Sükunet ortasında gelen yetenekler var, hiç çaktırmadan ortamızda yaşayan ve bir gün bir kargo teslimi esnasında ortaya çıkıp bir anda tüm ülkeyi kasıp kavuran. Dünyaca ünlü piyanistimiz Gülsin Onay ile düet yapabilme erdemine nail olmayı sağlayıp bir daha dünyaca ünlü Türk teşebbüsümüz Getir’in sahibi Nazım Salur ile tanışma fırsatını yakalatan.
Zekanın, çalışkanlığın ve yeteneğin haricinde neredeyse her şeyin kabul gördüğü yaşadığımız şu devranda kuryecilik nazaranvini yaparken teslim ettiği kargosu daha sonrası piyanoyu görür görmez başına geçip çalan Muharrem Can bu hafta hepimize hayli uygun geldi.
Hani bizler hiç bir iş yapmayan insanlara “boş boş oturuyor” deriz ya, pekala kendi yeteneğinden ve sahip olduğu bilgiden hayli daha aşağı bir işte ülkesinin ortasında bulunduğu kurallar yüzünden çalışmak zorunda olan beşerler da bu biçimde mi görülmelidir? Kızını kuryeciye değil de bir mühendise vermek isteyen baba, kuryeci yavrumuzun bu yeteneği karşısında ne hissedecektir? Yoksa onun da fakat hayli fazla parası olduğunda mı son derece yepyeni biri olduğunu düşünebilecektir? halbuki ülkemizde on binlerce örneği vardır ki “para” en sıradan ve en iğrenç beşere bile yetenek verirmiş üzere yapabilir ve tam bilakis “gifted (Allah vergisi)”diyebileceğimiz bir yeteneği yok saydırabilir.
Muharrem Can’ın olağanüstü piyano yeteneğini hepimiz gördük. Umuyorum ki altında yalnızca gösteri gayesi yatmayan ve hakikaten kendisine takviye olmak isteyen bireyler sanatını eğitimi ile birlikte icra etmesine takviye olacaklardır ki bu biçimdelikle yeteneği kullanılmayınca paslanmasın ve kaliteli bir eğitimle “istediği, sevdiği bir alanda çalışarak” Einstein’ın dehasının aslında yüzde birinin kendi yeteneğinden ve yüzde 9’unun ise çalışmaktan geldiğini fark edebilir. Lakin çalışarak azmini gösterir ve hayatta lakin yılmadan azimle yürüyene nihayetinde herkes yol verir.
Dün Gülsin Onay ile düetini gözlerim yaşlı izledim.
Tertemiz yüzlü, kibar, şahane bir genç gördüm ve bir defa daha Gülsin bayanın ona verdiği takviyeyle şunu gördüm ki yetenekli insanların gerisinde her vakit öteki yetenekli beşerler olmalıdır. Onlar daha deneyimli olanlardan olmalıdır ki ileri yaşları sebebiyle sahip oldukları yeteneklerin sonlarının nasıl ortaya çıktığını, nasıl genişlediğini onlara anlatabilsinler.
Çok uzun mühlet daha sonra, yaşadığımız toplumda daima “sözde yeteneklilerin” haksız yere mükafatlandırıldığını gördükçe umudumuzu kimi vakit yitirmeye yaklaştığımız vakit içinderda “asıl yetenekleri” de mükafatlandırdığımızı görmek epeyce âlâ geldi.
Muharrem Can için artık sıra muvaffakiyetinin sahip olduğu bu yetenekle nerelere kadar çıkabildiğini ölçebilmesinde. Muharrem Can’ın yabancı lisan edinerek dünyaya açılmasını, dünyanın da onu tanımasını, maliyeti ne olursa olsun kütüphanenin fiyatının bilgisiz bir ulusa nazaran fazlaca daha ucuz olduğu için ona el birliği ile mükemmel bir kütüphane sağlamamızı ve kendisine verilecek eğitimle kova doldurmak değil ATEŞ yakmayı DİLİYORUM.
Instagram
Twitter
Linkedln
Web
Zekanın, çalışkanlığın ve yeteneğin haricinde neredeyse her şeyin kabul gördüğü yaşadığımız şu devranda kuryecilik nazaranvini yaparken teslim ettiği kargosu daha sonrası piyanoyu görür görmez başına geçip çalan Muharrem Can bu hafta hepimize hayli uygun geldi.
Hani bizler hiç bir iş yapmayan insanlara “boş boş oturuyor” deriz ya, pekala kendi yeteneğinden ve sahip olduğu bilgiden hayli daha aşağı bir işte ülkesinin ortasında bulunduğu kurallar yüzünden çalışmak zorunda olan beşerler da bu biçimde mi görülmelidir? Kızını kuryeciye değil de bir mühendise vermek isteyen baba, kuryeci yavrumuzun bu yeteneği karşısında ne hissedecektir? Yoksa onun da fakat hayli fazla parası olduğunda mı son derece yepyeni biri olduğunu düşünebilecektir? halbuki ülkemizde on binlerce örneği vardır ki “para” en sıradan ve en iğrenç beşere bile yetenek verirmiş üzere yapabilir ve tam bilakis “gifted (Allah vergisi)”diyebileceğimiz bir yeteneği yok saydırabilir.
Muharrem Can’ın olağanüstü piyano yeteneğini hepimiz gördük. Umuyorum ki altında yalnızca gösteri gayesi yatmayan ve hakikaten kendisine takviye olmak isteyen bireyler sanatını eğitimi ile birlikte icra etmesine takviye olacaklardır ki bu biçimdelikle yeteneği kullanılmayınca paslanmasın ve kaliteli bir eğitimle “istediği, sevdiği bir alanda çalışarak” Einstein’ın dehasının aslında yüzde birinin kendi yeteneğinden ve yüzde 9’unun ise çalışmaktan geldiğini fark edebilir. Lakin çalışarak azmini gösterir ve hayatta lakin yılmadan azimle yürüyene nihayetinde herkes yol verir.
Dün Gülsin Onay ile düetini gözlerim yaşlı izledim.
Tertemiz yüzlü, kibar, şahane bir genç gördüm ve bir defa daha Gülsin bayanın ona verdiği takviyeyle şunu gördüm ki yetenekli insanların gerisinde her vakit öteki yetenekli beşerler olmalıdır. Onlar daha deneyimli olanlardan olmalıdır ki ileri yaşları sebebiyle sahip oldukları yeteneklerin sonlarının nasıl ortaya çıktığını, nasıl genişlediğini onlara anlatabilsinler.
Çok uzun mühlet daha sonra, yaşadığımız toplumda daima “sözde yeteneklilerin” haksız yere mükafatlandırıldığını gördükçe umudumuzu kimi vakit yitirmeye yaklaştığımız vakit içinderda “asıl yetenekleri” de mükafatlandırdığımızı görmek epeyce âlâ geldi.
Muharrem Can için artık sıra muvaffakiyetinin sahip olduğu bu yetenekle nerelere kadar çıkabildiğini ölçebilmesinde. Muharrem Can’ın yabancı lisan edinerek dünyaya açılmasını, dünyanın da onu tanımasını, maliyeti ne olursa olsun kütüphanenin fiyatının bilgisiz bir ulusa nazaran fazlaca daha ucuz olduğu için ona el birliği ile mükemmel bir kütüphane sağlamamızı ve kendisine verilecek eğitimle kova doldurmak değil ATEŞ yakmayı DİLİYORUM.
Linkedln
Web