“Cennette kar yavaş yavaş yağar.” Serginin başlığı oldukça şiirsel. Lin May Saeed onun açılış töreninde orada olmayacağını tahmin etmiş olmalı. Başlamak üzere olan Berlin Sanat Haftası için Georg Kolbe Müzesi’ndeki serginiz hazır ve planlandığı gibi 13 Eylül’de açılabilir. Ancak sanatçı geçen hafta sonlarında hayatını kaybetti. Birkaç yıl önce teşhis edilen beyin tümörü, sonuçta onun yaşama isteğini ve hayattaki amacı olan sanat yaratma gücünü ve isteğini yendi.
Heykeltıraş Renée Sintenis’in bronz hayvanlarla diyalog kurmaya çalıştığı eşsiz hayvan plastikleri ve heykellerinin sergisi artık onun mirası haline geliyor. Sintenis (1888–1965), Weimar Cumhuriyeti’nin en önemli Berlin sanatçılarından biriydi ve Berlin Film Festivali’ndeki ayı ödülünün yaratıcısıydı.
Kedi ve tavşanla
Alman bir anne ve Iraklı bir babanın çocuğu olarak 1973 yılında Würzburg’da doğan minyon sanatçı Lin May Saeed, büyük Berlin sanat ortamında bir istisnaydı. Aynı zamanda bir heykeltıraş ve hayvan hakları aktivistiydi; gezegenimizin faunasının yaratıklarını, ahşap, tel, karton, kağıt ve alüminyum folyo gibi Arte Povera tarzındaki basit, “zayıf” malzemelerden gösterişsiz bir şekilde oluşturuyordu. Ve çoğunlukla çöpten gelen ama kendisi tarafından sanki beyaz Carrara mermeriymiş gibi işlenmiş strafor. Bunun sonucunda kedi, köpek, yabani tavşan ve tavşan figürleri, egzotik olanlar dahil vahşi hayvanlar ve armadillolar gibi nesli tükenmekte olan türler ortaya çıktı.
İlan | Daha fazlasını okumak için kaydırın
Lin May Saeed: “Pangolin”, 2020Clark Sanat Enstitüsü, Williamstown, ABD / Jacky Strenz, Frankfurt ve sanatçının izniyle
May Saeed’in, insanları tanıdığından beri hayvanları sevdiğini, insan düşmanı filozof Schopenhauer gibi dünyaya anlatmak gibi bir niyeti yoktu. Kendisi daha çok kültürler arası bir karşılaşma ve anlayışla ilgileniyordu: insanların ve hayvanların dünyevi doğasının yaratılışından bu yana ortak tarih ve (modern) Homo sapiens’in hayvanlara davranış şekli, ki bu da acilen yeniden düşünmeyi gerektiriyordu.
Ama o bu mesajı hiçbir zaman misyonerlik coşkusuyla halka ulaştırmadı; bunu sessizce, Berlin’de neredeyse hiç sergilenmeyen ince sanatıyla yaptı. 2003 yılında Tiergarten’de heykellerini sergilediği sergi alanı Merkezini kurdu. Stüdyo ziyaretçileri, kapıda tavşanların kendilerine doğru atladığını bildirdi. Ancak bu özel heykeltıraş ancak 2020 yılında “keşfedildi”. Massachusetts’teki Clark Sanat Enstitüsü, 2020’de ilk büyük sergisine ev sahipliği yaptı.
Georg Kolbe Müzesi’ndeki bu ilk kurumsal Berlin sergisi bize, insanlar ve hayvanlar temasının May Saeed’in sanatının ne kadar merkezi noktası haline geldiğini ve onun “resimli öykülerinin” neden genellikle neredeyse masal biçiminde mitolojiye dayandığını gösterecek. Batı’nın anne kültüründen, Doğu’nun baba kültüründen olması gibi.
“Cennette kar yavaş yavaş düşer” Georg Kolbe Müzesi, Sensburger Allee 25. 13 Eylül 18.00’de açılıyor. B25 Şubat 2024’e kadar, Çarşamba – Pazartesi, 11:00 – 18:00
Heykeltıraş Renée Sintenis’in bronz hayvanlarla diyalog kurmaya çalıştığı eşsiz hayvan plastikleri ve heykellerinin sergisi artık onun mirası haline geliyor. Sintenis (1888–1965), Weimar Cumhuriyeti’nin en önemli Berlin sanatçılarından biriydi ve Berlin Film Festivali’ndeki ayı ödülünün yaratıcısıydı.
Kedi ve tavşanla
Alman bir anne ve Iraklı bir babanın çocuğu olarak 1973 yılında Würzburg’da doğan minyon sanatçı Lin May Saeed, büyük Berlin sanat ortamında bir istisnaydı. Aynı zamanda bir heykeltıraş ve hayvan hakları aktivistiydi; gezegenimizin faunasının yaratıklarını, ahşap, tel, karton, kağıt ve alüminyum folyo gibi Arte Povera tarzındaki basit, “zayıf” malzemelerden gösterişsiz bir şekilde oluşturuyordu. Ve çoğunlukla çöpten gelen ama kendisi tarafından sanki beyaz Carrara mermeriymiş gibi işlenmiş strafor. Bunun sonucunda kedi, köpek, yabani tavşan ve tavşan figürleri, egzotik olanlar dahil vahşi hayvanlar ve armadillolar gibi nesli tükenmekte olan türler ortaya çıktı.
İlan | Daha fazlasını okumak için kaydırın
Lin May Saeed: “Pangolin”, 2020Clark Sanat Enstitüsü, Williamstown, ABD / Jacky Strenz, Frankfurt ve sanatçının izniyle
May Saeed’in, insanları tanıdığından beri hayvanları sevdiğini, insan düşmanı filozof Schopenhauer gibi dünyaya anlatmak gibi bir niyeti yoktu. Kendisi daha çok kültürler arası bir karşılaşma ve anlayışla ilgileniyordu: insanların ve hayvanların dünyevi doğasının yaratılışından bu yana ortak tarih ve (modern) Homo sapiens’in hayvanlara davranış şekli, ki bu da acilen yeniden düşünmeyi gerektiriyordu.
Ama o bu mesajı hiçbir zaman misyonerlik coşkusuyla halka ulaştırmadı; bunu sessizce, Berlin’de neredeyse hiç sergilenmeyen ince sanatıyla yaptı. 2003 yılında Tiergarten’de heykellerini sergilediği sergi alanı Merkezini kurdu. Stüdyo ziyaretçileri, kapıda tavşanların kendilerine doğru atladığını bildirdi. Ancak bu özel heykeltıraş ancak 2020 yılında “keşfedildi”. Massachusetts’teki Clark Sanat Enstitüsü, 2020’de ilk büyük sergisine ev sahipliği yaptı.
Georg Kolbe Müzesi’ndeki bu ilk kurumsal Berlin sergisi bize, insanlar ve hayvanlar temasının May Saeed’in sanatının ne kadar merkezi noktası haline geldiğini ve onun “resimli öykülerinin” neden genellikle neredeyse masal biçiminde mitolojiye dayandığını gösterecek. Batı’nın anne kültüründen, Doğu’nun baba kültüründen olması gibi.
“Cennette kar yavaş yavaş düşer” Georg Kolbe Müzesi, Sensburger Allee 25. 13 Eylül 18.00’de açılıyor. B25 Şubat 2024’e kadar, Çarşamba – Pazartesi, 11:00 – 18:00