Fenerbahçe ’nin emektar sürücü kaptanı Cemal Karakış, Rizespor galibiyeti daha sonrası Rize’den hareket eden Fenerbahçe otobüsünün Trabzon Sürmene yolunda silahlı atağa uğramasından (2015), bu vakte kadar kaç teknik eleman ile çalıştığına; hangi deplasmanların sıkıntı geçtiğinden, kadroyla maçlara gidip gelirken yaşadığı iyi-kötü biroldukca anıyı DHA’ya anlattı.
Çeyrek asra yaklaşan Fenerbahçe macerasında yaklaşık 16-17 hocayla çalıştığını ve futbolcusundan hekimine kadar toplulukta hoş dostluklar kurduğunu söz eden Karakış, “Kimse kimsenin işine karışmazdı zira herkes kendi işini, tertibini biliyordu. Muhasebecimiz, tabiplerimiz, sağlıkçılarımız hoş bir sistem oturtmuştuk ve o tertip hala devam ediyor” dedi.
“FENERBAHÇE TARAFTARINA ÇOK TEŞEKKÜR EDİYORUM”
Aslında 23 yıldır Fenerbahçe topluluğunun ortasında olduğunu söyleyen Cemal Karakış, “18 yıldır Fenerbahçe’nin işçisiyim. 5 yıl da bir firmayla sponsor olarak çalıştım, Fenerbahçe’ye o firmadan geçtim. O devirde de bir daha futbol grubunu taşıyordum. Oradan Fenerbahçe’nin çalışanı oldum. Bugüne kadar devam ediyorum, çalışıyorum. Evvel şunu söyleyeyim, Fenerbahçe taraftarına epeyce teşekkür ediyorum. Bu kadar yıl Anadolu’nun her kentine gittim. Taraftarlar rastgele bir ziyan görmeyeyim diye, yol uzunluğu İstanbul’dan Anadolu’ya kadar beni takip eder, korur, otobüsü kollarlardı. Maçlardan daha sonra ekseriyetle İstanbul dönüşümüz gece oluyordu, yenelim ya da yenilelim Samandıra Can Bartu Tesisleri’nde kadar beni getirirlerdi. Ondan dolayı fazlaca memnundum ve 35 milyon taraftarımız var. Birbirimize fazlaca sahip çıkıyorduk” diye konuştu.
“6 SENE EVVEL KAYSERİ’DE HOŞ BİR DAYAK YEDİM”
Yaklaşık yarım asra yaklaşan iş ömrü boyunca güzel makus biroldukca anıya şahit olduğunu belirten Karakış, bu anılardan birini şöyleki anlattı:
“6 sene kadar evvel Kayseri’de hoş bir dayak yedim. O da emniyetin yanlış bir güzergâha bizi sokup Kayseri taraftarlarının içine girmemizle oldu. Dayağın epey külfetini çektim. Başım kırıldı, hala başımın ortasında o günden kalma cam modülü var. Hocalarımız almak istemiyor, zira ‘zararı yok, alırsak ziyan veririz’ dediler. Eşim çocuklarım konutta, haberlerde canlı izledikleri için fazlaca kahır hayatıştık. Doğal bunun haricinde Antalya kamplarında fazlaca hoş anılarımız oluyordu. Topçu arkadaşlarla birlikte, 10-12 gün kamp yapar, akşamları oturup sohbet eder, tavla oynar, eğlenir dönerdik, hoş anılardı bunlar. Tahminen yerli ve yabancı 16-17 tane hocayla çalıştım. Hepsi fazlaca hoştu, epey âlâ dostluklarımız vardı. Kimse kimsenin işine karışmazdı zira herkes kendi işini, tertibini biliyordu.”
“TÜRKİYE’NİN EN HOŞ TARAFTARI SİVAS VE MANİSA”
Fenerbahçe’deki hayatı boyunca biroldukça deplasmanda bulunduğunu belirten Karakış, “Yakın deplasmanlarda Bursaspor problemliydi. Muhteşem Lig’deyken Kocaeli, Sakarya sorunluydu. Diyarbakır varken Diyarbakır düşünceliydi. Kayseri uzun vakittir Fenerbahçe’yle sıradan kahır yaşar. Fenerbahçe’ye yahut o kente giden rastgele bir kadroya ziyan vermeyen en büyük iki kent, Sivas ve Manisa’dır. Manisa taraftarlarının ortasından geçerdik, bize ‘hoş geldin afişleri’ asarlardı. Sivas bir daha öyle” dedi.
“SALDIRIYA UĞRAYAN OTOBÜS FOTOĞRAFI OLARAK BENİM OTOBÜSÜN FOTOĞRAFINI KOYMUŞLARDI”
2015 yılında, Rizespor galibiyeti daha sonrası Rize’den hareket eden Fenerbahçe otobüsünün Trabzon Sürmene yolunda silahlı atağa uğradığı vakit orada olmadığını belirten Karakış o geceyi şu biçimde anlattı:
“O an meskenden çıktım Samandıra’ya geldim ve otobüsü aldım. Sabiha Gökçen Havaalanı’na uçak gelecekti onu beklemeye gidiyordum. Orada duydum ve otobüsün televizyonlarını açıp, seyrettim. Tabi konutta ve toplulukta büyük şok yaşanmıştı. Bu ortada akına uğrayan otobüs fotoğrafı olarak benim otobüsün fotoğrafını koymuşlardı. Haberler ve televizyonlar hücuma uğrayan otomobil sivil olduğu için o arabayı tanımayıp benim otobüsün fotoğraflarını paylaşmışlardı. Bu durum toplulukta fazlaca değişik bir ortam yarattı. O arkadaşa da fazlaca üzüldük, her şey fazlaca berbat oldu. Benim Rize’ye gitmememin niçini ise evvelki yıllarde Trabzon’da kimi badireler yaşamamızdı. Rize’ye Trabzon’un ortasından geçtiğim için gitmemiştim. Otelden Trabzon Havaalanı’na kadrosu getiren arkadaş Rize’de şehirlerarası çalışan firmadan otomobil kiralanmıştı. Rize’den dönüşte, ona attılar. Allah’a şükürler olsun ki çocuk kendini kurtardı. daha sonra buraya geldi birlikte maçları izledik. Topluluk ve idaremiz de sahip çıktı. Sayın Aziz Liderimiz Rize Belediye Lideri’yle görüşme yapmıştı. Ona Rize Belediyesi’ne bir iş verdiler. Son bir iki aydır görüşmüyoruz lakin bildiğim kadarıyla orada çalışıyor. Akın olduğunda orada herkes olabilirdi. Biz olsaydık tahminen daha değişik şeyler olurdu. Zira otomobil o bölgenin otomobiliydi ve sürücü de o bölgenin sürücüsüydü. Artık bizim otomobilimiz giydirmeli ve logolu olduğu için usulleri daha değişik olabilirdi.” (DHA)
Çeyrek asra yaklaşan Fenerbahçe macerasında yaklaşık 16-17 hocayla çalıştığını ve futbolcusundan hekimine kadar toplulukta hoş dostluklar kurduğunu söz eden Karakış, “Kimse kimsenin işine karışmazdı zira herkes kendi işini, tertibini biliyordu. Muhasebecimiz, tabiplerimiz, sağlıkçılarımız hoş bir sistem oturtmuştuk ve o tertip hala devam ediyor” dedi.
“FENERBAHÇE TARAFTARINA ÇOK TEŞEKKÜR EDİYORUM”
Aslında 23 yıldır Fenerbahçe topluluğunun ortasında olduğunu söyleyen Cemal Karakış, “18 yıldır Fenerbahçe’nin işçisiyim. 5 yıl da bir firmayla sponsor olarak çalıştım, Fenerbahçe’ye o firmadan geçtim. O devirde de bir daha futbol grubunu taşıyordum. Oradan Fenerbahçe’nin çalışanı oldum. Bugüne kadar devam ediyorum, çalışıyorum. Evvel şunu söyleyeyim, Fenerbahçe taraftarına epeyce teşekkür ediyorum. Bu kadar yıl Anadolu’nun her kentine gittim. Taraftarlar rastgele bir ziyan görmeyeyim diye, yol uzunluğu İstanbul’dan Anadolu’ya kadar beni takip eder, korur, otobüsü kollarlardı. Maçlardan daha sonra ekseriyetle İstanbul dönüşümüz gece oluyordu, yenelim ya da yenilelim Samandıra Can Bartu Tesisleri’nde kadar beni getirirlerdi. Ondan dolayı fazlaca memnundum ve 35 milyon taraftarımız var. Birbirimize fazlaca sahip çıkıyorduk” diye konuştu.
“6 SENE EVVEL KAYSERİ’DE HOŞ BİR DAYAK YEDİM”
Yaklaşık yarım asra yaklaşan iş ömrü boyunca güzel makus biroldukca anıya şahit olduğunu belirten Karakış, bu anılardan birini şöyleki anlattı:
“6 sene kadar evvel Kayseri’de hoş bir dayak yedim. O da emniyetin yanlış bir güzergâha bizi sokup Kayseri taraftarlarının içine girmemizle oldu. Dayağın epey külfetini çektim. Başım kırıldı, hala başımın ortasında o günden kalma cam modülü var. Hocalarımız almak istemiyor, zira ‘zararı yok, alırsak ziyan veririz’ dediler. Eşim çocuklarım konutta, haberlerde canlı izledikleri için fazlaca kahır hayatıştık. Doğal bunun haricinde Antalya kamplarında fazlaca hoş anılarımız oluyordu. Topçu arkadaşlarla birlikte, 10-12 gün kamp yapar, akşamları oturup sohbet eder, tavla oynar, eğlenir dönerdik, hoş anılardı bunlar. Tahminen yerli ve yabancı 16-17 tane hocayla çalıştım. Hepsi fazlaca hoştu, epey âlâ dostluklarımız vardı. Kimse kimsenin işine karışmazdı zira herkes kendi işini, tertibini biliyordu.”
“TÜRKİYE’NİN EN HOŞ TARAFTARI SİVAS VE MANİSA”
Fenerbahçe’deki hayatı boyunca biroldukça deplasmanda bulunduğunu belirten Karakış, “Yakın deplasmanlarda Bursaspor problemliydi. Muhteşem Lig’deyken Kocaeli, Sakarya sorunluydu. Diyarbakır varken Diyarbakır düşünceliydi. Kayseri uzun vakittir Fenerbahçe’yle sıradan kahır yaşar. Fenerbahçe’ye yahut o kente giden rastgele bir kadroya ziyan vermeyen en büyük iki kent, Sivas ve Manisa’dır. Manisa taraftarlarının ortasından geçerdik, bize ‘hoş geldin afişleri’ asarlardı. Sivas bir daha öyle” dedi.
“SALDIRIYA UĞRAYAN OTOBÜS FOTOĞRAFI OLARAK BENİM OTOBÜSÜN FOTOĞRAFINI KOYMUŞLARDI”
2015 yılında, Rizespor galibiyeti daha sonrası Rize’den hareket eden Fenerbahçe otobüsünün Trabzon Sürmene yolunda silahlı atağa uğradığı vakit orada olmadığını belirten Karakış o geceyi şu biçimde anlattı:
“O an meskenden çıktım Samandıra’ya geldim ve otobüsü aldım. Sabiha Gökçen Havaalanı’na uçak gelecekti onu beklemeye gidiyordum. Orada duydum ve otobüsün televizyonlarını açıp, seyrettim. Tabi konutta ve toplulukta büyük şok yaşanmıştı. Bu ortada akına uğrayan otobüs fotoğrafı olarak benim otobüsün fotoğrafını koymuşlardı. Haberler ve televizyonlar hücuma uğrayan otomobil sivil olduğu için o arabayı tanımayıp benim otobüsün fotoğraflarını paylaşmışlardı. Bu durum toplulukta fazlaca değişik bir ortam yarattı. O arkadaşa da fazlaca üzüldük, her şey fazlaca berbat oldu. Benim Rize’ye gitmememin niçini ise evvelki yıllarde Trabzon’da kimi badireler yaşamamızdı. Rize’ye Trabzon’un ortasından geçtiğim için gitmemiştim. Otelden Trabzon Havaalanı’na kadrosu getiren arkadaş Rize’de şehirlerarası çalışan firmadan otomobil kiralanmıştı. Rize’den dönüşte, ona attılar. Allah’a şükürler olsun ki çocuk kendini kurtardı. daha sonra buraya geldi birlikte maçları izledik. Topluluk ve idaremiz de sahip çıktı. Sayın Aziz Liderimiz Rize Belediye Lideri’yle görüşme yapmıştı. Ona Rize Belediyesi’ne bir iş verdiler. Son bir iki aydır görüşmüyoruz lakin bildiğim kadarıyla orada çalışıyor. Akın olduğunda orada herkes olabilirdi. Biz olsaydık tahminen daha değişik şeyler olurdu. Zira otomobil o bölgenin otomobiliydi ve sürücü de o bölgenin sürücüsüydü. Artık bizim otomobilimiz giydirmeli ve logolu olduğu için usulleri daha değişik olabilirdi.” (DHA)