Ev
Kültür
İkon, ilham perisi, femme fatale: Georg Kolbe Müzesi’ndeki Tilla Durieux
Georg Kolbe Müzesi’nde seyirci, yüzyılın tanığı olan aktris Tilla Durieux’nün hayat hikayesine dalmış durumda.
Ingeborg Ruthe
“Tilla Durieux. Yüzyılın tanığı ve rolleri”Georg Kolbe Müzesi, fotoğraf: Enric Duch
Her çağın idolleri, her kültürün yıldızları vardır. Bu, büyük sahne divası ve ressam-ilham perisi Tilla Durieux’den (1880-1971) daha uygun olamaz. Sahnede kutlanan, filmlerde rağbet gören, ünlü ressamlar, heykeltıraşlar ve fotoğrafçılar tarafından defalarca canlandırılan bu kadın, 1933’e kadar en çok aranan pandomimcilerden biriydi. En az on yıllar önce Paris’te Sarah Bernhardt kadar heyecan ve hayranlık uyandırdı – Art Nouveau ressamlarının favori motifi.
Thomas Schulte Galerisinde Marina Adams: Ücretsiz Meditasyon
Bu jest, onun alaycı mizahını ifade ediyor: Durieux, 1929’da Bernhard Blume’un “Driven Hunt” filminde Anna Balbanova rolünde göründüğü fotoğrafı mülteci pasaportuna yapıştırdı: Femme fatale, ağzında bir ibne, içinde bir şarap kadehi el. 1941’de kocası ihanete uğradı, tutuklandı ve Sachsenhausen toplama kampında öldürüldü. Durieux 1955’te sürgünden döndü ve saygın kariyerine şehrin batı kesiminde sahne, film ve radyoda başladı.
Wolff von Gudenberg: Driven Hunt’ta Anna Balbanowa rolünde Tilla Durieux, 1929Sanat Akademisi, Berlin
Küratör Daniela Gregori, sergiler için Viyana’daki Leopold Müzesi ve Berlin Sanat Akademisi ile işbirliği yaptı. Viyana’da doğan Durieux, bir keresinde şehirlerin hayatı ve sanatı üzerindeki etkisini şöyle anlatmıştı: “Viyana bana neşe verdi, Berlin bana azim ve demir irade verdi.”
Ne kadın! Franz von Stuck, 1912’de Münih tiyatrosunda çılgınca kutlanan oyunun başrolünde onu “Kirke” olarak resmetti: kırmızı, toplanmış saçlar, baştan çıkarıcı görünüm, biraz sinsi. Ancak bu portreden memnun değildi ve daha sonra anılarında von Stuck’ın kendisi için “yetkisiz” ticari reklam yaptığından şikayet etti. Heykeltıraş August Gaul’un onu 1914’te bir domuza binmiş, çıplak bir Kirke olarak tasvir etmesini daha çok sevdi. Heykel Kolbe Müzesi’ne aittir. Durieux’nün mezarı çok yakınlarda, Heerstraße mezarlığında.
O yılların resim sanatı büyükleri tarafından trajedi, diva, femme fatale gibi 200 temsil görülebilir, boyanabilir, biçimlendirilebilir, fotoğraflanabilir. Franz von Stuck’ın yanı sıra Max Slevogt, Lovis Corinth, Ernst Barlach, Oskar Kokoschka, Max Oppenheimer, Frieda Riess ve Lotte Jacobi de emsalsiz olanı ölümsüzleştirdi. Portre sanatçıları, onu genellikle Oscar Wilde’ın oyunundaki “Salomé” olarak Max Reinhardt’ın altında değil, ününü getiren ana rollerinden birinde gösterdi.
İlk kocası, ressam Eugen Spiro, onu 1905’te Berlin tiyatro sahnesinde coşkuya neden olduğunda resmetti: “köpeği olan bir kadın”, kanepede dört ayaklı arkadaşıyla çok özel ve orta sınıf. Hayat bağı uzun sürmedi. Aşık Durieux kısa süre sonra yeni kocası ünlü galeri sahibi Paul Cassirer’e barışçıl bir şekilde gitti. En iyi portrelerden birkaçı onun arabuluculuğuyla yaratıldı. Örneğin, Corinth ve Slevogt gibi aranan ressamlara ve hatta Max Beckmann’a poz verdi. Kendini bilinçli olarak nasıl sahneleyeceğini biliyordu. Bunu bir kendini güçlendirme eylemi olarak gördü, görüntüler üzerinde kontrol sahibi olmak istedi.
Eugen Spiro: “Köpekli Kadın (Tilla Durieux”), 1905Özel koleksiyon, fotoğraf: Leopold Müzesi
Bu arada, Cassirer ile evlilik skandalla sonuçlandı, boşanmış ona iftira attı ve 1926’da bir intihar girişimi sonucu öldü. Ancak Durieux, bu tür kişisel rahatsızlıkları da kolaylıkla ortadan kaldırdı. Dört yıl sonra, giderek anti-Semitik hale gelen Almanya’da, yakında Naziler tarafından zulüm görecek olan bir Yahudi’nin karısı oldu. Ama yaşamda olduğu gibi sanatta da, kendi kaderini tayin etme, özgür ruh ve cesaret Durieux’nün özdeyişleriydi, “Yeni Kadın”ın bu vücut bulmuş hali.
“Tilla Durieux. Yüzyılın tanığı ve rolleri”. Georg Kolbe Müzesi, Sensburger Allee 25, Çarşamba–Pzt 11:00–18:00 20 Ağustos’a kadar
Kültür
İkon, ilham perisi, femme fatale: Georg Kolbe Müzesi’ndeki Tilla Durieux
Georg Kolbe Müzesi’nde seyirci, yüzyılın tanığı olan aktris Tilla Durieux’nün hayat hikayesine dalmış durumda.
Ingeborg Ruthe
“Tilla Durieux. Yüzyılın tanığı ve rolleri”Georg Kolbe Müzesi, fotoğraf: Enric Duch
Her çağın idolleri, her kültürün yıldızları vardır. Bu, büyük sahne divası ve ressam-ilham perisi Tilla Durieux’den (1880-1971) daha uygun olamaz. Sahnede kutlanan, filmlerde rağbet gören, ünlü ressamlar, heykeltıraşlar ve fotoğrafçılar tarafından defalarca canlandırılan bu kadın, 1933’e kadar en çok aranan pandomimcilerden biriydi. En az on yıllar önce Paris’te Sarah Bernhardt kadar heyecan ve hayranlık uyandırdı – Art Nouveau ressamlarının favori motifi.
Thomas Schulte Galerisinde Marina Adams: Ücretsiz Meditasyon
Bu jest, onun alaycı mizahını ifade ediyor: Durieux, 1929’da Bernhard Blume’un “Driven Hunt” filminde Anna Balbanova rolünde göründüğü fotoğrafı mülteci pasaportuna yapıştırdı: Femme fatale, ağzında bir ibne, içinde bir şarap kadehi el. 1941’de kocası ihanete uğradı, tutuklandı ve Sachsenhausen toplama kampında öldürüldü. Durieux 1955’te sürgünden döndü ve saygın kariyerine şehrin batı kesiminde sahne, film ve radyoda başladı.
Wolff von Gudenberg: Driven Hunt’ta Anna Balbanowa rolünde Tilla Durieux, 1929Sanat Akademisi, Berlin
Küratör Daniela Gregori, sergiler için Viyana’daki Leopold Müzesi ve Berlin Sanat Akademisi ile işbirliği yaptı. Viyana’da doğan Durieux, bir keresinde şehirlerin hayatı ve sanatı üzerindeki etkisini şöyle anlatmıştı: “Viyana bana neşe verdi, Berlin bana azim ve demir irade verdi.”
Ne kadın! Franz von Stuck, 1912’de Münih tiyatrosunda çılgınca kutlanan oyunun başrolünde onu “Kirke” olarak resmetti: kırmızı, toplanmış saçlar, baştan çıkarıcı görünüm, biraz sinsi. Ancak bu portreden memnun değildi ve daha sonra anılarında von Stuck’ın kendisi için “yetkisiz” ticari reklam yaptığından şikayet etti. Heykeltıraş August Gaul’un onu 1914’te bir domuza binmiş, çıplak bir Kirke olarak tasvir etmesini daha çok sevdi. Heykel Kolbe Müzesi’ne aittir. Durieux’nün mezarı çok yakınlarda, Heerstraße mezarlığında.
O yılların resim sanatı büyükleri tarafından trajedi, diva, femme fatale gibi 200 temsil görülebilir, boyanabilir, biçimlendirilebilir, fotoğraflanabilir. Franz von Stuck’ın yanı sıra Max Slevogt, Lovis Corinth, Ernst Barlach, Oskar Kokoschka, Max Oppenheimer, Frieda Riess ve Lotte Jacobi de emsalsiz olanı ölümsüzleştirdi. Portre sanatçıları, onu genellikle Oscar Wilde’ın oyunundaki “Salomé” olarak Max Reinhardt’ın altında değil, ününü getiren ana rollerinden birinde gösterdi.
İlk kocası, ressam Eugen Spiro, onu 1905’te Berlin tiyatro sahnesinde coşkuya neden olduğunda resmetti: “köpeği olan bir kadın”, kanepede dört ayaklı arkadaşıyla çok özel ve orta sınıf. Hayat bağı uzun sürmedi. Aşık Durieux kısa süre sonra yeni kocası ünlü galeri sahibi Paul Cassirer’e barışçıl bir şekilde gitti. En iyi portrelerden birkaçı onun arabuluculuğuyla yaratıldı. Örneğin, Corinth ve Slevogt gibi aranan ressamlara ve hatta Max Beckmann’a poz verdi. Kendini bilinçli olarak nasıl sahneleyeceğini biliyordu. Bunu bir kendini güçlendirme eylemi olarak gördü, görüntüler üzerinde kontrol sahibi olmak istedi.
Eugen Spiro: “Köpekli Kadın (Tilla Durieux”), 1905Özel koleksiyon, fotoğraf: Leopold Müzesi
Bu arada, Cassirer ile evlilik skandalla sonuçlandı, boşanmış ona iftira attı ve 1926’da bir intihar girişimi sonucu öldü. Ancak Durieux, bu tür kişisel rahatsızlıkları da kolaylıkla ortadan kaldırdı. Dört yıl sonra, giderek anti-Semitik hale gelen Almanya’da, yakında Naziler tarafından zulüm görecek olan bir Yahudi’nin karısı oldu. Ama yaşamda olduğu gibi sanatta da, kendi kaderini tayin etme, özgür ruh ve cesaret Durieux’nün özdeyişleriydi, “Yeni Kadın”ın bu vücut bulmuş hali.
“Tilla Durieux. Yüzyılın tanığı ve rolleri”. Georg Kolbe Müzesi, Sensburger Allee 25, Çarşamba–Pzt 11:00–18:00 20 Ağustos’a kadar