Muqe
New member
Usta
Hintli bir yaşlı usta, çırağının daima her şeyden şikayet etmesinden bıkmıştı. Bir gün çırağına şu biçimde dedi:
“Git biraz tuz al gel.” omurundaki her şeyden mutsuz olan çırak döndüğünde ekledi:
Usta: “Şimdi bir avuç tuz al ve bir bardak suya atıp iç.”
Çırak, yaşlı adamın dediğini yaptı lakin içer içmez ağzındakileri tükürmeye başladı.
Usta “Tadı nasıl?“ diye sordu. Çırak, “Acı” dedi. Usta gülerek çırağını kolundan tuttu ve dışarıya çıkardı. sessiz bir biçimde az ilerdeki gölün kıyısına götürdü ve çırağına bu defa de şu biçimde dedi:
“Şimdi de göle bir avuç tuz at ve gölden su iç bakalım.” Söyleneni yapan çırak ağzının kenarından akan suyu koluyla silerken usta birebir soruyu sordu. “Tadı nasıl?”
Çırak “Ferahlatıcı” dedi. Daralmış kalbini bir göl üzere genişlet. Bir bardak kadar olan kalbini büyüt ve çevrendeki her şeyden şikayet etmeyi bırak.
Bilge bayanın taşı
Dağlarda gezen bir bilge bayan, ırmakta bedelli bir taş bulmuş.
Sonraki gün kendisi üzere bir seyyahla karşılaşmış. Ancak seyyahın karnı açmış.
Bilge bayan torbasını çıkarmış ve yemeğini onunla paylaşmış. Aç seyyah, bilge hanımın torbasındaki pahalı taşı görmüş ve taşı fazlaca beğendiğini söyleyip onu kendisine vermesini istemiş. Bilge bayan hiç tereddüt etmeden taşı ona vermiş.
Seyyah karşısına çıkan bu bahta epeyce sevinip, bilge hanımın yanından ayrılmış. Taşın, hayatının geri kalan kısmını teminat altına alacak kadar bedelli bir taş olduğunu biliyormuş.
Lakin bundan uzun yıllar daha sonra seyyah, uzun uğraşların sonunda bulduğu bilge bayanın karşısına bir daha çıkmış.
Seyyah, bilge bayana, “Senden bu taşı değil, bundan daha bedelli bir şeyi istiyorum. Bana onu verebilir misin?” demiş.
Bilge bayan, seyyahın kendisinden ne istediğini sorunca, seyyah yanıtlamış : “Bu taşı bana vermeni sağlayan şeyi.”
Ben çekilirim!
Dünya nimetlerine değer vermeyen yaşayış ve ideolojisiyle ünlü filozof Diyojen, bir gün fazlaca dar bir sokakta zenginliğinden diğer hiç bir şeyi olmayan kibirli bir adamla karşılaşır.
İkisinden biri kenara çekilmedikçe geçmek mümkün değildir… Mağrur güçlü, hor gördüğü filozofa:
“Ben bir serserinin önünden kenara çekilmem.” der. Diyojen, kenara çekilerek çok sakin şu karşılığı verir: “Ben çekilirim!”
Hintli bir yaşlı usta, çırağının daima her şeyden şikayet etmesinden bıkmıştı. Bir gün çırağına şu biçimde dedi:
“Git biraz tuz al gel.” omurundaki her şeyden mutsuz olan çırak döndüğünde ekledi:
Usta: “Şimdi bir avuç tuz al ve bir bardak suya atıp iç.”
Çırak, yaşlı adamın dediğini yaptı lakin içer içmez ağzındakileri tükürmeye başladı.
Usta “Tadı nasıl?“ diye sordu. Çırak, “Acı” dedi. Usta gülerek çırağını kolundan tuttu ve dışarıya çıkardı. sessiz bir biçimde az ilerdeki gölün kıyısına götürdü ve çırağına bu defa de şu biçimde dedi:
“Şimdi de göle bir avuç tuz at ve gölden su iç bakalım.” Söyleneni yapan çırak ağzının kenarından akan suyu koluyla silerken usta birebir soruyu sordu. “Tadı nasıl?”
Çırak “Ferahlatıcı” dedi. Daralmış kalbini bir göl üzere genişlet. Bir bardak kadar olan kalbini büyüt ve çevrendeki her şeyden şikayet etmeyi bırak.
Bilge bayanın taşı
Dağlarda gezen bir bilge bayan, ırmakta bedelli bir taş bulmuş.
Sonraki gün kendisi üzere bir seyyahla karşılaşmış. Ancak seyyahın karnı açmış.
Bilge bayan torbasını çıkarmış ve yemeğini onunla paylaşmış. Aç seyyah, bilge hanımın torbasındaki pahalı taşı görmüş ve taşı fazlaca beğendiğini söyleyip onu kendisine vermesini istemiş. Bilge bayan hiç tereddüt etmeden taşı ona vermiş.
Seyyah karşısına çıkan bu bahta epeyce sevinip, bilge hanımın yanından ayrılmış. Taşın, hayatının geri kalan kısmını teminat altına alacak kadar bedelli bir taş olduğunu biliyormuş.
Lakin bundan uzun yıllar daha sonra seyyah, uzun uğraşların sonunda bulduğu bilge bayanın karşısına bir daha çıkmış.
Seyyah, bilge bayana, “Senden bu taşı değil, bundan daha bedelli bir şeyi istiyorum. Bana onu verebilir misin?” demiş.
Bilge bayan, seyyahın kendisinden ne istediğini sorunca, seyyah yanıtlamış : “Bu taşı bana vermeni sağlayan şeyi.”
Ben çekilirim!
Dünya nimetlerine değer vermeyen yaşayış ve ideolojisiyle ünlü filozof Diyojen, bir gün fazlaca dar bir sokakta zenginliğinden diğer hiç bir şeyi olmayan kibirli bir adamla karşılaşır.
İkisinden biri kenara çekilmedikçe geçmek mümkün değildir… Mağrur güçlü, hor gördüğü filozofa:
“Ben bir serserinin önünden kenara çekilmem.” der. Diyojen, kenara çekilerek çok sakin şu karşılığı verir: “Ben çekilirim!”