Dünyanın en yoksul ülkeleri içinde yer alan ve 1991-2002’de yıkıcı bir iç savaş yaşayan Sierra Leone’nin ücra köylerinden Mabongse’de gönülleri ısıtan bir gelenek devam ediyor.
Savaşın başladığı vakit içinderda eğitim için başşehir Freetown’da bulunan Dauda Bah, karışıklığın sona ermesinin akabinde köyüne dönme sonucu aldı. Bah, köyüne döndükten daha sonra yaşanan yıkım ve öbür sebeplerle sahipsiz kalan çocukların bu biçimde olmalarına razı gelmeyerek onların hayatta kalmaları için harekete geçti.
İmkanların yok denecek kadar az olduğu köyde rastgele bir hasılatları da olmayan yöre halkıyla toplantılar düzenleyen Bah, çocukları evvel ağaçlardan yapılmış barakada çabucak sonrasında ise askerlerin kaldığı tek göz odalardan oluşan meskenlere yerleştirdi.
Yerleşim sıkıntısını süreksiz olarak çözen Bah ile köy halkı, epey az yiyebildikleri yemeklerini çocuklarla paylaşarak onların hayatta kalmasını sağladı. senelerca birebir geleneği sürdüren köy halkı bu sayede yüzlerce çocuğun hayatına dokundu.
Yapılan tesisin sorumluluğu bir daha Bah ile köylülerde
Yapılan fedakarlıklardan haberdar olan İnsan Hak ve Hürriyetleri (İHH) İnsani Yardım Vakfı ile Namaz ve İnfak Kardeşliği Kümesi, köyde bir tesis kurma sonucu aldı.
İçinde 130 yetimin kalabileceği yatakhane, cami, okul ile yemekhane bulunan tesisin üretimine başlayan vakıf, çalışmaların yüzde 98’ini tamamladı.
Artık yiyecek ve kalacak yer sorunu olmayacak yetimlerin sorumluluğunu bir daha Bah ile köylüler yürütecek. İHH İnsani Yardım Vakfı ile Namaz ve İnfak Kardeşliği Kümesi da muhakkak aralıklarla tesise yardım yapmayı sürdürecek.
Ayrıyeten Namaz ve İnfak Kardeşliği Kümesi, Mabongse ile bir daha yetimlere sahip çıkan etraf köyler için 22 büyükbaş hayvan keserek iftar programlarını sürdürmeye devam ediyor.
“Hayat sıkıntı olduğu için günde bir kere yemek yeniyordu”
Yetimlere sahip çıkan Dauda Bah yaptığı açıklamada, savaştan daha sonra döndüğünde köyünde epey sayıda çocuğun sahipsiz kaldığını gördüğünü söylemiş oldu.
Çocuklara kimsenin bakmadığını, hayatta kalan akrabalarının ise bakacak güçlerinin olmadığını lisana getiren Bah, şahit olduğu durum daha sonrası köyün ileri gelenleriyle bir toplantı düzenlediğini anlattı.
görüşmede alınan birinci karar doğrultusunda yetimleri askerlerin eski kaldıkları yapılara yerleştirdiklerini belirten Bah, “Bu işe koyulduğumuzda hayat daha da zordu bizim için. Yardım etmek isteyenler vardı lakin onların da hakikaten durumları yoktu. Bir biçimde yarar sağlamamız lazımdı ve bir futbol turnuvası gerçekleştirmeyi kararlaştırdık. Hem katılmak tıpkı vakitte izlemek isteyenlerden aldığımız paralarla çocukların yemek yemesini sağladık.” diye konuştu.
Turnuvanın süreksiz olduğunu zira her gün yenidenlanacak bir tertip olmadığını lisana getiren Dauda Bah, sonrasındasında ise meskenlerde pişen yemeklerden bir tabak çocuklar için ayırdıklarını tabir etti.
Dauda Bah, çocukları hayatta tutma eforlarını şu biçimde anlattı:
“Durum epey zordu bu biçimdelar. Hatta birtakım aileler günlük yemek bile bulamıyordu ve hayli çabalıyorlardı. Hayat güç olduğu için günde bir kez yemek yeniyordu ve o hiç sağlam ve hoş bir yemek değildi. Çocukları sahiden seviyorum. Kur’an-ı Kerim’de biroldukca ayet ve İslam Peygamberimiz Hz. Muhammed’in hadisleri var yetimlerle ilgili. Ben de bunun için hareket ediyorum. O çocuklara yardım ettiğim andan beri kendimi epeyce uygun hissediyorum. Bunu yapmasaydık sonuçları ne olurdu? Lakin yeterli ki yaptık çocukların hayatları ilerlemeye gidiyor. Allah’ın yardımı bizimle.”
“Sahip çıkıldıktan daha sonra hoş yemek yiyorum”
Dauda Bah’ın 5 yaşındayken yanına alarak sahiplendiği 15 yaşındaki yetim Mariama Bah ise anne ve babasını kaybettiğinde ömrün kendisi için hayli güç olduğunu anlattı.
Şu an mutlu olduğunu ve hayat kaidelerine “zor” demek istemediğini lisana getiren Mariama Bah, “Bana sahip çıkıldıktan daha sonra hayatım hoş oldu. Burada hoş biçimde yemek yiyorum, okula gidebiliyorum. Ailemi kaybettikten daha sonra yaşadığım ıstıraplardan daha sonra bana sahip çıkıldı. Okulumu bitirip tabip olmak istiyorum.” dedi.
Savaşın başladığı vakit içinderda eğitim için başşehir Freetown’da bulunan Dauda Bah, karışıklığın sona ermesinin akabinde köyüne dönme sonucu aldı. Bah, köyüne döndükten daha sonra yaşanan yıkım ve öbür sebeplerle sahipsiz kalan çocukların bu biçimde olmalarına razı gelmeyerek onların hayatta kalmaları için harekete geçti.
İmkanların yok denecek kadar az olduğu köyde rastgele bir hasılatları da olmayan yöre halkıyla toplantılar düzenleyen Bah, çocukları evvel ağaçlardan yapılmış barakada çabucak sonrasında ise askerlerin kaldığı tek göz odalardan oluşan meskenlere yerleştirdi.
Yerleşim sıkıntısını süreksiz olarak çözen Bah ile köy halkı, epey az yiyebildikleri yemeklerini çocuklarla paylaşarak onların hayatta kalmasını sağladı. senelerca birebir geleneği sürdüren köy halkı bu sayede yüzlerce çocuğun hayatına dokundu.
Yapılan tesisin sorumluluğu bir daha Bah ile köylülerde
Yapılan fedakarlıklardan haberdar olan İnsan Hak ve Hürriyetleri (İHH) İnsani Yardım Vakfı ile Namaz ve İnfak Kardeşliği Kümesi, köyde bir tesis kurma sonucu aldı.
İçinde 130 yetimin kalabileceği yatakhane, cami, okul ile yemekhane bulunan tesisin üretimine başlayan vakıf, çalışmaların yüzde 98’ini tamamladı.
Artık yiyecek ve kalacak yer sorunu olmayacak yetimlerin sorumluluğunu bir daha Bah ile köylüler yürütecek. İHH İnsani Yardım Vakfı ile Namaz ve İnfak Kardeşliği Kümesi da muhakkak aralıklarla tesise yardım yapmayı sürdürecek.
Ayrıyeten Namaz ve İnfak Kardeşliği Kümesi, Mabongse ile bir daha yetimlere sahip çıkan etraf köyler için 22 büyükbaş hayvan keserek iftar programlarını sürdürmeye devam ediyor.
“Hayat sıkıntı olduğu için günde bir kere yemek yeniyordu”
Yetimlere sahip çıkan Dauda Bah yaptığı açıklamada, savaştan daha sonra döndüğünde köyünde epey sayıda çocuğun sahipsiz kaldığını gördüğünü söylemiş oldu.
Çocuklara kimsenin bakmadığını, hayatta kalan akrabalarının ise bakacak güçlerinin olmadığını lisana getiren Bah, şahit olduğu durum daha sonrası köyün ileri gelenleriyle bir toplantı düzenlediğini anlattı.
görüşmede alınan birinci karar doğrultusunda yetimleri askerlerin eski kaldıkları yapılara yerleştirdiklerini belirten Bah, “Bu işe koyulduğumuzda hayat daha da zordu bizim için. Yardım etmek isteyenler vardı lakin onların da hakikaten durumları yoktu. Bir biçimde yarar sağlamamız lazımdı ve bir futbol turnuvası gerçekleştirmeyi kararlaştırdık. Hem katılmak tıpkı vakitte izlemek isteyenlerden aldığımız paralarla çocukların yemek yemesini sağladık.” diye konuştu.
Turnuvanın süreksiz olduğunu zira her gün yenidenlanacak bir tertip olmadığını lisana getiren Dauda Bah, sonrasındasında ise meskenlerde pişen yemeklerden bir tabak çocuklar için ayırdıklarını tabir etti.
Dauda Bah, çocukları hayatta tutma eforlarını şu biçimde anlattı:
“Durum epey zordu bu biçimdelar. Hatta birtakım aileler günlük yemek bile bulamıyordu ve hayli çabalıyorlardı. Hayat güç olduğu için günde bir kez yemek yeniyordu ve o hiç sağlam ve hoş bir yemek değildi. Çocukları sahiden seviyorum. Kur’an-ı Kerim’de biroldukca ayet ve İslam Peygamberimiz Hz. Muhammed’in hadisleri var yetimlerle ilgili. Ben de bunun için hareket ediyorum. O çocuklara yardım ettiğim andan beri kendimi epeyce uygun hissediyorum. Bunu yapmasaydık sonuçları ne olurdu? Lakin yeterli ki yaptık çocukların hayatları ilerlemeye gidiyor. Allah’ın yardımı bizimle.”
“Sahip çıkıldıktan daha sonra hoş yemek yiyorum”
Dauda Bah’ın 5 yaşındayken yanına alarak sahiplendiği 15 yaşındaki yetim Mariama Bah ise anne ve babasını kaybettiğinde ömrün kendisi için hayli güç olduğunu anlattı.
Şu an mutlu olduğunu ve hayat kaidelerine “zor” demek istemediğini lisana getiren Mariama Bah, “Bana sahip çıkıldıktan daha sonra hayatım hoş oldu. Burada hoş biçimde yemek yiyorum, okula gidebiliyorum. Ailemi kaybettikten daha sonra yaşadığım ıstıraplardan daha sonra bana sahip çıkıldı. Okulumu bitirip tabip olmak istiyorum.” dedi.