Dışarıda: Pariser Platz'da turist hayatı ve selfie bağımlılığı tüm hızıyla sürüyor. Genç bisikletçiler, çığlık atan kalabalığın arasından arka tekerleklerini sanatsal ama titizlikle sürüyorlar. Patenciler e-boardlarda birbirlerini kovalıyor. Yaşlılar korkuyla kenara sıçrarlar. Akademi binasının önünde, bir adam bas hoparlörden Hare Krishna mantrasını söyleyerek sinir bozucu oluyor. Tül etekli ve melek kanatlı kızlar daire şeklinde dans ediyor. Bu dünyanın çılgın insanları burada buluşuyor gibi görünüyor.
İçerisi: Max Liebermann'ın eski evi ve stüdyosunda (ziyaretçilere “Berlin'e girdiğinizde hemen solda” diyerek yolu gösteriyordu.) gecenin gök mavisi karanlığında bir sessizlik var. Koyu mavi boyalı duvarlar, “Tefekkür” başlıklı çizimler, kolajlar, matematiksel semboller ve felsefi metin parçaları içeren sıra sıra resimlerle süslenmiştir: Hepsi Jorinde Voigt'e özgü, titizlikle ince, esrarengiz notasyonlardır. Sanat uzmanları, çocukluğundan beri çello ve piyanistlerin (en sevdiği besteci Beethoven) eserlerini “hayatının notaları” veya “çevresinin yorumları” olarak adlandırıyor.
Jorinde Voigt: Heykel “Potansiyel VI” VG Bild-Kunst Bonn 2024
Berlin'in en ünlü erken modern ressamının eski ikametgahı ve atölyesinin karanlık derinlikleri, pirinç zincirlerden yapılmış narin, altın ışıltılı heykel kolyeleriyle aydınlatılıyor. Jorinde Voigt, bu “cep telefonlarının” bileşiminin Fibonacci dizisine dayandığını açıklıyor. Bu matematiksel sistemin oranları doğada sarmal yapılar halinde bulunabilir; örneğin çiçek tohumlarının, çam kozalaklarının ve Romanesco karnabahar çeşidinin dizilişinde. Kendisi şöyle istiyor: “Sanat doğayı evrenle, dürtüyü titizlikle, kaosu düzenle, bilimi şiirle, ritmi ve dünyanın gürültüsünü sessizlikle birbirine bağlar.”
Sınırları çözülüyormuş gibi görünen bir mekana derinlemesine dalmış gibi hissediyorsunuz. Günümüz sanat dünyasının teorik dilinde buna daldırma denir. Çevre benliğin bir parçası haline gelir ve bunun tersi de geçerlidir. Jorinde Voigt, Liebermann'ın 1945'te savaşın sonunda tamamen bombalanan ve 1990'da yeniden birleşme sonrasında Brandenburg Kapısı Vakfı'nın genel merkezi olarak yeniden inşa edilen eski evindeki sergisine “Sürekli Vizyon” adını veriyor.
Başlık kolaylıkla onun sanat hayali olarak yorumlanabilir. 1977 doğumlu Frankfurt am Main'li sanatçı, Göttingen'de felsefe, ardından Özgür Berlin Üniversitesi'nde sosyoloji ve edebiyat çalışmaları, ardından UdK'da Christiane Möbus ile sanat ve daha sonra yüksek lisans öğrencisi olarak okuduktan sonra nihayet 2004 yılında Berlinli oldu. Katharina Sieverding'in çarpıcı sergileri. Analitik-kavramsal yaklaşımının ne kadar temel olduğunu görmek ve deneyimlemek her zaman mümkündü. Jorinde Voigt, her eserinin dayandığı temel bir yaklaşım geliştirdi.
Berlinli sanatçı Jorinde Voigt: Dünya gözlemine dair yazılar
Yoğun renkler, kuş tüyleri ve altın varakları kullanarak bilimsel, kültürel ve toplumsal olguları büyük kağıtlara ve gittikçe artan büyük tuvallere sanatsal ve felsefi bir biçimde aktarıyor. Serbest uzayda virtüöz enerjik geziler ve atmosferik renkli yüzeyler üzerinde çizgilerin dansı olarak süzülüyormuş gibi görünen dünyaya ilişkin gözlemlerinin kopyaları. Bu, grafit izlerinin fırça darbelerinin ritmiyle simbiyozudur, anarşinin evcilleştirilmesidir – duyusal olduğu kadar kavramsaldır da. Hiçbir şey durağan görünmüyor, ancak her şey başlangıcı veya sonu olmadan “sürekli bir vizyon” olarak hareket ediyor.
Ve son zamanlarda Hamburg Sanat Akademisi'nde ders veren sanatçının Liebermann odalarında açıkça belirttiği gibi, dış olaylardan tamamen uzaklaşıyor. İçsel imgelerini ve hayal dünyalarını kavramsal “düşünme modelleri” olarak ortaya çıkarıyor ve bazen doğadan alınmış gibi biyomorfik, bazen de gemi pervanesi gibi teknolojik heykelsi nesneler oluşturuyor. Biz izleyicilerde “çok özel bir algılama biçimini tetiklemek” istiyor. Ancak sanat tarihinde bu yapılara somut isimler ve hatta modeller bulamıyoruz.
Berlin Galerie Klosterfelde Edisyonunun Sanatçısı: Jorinde Voigt Amanda Holmes
İster narin zincirler, ister pirinç cep telefonlarının ağırlıksız bir şekilde yüzen halkaları, ister beyaz kağıt sayfalarında birbirine uçan çizim çizgileri olsun, her şey gizemli ama yine de anlamlı bir şekilde şiir ve erotizm dolu hikayelerle bağlantılıdır. Jorinde Voigt hikayeyi anlatıyor ama başı ve sonu yok. İzleyiciler olarak görseller ve yapılar hakkındaki hikayeleri kendimiz düşünmeliyiz. Çağrışımlar yalnızca önerilmektedir: burada bir anahtar kelime, şurada belirsiz bir biçim, burada bir ipucu, şurada bir tanınma.
Sanatçı bizi sakin, neredeyse meditatif bir etkileşime davet ediyor: “gör-düşün-hisset”. Jorinde Voigt, tabiri caizse, düşüncelerimiz ve duygularımız için, eğer kendimizi dahil edersek, ağırlıksız bir şekilde uçup gidebilecek bir alan yaratıyor.
“Sürekli Vizyon”, Atelier Liebermann, Brandenburg Kapısı Vakfı, Pariser Platz 7, 9 Haziran'a kadar, Perşembe-Paz 11:00-18:00 arası
İçerisi: Max Liebermann'ın eski evi ve stüdyosunda (ziyaretçilere “Berlin'e girdiğinizde hemen solda” diyerek yolu gösteriyordu.) gecenin gök mavisi karanlığında bir sessizlik var. Koyu mavi boyalı duvarlar, “Tefekkür” başlıklı çizimler, kolajlar, matematiksel semboller ve felsefi metin parçaları içeren sıra sıra resimlerle süslenmiştir: Hepsi Jorinde Voigt'e özgü, titizlikle ince, esrarengiz notasyonlardır. Sanat uzmanları, çocukluğundan beri çello ve piyanistlerin (en sevdiği besteci Beethoven) eserlerini “hayatının notaları” veya “çevresinin yorumları” olarak adlandırıyor.
Jorinde Voigt: Heykel “Potansiyel VI” VG Bild-Kunst Bonn 2024
Berlin'in en ünlü erken modern ressamının eski ikametgahı ve atölyesinin karanlık derinlikleri, pirinç zincirlerden yapılmış narin, altın ışıltılı heykel kolyeleriyle aydınlatılıyor. Jorinde Voigt, bu “cep telefonlarının” bileşiminin Fibonacci dizisine dayandığını açıklıyor. Bu matematiksel sistemin oranları doğada sarmal yapılar halinde bulunabilir; örneğin çiçek tohumlarının, çam kozalaklarının ve Romanesco karnabahar çeşidinin dizilişinde. Kendisi şöyle istiyor: “Sanat doğayı evrenle, dürtüyü titizlikle, kaosu düzenle, bilimi şiirle, ritmi ve dünyanın gürültüsünü sessizlikle birbirine bağlar.”
Sınırları çözülüyormuş gibi görünen bir mekana derinlemesine dalmış gibi hissediyorsunuz. Günümüz sanat dünyasının teorik dilinde buna daldırma denir. Çevre benliğin bir parçası haline gelir ve bunun tersi de geçerlidir. Jorinde Voigt, Liebermann'ın 1945'te savaşın sonunda tamamen bombalanan ve 1990'da yeniden birleşme sonrasında Brandenburg Kapısı Vakfı'nın genel merkezi olarak yeniden inşa edilen eski evindeki sergisine “Sürekli Vizyon” adını veriyor.
Başlık kolaylıkla onun sanat hayali olarak yorumlanabilir. 1977 doğumlu Frankfurt am Main'li sanatçı, Göttingen'de felsefe, ardından Özgür Berlin Üniversitesi'nde sosyoloji ve edebiyat çalışmaları, ardından UdK'da Christiane Möbus ile sanat ve daha sonra yüksek lisans öğrencisi olarak okuduktan sonra nihayet 2004 yılında Berlinli oldu. Katharina Sieverding'in çarpıcı sergileri. Analitik-kavramsal yaklaşımının ne kadar temel olduğunu görmek ve deneyimlemek her zaman mümkündü. Jorinde Voigt, her eserinin dayandığı temel bir yaklaşım geliştirdi.
Berlinli sanatçı Jorinde Voigt: Dünya gözlemine dair yazılar
Yoğun renkler, kuş tüyleri ve altın varakları kullanarak bilimsel, kültürel ve toplumsal olguları büyük kağıtlara ve gittikçe artan büyük tuvallere sanatsal ve felsefi bir biçimde aktarıyor. Serbest uzayda virtüöz enerjik geziler ve atmosferik renkli yüzeyler üzerinde çizgilerin dansı olarak süzülüyormuş gibi görünen dünyaya ilişkin gözlemlerinin kopyaları. Bu, grafit izlerinin fırça darbelerinin ritmiyle simbiyozudur, anarşinin evcilleştirilmesidir – duyusal olduğu kadar kavramsaldır da. Hiçbir şey durağan görünmüyor, ancak her şey başlangıcı veya sonu olmadan “sürekli bir vizyon” olarak hareket ediyor.
Ve son zamanlarda Hamburg Sanat Akademisi'nde ders veren sanatçının Liebermann odalarında açıkça belirttiği gibi, dış olaylardan tamamen uzaklaşıyor. İçsel imgelerini ve hayal dünyalarını kavramsal “düşünme modelleri” olarak ortaya çıkarıyor ve bazen doğadan alınmış gibi biyomorfik, bazen de gemi pervanesi gibi teknolojik heykelsi nesneler oluşturuyor. Biz izleyicilerde “çok özel bir algılama biçimini tetiklemek” istiyor. Ancak sanat tarihinde bu yapılara somut isimler ve hatta modeller bulamıyoruz.
Berlin Galerie Klosterfelde Edisyonunun Sanatçısı: Jorinde Voigt Amanda Holmes
İster narin zincirler, ister pirinç cep telefonlarının ağırlıksız bir şekilde yüzen halkaları, ister beyaz kağıt sayfalarında birbirine uçan çizim çizgileri olsun, her şey gizemli ama yine de anlamlı bir şekilde şiir ve erotizm dolu hikayelerle bağlantılıdır. Jorinde Voigt hikayeyi anlatıyor ama başı ve sonu yok. İzleyiciler olarak görseller ve yapılar hakkındaki hikayeleri kendimiz düşünmeliyiz. Çağrışımlar yalnızca önerilmektedir: burada bir anahtar kelime, şurada belirsiz bir biçim, burada bir ipucu, şurada bir tanınma.
Sanatçı bizi sakin, neredeyse meditatif bir etkileşime davet ediyor: “gör-düşün-hisset”. Jorinde Voigt, tabiri caizse, düşüncelerimiz ve duygularımız için, eğer kendimizi dahil edersek, ağırlıksız bir şekilde uçup gidebilecek bir alan yaratıyor.
“Sürekli Vizyon”, Atelier Liebermann, Brandenburg Kapısı Vakfı, Pariser Platz 7, 9 Haziran'a kadar, Perşembe-Paz 11:00-18:00 arası