Kendinin en yakın arkadaşı olsaydın, sana %100 güvenir miydin? Bu insanın söylemiş olduklerinin hepsi gerçek, ağzından çıkan her söz istisnasız gerçek, der miydin?
Kendi adıma karşılık veriyorum ki, hayır. Ağzımdan çıkan her şey gerçek ve yanlışsız değil. Bence hiç birimizin değil. Bilhassa de biz insanların kendimizle olan konuşmalarında (bir türlü susmayan iç sesten bahsediyorum) kullandığı cümlelerin, kendimize yüklediğimiz sıfatların ne kadarı gerçek sanki?
Kabul etmemiz gerekiyor ki, insan en kolay kendine palavra söylüyor, en epeyce kendini kandırıyor.
Zira birine yanlış bir şey söylerken, bunu gözlerinin içine baka baka yapmak sıkıntı. Bu niçinle gözlerimizi kaçırırız. Ve bir daha bu niçinle kendimizle yaptığımız konuşmalarda ise gerçek dışı cümleleri hunharca sarf etmek daha kolaydır.
Kendine zalimce söylemiş olduğin palavraları, aynanın karşısında dimdik durup gözlerine bakarak söylemeyi denersen, ne demek istediğimi daha düzgün anlayacaksın.
İç sesin bir türlü susmak bilmediği hayat seyahatimizde on binlerce defa kendimizi gerçek dışı cümlelerle manipüle ediyoruz. Nasıl mı?
Ben başarısızım.
Gereğince âlâ değilim.
O benden daha şanslı…
Bizi olduğumuz yerde saymaya ve hatta geriye götürmeye çabalayan inançlarımız kendimize birfazlaca gerçek dışı cümle sarf etmemize sebep oluyor.
halbuki; bu dünyada sahip olduğun en bedelli bağ, kendinle kurduğun alakadır.
Kendine karşı dürüst olmadığında, kendinle uygun geçinmen mümkün değil maalesef. Ve bu geçimsizlik yalnızca seni mutsuz etmekle kalmıyor; bu hayatta aslında başarabileceklerini, başkalarıyla kurduğun ilgileri, karakterini, görünümünü ve davranışlarını da etkiliyor.
Bugün kendine söylemekten vazgeçmen gereken 3 cümleyi paylaşmak istiyorum bu niçinle.
Kendinle bağlantını düzeltebilmen, kendine ördüğün duvarlardan kurtulman ve hayatına sahip çıkma cüretini bulabilmen için âlâ gelmesi umuduyla.. Haydi başlayalım:
1. Kusur yapma lüksüm yok.
O denli mi? Kusursuz mi olmalıyız?
ömrün kendisinin kusursuz işlemediğini nazaranbiliyor musun? Sence kim yanılgı yapmadan, başarısızlıklar yaşamadan, yanlış kararlar almadan ilerleyebiliyor? İnsan zorlanmadan büyüyemez ki..
Kusur yapma hakkımız var. Epi topu insanız biz ve kusurlarımız da bizi bütünleyen modüllerimiz.
Yanlışsız yol almak bir lüks değil, ilerleyemediğinin göstergesi aslında.
“Kusur yapmaktan korkmak, ilerlemenin vefatıdır.”
Alfred North Whitehead
Bu niçinle kusur yaptığımızda ört bas etmeye çalışıp, daha hayli yüzümüze gözümüze bulaştırmayalım.
Ya da başarısızlıkları paylaşmaktan çekinip, kabahat işlemişiz üzere gizlemeyelim.
Artık yüreklilikle itiraf edelim: Bu işin içine ettim, fakat olabilir beşerim, öğreniyorum.
Kızaran yanaklarımıza, kusur ve eksikliklerimize sahip çıkalım.
Dünyada kusurlu olabilecek rastgele bir şey yapmaktan hayli korktuğumuz için kaç fırsatlar kaçırdık. Kusur yapma, başarısızlık ve sevdiklerimizi hayal kırıklığına uğratma tasalarımız yüzünden hayallerimizin peşinden gidemedik.
Her işi olağanüstü yapmama özgürlüğümüz var bizim. Tadını çıkaralım!
“Hakikaten güç ve gerçekten şaşırtan olan şey, eksiksiz olmayı bırakmak ve kendin olmaya çalışmaya başlamaktır.”
Anna Qindlen
2. Yaptıklarım Çok da Kıymetli Değil.
Ne fazlaca insan kıymetli olmadığına inandığından bir tesir yahut paha yaratmaya çalışmadan yaşıyor…
Evet acı gerçek şu, ne kadar uğraşırsan uğraş, muhtemelen dünyayı değiştiremeyeceksin. Lakin, nefes aldığın her an birilerinin hayatına dokunup, biroldukca insanın hayatını hakikaten değiştirebilirsin.
Kelamların ve davranışların çevrendekileri direkt etkiliyor. Farkında mısın?
Küçük bir iltifat birinin gününü aydınlatabilir örneğin. Ya da uzun müddettir aramayı ertelediğin yakın bir akrabanı aramak, ikinize de fazlaca uygun hissettirebilir.
Ofiste elindeki işle ilgili sıkışmış birine dayanak olmak, sokaktaki boyacı çocuğun başını okşamak, her gün kahve aldığın dükkandaki kasiyerin saçındaki değişimi fark etmek.. Her ne ise..
Yalnızca hayatta kalarak ve her gün bir biçimde diğer beşerlerle etkileşim kurarak düzinelerce insan üzerinde büyük bir tesir bırakıyoruz. Bu yüzden her birimiz hayli özeliz ve davranışlarımızın da epey bedelli sonuçları olabilir.
3. Bu Fikir Tutmaz, Saçmalıyorum.
İşte kendimizi kandırdığımız büyük cümlelerden biri daha… Aklımıza bir fikir geliyor ya da yeni bir şey denemek istiyoruz. daha sonra onu yapamayacağımızı / başarılı olamayacağımızı düşünüp anında çürütüyoruz. Denemeden vazgeçmek daha kolay bir yol değil mi?
Gerçek şu ki; bugün rastgele bir mevzuda başarıyı yakalamış her insan bu fikir tutmaz yerine, “nasıl deneyebilirim?” diye başladı.
Gerçek şu ki; birden fazla insan senden daha yetenekli değil.
“Fikri tutan” biroldukca insan yalnızca harekete geçti ve yolda kararlılıkla kalmayı tercih etti.
Biliyorsun değil mi?
Fakat 12 büyük yayıncının JK Rowling Harry Potter’ın yayınlanmasından evvel tam 12 büyük yayıncı tarafınca reddedildi.
Walt Disney Kansas City Star’daki işinden ‘yaratıcılığı olmadığı’ ve ‘iyi fikirleri olmadığı’ için kovulmuştu.
Edison ampulü lakin 1000. denemesinden daha sonra keşfedebildi. Ancak bu öbür denemelerinde saçmaladığı manasına gelmiyor. Hatta kendisine yüzlerce sefer başarısız olmak nasıl bir his diye soran gazeteciye verdiği karşılığı da paylaşayım:
“Bu icadı yapabilmek için yapmış olduğum her deneme aslında muvaffakiyet için atılmış birer adımdı. 999 defa yeni bir şey öğrendim. Yani ben 1000 deneme kararında 1000 sefer başarısız olmadım. Tam bilakis bu biçimdesi bir muvaffakiyet için kat edilmesi gereken 1000 adımlık yolu yürümüş oldum. Demek ki bu icat 1001 adımlık bir icatmış.”
Evet, bu 3 cümle ile kendimizi kandırıyor, engelliyor ve ilerlememizin önünükapatıyoruz. Yazımı bitirirken bir manipülatif cümle daha geldi aklıma, söylemeden geçmek olmaz:
“Yarın başlarım.”
Hayır, zira dün de o denli demiştin. Yarın daha kolay olmayacak. Artık başla ve yarın devam et!
Web
Web
Instagram
Kendi adıma karşılık veriyorum ki, hayır. Ağzımdan çıkan her şey gerçek ve yanlışsız değil. Bence hiç birimizin değil. Bilhassa de biz insanların kendimizle olan konuşmalarında (bir türlü susmayan iç sesten bahsediyorum) kullandığı cümlelerin, kendimize yüklediğimiz sıfatların ne kadarı gerçek sanki?
Kabul etmemiz gerekiyor ki, insan en kolay kendine palavra söylüyor, en epeyce kendini kandırıyor.
Zira birine yanlış bir şey söylerken, bunu gözlerinin içine baka baka yapmak sıkıntı. Bu niçinle gözlerimizi kaçırırız. Ve bir daha bu niçinle kendimizle yaptığımız konuşmalarda ise gerçek dışı cümleleri hunharca sarf etmek daha kolaydır.
Kendine zalimce söylemiş olduğin palavraları, aynanın karşısında dimdik durup gözlerine bakarak söylemeyi denersen, ne demek istediğimi daha düzgün anlayacaksın.
İç sesin bir türlü susmak bilmediği hayat seyahatimizde on binlerce defa kendimizi gerçek dışı cümlelerle manipüle ediyoruz. Nasıl mı?
Ben başarısızım.
Gereğince âlâ değilim.
O benden daha şanslı…
Bizi olduğumuz yerde saymaya ve hatta geriye götürmeye çabalayan inançlarımız kendimize birfazlaca gerçek dışı cümle sarf etmemize sebep oluyor.
halbuki; bu dünyada sahip olduğun en bedelli bağ, kendinle kurduğun alakadır.
Kendine karşı dürüst olmadığında, kendinle uygun geçinmen mümkün değil maalesef. Ve bu geçimsizlik yalnızca seni mutsuz etmekle kalmıyor; bu hayatta aslında başarabileceklerini, başkalarıyla kurduğun ilgileri, karakterini, görünümünü ve davranışlarını da etkiliyor.
Bugün kendine söylemekten vazgeçmen gereken 3 cümleyi paylaşmak istiyorum bu niçinle.
Kendinle bağlantını düzeltebilmen, kendine ördüğün duvarlardan kurtulman ve hayatına sahip çıkma cüretini bulabilmen için âlâ gelmesi umuduyla.. Haydi başlayalım:
1. Kusur yapma lüksüm yok.
O denli mi? Kusursuz mi olmalıyız?
ömrün kendisinin kusursuz işlemediğini nazaranbiliyor musun? Sence kim yanılgı yapmadan, başarısızlıklar yaşamadan, yanlış kararlar almadan ilerleyebiliyor? İnsan zorlanmadan büyüyemez ki..
Kusur yapma hakkımız var. Epi topu insanız biz ve kusurlarımız da bizi bütünleyen modüllerimiz.
Yanlışsız yol almak bir lüks değil, ilerleyemediğinin göstergesi aslında.
“Kusur yapmaktan korkmak, ilerlemenin vefatıdır.”
Alfred North Whitehead
Bu niçinle kusur yaptığımızda ört bas etmeye çalışıp, daha hayli yüzümüze gözümüze bulaştırmayalım.
Ya da başarısızlıkları paylaşmaktan çekinip, kabahat işlemişiz üzere gizlemeyelim.
Artık yüreklilikle itiraf edelim: Bu işin içine ettim, fakat olabilir beşerim, öğreniyorum.
Kızaran yanaklarımıza, kusur ve eksikliklerimize sahip çıkalım.
Dünyada kusurlu olabilecek rastgele bir şey yapmaktan hayli korktuğumuz için kaç fırsatlar kaçırdık. Kusur yapma, başarısızlık ve sevdiklerimizi hayal kırıklığına uğratma tasalarımız yüzünden hayallerimizin peşinden gidemedik.
Her işi olağanüstü yapmama özgürlüğümüz var bizim. Tadını çıkaralım!
“Hakikaten güç ve gerçekten şaşırtan olan şey, eksiksiz olmayı bırakmak ve kendin olmaya çalışmaya başlamaktır.”
Anna Qindlen
2. Yaptıklarım Çok da Kıymetli Değil.
Ne fazlaca insan kıymetli olmadığına inandığından bir tesir yahut paha yaratmaya çalışmadan yaşıyor…
Evet acı gerçek şu, ne kadar uğraşırsan uğraş, muhtemelen dünyayı değiştiremeyeceksin. Lakin, nefes aldığın her an birilerinin hayatına dokunup, biroldukca insanın hayatını hakikaten değiştirebilirsin.
Kelamların ve davranışların çevrendekileri direkt etkiliyor. Farkında mısın?
Küçük bir iltifat birinin gününü aydınlatabilir örneğin. Ya da uzun müddettir aramayı ertelediğin yakın bir akrabanı aramak, ikinize de fazlaca uygun hissettirebilir.
Ofiste elindeki işle ilgili sıkışmış birine dayanak olmak, sokaktaki boyacı çocuğun başını okşamak, her gün kahve aldığın dükkandaki kasiyerin saçındaki değişimi fark etmek.. Her ne ise..
Yalnızca hayatta kalarak ve her gün bir biçimde diğer beşerlerle etkileşim kurarak düzinelerce insan üzerinde büyük bir tesir bırakıyoruz. Bu yüzden her birimiz hayli özeliz ve davranışlarımızın da epey bedelli sonuçları olabilir.
3. Bu Fikir Tutmaz, Saçmalıyorum.
İşte kendimizi kandırdığımız büyük cümlelerden biri daha… Aklımıza bir fikir geliyor ya da yeni bir şey denemek istiyoruz. daha sonra onu yapamayacağımızı / başarılı olamayacağımızı düşünüp anında çürütüyoruz. Denemeden vazgeçmek daha kolay bir yol değil mi?
Gerçek şu ki; bugün rastgele bir mevzuda başarıyı yakalamış her insan bu fikir tutmaz yerine, “nasıl deneyebilirim?” diye başladı.
Gerçek şu ki; birden fazla insan senden daha yetenekli değil.
“Fikri tutan” biroldukca insan yalnızca harekete geçti ve yolda kararlılıkla kalmayı tercih etti.
Biliyorsun değil mi?
Fakat 12 büyük yayıncının JK Rowling Harry Potter’ın yayınlanmasından evvel tam 12 büyük yayıncı tarafınca reddedildi.
Walt Disney Kansas City Star’daki işinden ‘yaratıcılığı olmadığı’ ve ‘iyi fikirleri olmadığı’ için kovulmuştu.
Edison ampulü lakin 1000. denemesinden daha sonra keşfedebildi. Ancak bu öbür denemelerinde saçmaladığı manasına gelmiyor. Hatta kendisine yüzlerce sefer başarısız olmak nasıl bir his diye soran gazeteciye verdiği karşılığı da paylaşayım:
“Bu icadı yapabilmek için yapmış olduğum her deneme aslında muvaffakiyet için atılmış birer adımdı. 999 defa yeni bir şey öğrendim. Yani ben 1000 deneme kararında 1000 sefer başarısız olmadım. Tam bilakis bu biçimdesi bir muvaffakiyet için kat edilmesi gereken 1000 adımlık yolu yürümüş oldum. Demek ki bu icat 1001 adımlık bir icatmış.”
Evet, bu 3 cümle ile kendimizi kandırıyor, engelliyor ve ilerlememizin önünükapatıyoruz. Yazımı bitirirken bir manipülatif cümle daha geldi aklıma, söylemeden geçmek olmaz:
“Yarın başlarım.”
Hayır, zira dün de o denli demiştin. Yarın daha kolay olmayacak. Artık başla ve yarın devam et!
Web
Web