Dünyada değişen teknoloji, iş ve eğitim formülleri bir de pandemiyle bir arada biroldukca farklılıkla da yüzleştirirken, iş hayatında pişmanlık yaşamamak ismine neler yapılmalı? Independent Türkçe’de Stratejik İdare Danışmanı Canan Duman bu mevzuda önerilerini sıralıyor.
Kaynak: Yeni bir iş pişmanlığa mı dönüşüyor?
İş görüşmesi sırasında sunulanlara kanarak, şirketin algısına bakarak iş teklifini kabul eden, dört yeni işe alınandan üçü pişman olduğunu bildiriyor.
Genç çalışanların yüzde 72’si işe başladıklarında pişman olduklarını söylüyor. İş bulma sitesi The Muse tarafınca 2 bin 500 Z ve Y kuşağı çalışanı içinde yapılan bir ankette, iştirakçilerin yüzde 72’si yeni bir konumda sürpriz yahut pişmanlık hissettiklerini, zira rol yahut şirketin bekledikleri üzere olmadığını bildirdi.
Kağıt üzerinde hayal üzere görünen işler işbaşından daha sonra niye süratle pişmanlığa dönüşüyor?
Pandemi vakti insanların işlerini ve şartlarını daha fazla düşünme vakti oldu.
Patronlardan refah, adalet ve esnek çalışma fırsatları üzere alanlarda beklentiler çoğaldı.
Uzaktan çalışma ile süren duygusal uzaklık, vücut lisanı ve yüz tabirlerinin azalması, birebir gündelik konuşmaların yerini sanal toplantıların almasıyla ilgiler süratle zayıfladı ve bilişsel kopukluk arttı.
bir epey insan, evvelari, patronları ve pandemi daha sonrası hayatta sahiden ne istediklerini gözden geçirdi. Dünyanın değiştiğini gördükçe değişme dürtüsü yahut itici gücü gelişti.
Ayrıyeten, pandemiyle bir arada adaylar, iş görüşmelerini çoklukla online olarak gerçekleştirdi. Uzaktan çalışma çağında yapılan mülakatlar, başvuranların potansiyel bir patrona birinci elden yakından bakmalarını engelledi.
Mülakat için ofise gitmeyen adaylar, bir şirketin külçeşidini ölçemedi. Çalışma arkadaşlarını görmeden işe başlamak birfazlaca aday için sıkıntı bir tecrübeydi.
Oyunun kuralları öylesine değişti ki; adaylar istediklerini alamadıkları, sevmedikleri işten kısa müddette istifa etmeye yöneldi.
İşe alım yetkilileri adaylarla görüşmelerde, bir işin ve şirketin reklamını gerçek bir biçimde yaptıklarından emin olmaktan sorumludur.
Boş olan durumları doldurmak için yanlışsız olmadığını bildikleri bilgilerle adayları yanıltmamalı, işyeri tecrübesinin tam fotoğrafına dair bilgi sahibi olmalıdır.
Adayların kendilerini müdafaanın en yeterli yollarından biri, gerçek soruları sormaktır.
Adaylara orada çalışmanın nasıl bir şey olduğu konusunda dürüst olmalı, şirket kültürü hakkında soru sormaları için kâfi vakit tanımalıdır.
Hayal kırıklığına uğramış yeni işe alınanların birinci birkaç ayda işi bırakmaları hem kendilerine tıpkı vakitte şirketlere büyük masraflara niye olmaktadır.
Pekala adaylar pişmanlık duymamak için hangi soruları sormalılar?
Kendilerini şaşırtan derecede makûs bir durumda bulan çalışanlar, işten ayrılmaya karar vermedilk evvel yöneticileriyle konuşmalıdır.
Örneğin; ‘İş teklifini kabul ettiğimde üzerinde mutabakata varılan çalışma saatlerine bağlı kalmakta zorlanıyorum. Bunu çözmek için bir arada çalışabilir miyiz?’ gibi…
Hayallerindeki iş olduğunu düşünerek yeni bir işe başlayan fakat inandırılandan fazlaca farklı olduğunu fark edenler, işi sürdürmek yerine bırakmayı tercih etmektedir.
Evvelce beşerler özgeçmişinde kara leke oluşmasını önlemek için sevmediği bir işte birkaç yıl kalırdı.
Artık bu müddet kısalmakta, The Muse araştırmasına gore Y ve Z Kuşağı çalışanlarının yaklaşık yüzde 80’i, iş ilan edildiği üzere değilse altı ay ortasında işten ayrılmanın uygun olduğunu anlatmaktadır.
Bu niçinle şirketlerin adaylara daha açık kelamlı olması, şeffaf davranması gerekmektedir. Gerçekler öncesinden tartışılmazsa, mutsuzluğa ve hatta birkaç ay daha sonra pişmanlığa yol açmaktadır.
Bu da hem personel birebir vakitte patron için maliyetli olmaktadır. İşveren-çalışan alakasının iki taraflı bir yol olması gerektiğine inanma mümkünlüğü daha yüksek olan Z ve Y jenerasyonu adayları tarafınca yönlendirilen bu jenerasyon değişimi dikkate alınmalıdır.
Kaynak: Yeni bir iş pişmanlığa mı dönüşüyor?
İş görüşmesi sırasında sunulanlara kanarak, şirketin algısına bakarak iş teklifini kabul eden, dört yeni işe alınandan üçü pişman olduğunu bildiriyor.
Genç çalışanların yüzde 72’si işe başladıklarında pişman olduklarını söylüyor. İş bulma sitesi The Muse tarafınca 2 bin 500 Z ve Y kuşağı çalışanı içinde yapılan bir ankette, iştirakçilerin yüzde 72’si yeni bir konumda sürpriz yahut pişmanlık hissettiklerini, zira rol yahut şirketin bekledikleri üzere olmadığını bildirdi.
Kağıt üzerinde hayal üzere görünen işler işbaşından daha sonra niye süratle pişmanlığa dönüşüyor?
Pandemi vakti insanların işlerini ve şartlarını daha fazla düşünme vakti oldu.
Patronlardan refah, adalet ve esnek çalışma fırsatları üzere alanlarda beklentiler çoğaldı.
Uzaktan çalışma ile süren duygusal uzaklık, vücut lisanı ve yüz tabirlerinin azalması, birebir gündelik konuşmaların yerini sanal toplantıların almasıyla ilgiler süratle zayıfladı ve bilişsel kopukluk arttı.
bir epey insan, evvelari, patronları ve pandemi daha sonrası hayatta sahiden ne istediklerini gözden geçirdi. Dünyanın değiştiğini gördükçe değişme dürtüsü yahut itici gücü gelişti.
Ayrıyeten, pandemiyle bir arada adaylar, iş görüşmelerini çoklukla online olarak gerçekleştirdi. Uzaktan çalışma çağında yapılan mülakatlar, başvuranların potansiyel bir patrona birinci elden yakından bakmalarını engelledi.
Mülakat için ofise gitmeyen adaylar, bir şirketin külçeşidini ölçemedi. Çalışma arkadaşlarını görmeden işe başlamak birfazlaca aday için sıkıntı bir tecrübeydi.
Oyunun kuralları öylesine değişti ki; adaylar istediklerini alamadıkları, sevmedikleri işten kısa müddette istifa etmeye yöneldi.
İşe alım yetkilileri adaylarla görüşmelerde, bir işin ve şirketin reklamını gerçek bir biçimde yaptıklarından emin olmaktan sorumludur.
Boş olan durumları doldurmak için yanlışsız olmadığını bildikleri bilgilerle adayları yanıltmamalı, işyeri tecrübesinin tam fotoğrafına dair bilgi sahibi olmalıdır.
Adayların kendilerini müdafaanın en yeterli yollarından biri, gerçek soruları sormaktır.
Adaylara orada çalışmanın nasıl bir şey olduğu konusunda dürüst olmalı, şirket kültürü hakkında soru sormaları için kâfi vakit tanımalıdır.
Hayal kırıklığına uğramış yeni işe alınanların birinci birkaç ayda işi bırakmaları hem kendilerine tıpkı vakitte şirketlere büyük masraflara niye olmaktadır.
Pekala adaylar pişmanlık duymamak için hangi soruları sormalılar?
İşin sorumlulukları sahiden ilan edildiği üzere mi? Ortanıza katılmadan evvel bilmem gereken zorluklar yahut hayal kırıklığı olabilecek bir yahut iki şey söyleyebilir misiniz?
Bu konum niye açık?
Buradaki kültürü ve iş tecrübesini nasıl tanımlarsınız?
Meslek gelişimi için sağlanan dayanaklar nelerdir?
Mesleksel gelişime yönelik programlar yahut çalıştaylar var mı?
Temel çalışma saatleri nelerdir?
İş-yaşam istikrarı var mı?
Sağlıklı ömür programları ve çocuk bakım takviyesi sağlanır mı?
İşten ayrılmalar sık olur mu?
Kendilerini şaşırtan derecede makûs bir durumda bulan çalışanlar, işten ayrılmaya karar vermedilk evvel yöneticileriyle konuşmalıdır.
Örneğin; ‘İş teklifini kabul ettiğimde üzerinde mutabakata varılan çalışma saatlerine bağlı kalmakta zorlanıyorum. Bunu çözmek için bir arada çalışabilir miyiz?’ gibi…
Hayallerindeki iş olduğunu düşünerek yeni bir işe başlayan fakat inandırılandan fazlaca farklı olduğunu fark edenler, işi sürdürmek yerine bırakmayı tercih etmektedir.
Evvelce beşerler özgeçmişinde kara leke oluşmasını önlemek için sevmediği bir işte birkaç yıl kalırdı.
Artık bu müddet kısalmakta, The Muse araştırmasına gore Y ve Z Kuşağı çalışanlarının yaklaşık yüzde 80’i, iş ilan edildiği üzere değilse altı ay ortasında işten ayrılmanın uygun olduğunu anlatmaktadır.
Bu niçinle şirketlerin adaylara daha açık kelamlı olması, şeffaf davranması gerekmektedir. Gerçekler öncesinden tartışılmazsa, mutsuzluğa ve hatta birkaç ay daha sonra pişmanlığa yol açmaktadır.
Bu da hem personel birebir vakitte patron için maliyetli olmaktadır. İşveren-çalışan alakasının iki taraflı bir yol olması gerektiğine inanma mümkünlüğü daha yüksek olan Z ve Y jenerasyonu adayları tarafınca yönlendirilen bu jenerasyon değişimi dikkate alınmalıdır.