Mehmet Demirkol: İki Trabzonlu çocuk!
Sezonu anlatan iki simge performans izledik dün akşam… 4. Haftada gözyaşları ortasında kulübeye giden Abdülkadir Ömür’ün dün maçın başında grubu sürükleyen işleri yapması, gollerin sanatçı yaratıcılarından olması.. Ve Uğurcan’ın Antalya 2. yarının başında kendi sağından şahane tertiplerle gelip gol bulduktan daha sonra vitesi artırarak kazandığı penaltıdaki kararlılığı…
Uğurcan, Abdullah Avcı’nın bir şeyler kurmak için yaptığı her şeyin garantisi oldu bu dönem. Her kırılma anını hiç tereddütsüz Trabzonspor lehine çevirdi. Bir hocanın, bir ekibin, bir kentin gözü hiç geride kalmadı. Bu olağanüstü bir lükstü.
Abdullah Hoca da bu itimatla, Ömür’ü dahi rehabilite etti. Açık söyleyeyim potansiyelini sınırsız gördüğüm bu genç adamın ayrılmasının artık herkes için hayli daha yanlışsız bir tahlil olduğunu düşünüyordum Galatasaray maçından daha sonra. Avcı hayır dedi.
İşte bu iki performans dün neredeyse bir Bundesliga ekibi ciddiyetinde oyunu ele alan Nuri Şahin’in grubu karşısında Trabzonspor ismine ayakta kalışın temeli oldu. Dün bir haftadır kutlama yapan bir topluluğun ekibi olarak şampiyonluk maçına tam konsantre olarak çıkmak güç işti.
Bunu formda Antalya karşısında yapmak epeyce daha sıkıntı işti. Çok da düzgün oynamazken, 38 yıllık gerilim de orada öylece dururken yapmak epey daha sıkıntı işti. Lakin Ömür ve Uğurcan en kritik anlarda ayakta kalmayı bildi.
2 döneme yakındır Avcı’nın adım adım üstüne koyarak geliştirdiği, hayli pahalı yabancı oyuncuların büyük katkı sağladığı bu şampiyonlukta bu iki Trabzonlu çocuğun son noktayı koyuşu başka bir mana taşıyor. Öze mi dönelim, dışa mı tartışmalarıyla geçen onlarca yıl sonunda ikisini bir potada eritebilerek gelen bu şampiyonluk tüm topluluğa hoş bir ikram. Kutlu olsun.
Cem Dizdar: Hamsi, mısır ekmeği ve kasketin zaferi!
İnsanın vakti olduğu üzere insanların da vakti vardır. Dün akşam, bugün, yarın, yarından daha sonraki yarınlar uzun mühlet Trabzonlu ya da kendini Trabzonsporlu üzere hissedenlerin vakti olacaktır. Gerçi o ‘zaman’nın tadını çıkarmak için Cornelius’un golünü beklemeye gerek yoktu ya günümüz insanı ‘yaşamak’ için mutlaklaşmış anları kovalıyor ne yazık ki!
Çünkü her sürecin taçlandırıldığı bir an olmalı diye belletilmiş onlara. halbuki haftalar evvel belirliydi bu maçın son anı. Futbol bize, ’Yaşa, oyna, hayatın tadını çıkar’ diyorsa da sonuç duyulan güvensizlik finali beklemeye zorluyor insanı.
Onca yılın görmüş geçirmişi Abdullah Avcı ile grubu, bu dönemi ‘olumsuz sürpriz’lere kapatarak örgütlediler ancak doğrusu ya bu biçimdesi bir bitiriş ‘sırtı lacivert hamsilerin ve mısır ekmeğinin zaferi’ misali geldi kendini bu vakte ilişkin hisseden herkese.
Hafta hafta örerek geldi
‘İkinci devre başında gelen Antalya golü ne şaşkınlığa ne ümitsizliğe niye olmuş olmalı’’ diyecekken Siopis’in niye olduğu penaltı! O konumda Siopis’in hakeme itiraz etmek yerine avuç içiyle alnına vurmaları…
Üzerine Uğurcan’ın kurtarışı. Her şey futbola yakın her şey futbolun ortasında. daha sonra Dorukhan golü ve ortalık toz duman! Ve lakin niye? Kimse bir şey goremesin astımlılar, alerjikler nefessiz kalsın diye mi?
Hatıra toplayıcılığı, ‘ilk evvel ben vardım’ gayretkeşliği, her insanın önüne geçme zamaneliği derken alana girenlerle işler memlekete has bir keşmekeşe saplandı.
Öyle ki, ‘futbolcu Nuri Şahin’ bile hakeme itiraz eden bir ‘teknik yönetici’ye oldukçatan dönüşmüştü!. Süreç, ‘sırtı lacivert hamsilerin, mısır ekmeğinin ve Özkan Sümer’in kasketinin zaferi’ ile nihayete erdi. Yazıyı bitirirken dileyelim ki, bu sevinçten hiç bir canlının canı ziyan görmemiş olsun!.
Erman Özgür: Trabzonspor’a epeyce yakıştı
Trabzonspor dönem boyunca bu ligin 0-0’ı en yeterli oynayan kadrosu iken bir de maça golle başladı. Djaniny ve Abdülkadir Ömür’ün hazırladığı ve Cornelius’un bitirdiği gol, adeta kalite ve marifet kokuyordu. Trabzonspor topu kaybettiği yerde vakit zaman çabuk pres yaptı, kimi vakit orta alana çekilerek dinlendi.
Topa sahip olduğunda ise topu Marek Hamsik ile buluşturduğunda oyunu daha yanlışsız oynadı. Kalesinde büyük tehlikeler görmese de Uğurcan Antalyaspor’un birinci yarıdaki durumlarında dönem boyunca olduğu üzere hazırlıklıydı.
Hak ederek aldı
İkinci yarıya Ghacha atağı ile başlayan Antalyaspor 10 dakikalık kısımda Trabzonspor’u yanılgıya zorlamayı başardı. Bu dilimde maçı çevirebilecek hem Ndao ile birliktelik golünü tıpkı vakitte Siopis’in yanılgısında penaltıyı yakaladı. Lakin dönemin en yeterli kalecisi Uğurcan bir daha sahneye çıktı. Maçın kırılma anında Fredy’nin penaltısını kurtararak kadrosunun yaşayabileceği gerilimi ortadan kaldırdı.
Abdullah Avcı’nın Bakasetas atağı ve Dorukhan-Abdülkadir Ömür ortak üretimi gol adeta şampiyonluğun ilanı üzereydi. Haji Wright’ın golü son 10 dakikayı külfetli hale getirse de Fırtına amacına ulaşmayı bildi. Bu şampiyonluğun aslan hissesi sırasıyla Abdullah Avcı, daha sonrasında ise Uğurcan, Hamsik, Bakasetas, Nwakaeme, Cornelius, Abdülkadir Ömür, Djaniny ve tüm oyuncularındı. Trabzonspor senelerca süren hasretini sonuna kadar hak ettiği bir performansla kazanarak aldı. Ve bu şampiyonluk Trabzonspor’a fazlaca yakıştı.
Umut Eken: Hak edilmiş şampiyonluk
Trabzonspor’un dün akşam muhtaçlığı olan tek şey mental sağlamlıktı. Çünkü, stat dışı/içi yaşanan coşku dorukta gözükse de gerilim bulutları çökmüştü Akyazı’ya.
Yakın/uzak tarihte yaşanmış tatsız deneyimler, yılları sayan ancak dakikaları sayamayan sabırsız bir topluluk. Devamında sayabileceğiniz bir dolu niye. Üstesinden gelmesi sıkıntı bir ruhsal savaş, desek abartı olmaz.
Mental manada ayakta kalmanın ilacı erken gol olunca, işler yoluna girdi üzere. Lakin muhtemelen Trabzonspor’un bu vakitte oynamak isteyeceği son rakip vardı alanda. Antalyaspor bir seri kovalıyor ve dün gece fazlaca inatçıydı. İki defa geri düşüp, penaltı kaçırdıkları maçın her anına tutundular.
Herkes sabırsızdı
Trabzonspor, pes etmiş bir rakiple oynayıp, coşkuyu doya doya yaşayamadı. Özetle şampiyonluğu kutlayacağı maçta bile çaba etmek zorunda kaldı. bahsetmiş olduğumiz sabırsızlığı 90+5’teki baskın anlatıyor aslında.
Trabzonspor da Trabzonlu da fazlaca sabırsızdı. Çok başanılı geçen, final haftalarındaki tasa ve gerilimle, hazzı tahminen de daha da artan bir şampiyonluk oldu.
Hak edilmişti. Tebrikler.
Olcay Çakır: Tebrikler şampiyon Trabzonspor
senelerın hasreti, yılların birikmişlikleri artık son buldu… Trabzonspor 2021-2022 döneminin şampiyonu oldu. Taraftarıyla, idaresiyle, teknik takımıyla, oyuncularıyla sonuna kadar hak ettikleri şampiyonluğu elde ettiler. Dönemin özeti üzere bir maç oynayarak bu başarıyı elde ettiler adeta… Bu kadar sıkıntı olacağı ortadaydı. Bu kadar güç bir rakiple oynayacağı da biliniyordu. Öne geçip, ayakların geri geri gitmesi de oldu, tepki da oldu. Özeti üzereydi dönemin ve dün gece her şey vardı Trabzon’da… Bu şampiyonluk için uzun müddet bekleyenlerin son düdük sanıp oyuna girmeleri dahil, iki sefer sevinilmesi de tarihe geçildi. Sakatları, ayrılanları, gelenleri, yanlışsız oyunu, Abdullah Avcı’nın sabır ve ikna kabiliyeti koca bir topluluğun hasretini bitmiş oldurdi.
Şimdi kutlama dönemidir
Tüm kahramanları, jokerleri her şeyiyle artık Trabzonspor için doyasıya kutlama vakti şampiyonluğu. Asla vazgeçmediği sevdasının senelerca peşinde inatla koşup; hak ettiği bir şampiyonluk yaşadı Trabzon ve Trabzonsporlular… Beklenen, ötelenen, travmaya dönüşen şampiyonluğun kutlanma periyodudur artık. İnatla, hasretle, kaybettikleriyle doyasıya, eğlenerek, ağlayarak kutlama devridir artık. O denli bir sevdaki, Nazım’ın dizeleri üzere; “Dümende ve baş altlarında beşerler vardı ki Bunlar uzun eğri burunlu ve konuşmayı şehvetle seven insanlardı ki Sırtı lacivert hamsilerin ve mısır ekmeğinin zaferi için Hiç kimseden hiç bir şey beklemeksizin bir müzik söyler üzere ölebilirdiler…”
Tebrikler şampiyon, tebrikler Trabzonspor…
Tunç Kayacı: Bileğinin hakkıyla!
Şampiyonluk yazısı yazmak sanırım epeyce fazlaca farklı. Zira tarihe tanıklık ediyorsunuz. Bu şampiyonluk yalnızca saha ortasında kazanılmadı. Bordo-Mavilililer tam bir bütün oldular bu süreçte panik yapmadan emin adımlarla kupaya ulaştılar. Dün gece stadın içerisi de dışarısı da mahşer yeri üzereydi herkes tek yürek olmuştu. Erken gelen gol birlikteliğin bile yettiği bir gecede inanılmaz bir başlangıçtı. Gerçek şu ki dönemin en formda ekiplerinden biri olan Antalyaspor karşısında temkinli olunması gerektiğinin farkında olan Avcı bütün dönem uyguladığı sabır futbolundan taviz vermedi ve geceyi memnun bitirebilmek için bütün silahlarını kullandı.
Oyun değil sonuç önemliydi
Dün gece ikinci yarı birliktelik golünü yedikten daha sonra penaltı adeta kabus üzereydi Trabzonspor için. Dönemin ahramanı Uğurcan, gecenin de kahramanı oldu ve penaltıyı kurtarmayı başardı. bu biçimde İkinci yarıdaki orta alandaki boşluk Antalyaspor’u bir anda dominant hale getirdi müsabakada. Avcı da bunu görüp, Siopis ve Hamsik’i kenara aldı. Orta alanda sahada kalan Abdülkadir Ömür ise beni bütün dönem hayli eleştirdiniz ben de cevabını bu geceye sakladım dercesine iki golün de asistini yaparak fevkalade bir vakit içindema ile yanıt verdi. Dün gece oyun değil sonuç kıymetliydi. Bileklerinin hakkıyla tüm dönemin karşılığını şampiyonlukla alan Trabzonspor’u ve tüm camiayı kutluyorum helal olsun.
Safa Can Konuksever: Bir sevdadır Trabzonspor
Bir kara sevdadır Trabzonspor. niçinsiz sevginin ismidir Trabzonspor. Trabzonspor sevgisi kelam konusu ise ‘niçin’, ‘neden’ sorularının karşılığı hiçbir vakit olmaz. ‘Çünkü’ diye yanıt veremezsin, ‘niçin bu kadar seviyorsun’, ‘neden Trabzonspor’ sorularına… ‘Bilmiyorum’ dersin, yalnızca ‘bilmiyorum’. Sahiden de bilemezsin. Yanıtı olmayan sorular bütünüdür; Trabzonspor sevgisi, aşkı… Şartsız bağlanmaktır. Ruhunu, benliğini, vücudunu kayıtsız koşulsuz teslim etmektir. Öncesini, daha sonrasını, geçmişi, geleceği düşünmeden…
Sen bitersin, o bitmez
Bazı aşklar vardır; ömrü bir kelebek kadardır. Bir varmış, bir yokmuş misali… Yaz aşkı üzere. Lakin o denli aşklar da vardır ki, yıllar uzunluğu sürer. Ömür tüketir. Sen bitersin, o bitmez. Seni öylesine sarmalamıştır ki, son nefesini verene kadar istekli tutsağısındır onun. Onunla yatarsın, onunla kalkarsın, onunla yaşarsın, onunla ölürsün. Yediğin yemekte, içtiğin suda, soluduğun havada, gördüğün düşte, kurduğun hayalde, döktüğün gözyaşında, ruhunun derinliklerinde, sevincinde, tasanda, hüznünde daima o vardır. hayatın manası, bütünüdür o…
İnatla vuslatı beklediler
İşte Trabzonsporluluk da sözün tam manasıyla budur. Trabzonlu yediden yetmişe yaşar bu kara sevdayı. Sık sık keyifli geleceğin hayallerini kurar, şampiyonluklar, kupalar kazandırırlar kadrolarına. En değerlisi de ona hayat verirler. Bir şampiyonluk için bunlarca yıl beklemek hiç bir şey değiştirmez onlarda. İnatla vuslatı beklerler, ulaştıklarında da kalplerindeki o sevinci sonuna kadar hissettirirler. Hasret bitti, artık 7’den 70’e zaferi kutlama vakti. Tüm Trabzonsporlular bu memnunluğu en başından beri hak etti.
Uğurcan, Abdullah Avcı’nın bir şeyler kurmak için yaptığı her şeyin garantisi oldu bu dönem. Her kırılma anını hiç tereddütsüz Trabzonspor lehine çevirdi. Bir hocanın, bir ekibin, bir kentin gözü hiç artta kalmadı. Bu olağanüstü bir lükstü.
Abdullah Hoca da bu itimatla, Ömür’ü dahi rehabilite etti. Açık söyleyeyim potansiyelini sınırsız gördüğüm bu genç adamın ayrılmasının artık herkes için hayli daha hakikat bir tahlil olduğunu düşünüyordum Galatasaray maçından daha sonra. Avcı hayır dedi.
İşte bu iki performans dün neredeyse bir Bundesliga grubu ciddiyetinde oyunu ele alan Nuri Şahin’in grubu karşısında Trabzonspor ismine ayakta kalışın temeli oldu. Dün bir haftadır kutlama yapan bir topluluğun ekibi olarak şampiyonluk maçına tam konsantre olarak çıkmak güç işti.
Bunu formda Antalya karşısında yapmak epeyce daha güç işti. Çok da uygun oynamazken, 38 yıllık gerilim de orada öylece dururken yapmak epey daha sıkıntı işti. Lakin Ömür ve Uğurcan en kritik anlarda ayakta kalmayı bildi.
2 döneme yakındır Avcı’nın adım adım üstüne koyarak geliştirdiği, fazlaca kıymetli yabancı oyuncuların büyük katkı sağladığı bu şampiyonlukta bu iki Trabzonlu çocuğun son noktayı koyuşu farklı bir mana taşıyor. Öze mi dönelim, dışa mı tartışmalarıyla geçen onlarca yıl sonunda ikisini bir potada eritebilerek gelen bu şampiyonluk tüm topluluğa hoş bir armağan. Kutlu olsun.
Cem Dizdar: Hamsi, mısır ekmeği ve kasketin zaferi!
İnsanın vakti olduğu üzere insanların da vakti vardır. Dün akşam, bugün, yarın, yarından daha sonraki yarınlar uzun müddet Trabzonlu ya da kendini Trabzonsporlu üzere hissedenlerin vakti olacaktır. Gerçi o ‘zaman’nın tadını çıkarmak için Cornelius’un golünü beklemeye gerek yoktu ya günümüz insanı ‘yaşamak’ için mutlaklaşmış anları kovalıyor ne yazık ki!
Çünkü her sürecin taçlandırıldığı bir an olmalı diye belletilmiş onlara. halbuki haftalar evvel aşikardı bu maçın son anı. Futbol bize, ’Yaşa, oyna, hayatın tadını çıkar’ diyorsa da sonuç duyulan güvensizlik finali beklemeye zorluyor insanı.
Onca yılın görmüş geçirmişi Abdullah Avcı ile takımı, bu dönemi ‘olumsuz sürpriz’lere kapatarak örgütlediler lakin doğrusu ya bu biçimdesi bir bitiriş ‘sırtı lacivert hamsilerin ve mısır ekmeğinin zaferi’ misali geldi kendini bu vakte ilişkin hisseden herkese.
Hafta hafta örerek geldi
‘İkinci devre başında gelen Antalya golü ne şaşkınlığa ne ümitsizliğe niye olmuş olmalı’’ diyecekken Siopis’in niye olduğu penaltı! O konumda Siopis’in hakeme itiraz etmek yerine avuç içiyle alnına vurmaları…
Üzerine Uğurcan’ın kurtarışı. Her şey futbola yakın her şey futbolun ortasında. daha sonra Dorukhan golü ve ortalık toz duman! Ve lakin niye? Kimse bir şey nazaranmesin astımlılar, alerjikler nefessiz kalsın diye mi?
Hatıra toplayıcılığı, ‘ilk evvel ben vardım’ gayretkeşliği, her insanın önüne geçme zamaneliği derken alana girenlerle işler memlekete has bir keşmekeşe saplandı.
Öyle ki, ‘futbolcu Nuri Şahin’ bile hakeme itiraz eden bir ‘teknik yönetici’ye oldukçatan dönüşmüştü!. Süreç, ‘sırtı lacivert hamsilerin, mısır ekmeğinin ve Özkan Sümer’in kasketinin zaferi’ ile nihayete erdi. Yazıyı bitirirken dileyelim ki, bu sevinçten hiç bir canlının canı ziyan görmemiş olsun!.
Erman Özgür: Trabzonspor’a fazlaca yakıştı
Trabzonspor dönem boyunca bu ligin 0-0’ı en yeterli oynayan kadrosu iken bir de maça golle başladı. Djaniny ve Abdülkadir Ömür’ün hazırladığı ve Cornelius’un bitirdiği gol, adeta kalite ve maharet kokuyordu. Trabzonspor topu kaybettiği yerde vakit zaman çabuk pres yaptı, kimi vakit orta alana çekilerek dinlendi.
Topa sahip olduğunda ise topu Marek Hamsik ile buluşturduğunda oyunu daha gerçek oynadı. Kalesinde büyük tehlikeler görmese de Uğurcan Antalyaspor’un birinci yarıdaki durumlarında dönem boyunca olduğu üzere hazırlıklıydı.
Hak ederek aldı
İkinci yarıya Ghacha atağı ile başlayan Antalyaspor 10 dakikalık kısımda Trabzonspor’u yanılgıya zorlamayı başardı. Bu dilimde maçı çevirebilecek hem Ndao ile birliktelik golünü birebir vakitte Siopis’in yanılgısında penaltıyı yakaladı. Lakin dönemin en yeterli kalecisi Uğurcan bir daha sahneye çıktı. Maçın kırılma anında Fredy’nin penaltısını kurtararak ekibinin yaşayabileceği gerilimi ortadan kaldırdı.
Abdullah Avcı’nın Bakasetas atağı ve Dorukhan-Abdülkadir Ömür ortak üretimi gol adeta şampiyonluğun ilanı üzereydi. Haji Wright’ın golü son 10 dakikayı sorunlu hale getirse de Fırtına amacına ulaşmayı bildi. Bu şampiyonluğun aslan hissesi sırasıyla Abdullah Avcı, daha sonrasında ise Uğurcan, Hamsik, Bakasetas, Nwakaeme, Cornelius, Abdülkadir Ömür, Djaniny ve tüm oyuncularındı. Trabzonspor senelerca süren hasretini sonuna kadar hak ettiği bir performansla kazanarak aldı. Ve bu şampiyonluk Trabzonspor’a fazlaca yakıştı.
Umut Eken: Hak edilmiş şampiyonluk
Trabzonspor’un dün akşam gereksinimi olan tek şey mental sağlamlıktı. Çünkü, stat dışı/içi yaşanan coşku tepede gözükse de gerilim bulutları çökmüştü Akyazı’ya.
Yakın/uzak tarihte yaşanmış tatsız deneyimler, yılları sayan fakat dakikaları sayamayan sabırsız bir topluluk. Devamında sayabileceğiniz bir dolu niye. Üstesinden gelmesi sıkıntı bir ruhsal savaş, desek abartı olmaz.
Mental manada ayakta kalmanın ilacı erken gol olunca, işler yoluna girdi üzere. Ancak muhtemelen Trabzonspor’un bu vakitte oynamak isteyeceği son rakip vardı alanda. Antalyaspor bir seri kovalıyor ve dün gece fazlaca inatçıydı. İki defa geri düşüp, penaltı kaçırdıkları maçın her anına tutundular.
Herkes sabırsızdı
Trabzonspor, pes etmiş bir rakiple oynayıp, coşkuyu doya doya yaşayamadı. Özetle şampiyonluğu kutlayacağı maçta bile çaba etmek zorunda kaldı. bahsetmiş olduğumiz sabırsızlığı 90+5’teki baskın anlatıyor aslında.
Trabzonspor da Trabzonlu da fazlaca sabırsızdı. Çok başanılı geçen, final haftalarındaki tasa ve gerilimle, hazzı tahminen de daha da artan bir şampiyonluk oldu.
Hak edilmişti. Tebrikler.
Olcay Çakır: Tebrikler şampiyon Trabzonspor
senelerın hasreti, yılların birikmişlikleri artık son buldu… Trabzonspor 2021-2022 döneminin şampiyonu oldu. Taraftarıyla, idaresiyle, teknik takımıyla, oyuncularıyla sonuna kadar hak ettikleri şampiyonluğu elde ettiler. Dönemin özeti üzere bir maç oynayarak bu başarıyı elde ettiler adeta… Bu kadar sıkıntı olacağı ortadaydı. Bu kadar sıkıntı bir rakiple oynayacağı da biliniyordu. Öne geçip, ayakların geri geri gitmesi de oldu, tepki da oldu. Özeti üzereydi dönemin ve dün gece her şey vardı Trabzon’da… Bu şampiyonluk için uzun müddet bekleyenlerin son düdük sanıp oyuna girmeleri dahil, iki defa sevinilmesi de tarihe geçildi. Sakatları, ayrılanları, gelenleri, yanlışsız oyunu, Abdullah Avcı’nın sabır ve ikna kabiliyeti koca bir topluluğun hasretini bitmiş oldurdi.
Şimdi kutlama dönemidir
Tüm kahramanları, jokerleri her şeyiyle artık Trabzonspor için doyasıya kutlama vakti şampiyonluğu. Asla vazgeçmediği sevdasının senelerca peşinde inatla koşup; hak ettiği bir şampiyonluk yaşadı Trabzon ve Trabzonsporlular… Beklenen, ötelenen, travmaya dönüşen şampiyonluğun kutlanma periyodudur artık. İnatla, hasretle, kaybettikleriyle doyasıya, eğlenerek, ağlayarak kutlama devridir artık. O denli bir sevdaki, Nazım’ın dizeleri üzere; “Dümende ve baş altlarında beşerler vardı ki Bunlar uzun eğri burunlu ve konuşmayı şehvetle seven insanlardı ki Sırtı lacivert hamsilerin ve mısır ekmeğinin zaferi için Hiç kimseden hiç bir şey beklemeksizin bir müzik söyler üzere ölebilirdiler…”
Tebrikler şampiyon, tebrikler Trabzonspor…
Tunç Kayacı: Bileğinin hakkıyla!
Şampiyonluk yazısı yazmak sanırım fazlaca fazlaca farklı. Zira tarihe tanıklık ediyorsunuz. Bu şampiyonluk yalnızca saha ortasında kazanılmadı. Bordo-Mavilililer tam bir bütün oldular bu süreçte panik yapmadan emin adımlarla kupaya ulaştılar. Dün gece stadın içerisi de dışarısı da mahşer yeri üzereydi herkes tek yürek olmuştu. Erken gelen gol birlikteliğin bile yettiği bir gecede inanılmaz bir başlangıçtı. Gerçek şu ki dönemin en formda ekiplerinden biri olan Antalyaspor karşısında temkinli olunması gerektiğinin farkında olan Avcı bütün dönem uyguladığı sabır futbolundan taviz vermedi ve geceyi memnun bitirebilmek için bütün silahlarını kullandı.
Oyun değil sonuç önemliydi
Dün gece ikinci yarı birliktelik golünü yedikten daha sonra penaltı adeta kabus üzereydi Trabzonspor için. Dönemin ahramanı Uğurcan, gecenin de kahramanı oldu ve penaltıyı kurtarmayı başardı. bu biçimde İkinci yarıdaki orta alandaki boşluk Antalyaspor’u bir anda dominant hale getirdi müsabakada. Avcı da bunu görüp, Siopis ve Hamsik’i kenara aldı. Orta alanda sahada kalan Abdülkadir Ömür ise beni bütün dönem epey eleştirdiniz ben de karşılığını bu geceye sakladım dercesine iki golün de asistini yaparak fevkalade bir vakit içindema ile karşılık verdi. Dün gece oyun değil sonuç kıymetliydi. Bileklerinin hakkıyla tüm dönemin karşılığını şampiyonlukla alan Trabzonspor’u ve tüm camiayı kutluyorum helal olsun.
Safa Can Konuksever: Bir sevdadır Trabzonspor
Bir kara sevdadır Trabzonspor. niçinsiz sevginin ismidir Trabzonspor. Trabzonspor sevgisi kelam konusu ise ‘niçin’, ‘neden’ sorularının karşılığı hiçbir vakit olmaz. ‘Çünkü’ diye karşılık veremezsin, ‘niçin bu kadar seviyorsun’, ‘neden Trabzonspor’ sorularına… ‘Bilmiyorum’ dersin, yalnızca ‘bilmiyorum’. Sahiden de bilemezsin. Karşılığı olmayan sorular bütünüdür; Trabzonspor sevgisi, aşkı… Şartsız bağlanmaktır. Ruhunu, benliğini, vücudunu kayıtsız koşulsuz teslim etmektir. Öncesini, daha sonrasını, geçmişi, geleceği düşünmeden…
Sen bitersin, o bitmez
Bazı aşklar vardır; ömrü bir kelebek kadardır. Bir varmış, bir yokmuş misali… Yaz aşkı üzere. Lakin o denli aşklar da vardır ki, yıllar uzunluğu sürer. Ömür tüketir. Sen bitersin, o bitmez. Seni öylesine sarmalamıştır ki, son nefesini verene kadar istekli tutsağısındır onun. Onunla yatarsın, onunla kalkarsın, onunla yaşarsın, onunla ölürsün. Yediğin yemekte, içtiğin suda, soluduğun havada, gördüğün düşte, kurduğun hayalde, döktüğün gözyaşında, ruhunun derinliklerinde, sevincinde, tasanda, hüznünde daima o vardır. hayatın manası, bütünüdür o…
İnatla vuslatı beklediler
İşte Trabzonsporluluk da sözün tam manasıyla budur. Trabzonlu yediden yetmişe yaşar bu kara sevdayı. Sık sık memnun geleceğin hayallerini kurar, şampiyonluklar, kupalar kazandırırlar gruplarına. En kıymetlisi de ona hayat verirler. Bir şampiyonluk için bunlarca yıl beklemek hiç bir şey değiştirmez onlarda. İnatla vuslatı beklerler, ulaştıklarında da kalplerindeki o sevinci sonuna kadar hissettirirler. Hasret bitti, artık 7’den 70’e zaferi kutlama vakti. Tüm Trabzonsporlular bu memnunluğu en başından beri hak etti.
Sezonu anlatan iki simge performans izledik dün akşam… 4. Haftada gözyaşları ortasında kulübeye giden Abdülkadir Ömür’ün dün maçın başında grubu sürükleyen işleri yapması, gollerin sanatçı yaratıcılarından olması.. Ve Uğurcan’ın Antalya 2. yarının başında kendi sağından şahane tertiplerle gelip gol bulduktan daha sonra vitesi artırarak kazandığı penaltıdaki kararlılığı…
Uğurcan, Abdullah Avcı’nın bir şeyler kurmak için yaptığı her şeyin garantisi oldu bu dönem. Her kırılma anını hiç tereddütsüz Trabzonspor lehine çevirdi. Bir hocanın, bir ekibin, bir kentin gözü hiç geride kalmadı. Bu olağanüstü bir lükstü.
Abdullah Hoca da bu itimatla, Ömür’ü dahi rehabilite etti. Açık söyleyeyim potansiyelini sınırsız gördüğüm bu genç adamın ayrılmasının artık herkes için hayli daha yanlışsız bir tahlil olduğunu düşünüyordum Galatasaray maçından daha sonra. Avcı hayır dedi.
İşte bu iki performans dün neredeyse bir Bundesliga ekibi ciddiyetinde oyunu ele alan Nuri Şahin’in grubu karşısında Trabzonspor ismine ayakta kalışın temeli oldu. Dün bir haftadır kutlama yapan bir topluluğun ekibi olarak şampiyonluk maçına tam konsantre olarak çıkmak güç işti.
Bunu formda Antalya karşısında yapmak epeyce daha sıkıntı işti. Çok da düzgün oynamazken, 38 yıllık gerilim de orada öylece dururken yapmak epey daha sıkıntı işti. Lakin Ömür ve Uğurcan en kritik anlarda ayakta kalmayı bildi.
2 döneme yakındır Avcı’nın adım adım üstüne koyarak geliştirdiği, hayli pahalı yabancı oyuncuların büyük katkı sağladığı bu şampiyonlukta bu iki Trabzonlu çocuğun son noktayı koyuşu başka bir mana taşıyor. Öze mi dönelim, dışa mı tartışmalarıyla geçen onlarca yıl sonunda ikisini bir potada eritebilerek gelen bu şampiyonluk tüm topluluğa hoş bir ikram. Kutlu olsun.
Cem Dizdar: Hamsi, mısır ekmeği ve kasketin zaferi!
İnsanın vakti olduğu üzere insanların da vakti vardır. Dün akşam, bugün, yarın, yarından daha sonraki yarınlar uzun mühlet Trabzonlu ya da kendini Trabzonsporlu üzere hissedenlerin vakti olacaktır. Gerçi o ‘zaman’nın tadını çıkarmak için Cornelius’un golünü beklemeye gerek yoktu ya günümüz insanı ‘yaşamak’ için mutlaklaşmış anları kovalıyor ne yazık ki!
Çünkü her sürecin taçlandırıldığı bir an olmalı diye belletilmiş onlara. halbuki haftalar evvel belirliydi bu maçın son anı. Futbol bize, ’Yaşa, oyna, hayatın tadını çıkar’ diyorsa da sonuç duyulan güvensizlik finali beklemeye zorluyor insanı.
Onca yılın görmüş geçirmişi Abdullah Avcı ile grubu, bu dönemi ‘olumsuz sürpriz’lere kapatarak örgütlediler ancak doğrusu ya bu biçimdesi bir bitiriş ‘sırtı lacivert hamsilerin ve mısır ekmeğinin zaferi’ misali geldi kendini bu vakte ilişkin hisseden herkese.
Hafta hafta örerek geldi
‘İkinci devre başında gelen Antalya golü ne şaşkınlığa ne ümitsizliğe niye olmuş olmalı’’ diyecekken Siopis’in niye olduğu penaltı! O konumda Siopis’in hakeme itiraz etmek yerine avuç içiyle alnına vurmaları…
Üzerine Uğurcan’ın kurtarışı. Her şey futbola yakın her şey futbolun ortasında. daha sonra Dorukhan golü ve ortalık toz duman! Ve lakin niye? Kimse bir şey goremesin astımlılar, alerjikler nefessiz kalsın diye mi?
Hatıra toplayıcılığı, ‘ilk evvel ben vardım’ gayretkeşliği, her insanın önüne geçme zamaneliği derken alana girenlerle işler memlekete has bir keşmekeşe saplandı.
Öyle ki, ‘futbolcu Nuri Şahin’ bile hakeme itiraz eden bir ‘teknik yönetici’ye oldukçatan dönüşmüştü!. Süreç, ‘sırtı lacivert hamsilerin, mısır ekmeğinin ve Özkan Sümer’in kasketinin zaferi’ ile nihayete erdi. Yazıyı bitirirken dileyelim ki, bu sevinçten hiç bir canlının canı ziyan görmemiş olsun!.
Erman Özgür: Trabzonspor’a epeyce yakıştı
Trabzonspor dönem boyunca bu ligin 0-0’ı en yeterli oynayan kadrosu iken bir de maça golle başladı. Djaniny ve Abdülkadir Ömür’ün hazırladığı ve Cornelius’un bitirdiği gol, adeta kalite ve marifet kokuyordu. Trabzonspor topu kaybettiği yerde vakit zaman çabuk pres yaptı, kimi vakit orta alana çekilerek dinlendi.
Topa sahip olduğunda ise topu Marek Hamsik ile buluşturduğunda oyunu daha yanlışsız oynadı. Kalesinde büyük tehlikeler görmese de Uğurcan Antalyaspor’un birinci yarıdaki durumlarında dönem boyunca olduğu üzere hazırlıklıydı.
Hak ederek aldı
İkinci yarıya Ghacha atağı ile başlayan Antalyaspor 10 dakikalık kısımda Trabzonspor’u yanılgıya zorlamayı başardı. Bu dilimde maçı çevirebilecek hem Ndao ile birliktelik golünü tıpkı vakitte Siopis’in yanılgısında penaltıyı yakaladı. Lakin dönemin en yeterli kalecisi Uğurcan bir daha sahneye çıktı. Maçın kırılma anında Fredy’nin penaltısını kurtararak kadrosunun yaşayabileceği gerilimi ortadan kaldırdı.
Abdullah Avcı’nın Bakasetas atağı ve Dorukhan-Abdülkadir Ömür ortak üretimi gol adeta şampiyonluğun ilanı üzereydi. Haji Wright’ın golü son 10 dakikayı külfetli hale getirse de Fırtına amacına ulaşmayı bildi. Bu şampiyonluğun aslan hissesi sırasıyla Abdullah Avcı, daha sonrasında ise Uğurcan, Hamsik, Bakasetas, Nwakaeme, Cornelius, Abdülkadir Ömür, Djaniny ve tüm oyuncularındı. Trabzonspor senelerca süren hasretini sonuna kadar hak ettiği bir performansla kazanarak aldı. Ve bu şampiyonluk Trabzonspor’a fazlaca yakıştı.
Umut Eken: Hak edilmiş şampiyonluk
Trabzonspor’un dün akşam muhtaçlığı olan tek şey mental sağlamlıktı. Çünkü, stat dışı/içi yaşanan coşku dorukta gözükse de gerilim bulutları çökmüştü Akyazı’ya.
Yakın/uzak tarihte yaşanmış tatsız deneyimler, yılları sayan ancak dakikaları sayamayan sabırsız bir topluluk. Devamında sayabileceğiniz bir dolu niye. Üstesinden gelmesi sıkıntı bir ruhsal savaş, desek abartı olmaz.
Mental manada ayakta kalmanın ilacı erken gol olunca, işler yoluna girdi üzere. Lakin muhtemelen Trabzonspor’un bu vakitte oynamak isteyeceği son rakip vardı alanda. Antalyaspor bir seri kovalıyor ve dün gece fazlaca inatçıydı. İki defa geri düşüp, penaltı kaçırdıkları maçın her anına tutundular.
Herkes sabırsızdı
Trabzonspor, pes etmiş bir rakiple oynayıp, coşkuyu doya doya yaşayamadı. Özetle şampiyonluğu kutlayacağı maçta bile çaba etmek zorunda kaldı. bahsetmiş olduğumiz sabırsızlığı 90+5’teki baskın anlatıyor aslında.
Trabzonspor da Trabzonlu da fazlaca sabırsızdı. Çok başanılı geçen, final haftalarındaki tasa ve gerilimle, hazzı tahminen de daha da artan bir şampiyonluk oldu.
Hak edilmişti. Tebrikler.
Olcay Çakır: Tebrikler şampiyon Trabzonspor
senelerın hasreti, yılların birikmişlikleri artık son buldu… Trabzonspor 2021-2022 döneminin şampiyonu oldu. Taraftarıyla, idaresiyle, teknik takımıyla, oyuncularıyla sonuna kadar hak ettikleri şampiyonluğu elde ettiler. Dönemin özeti üzere bir maç oynayarak bu başarıyı elde ettiler adeta… Bu kadar sıkıntı olacağı ortadaydı. Bu kadar güç bir rakiple oynayacağı da biliniyordu. Öne geçip, ayakların geri geri gitmesi de oldu, tepki da oldu. Özeti üzereydi dönemin ve dün gece her şey vardı Trabzon’da… Bu şampiyonluk için uzun müddet bekleyenlerin son düdük sanıp oyuna girmeleri dahil, iki sefer sevinilmesi de tarihe geçildi. Sakatları, ayrılanları, gelenleri, yanlışsız oyunu, Abdullah Avcı’nın sabır ve ikna kabiliyeti koca bir topluluğun hasretini bitmiş oldurdi.
Şimdi kutlama dönemidir
Tüm kahramanları, jokerleri her şeyiyle artık Trabzonspor için doyasıya kutlama vakti şampiyonluğu. Asla vazgeçmediği sevdasının senelerca peşinde inatla koşup; hak ettiği bir şampiyonluk yaşadı Trabzon ve Trabzonsporlular… Beklenen, ötelenen, travmaya dönüşen şampiyonluğun kutlanma periyodudur artık. İnatla, hasretle, kaybettikleriyle doyasıya, eğlenerek, ağlayarak kutlama devridir artık. O denli bir sevdaki, Nazım’ın dizeleri üzere; “Dümende ve baş altlarında beşerler vardı ki Bunlar uzun eğri burunlu ve konuşmayı şehvetle seven insanlardı ki Sırtı lacivert hamsilerin ve mısır ekmeğinin zaferi için Hiç kimseden hiç bir şey beklemeksizin bir müzik söyler üzere ölebilirdiler…”
Tebrikler şampiyon, tebrikler Trabzonspor…
Tunç Kayacı: Bileğinin hakkıyla!
Şampiyonluk yazısı yazmak sanırım epeyce fazlaca farklı. Zira tarihe tanıklık ediyorsunuz. Bu şampiyonluk yalnızca saha ortasında kazanılmadı. Bordo-Mavilililer tam bir bütün oldular bu süreçte panik yapmadan emin adımlarla kupaya ulaştılar. Dün gece stadın içerisi de dışarısı da mahşer yeri üzereydi herkes tek yürek olmuştu. Erken gelen gol birlikteliğin bile yettiği bir gecede inanılmaz bir başlangıçtı. Gerçek şu ki dönemin en formda ekiplerinden biri olan Antalyaspor karşısında temkinli olunması gerektiğinin farkında olan Avcı bütün dönem uyguladığı sabır futbolundan taviz vermedi ve geceyi memnun bitirebilmek için bütün silahlarını kullandı.
Oyun değil sonuç önemliydi
Dün gece ikinci yarı birliktelik golünü yedikten daha sonra penaltı adeta kabus üzereydi Trabzonspor için. Dönemin ahramanı Uğurcan, gecenin de kahramanı oldu ve penaltıyı kurtarmayı başardı. bu biçimde İkinci yarıdaki orta alandaki boşluk Antalyaspor’u bir anda dominant hale getirdi müsabakada. Avcı da bunu görüp, Siopis ve Hamsik’i kenara aldı. Orta alanda sahada kalan Abdülkadir Ömür ise beni bütün dönem hayli eleştirdiniz ben de cevabını bu geceye sakladım dercesine iki golün de asistini yaparak fevkalade bir vakit içindema ile yanıt verdi. Dün gece oyun değil sonuç kıymetliydi. Bileklerinin hakkıyla tüm dönemin karşılığını şampiyonlukla alan Trabzonspor’u ve tüm camiayı kutluyorum helal olsun.
Safa Can Konuksever: Bir sevdadır Trabzonspor
Bir kara sevdadır Trabzonspor. niçinsiz sevginin ismidir Trabzonspor. Trabzonspor sevgisi kelam konusu ise ‘niçin’, ‘neden’ sorularının karşılığı hiçbir vakit olmaz. ‘Çünkü’ diye yanıt veremezsin, ‘niçin bu kadar seviyorsun’, ‘neden Trabzonspor’ sorularına… ‘Bilmiyorum’ dersin, yalnızca ‘bilmiyorum’. Sahiden de bilemezsin. Yanıtı olmayan sorular bütünüdür; Trabzonspor sevgisi, aşkı… Şartsız bağlanmaktır. Ruhunu, benliğini, vücudunu kayıtsız koşulsuz teslim etmektir. Öncesini, daha sonrasını, geçmişi, geleceği düşünmeden…
Sen bitersin, o bitmez
Bazı aşklar vardır; ömrü bir kelebek kadardır. Bir varmış, bir yokmuş misali… Yaz aşkı üzere. Lakin o denli aşklar da vardır ki, yıllar uzunluğu sürer. Ömür tüketir. Sen bitersin, o bitmez. Seni öylesine sarmalamıştır ki, son nefesini verene kadar istekli tutsağısındır onun. Onunla yatarsın, onunla kalkarsın, onunla yaşarsın, onunla ölürsün. Yediğin yemekte, içtiğin suda, soluduğun havada, gördüğün düşte, kurduğun hayalde, döktüğün gözyaşında, ruhunun derinliklerinde, sevincinde, tasanda, hüznünde daima o vardır. hayatın manası, bütünüdür o…
İnatla vuslatı beklediler
İşte Trabzonsporluluk da sözün tam manasıyla budur. Trabzonlu yediden yetmişe yaşar bu kara sevdayı. Sık sık keyifli geleceğin hayallerini kurar, şampiyonluklar, kupalar kazandırırlar kadrolarına. En değerlisi de ona hayat verirler. Bir şampiyonluk için bunlarca yıl beklemek hiç bir şey değiştirmez onlarda. İnatla vuslatı beklerler, ulaştıklarında da kalplerindeki o sevinci sonuna kadar hissettirirler. Hasret bitti, artık 7’den 70’e zaferi kutlama vakti. Tüm Trabzonsporlular bu memnunluğu en başından beri hak etti.
Uğurcan, Abdullah Avcı’nın bir şeyler kurmak için yaptığı her şeyin garantisi oldu bu dönem. Her kırılma anını hiç tereddütsüz Trabzonspor lehine çevirdi. Bir hocanın, bir ekibin, bir kentin gözü hiç artta kalmadı. Bu olağanüstü bir lükstü.
Abdullah Hoca da bu itimatla, Ömür’ü dahi rehabilite etti. Açık söyleyeyim potansiyelini sınırsız gördüğüm bu genç adamın ayrılmasının artık herkes için hayli daha hakikat bir tahlil olduğunu düşünüyordum Galatasaray maçından daha sonra. Avcı hayır dedi.
İşte bu iki performans dün neredeyse bir Bundesliga grubu ciddiyetinde oyunu ele alan Nuri Şahin’in grubu karşısında Trabzonspor ismine ayakta kalışın temeli oldu. Dün bir haftadır kutlama yapan bir topluluğun ekibi olarak şampiyonluk maçına tam konsantre olarak çıkmak güç işti.
Bunu formda Antalya karşısında yapmak epeyce daha güç işti. Çok da uygun oynamazken, 38 yıllık gerilim de orada öylece dururken yapmak epey daha sıkıntı işti. Lakin Ömür ve Uğurcan en kritik anlarda ayakta kalmayı bildi.
2 döneme yakındır Avcı’nın adım adım üstüne koyarak geliştirdiği, fazlaca kıymetli yabancı oyuncuların büyük katkı sağladığı bu şampiyonlukta bu iki Trabzonlu çocuğun son noktayı koyuşu farklı bir mana taşıyor. Öze mi dönelim, dışa mı tartışmalarıyla geçen onlarca yıl sonunda ikisini bir potada eritebilerek gelen bu şampiyonluk tüm topluluğa hoş bir armağan. Kutlu olsun.
Cem Dizdar: Hamsi, mısır ekmeği ve kasketin zaferi!
İnsanın vakti olduğu üzere insanların da vakti vardır. Dün akşam, bugün, yarın, yarından daha sonraki yarınlar uzun müddet Trabzonlu ya da kendini Trabzonsporlu üzere hissedenlerin vakti olacaktır. Gerçi o ‘zaman’nın tadını çıkarmak için Cornelius’un golünü beklemeye gerek yoktu ya günümüz insanı ‘yaşamak’ için mutlaklaşmış anları kovalıyor ne yazık ki!
Çünkü her sürecin taçlandırıldığı bir an olmalı diye belletilmiş onlara. halbuki haftalar evvel aşikardı bu maçın son anı. Futbol bize, ’Yaşa, oyna, hayatın tadını çıkar’ diyorsa da sonuç duyulan güvensizlik finali beklemeye zorluyor insanı.
Onca yılın görmüş geçirmişi Abdullah Avcı ile takımı, bu dönemi ‘olumsuz sürpriz’lere kapatarak örgütlediler lakin doğrusu ya bu biçimdesi bir bitiriş ‘sırtı lacivert hamsilerin ve mısır ekmeğinin zaferi’ misali geldi kendini bu vakte ilişkin hisseden herkese.
Hafta hafta örerek geldi
‘İkinci devre başında gelen Antalya golü ne şaşkınlığa ne ümitsizliğe niye olmuş olmalı’’ diyecekken Siopis’in niye olduğu penaltı! O konumda Siopis’in hakeme itiraz etmek yerine avuç içiyle alnına vurmaları…
Üzerine Uğurcan’ın kurtarışı. Her şey futbola yakın her şey futbolun ortasında. daha sonra Dorukhan golü ve ortalık toz duman! Ve lakin niye? Kimse bir şey nazaranmesin astımlılar, alerjikler nefessiz kalsın diye mi?
Hatıra toplayıcılığı, ‘ilk evvel ben vardım’ gayretkeşliği, her insanın önüne geçme zamaneliği derken alana girenlerle işler memlekete has bir keşmekeşe saplandı.
Öyle ki, ‘futbolcu Nuri Şahin’ bile hakeme itiraz eden bir ‘teknik yönetici’ye oldukçatan dönüşmüştü!. Süreç, ‘sırtı lacivert hamsilerin, mısır ekmeğinin ve Özkan Sümer’in kasketinin zaferi’ ile nihayete erdi. Yazıyı bitirirken dileyelim ki, bu sevinçten hiç bir canlının canı ziyan görmemiş olsun!.
Erman Özgür: Trabzonspor’a fazlaca yakıştı
Trabzonspor dönem boyunca bu ligin 0-0’ı en yeterli oynayan kadrosu iken bir de maça golle başladı. Djaniny ve Abdülkadir Ömür’ün hazırladığı ve Cornelius’un bitirdiği gol, adeta kalite ve maharet kokuyordu. Trabzonspor topu kaybettiği yerde vakit zaman çabuk pres yaptı, kimi vakit orta alana çekilerek dinlendi.
Topa sahip olduğunda ise topu Marek Hamsik ile buluşturduğunda oyunu daha gerçek oynadı. Kalesinde büyük tehlikeler görmese de Uğurcan Antalyaspor’un birinci yarıdaki durumlarında dönem boyunca olduğu üzere hazırlıklıydı.
Hak ederek aldı
İkinci yarıya Ghacha atağı ile başlayan Antalyaspor 10 dakikalık kısımda Trabzonspor’u yanılgıya zorlamayı başardı. Bu dilimde maçı çevirebilecek hem Ndao ile birliktelik golünü birebir vakitte Siopis’in yanılgısında penaltıyı yakaladı. Lakin dönemin en yeterli kalecisi Uğurcan bir daha sahneye çıktı. Maçın kırılma anında Fredy’nin penaltısını kurtararak ekibinin yaşayabileceği gerilimi ortadan kaldırdı.
Abdullah Avcı’nın Bakasetas atağı ve Dorukhan-Abdülkadir Ömür ortak üretimi gol adeta şampiyonluğun ilanı üzereydi. Haji Wright’ın golü son 10 dakikayı sorunlu hale getirse de Fırtına amacına ulaşmayı bildi. Bu şampiyonluğun aslan hissesi sırasıyla Abdullah Avcı, daha sonrasında ise Uğurcan, Hamsik, Bakasetas, Nwakaeme, Cornelius, Abdülkadir Ömür, Djaniny ve tüm oyuncularındı. Trabzonspor senelerca süren hasretini sonuna kadar hak ettiği bir performansla kazanarak aldı. Ve bu şampiyonluk Trabzonspor’a fazlaca yakıştı.
Umut Eken: Hak edilmiş şampiyonluk
Trabzonspor’un dün akşam gereksinimi olan tek şey mental sağlamlıktı. Çünkü, stat dışı/içi yaşanan coşku tepede gözükse de gerilim bulutları çökmüştü Akyazı’ya.
Yakın/uzak tarihte yaşanmış tatsız deneyimler, yılları sayan fakat dakikaları sayamayan sabırsız bir topluluk. Devamında sayabileceğiniz bir dolu niye. Üstesinden gelmesi sıkıntı bir ruhsal savaş, desek abartı olmaz.
Mental manada ayakta kalmanın ilacı erken gol olunca, işler yoluna girdi üzere. Ancak muhtemelen Trabzonspor’un bu vakitte oynamak isteyeceği son rakip vardı alanda. Antalyaspor bir seri kovalıyor ve dün gece fazlaca inatçıydı. İki defa geri düşüp, penaltı kaçırdıkları maçın her anına tutundular.
Herkes sabırsızdı
Trabzonspor, pes etmiş bir rakiple oynayıp, coşkuyu doya doya yaşayamadı. Özetle şampiyonluğu kutlayacağı maçta bile çaba etmek zorunda kaldı. bahsetmiş olduğumiz sabırsızlığı 90+5’teki baskın anlatıyor aslında.
Trabzonspor da Trabzonlu da fazlaca sabırsızdı. Çok başanılı geçen, final haftalarındaki tasa ve gerilimle, hazzı tahminen de daha da artan bir şampiyonluk oldu.
Hak edilmişti. Tebrikler.
Olcay Çakır: Tebrikler şampiyon Trabzonspor
senelerın hasreti, yılların birikmişlikleri artık son buldu… Trabzonspor 2021-2022 döneminin şampiyonu oldu. Taraftarıyla, idaresiyle, teknik takımıyla, oyuncularıyla sonuna kadar hak ettikleri şampiyonluğu elde ettiler. Dönemin özeti üzere bir maç oynayarak bu başarıyı elde ettiler adeta… Bu kadar sıkıntı olacağı ortadaydı. Bu kadar sıkıntı bir rakiple oynayacağı da biliniyordu. Öne geçip, ayakların geri geri gitmesi de oldu, tepki da oldu. Özeti üzereydi dönemin ve dün gece her şey vardı Trabzon’da… Bu şampiyonluk için uzun müddet bekleyenlerin son düdük sanıp oyuna girmeleri dahil, iki defa sevinilmesi de tarihe geçildi. Sakatları, ayrılanları, gelenleri, yanlışsız oyunu, Abdullah Avcı’nın sabır ve ikna kabiliyeti koca bir topluluğun hasretini bitmiş oldurdi.
Şimdi kutlama dönemidir
Tüm kahramanları, jokerleri her şeyiyle artık Trabzonspor için doyasıya kutlama vakti şampiyonluğu. Asla vazgeçmediği sevdasının senelerca peşinde inatla koşup; hak ettiği bir şampiyonluk yaşadı Trabzon ve Trabzonsporlular… Beklenen, ötelenen, travmaya dönüşen şampiyonluğun kutlanma periyodudur artık. İnatla, hasretle, kaybettikleriyle doyasıya, eğlenerek, ağlayarak kutlama devridir artık. O denli bir sevdaki, Nazım’ın dizeleri üzere; “Dümende ve baş altlarında beşerler vardı ki Bunlar uzun eğri burunlu ve konuşmayı şehvetle seven insanlardı ki Sırtı lacivert hamsilerin ve mısır ekmeğinin zaferi için Hiç kimseden hiç bir şey beklemeksizin bir müzik söyler üzere ölebilirdiler…”
Tebrikler şampiyon, tebrikler Trabzonspor…
Tunç Kayacı: Bileğinin hakkıyla!
Şampiyonluk yazısı yazmak sanırım fazlaca fazlaca farklı. Zira tarihe tanıklık ediyorsunuz. Bu şampiyonluk yalnızca saha ortasında kazanılmadı. Bordo-Mavilililer tam bir bütün oldular bu süreçte panik yapmadan emin adımlarla kupaya ulaştılar. Dün gece stadın içerisi de dışarısı da mahşer yeri üzereydi herkes tek yürek olmuştu. Erken gelen gol birlikteliğin bile yettiği bir gecede inanılmaz bir başlangıçtı. Gerçek şu ki dönemin en formda ekiplerinden biri olan Antalyaspor karşısında temkinli olunması gerektiğinin farkında olan Avcı bütün dönem uyguladığı sabır futbolundan taviz vermedi ve geceyi memnun bitirebilmek için bütün silahlarını kullandı.
Oyun değil sonuç önemliydi
Dün gece ikinci yarı birliktelik golünü yedikten daha sonra penaltı adeta kabus üzereydi Trabzonspor için. Dönemin ahramanı Uğurcan, gecenin de kahramanı oldu ve penaltıyı kurtarmayı başardı. bu biçimde İkinci yarıdaki orta alandaki boşluk Antalyaspor’u bir anda dominant hale getirdi müsabakada. Avcı da bunu görüp, Siopis ve Hamsik’i kenara aldı. Orta alanda sahada kalan Abdülkadir Ömür ise beni bütün dönem epey eleştirdiniz ben de karşılığını bu geceye sakladım dercesine iki golün de asistini yaparak fevkalade bir vakit içindema ile karşılık verdi. Dün gece oyun değil sonuç kıymetliydi. Bileklerinin hakkıyla tüm dönemin karşılığını şampiyonlukla alan Trabzonspor’u ve tüm camiayı kutluyorum helal olsun.
Safa Can Konuksever: Bir sevdadır Trabzonspor
Bir kara sevdadır Trabzonspor. niçinsiz sevginin ismidir Trabzonspor. Trabzonspor sevgisi kelam konusu ise ‘niçin’, ‘neden’ sorularının karşılığı hiçbir vakit olmaz. ‘Çünkü’ diye karşılık veremezsin, ‘niçin bu kadar seviyorsun’, ‘neden Trabzonspor’ sorularına… ‘Bilmiyorum’ dersin, yalnızca ‘bilmiyorum’. Sahiden de bilemezsin. Karşılığı olmayan sorular bütünüdür; Trabzonspor sevgisi, aşkı… Şartsız bağlanmaktır. Ruhunu, benliğini, vücudunu kayıtsız koşulsuz teslim etmektir. Öncesini, daha sonrasını, geçmişi, geleceği düşünmeden…
Sen bitersin, o bitmez
Bazı aşklar vardır; ömrü bir kelebek kadardır. Bir varmış, bir yokmuş misali… Yaz aşkı üzere. Lakin o denli aşklar da vardır ki, yıllar uzunluğu sürer. Ömür tüketir. Sen bitersin, o bitmez. Seni öylesine sarmalamıştır ki, son nefesini verene kadar istekli tutsağısındır onun. Onunla yatarsın, onunla kalkarsın, onunla yaşarsın, onunla ölürsün. Yediğin yemekte, içtiğin suda, soluduğun havada, gördüğün düşte, kurduğun hayalde, döktüğün gözyaşında, ruhunun derinliklerinde, sevincinde, tasanda, hüznünde daima o vardır. hayatın manası, bütünüdür o…
İnatla vuslatı beklediler
İşte Trabzonsporluluk da sözün tam manasıyla budur. Trabzonlu yediden yetmişe yaşar bu kara sevdayı. Sık sık memnun geleceğin hayallerini kurar, şampiyonluklar, kupalar kazandırırlar gruplarına. En kıymetlisi de ona hayat verirler. Bir şampiyonluk için bunlarca yıl beklemek hiç bir şey değiştirmez onlarda. İnatla vuslatı beklerler, ulaştıklarında da kalplerindeki o sevinci sonuna kadar hissettirirler. Hasret bitti, artık 7’den 70’e zaferi kutlama vakti. Tüm Trabzonsporlular bu memnunluğu en başından beri hak etti.