Muqe
New member
Akrep kıssası
Hintli bir adam suyun ortasında zar sıkıntı ilerlemeye çalışıyormuş. Bu sırada yanına bir Akrep yanaşmış. Adam akrebi kurtarmak istemiş ve parmağını ona hakikat uzatmış. Ancak akrep adamın bu atılımından daha sonra adamı sokmuş. Hintli adam bu duruma fazlaca şaşırmış ama bir daha de yinedan parmağını akrebe gerçek uzatmış. Akrep tekrar adamın parmağını sokmuş.
Bu olayı goren diğer bir adam kendisini daima sokan bu akrebi kurtarmaktan vazgeçmesi gerektiğini söylemiş. Hintli adam buna şöyle yanıt vermiş:
-Akreplerin tabiatında sokmak vardır. Lakin ben beşerim. İnsanın tabiatında ise sevmek vardır. Akrebin tabiatında sokmak var diye kendi tabiatımda olan sevmekten mi vazgeçeyim?
Çok mutsuz bir hükümdarın kıssası
Vaktin birinde çok güçlü olan bir kral yaşarmış. Ama bu kral hayli mutsuzmuş. Çok uğraşsa da ne var ki asla memnun olamıyormuş.
Ülkede bulunan bilge bir kişiyi huzura çağırmış ve nasıl keyifli olabileceğini sormuş. Bilge şu biçimde karşılık vermiş:
-Saygıdeğer hükümdarım şayet mutsuzluktan büsbütün kurtulmayı istiyorsanız memnun bir adam bulmanız gerek. O adamın gömleğini giydiğiniz vakit memnun olursunuz.
Bunu duyan kral çabucak erkeklerina buyruk vermiş ve ülkede memnun bir adam bulmalarını istemiş. Adamları aramış taramış ama keyifli bir adam bulamamış. Hepsinin kendince sıkıntıları ve mutsuzlukları varmış. Adamlar keyifli bir adam bulamadan saraya dönerlerken pek eski bir kulübeden şöyleki dua edildiğini işitmişler:
-Allah’ım şükürler olsun bugünde karnım doydu, sağlığımda pek yerinde, şimdiye kadar daima rızkımı verdin bu dünya da benden memnunu yok.
Bunu duyan hükümdarın adamları memnun birini buldukları için çok sevinmişler. Çabucak adamın gömleğini almalıyız ve hükümdara götürmeliyiz diye düşünmüşler. Lakin kulübeye girdikleri vakit adamın üzerinde bir gömlek bile olmadığının farkına varmışlar.
Hayat devam ederken beşerler her vakit memnunluğu ararlar. Sahip olduklarıyla yetinmeyip her vakit daha fazlasını isteyen şahıslar ise asla keyifli olamaz. Memnunluğu kendi ortasında arayan şahıslar her vakit memnun olur.
hayatın manası
Eski vakit içinderın birinde bir adam ömrün manasının ne olduğuna takmış kafayı…
Bulduğu hiç bir cevap ona kâfi gelmemiş ve diğerlerine sormaya karar vermiş.. Lakin aldığı karşılıklar da ona yetmemiş. Lakin kesinlikle bir cevabı olmalı diyormuş.. Ve dolaşıp herkese bunu sormaya karar vermiş.. Köy, kasaba, ülke dolaşmış, bu ortada vakit da durmuyor doğal ki …
Tam umudunu yitirmişken bir köyde konuştuğu beşerler ona
-Şu karşı ki dağları görüyor musun, orada yaşlı bir bilge yaşar istersen ona git tahminen o sana aradığın cevabı verebilir, demişler.
Çok güçlü bir seyahat sonunda Bilgenin yaşadığı konuta ulaşmış adam. Kapıdan içeri girmiş ve bilgeye hayatın manasının ne olduğunu sormuş .. Bilge “sana bunun karşılığını söylerim lakin evvel bir imtihandan geçmen gerekiyor” demiş . Adam kabul etmiş. Bilge bir çay kaşığı vermiş adamın eline ve içine de silme bir biçimde zeytinyağı doldurmuş.
– Artık çık ve bahçede bir tıp at, yine buraya gel… Yalnız dikkat et, kaşıktaki zeytinyağı eksilmesin, şayet bir damla eksilirse kaybedersin..
Adam, gözü çay kaşığında, bahçeyi turlayıp gelmiş. Bilge bakmış evet demiş “kaşıkta yağ eksilmemiş, pekala bahçe nasıldı?”
Adam şaşkın…
– Lakin demiş ben kaşıktan öbür bir yere bakmadım ki…
– Artık yine bahçeyi dolaşıyorsun, kaşık bir daha elinde olacak ancak bahçeyi inceleyip gel, demiş Bilge…
Adam yeniden bahçeye çıkmış, gördüğü hoşluklarla büyülenmiş, mükemmel bir bahçedeymiş çünkü… Geri geldiğinde bilge adama “bahçe nasıldı” diye sormuş… Adam gördüğü hoşluklar karşısında büyülendiğini anlatmış. Bilge gülümsemiş “ama kaşıkta hiç yağ kalmamış” demiş ve eklemiş:
– Hayat senin bakışınla mana kazanır. Ya yalnızca bir noktayı görürsün, ömrün akıp sarfiyat, sen farkına varmazsın… Ya da bakılırsabileceğin tüm hoşlukların tam ortasında ömrü yaşarsın, akıp giden vaktin mana kazanır… hayatının manası senin bakışlarında bilinmeyen.
Hintli bir adam suyun ortasında zar sıkıntı ilerlemeye çalışıyormuş. Bu sırada yanına bir Akrep yanaşmış. Adam akrebi kurtarmak istemiş ve parmağını ona hakikat uzatmış. Ancak akrep adamın bu atılımından daha sonra adamı sokmuş. Hintli adam bu duruma fazlaca şaşırmış ama bir daha de yinedan parmağını akrebe gerçek uzatmış. Akrep tekrar adamın parmağını sokmuş.
Bu olayı goren diğer bir adam kendisini daima sokan bu akrebi kurtarmaktan vazgeçmesi gerektiğini söylemiş. Hintli adam buna şöyle yanıt vermiş:
-Akreplerin tabiatında sokmak vardır. Lakin ben beşerim. İnsanın tabiatında ise sevmek vardır. Akrebin tabiatında sokmak var diye kendi tabiatımda olan sevmekten mi vazgeçeyim?
Çok mutsuz bir hükümdarın kıssası
Vaktin birinde çok güçlü olan bir kral yaşarmış. Ama bu kral hayli mutsuzmuş. Çok uğraşsa da ne var ki asla memnun olamıyormuş.
Ülkede bulunan bilge bir kişiyi huzura çağırmış ve nasıl keyifli olabileceğini sormuş. Bilge şu biçimde karşılık vermiş:
-Saygıdeğer hükümdarım şayet mutsuzluktan büsbütün kurtulmayı istiyorsanız memnun bir adam bulmanız gerek. O adamın gömleğini giydiğiniz vakit memnun olursunuz.
Bunu duyan kral çabucak erkeklerina buyruk vermiş ve ülkede memnun bir adam bulmalarını istemiş. Adamları aramış taramış ama keyifli bir adam bulamamış. Hepsinin kendince sıkıntıları ve mutsuzlukları varmış. Adamlar keyifli bir adam bulamadan saraya dönerlerken pek eski bir kulübeden şöyleki dua edildiğini işitmişler:
-Allah’ım şükürler olsun bugünde karnım doydu, sağlığımda pek yerinde, şimdiye kadar daima rızkımı verdin bu dünya da benden memnunu yok.
Bunu duyan hükümdarın adamları memnun birini buldukları için çok sevinmişler. Çabucak adamın gömleğini almalıyız ve hükümdara götürmeliyiz diye düşünmüşler. Lakin kulübeye girdikleri vakit adamın üzerinde bir gömlek bile olmadığının farkına varmışlar.
Hayat devam ederken beşerler her vakit memnunluğu ararlar. Sahip olduklarıyla yetinmeyip her vakit daha fazlasını isteyen şahıslar ise asla keyifli olamaz. Memnunluğu kendi ortasında arayan şahıslar her vakit memnun olur.
hayatın manası
Eski vakit içinderın birinde bir adam ömrün manasının ne olduğuna takmış kafayı…
Bulduğu hiç bir cevap ona kâfi gelmemiş ve diğerlerine sormaya karar vermiş.. Lakin aldığı karşılıklar da ona yetmemiş. Lakin kesinlikle bir cevabı olmalı diyormuş.. Ve dolaşıp herkese bunu sormaya karar vermiş.. Köy, kasaba, ülke dolaşmış, bu ortada vakit da durmuyor doğal ki …
Tam umudunu yitirmişken bir köyde konuştuğu beşerler ona
-Şu karşı ki dağları görüyor musun, orada yaşlı bir bilge yaşar istersen ona git tahminen o sana aradığın cevabı verebilir, demişler.
Çok güçlü bir seyahat sonunda Bilgenin yaşadığı konuta ulaşmış adam. Kapıdan içeri girmiş ve bilgeye hayatın manasının ne olduğunu sormuş .. Bilge “sana bunun karşılığını söylerim lakin evvel bir imtihandan geçmen gerekiyor” demiş . Adam kabul etmiş. Bilge bir çay kaşığı vermiş adamın eline ve içine de silme bir biçimde zeytinyağı doldurmuş.
– Artık çık ve bahçede bir tıp at, yine buraya gel… Yalnız dikkat et, kaşıktaki zeytinyağı eksilmesin, şayet bir damla eksilirse kaybedersin..
Adam, gözü çay kaşığında, bahçeyi turlayıp gelmiş. Bilge bakmış evet demiş “kaşıkta yağ eksilmemiş, pekala bahçe nasıldı?”
Adam şaşkın…
– Lakin demiş ben kaşıktan öbür bir yere bakmadım ki…
– Artık yine bahçeyi dolaşıyorsun, kaşık bir daha elinde olacak ancak bahçeyi inceleyip gel, demiş Bilge…
Adam yeniden bahçeye çıkmış, gördüğü hoşluklarla büyülenmiş, mükemmel bir bahçedeymiş çünkü… Geri geldiğinde bilge adama “bahçe nasıldı” diye sormuş… Adam gördüğü hoşluklar karşısında büyülendiğini anlatmış. Bilge gülümsemiş “ama kaşıkta hiç yağ kalmamış” demiş ve eklemiş:
– Hayat senin bakışınla mana kazanır. Ya yalnızca bir noktayı görürsün, ömrün akıp sarfiyat, sen farkına varmazsın… Ya da bakılırsabileceğin tüm hoşlukların tam ortasında ömrü yaşarsın, akıp giden vaktin mana kazanır… hayatının manası senin bakışlarında bilinmeyen.