Türkiye son üç yıldır Avrupa’nın en hayli atık ithal eden ülkesi. Uzmanlara bakılırsa, bu atıkların tabiata verdiği ziyan iktisada sağladığı faydadan daha fazla.
Bu tenkit, Türkiye’de son vakit içinderda sık sık duyuluyor. sebebi ise Türkiye’ye Avrupa’dan her yıl binlerce ton plastik atık ithal edilmesi. Avrupa İstatistik Kurumu (Eurostat) bilgilerine göre Türkiye 2019’da 580 bin ton, 2020’de 660 bin ton, 2021’de 580 bin ton Avrupa’dan atık ithal etti. Bu sayılar Avrupa’nın atık ihracatının yaklaşık yüzde 30’larına denk geliyor.
DW Gündem’de yer alan habere bakılırsa, Türkiye, atık ithalatında üç yıldır üst üste birinci sırada yer alırken geri dönüşüm konusunda ise Avrupa’da son sıralarda. Ekonomik Kalkınma ve İşbirliği Örgütü (OECD) sayılarına nazaran Türkiye’nin geri dönüşüm oranı yalnızca yüzde 12.
Türkiye niye plastik atık ithal etmeye başladı?
Plastik atık ithalatı, Türkiye’nin gündemine Çin’in 2017’de ithalat yasağı sonucu almasının akabinde girdi. Bu tarihe kadar tüm dünyadaki plastik atıkların yüzde 80’ini ithal eden Çin, ithalatını değerli ölçüde kısıtlama sonucu aldı. Çin hükümetinin bu sonucu almasının en önemli sebebi, atık plastikten elde edilen geri dönüşüm materyalinin kalitesiz olmasıydı.
‘Kalitesiz eser’ imajından kurtulmak isteyen Çin, atıkların denetimini tam olarak sağlayamıyor, ayrıyeten merdivenaltı üretimlerle etraf kirliliği oluşuyordu. Nihayetinde getirilen yasaklar 2018’de uygulamaya konuldu.
Atıklar ondan sonrasında Hindistan ve Endonezya üzere başka Asya ülkelerine kaydı. Lakin bu ülkeler de bir süre daha sonra plastik atık ithalatına yasaklar koydu. daha sonrasında ise atıklar büyük oranda Türkiye ve Vietnam üzere ülkelere gönderilmeye başlandı.
Ucuz hammadde temin edilmesi…
s2.dunya.com
Türkiye’de de atık ithalatıyla birlikte plastikten ucuz hammadde temini için geri dönüşüm konusunda bir bölüm oluşmaya başladı.
Sayıştay’ın Ocak 2022 tarihindeki Plastik Atık İdaresi raporuna göre Türkiye’nin son senelerdaki plastik atık ithalatındaki artış trendi de lisanslı atık sürece tesislerinin sayısındaki artış ve ucuz hammadde temin etme imkânının ortaya çıkmasından kaynaklanıyor.
Türkiye, plastik hammaddesinde dışa bağımlı. Çukurova Üniversitesi Öğretim Üyesi Doç. Dr. Sedat Gündoğdu’nun verdiği bilgilere nazaran, Türkiye her yıl 8 milyon ton plastik hammaddesi ithal ediyor. Bu oranın yüzde 9’u ise artık ithal edilen atıklarla karşılanıyor.
Çöpler Türkiye’de kaynağından ayrıştırılmıyor…
Etraf ve Orman Bakanlığı’nın etraftan sorumlu eski müsteşarı ve Etraf Mühendisi Prof. Dr. Mustafa Öztürk, nazaranvde olduğu 2004-2007 yılları içinde yaptıkları araştırmaya nazaran Türkiye’deki tüm çöplerin toplamının 34 milyon ton civarında olduğuna dikkat çekiyor. Bunların yaklaşık 4,5- 5 milyon tonunu da plastik oluşturuyor. Lakin bu çöplerin kaynağından ayrıştırılmaması sebebiyle geri dönüştürmenin sıkıntı olduğuna dikkat çeken Prof. Öztürk, Türkiye’deki geri dönüşüm kesiminin niye ithal plastik atığa yöneldiğini şöyleki özetliyor:
‘Kağıt, cam, plastik, organik atıklar bir arada atılıyor. daha sonradan ayrıştırılan plastiğin ortasında de yüzde 30’lara varan fireler veriliyor. Yani yalnızca geri dönüşebilir plastik olmuyor bu atıkların ortasında. Geri dönüşemeyen ambalaj atıkları üzere plastikler de oluyor. Bunları tek tek insan gücüyle ayrıştırmak gerekiyor. Bu da fazlaca maliyetli. O yüzden kaynağından ayrışarak Türkiye’ye ithal edilen plastikler daha bedelli geri dönüşümcüler için.’
Çok sayıda Avrupa ülkesinde çöpler sıklıkla kaynağından ayrıştırılıyor. Atıklar çöp kutusuna giderken plastik, cam ve kağıt olarak ayrılıyor. Türkiye’de ise kaynağından ayrıştırma işi belediyelere bırakılmış durumda. Belediyeler de çöp ayrıştırma sürecine kâfi kaynak ayırmıyor. Doç. Dr. Gündoğdu’ya göre, belediyelerin kaynağından ayrıştırmaya ayırdığı bütçe yalnızca yüzde 2. Gündoğdu bunun sebebini şu biçimde yanıtlıyor:
‘Çöp altyapısına yatırım yapmak görünür değil. Bunun yerine asfalta yatırım yapmak daha görünür. Bu hususta sorun ulusal bir sistemin olmaması. Belediyeler bağımsız hareket ediyor. Kimi yapıyor, kimi yapmıyor.’
Bu yüzden Türkiye’ye Avrupa ülkelerinden gelen gelen atıklar hammaddeye dönüştürmesi daha kolay olduğu için ‘değerli’ bulunuyor.
Greenpeace’in deklare ettiğı bilgilere nazaran Türkiye, 2019 ve 2020 senelerında sırasıyla en çok İngiltere’den (yaklaşık 360 bin ton), ikinci sıra Belçika’dan (yaklaşık 220 bin ton), üçüncü sırada Almanya’dan (yaklaşık 200 bin ton), dördüncü sırada İtalya’dan (yaklaşık 100 bin ton), beşinci sırada ise Hollanda’dan (yaklaşık 80 bin ton) plastik atık ithal etti.
İthal atıkların tamamı dönüştürülüyor mu?
Doç. Dr Gündoğdu’nun verdiği bilgilere göre, Türkiye’de şu anda yaklaşık 5 bin geri dönüşüm tesisi bulunuyor. Bu tesisler ithal edilen atıklardan dolaylı ve dolaysız kâr elde ediyor. Öncelikle geri dönüşüm şirketlerine devlet kıymetli ölçüde teşvik ödüyor. Ticaret Bakanlığı’nın bilgilerine bakılırsa, yalnızca 2021 yılında geri dönüşüm işi yapan şirketlere toplamda 69 milyon TL teşvik verildi. Geri dönüştürülen plastiğin ihraç edilmesi durumunda da KDV iadesi yapılıyor. Bankalar da geri dönüşüm şirketlerine düşük faizli kredi imkanları sunuyor.
Lakin Türkiye’ye gelen atıkların tamamı geri dönüşemiyor.
Olağanda yasa gereği bu atıkların yüzde 99’unun geri dönüşmesi gerekiyor. Geri dönüşüm konusunda çalışmalar yapan akademisyen Doç. Dr. Gündoğdu’ya göre, gerçekler maddelerle pek örtüşmüyor: İthal edilen plastik atıkların geri dönüştürülemeyen kısımları yakmaya gönderiliyor, bir kısmı da ormanların içinde gömülmüş ya da itinasız sağa sola atılmış atılmış olarak karşımıza çıkıyor.
Ne kadarının bu türlü yakılıp ya da atıldığı ise tam olarak bilinmiyor.
Bilgiler açıklanmıyor!
Geri dönüşümle ilgili bir sorun da dataların tam olarak açıklanması. Hangi şirketin ne kadar atık ithal ettiği, kotalara uygun davranılıp davranılmadığı, fire oranının ne olduğu üzere sorular cevapsız.
Doç. Dr. Sedat Gündoğdu, bu soruların muhataplarının ‘verileri toplayıp açıklamayan Etraf Şehircilik ve İklim Değişikliği Bakanlığı, bilgi edinme kapsamında dataları açıklamayan geri dönüşüm şirketleri ve bu konularda hiç bir istatistik açıklamayan TÜİK’ olduğunu belirtiyor.
Prof. Dr. Gündoğdu’ya nazaran dillendirilen ‘sıfır atık’ vizyonu ise yanlış anlamlandırılıyor:
‘Sıfır atık vizyonu atığın sıfırlanması değil, atıkların kaynağından ayrıştırılması demektir. Atık demektir. Türkiye’de şu anda yalnızca poşetler fiyatlı satılıyor. Onun haricinde cam şişeler için bir makine getirildi. O da pilot olarak Etraf Bakanlığı’nın binasında deneme kademesinde. Öbür da bir uygulama yok.’
Atık ithalatı yasaklanmalı…
Prof. Dr. Gündoğdu, tüm mevzuatın gerçek, şeffaf bir biçimde uygulanması durumunda dahi atık plastik ithalatının yapılmaması gerekiyor.
Greenpeace Biyoçeşitlilik Proje Sorumlusu Nihan Pak de ‘Türkiye’nin sıfır atık vizyonu var lakin atık ithalatı olduğu sürece bunu başarmak mümkün değil’ diyor. Pak’a göre, sıfır atık ithalatı hareket planı hazırlanmalı ve yıl yıl atıkların nasıl ithal edileceği ile ilgili bir gaye koyulmalı. Sonunda da atık ithalatı sıfırlanmalı.
Türkiye’deki geri dönüşüm merkezlerinde Prof. Dr. Mustafa Öztürk’ün varsayımlarına nazaran 1 milyon tondan fazla plastik atık geri dönüştürülüyor.
Fakat bu yapılırken Türkiye’nin suyu, havası, toprağı en kıymetlisi de insanı kirleniyor. ‘Bu tesislerde çalışan insanların ciğerlerinden mikroplastikler birikiyor’ diyen Öztürk de bir an evvel plastik atık ithalatından vazgeçilmesi konusunda da ihtarda bulunuyor.
Bu tenkit, Türkiye’de son vakit içinderda sık sık duyuluyor. sebebi ise Türkiye’ye Avrupa’dan her yıl binlerce ton plastik atık ithal edilmesi. Avrupa İstatistik Kurumu (Eurostat) bilgilerine göre Türkiye 2019’da 580 bin ton, 2020’de 660 bin ton, 2021’de 580 bin ton Avrupa’dan atık ithal etti. Bu sayılar Avrupa’nın atık ihracatının yaklaşık yüzde 30’larına denk geliyor.
DW Gündem’de yer alan habere bakılırsa, Türkiye, atık ithalatında üç yıldır üst üste birinci sırada yer alırken geri dönüşüm konusunda ise Avrupa’da son sıralarda. Ekonomik Kalkınma ve İşbirliği Örgütü (OECD) sayılarına nazaran Türkiye’nin geri dönüşüm oranı yalnızca yüzde 12.
Türkiye niye plastik atık ithal etmeye başladı?
Plastik atık ithalatı, Türkiye’nin gündemine Çin’in 2017’de ithalat yasağı sonucu almasının akabinde girdi. Bu tarihe kadar tüm dünyadaki plastik atıkların yüzde 80’ini ithal eden Çin, ithalatını değerli ölçüde kısıtlama sonucu aldı. Çin hükümetinin bu sonucu almasının en önemli sebebi, atık plastikten elde edilen geri dönüşüm materyalinin kalitesiz olmasıydı.
‘Kalitesiz eser’ imajından kurtulmak isteyen Çin, atıkların denetimini tam olarak sağlayamıyor, ayrıyeten merdivenaltı üretimlerle etraf kirliliği oluşuyordu. Nihayetinde getirilen yasaklar 2018’de uygulamaya konuldu.
Atıklar ondan sonrasında Hindistan ve Endonezya üzere başka Asya ülkelerine kaydı. Lakin bu ülkeler de bir süre daha sonra plastik atık ithalatına yasaklar koydu. daha sonrasında ise atıklar büyük oranda Türkiye ve Vietnam üzere ülkelere gönderilmeye başlandı.
Ucuz hammadde temin edilmesi…
s2.dunya.com
Türkiye’de de atık ithalatıyla birlikte plastikten ucuz hammadde temini için geri dönüşüm konusunda bir bölüm oluşmaya başladı.
Sayıştay’ın Ocak 2022 tarihindeki Plastik Atık İdaresi raporuna göre Türkiye’nin son senelerdaki plastik atık ithalatındaki artış trendi de lisanslı atık sürece tesislerinin sayısındaki artış ve ucuz hammadde temin etme imkânının ortaya çıkmasından kaynaklanıyor.
Türkiye, plastik hammaddesinde dışa bağımlı. Çukurova Üniversitesi Öğretim Üyesi Doç. Dr. Sedat Gündoğdu’nun verdiği bilgilere nazaran, Türkiye her yıl 8 milyon ton plastik hammaddesi ithal ediyor. Bu oranın yüzde 9’u ise artık ithal edilen atıklarla karşılanıyor.
Çöpler Türkiye’de kaynağından ayrıştırılmıyor…
Etraf ve Orman Bakanlığı’nın etraftan sorumlu eski müsteşarı ve Etraf Mühendisi Prof. Dr. Mustafa Öztürk, nazaranvde olduğu 2004-2007 yılları içinde yaptıkları araştırmaya nazaran Türkiye’deki tüm çöplerin toplamının 34 milyon ton civarında olduğuna dikkat çekiyor. Bunların yaklaşık 4,5- 5 milyon tonunu da plastik oluşturuyor. Lakin bu çöplerin kaynağından ayrıştırılmaması sebebiyle geri dönüştürmenin sıkıntı olduğuna dikkat çeken Prof. Öztürk, Türkiye’deki geri dönüşüm kesiminin niye ithal plastik atığa yöneldiğini şöyleki özetliyor:
‘Kağıt, cam, plastik, organik atıklar bir arada atılıyor. daha sonradan ayrıştırılan plastiğin ortasında de yüzde 30’lara varan fireler veriliyor. Yani yalnızca geri dönüşebilir plastik olmuyor bu atıkların ortasında. Geri dönüşemeyen ambalaj atıkları üzere plastikler de oluyor. Bunları tek tek insan gücüyle ayrıştırmak gerekiyor. Bu da fazlaca maliyetli. O yüzden kaynağından ayrışarak Türkiye’ye ithal edilen plastikler daha bedelli geri dönüşümcüler için.’
Çok sayıda Avrupa ülkesinde çöpler sıklıkla kaynağından ayrıştırılıyor. Atıklar çöp kutusuna giderken plastik, cam ve kağıt olarak ayrılıyor. Türkiye’de ise kaynağından ayrıştırma işi belediyelere bırakılmış durumda. Belediyeler de çöp ayrıştırma sürecine kâfi kaynak ayırmıyor. Doç. Dr. Gündoğdu’ya göre, belediyelerin kaynağından ayrıştırmaya ayırdığı bütçe yalnızca yüzde 2. Gündoğdu bunun sebebini şu biçimde yanıtlıyor:
‘Çöp altyapısına yatırım yapmak görünür değil. Bunun yerine asfalta yatırım yapmak daha görünür. Bu hususta sorun ulusal bir sistemin olmaması. Belediyeler bağımsız hareket ediyor. Kimi yapıyor, kimi yapmıyor.’
Bu yüzden Türkiye’ye Avrupa ülkelerinden gelen gelen atıklar hammaddeye dönüştürmesi daha kolay olduğu için ‘değerli’ bulunuyor.
Greenpeace’in deklare ettiğı bilgilere nazaran Türkiye, 2019 ve 2020 senelerında sırasıyla en çok İngiltere’den (yaklaşık 360 bin ton), ikinci sıra Belçika’dan (yaklaşık 220 bin ton), üçüncü sırada Almanya’dan (yaklaşık 200 bin ton), dördüncü sırada İtalya’dan (yaklaşık 100 bin ton), beşinci sırada ise Hollanda’dan (yaklaşık 80 bin ton) plastik atık ithal etti.
İthal atıkların tamamı dönüştürülüyor mu?
Doç. Dr Gündoğdu’nun verdiği bilgilere göre, Türkiye’de şu anda yaklaşık 5 bin geri dönüşüm tesisi bulunuyor. Bu tesisler ithal edilen atıklardan dolaylı ve dolaysız kâr elde ediyor. Öncelikle geri dönüşüm şirketlerine devlet kıymetli ölçüde teşvik ödüyor. Ticaret Bakanlığı’nın bilgilerine bakılırsa, yalnızca 2021 yılında geri dönüşüm işi yapan şirketlere toplamda 69 milyon TL teşvik verildi. Geri dönüştürülen plastiğin ihraç edilmesi durumunda da KDV iadesi yapılıyor. Bankalar da geri dönüşüm şirketlerine düşük faizli kredi imkanları sunuyor.
Lakin Türkiye’ye gelen atıkların tamamı geri dönüşemiyor.
Olağanda yasa gereği bu atıkların yüzde 99’unun geri dönüşmesi gerekiyor. Geri dönüşüm konusunda çalışmalar yapan akademisyen Doç. Dr. Gündoğdu’ya göre, gerçekler maddelerle pek örtüşmüyor: İthal edilen plastik atıkların geri dönüştürülemeyen kısımları yakmaya gönderiliyor, bir kısmı da ormanların içinde gömülmüş ya da itinasız sağa sola atılmış atılmış olarak karşımıza çıkıyor.
Ne kadarının bu türlü yakılıp ya da atıldığı ise tam olarak bilinmiyor.
Bilgiler açıklanmıyor!
Geri dönüşümle ilgili bir sorun da dataların tam olarak açıklanması. Hangi şirketin ne kadar atık ithal ettiği, kotalara uygun davranılıp davranılmadığı, fire oranının ne olduğu üzere sorular cevapsız.
Doç. Dr. Sedat Gündoğdu, bu soruların muhataplarının ‘verileri toplayıp açıklamayan Etraf Şehircilik ve İklim Değişikliği Bakanlığı, bilgi edinme kapsamında dataları açıklamayan geri dönüşüm şirketleri ve bu konularda hiç bir istatistik açıklamayan TÜİK’ olduğunu belirtiyor.
Prof. Dr. Gündoğdu’ya nazaran dillendirilen ‘sıfır atık’ vizyonu ise yanlış anlamlandırılıyor:
‘Sıfır atık vizyonu atığın sıfırlanması değil, atıkların kaynağından ayrıştırılması demektir. Atık demektir. Türkiye’de şu anda yalnızca poşetler fiyatlı satılıyor. Onun haricinde cam şişeler için bir makine getirildi. O da pilot olarak Etraf Bakanlığı’nın binasında deneme kademesinde. Öbür da bir uygulama yok.’
Atık ithalatı yasaklanmalı…
Prof. Dr. Gündoğdu, tüm mevzuatın gerçek, şeffaf bir biçimde uygulanması durumunda dahi atık plastik ithalatının yapılmaması gerekiyor.
Greenpeace Biyoçeşitlilik Proje Sorumlusu Nihan Pak de ‘Türkiye’nin sıfır atık vizyonu var lakin atık ithalatı olduğu sürece bunu başarmak mümkün değil’ diyor. Pak’a göre, sıfır atık ithalatı hareket planı hazırlanmalı ve yıl yıl atıkların nasıl ithal edileceği ile ilgili bir gaye koyulmalı. Sonunda da atık ithalatı sıfırlanmalı.
Türkiye’deki geri dönüşüm merkezlerinde Prof. Dr. Mustafa Öztürk’ün varsayımlarına nazaran 1 milyon tondan fazla plastik atık geri dönüştürülüyor.
Fakat bu yapılırken Türkiye’nin suyu, havası, toprağı en kıymetlisi de insanı kirleniyor. ‘Bu tesislerde çalışan insanların ciğerlerinden mikroplastikler birikiyor’ diyen Öztürk de bir an evvel plastik atık ithalatından vazgeçilmesi konusunda da ihtarda bulunuyor.