine, çok daha ünlü Vincent van Gogh'un bir resminden on bir kat daha uzun süre odaklanması başlangıçta şaşırtıcı gelebilir. Konuyla alakası var mı? Van Gogh'un tablosu “Beş Şişeli Natürmort”tur ve Schönn'ün “Saraybosna'nın Latin Köprüsünde” tablosundaki tarihi sahnelerden daha az ilgi çekebilecektir.
Vincent van Gogh'un “Beş Şişeli Natürmort” (detay, 1884)Belvedere
Ziyaretçiler susamadığı için mi? İçecek teklifini optimize etmeniz mi gerekiyor? Hayır, açıklaması daha kolay: bu bir biçim meselesi. İzleyici, 33 saniye boyunca devasa tarihi jambonun (172 x 270 santimetre) üzerinde kalırken, şişelerin (46,5×56) üzerinde yalnızca üç saniye harcıyor.
İdeal olarak gözün tüm görüntü alanını eşit bir şekilde taradığını varsayarsak, saniyede santimetre kare cinsinden tarama hızı Schönn için 1407 m2/s, Van Gogh için 868 m2/s'dir. Görüntü alanına göre ortalama kalma süresi, ikincisi için neredeyse iki kat daha uzundur. Onun sağlam, dinlenme şişeleri birdenbire, söz konusu köprüde birçok koyunla birlikte yaşayan, renkli giysiler içindeki, derin sohbetler içindeki sayısız insandan daha ilginç görünüyor.
Daha az resim, metin için daha fazla zaman
Ayrıntılardan uzaklaşıp gazete yazı işleri ofislerinden bildiğimiz eski güzel kelime-resim yarışmasına doğru. Çalışma, müze izleyicisinin okuma istekliliği konusunda netlik sağlıyor. İş bildirimlerindeki metinler uzadıkça bu durum azalmaktadır. Tasarımcılar şiddetle başlarını sallayıp yazarlara kısa versiyon isteklerini yinelemeden önce son bir girişime dikkat çekmek gerekiyor: Resimlerin yarısı bir odadan kaldırıldığında izleme süresi neredeyse hiç değişmedi, ancak okuma süresi iki veya üç katına çıktı. Resimler seyrekleştikçe metne olan ilginin arttığı düşünülebilir. Bu durum müzeler için geçerliyse, gazeteler için daha da geçerli olacaktır.
Müze ziyaretçilerinin ilgisi yakında spekülasyona yer bırakmayacak, bunun yerine ölçülebilir hale gelecek. Viyana'daki Belvedere Müzesi'ni ziyaret edenlere, göz takip gözlükleri takılarak göz hareketlerinin ve dolayısıyla dikkatlerinin odak noktasının saniyede yüzlerce kez belirlenip kaydedilmesi sağlandı.
Van Gogh'a sadece üç saniye
Her iki eser de neredeyse aynı anda, yani 1883 ve 1884'te yapılmış olmasına rağmen, izleyicilerin Friedrich Alois Schönn'ün bir resmine, çok daha ünlü Vincent van Gogh'un bir resminden on bir kat daha uzun süre odaklanması başlangıçta şaşırtıcı gelebilir. Konuyla alakası var mı? Van Gogh'un tablosu “Beş Şişeli Natürmort”tur ve Schönn'ün “Saraybosna'nın Latin Köprüsünde” tablosundaki tarihi sahnelerden daha az ilgi çekebilecektir.
Vincent van Gogh'un “Beş Şişeli Natürmort” (detay, 1884)Belvedere
Ziyaretçiler susamadığı için mi? İçecek teklifini optimize etmeniz mi gerekiyor? Hayır, açıklaması daha kolay: bu bir biçim meselesi. İzleyici, 33 saniye boyunca devasa tarihi jambonun (172 x 270 santimetre) üzerinde kalırken, şişelerin (46,5×56) üzerinde yalnızca üç saniye harcıyor.
İdeal olarak gözün tüm görüntü alanını eşit bir şekilde taradığını varsayarsak, saniyede santimetre kare cinsinden tarama hızı Schönn için 1407 m2/s, Van Gogh için 868 m2/s'dir. Görüntü alanına göre ortalama kalma süresi, ikincisi için neredeyse iki kat daha uzundur. Onun sağlam, dinlenme şişeleri birdenbire, söz konusu köprüde birçok koyunla birlikte yaşayan, renkli giysiler içindeki, derin sohbetler içindeki sayısız insandan daha ilginç görünüyor.
Daha az resim, metin için daha fazla zaman
Ayrıntılardan uzaklaşıp gazete yazı işleri ofislerinden bildiğimiz eski güzel kelime-resim yarışmasına doğru. Çalışma, müze izleyicisinin okuma istekliliği konusunda netlik sağlıyor. İş bildirimlerindeki metinler uzadıkça bu durum azalmaktadır. Tasarımcılar şiddetle başlarını sallayıp yazarlara kısa versiyon isteklerini yinelemeden önce son bir girişime dikkat çekmek gerekiyor: Resimlerin yarısı bir odadan kaldırıldığında izleme süresi neredeyse hiç değişmedi, ancak okuma süresi iki veya üç katına çıktı. Resimler seyrekleştikçe metne olan ilginin arttığı düşünülebilir. Bu durum müzeler için geçerliyse, gazeteler için daha da geçerli olacaktır.