Yönetim konseyinde birinci 3 ismin bayan olduğu Memleketler arası Para Fonu IMF’den 22 Temmuz’da onaylanarak 28 Temmuz’da ilan edilen ‘Toplumsal Cinsiyetin Anaakımlaştırılması Stratejisi’ feministlerin dünyada reaksiyonu topladı!
Stratejiyi reddeden feministler bir de kampanya başlattı: #NotWithOurName (Bizim ismimize değil) etiketi de bu kampanyayı temsil ediyor.
‘Kadın İşçi’ isimli iş örgütünden Sevgim Denizaltı, geçen ay başında IMF yöneticilerine yönelik yazılan mektubu yayımlandı. Mektup, IMF’nin kuruluşundan bu yana toplumsal cinsiyet eşitsizliklerini derinleştiren ve kadınları yoksullaştıran politikalar ürettiğine dayattığına dikkat çekiyor.
Dünyanın dört bir yanından 180’e yakın feminist örgüt ve bağımsız feministin imzası olan mektupta, IMF’nin siyasetlerinin toplumsal cinsiyet eşitliğini araçsallaştırarak uygulanan ikiyüzlülüğe karşı sessiz kalınmayacağını vurgulandı.
Mektupta IMF’nin Toplumsal Cinsiyet Stratejisi’yle ilgili temel korkular şöyle anlatıldı:
Biz, aşağıda imzası bulunan feminist örgütler, ağlar ve bireyler ismine, IMF’nin yeni Toplumsal Cinsiyet Stratejisi’yle ilgili temel korkularımızı size yazıyoruz. Bu telaşlar, hem stratejinin içeriğine tıpkı vakitte belirtilen uygulama planlarına ilişkindir ve bizim bu stratejiyi şiddetle reddetmemizin sebebidir.
Birincisi; IMF, üye devletlerinin yasal olarak bu yükümlülüklere bağlı bulunmasına rağmen, BM Şartı’nda ve memleketler arası insan hakları hukukunda yer alan insan hakları çerçevesine uymayı reddetme konusunda tarihi bir sicile sahiptir. IMF’nin kendisi, 1944’te Birleşmiş Milletler Bretton Woods Konferansı’nda, BM’nin himayesinde kuruldu. ötürüsıyla IMF’nin -BM’nin uzman bir kuruluşu olarak- BM Koşulu ile insan hakları dâhil milletlerarası hukuka uygun hareket etme konusunda yasal sorumluluğu bulunuyor.
“Biz, feminist prensiplere bağlı örgütler olarak ‘Bizim İsmimize Değil’ diyoruz.”
İkincisi; IMF’nin bu stratejide toplumsal cinsiyete yönelik araçsal yaklaşımının bir özelliği de, bayanların işgücüne iştirakini dar bir bakış açısıyla, ekonomik büyümeye hizmet ettiği ölçüde ele alması. Gayri Safi Yurt İçi Hasıla (GSYİH) endeksleriyle ölçülen ekonomik büyüme göstergeleri üstündeki nicel tesirine bakmaksızın, toplumsal cinsiyet eşitliğinin önceliğini ve geçerliliğini tanımıyor.
“IMF’nin mali, nakdî ve yapısal siyaset tavsiyeleri ve değerlendirmeleri, bayanların ekonomik ve toplumsal hakları, geçim kaynakları ve refahı üzerinde –ampirik olarak belgelenmiş- olumsuz tesirleri olan 40 yıllık kemer sıkma siyasetine dayanıyor.”
Bu niçinle Fon, yoksulluğun ve hayli boyutlu eşitsizliklerin kadınlaşmasında tesirli oluyor. Ekonomik kalkınma stratejilerinin ise bayanlara hiç bir faydası yok.
Üçüncüsü; IMF’nin demokrasi açığı, onun gelişmekte olan ülkelerde toplumsal cinsiyet eşitliğini ve bayanların insan haklarını güzelleştirme rolü için uygun olmadığını gösteriyor.
“Sonuç olarak, sömürge devrinde zenginleşen ülkeler artık global iktisadın kurallarını belirleme konusunda orantısız bir gücü ellerinde bulunduruyor. Eşitsizlik eşitsizliği doğuruyor.”
IMF’nin İdare Şurası aracılığıyla yürüttüğü idare düzeneği, emsalsiz biçimde G7 ülkelerine dönük.
IMF kurulurken hayli az Global Güney ülkesinin, BM Bretton Woods Konferansı’ndaki kuruluş etkinliğinde kendilerini bağımsızca temsil edebildiğini not düşelim.
“Dördüncüsü; BM tüzüğüne dayalı insan hakları yükümlülüklerini yerine getirmek; ekonomik, toplumsal ve kültürel hakları gerçekleştirmek için mevcut kaynakların azami ölçüde kullanması da dâhil olmak üzere, yasal bir zorunluluktur.”
bir daha de IMF, bir yandan ülke seviyesinde halk ve halkın temsilcileri tarafınca yasal kabul edilmeyen kemer sıkma rejimlerini uygularken, bir yandan da borçları hafifçeletme uğraşlarına ve borç iptali davetlerine aldırış etmeden gelişmekte olan ülkeleri borçlanmaya itiyor.
Borç sürdürülebilirliği, ömrün sürdürülebilirliğindilk evvel gelmemeli!
Bu niçinle Borç Sürdürülebilirlik Analizi’nin (DSA) toplumsal cinsiyet eşitliği, insan hakları ve iklim değişikliğiyle ilgili taahhütler için gerekli olan kamu finansmanı değerlendirmelerini içermesi gerektiği açık.
“Beşincisi; kamu hizmetleri ve kesimlerindeki bütçe kesintilerinin toplumsal cinsiyet eşitliği üstündeki tesirleri, kamudaki maaşların azaltılmasının yanı sıra azalan oranlı vergilendirme ve emek piyasasının esnekleştirilmesi, şu an birfazlaca gelişmekte olan ülkede temel hizmetlere erişimin azalması, geçim kaynaklarının yitirilmesi, fiyatsız emeğin ve vakit yoksulluğunun artması yoluyla gerçekleşiyor.”
‘Kemer Sıkmaya Son: Bütçe Kesintileri ve Ziyanlı Toplumsal Islahatlar Üzerine Global Rapor’ adlı yeni bir rapor, dünya nüfusunun yüzde 85’inin, 2023 yılında da kemer sıkma tedbirlerinin pençesinde yaşayacağını gösteriyor. Bu eğilim, global nüfusun yüzde 75’i (129 ülke) için en az 2025 yılına kadar devam edecek üzere görünüyor.
Altıncısı; bu toplumsal cinsiyet stratejisi, ‘sorun’un fazlaca yanlış ve tehlikeli bir formda yanlış teşhisine dayanıyor.
IMF’nin önerdiği ‘çözüm’; insan hakları, cinsiyet eşitliği ve çevresel kriterler merceğiyle Fon’un portföyüne yönelik bir iç revizyonu içermediği üzere, tıpkı siyaset çerçevesini ziyanlı tesirleriyle, ülkelerin politik alanına daha fazla dahil olarak sürdürmeyi öneriyor. Bunun sırf sorunu daha da kötüleştireceği açık.
Yedincisi; bu yeni stratejinin içeriği, gelişmekte olan ülkelerin siyaset alanına ve ekonomik egemenliğine daha fazla tecavüzü teşvik eden bir ‘pembeye boyama’ (pinkwashing) programını gösteriyor.
Bu haliyle Toplumsal Cinsiyet Stratejisi, sıkıntılı bir ‘nazaranv genişlemesi’ni temsil ediyor. Bir kurum olarak Fon’un, toplumsal cinsiyet uzmanlığına ve Strateji dokümanında de belirtilen gerekli yetkiye sahip olmadığını vurguluyoruz. Feminist iktisat anlayışının ve profesyonel eğitimin eksikliği, IMF’nin bayanların insan hakları ve toplumsal cinsiyet eşitliğini yapan bir biçimde ele alma konusundaki meşruiyetini önemli biçimde sorgulatıyor.
“IMF Toplumsal Cinsiyet Stratejisi sıkıntılıdır, zira Global Güney ülkeleri için yeni mali koşulluluklar yaratmak hedefiyle bir başlangıç noktası olarak toplumsal cinsiyet eşitliğini bilhassa seçerek araçsallaştırıyor.”
IMF’nin, on yıllardır tüm dünyadan toplumsal hareketler ve ilerici akademik çevreler tarafınca eleştirilen yeni sömürgeci ve patriyarkal dinamiklerini pekiştiriyor.
“IMF’yi izleme konusundaki çalışmalarımızın bir kesimi olarak, manalı ve somut süreçler ile içerikler için davet yapmanın, insan haklarını ve insanların refahını baltaladığını düşündüğümüz teşebbüsleri reddetmenin gerekli olduğuna inanıyoruz.”
Yukarıda anlattıklarımızın tümü için biz:
Stratejiyi reddeden feministler bir de kampanya başlattı: #NotWithOurName (Bizim ismimize değil) etiketi de bu kampanyayı temsil ediyor.
‘Kadın İşçi’ isimli iş örgütünden Sevgim Denizaltı, geçen ay başında IMF yöneticilerine yönelik yazılan mektubu yayımlandı. Mektup, IMF’nin kuruluşundan bu yana toplumsal cinsiyet eşitsizliklerini derinleştiren ve kadınları yoksullaştıran politikalar ürettiğine dayattığına dikkat çekiyor.
Dünyanın dört bir yanından 180’e yakın feminist örgüt ve bağımsız feministin imzası olan mektupta, IMF’nin siyasetlerinin toplumsal cinsiyet eşitliğini araçsallaştırarak uygulanan ikiyüzlülüğe karşı sessiz kalınmayacağını vurgulandı.
Mektupta IMF’nin Toplumsal Cinsiyet Stratejisi’yle ilgili temel korkular şöyle anlatıldı:
Biz, aşağıda imzası bulunan feminist örgütler, ağlar ve bireyler ismine, IMF’nin yeni Toplumsal Cinsiyet Stratejisi’yle ilgili temel korkularımızı size yazıyoruz. Bu telaşlar, hem stratejinin içeriğine tıpkı vakitte belirtilen uygulama planlarına ilişkindir ve bizim bu stratejiyi şiddetle reddetmemizin sebebidir.
Birincisi; IMF, üye devletlerinin yasal olarak bu yükümlülüklere bağlı bulunmasına rağmen, BM Şartı’nda ve memleketler arası insan hakları hukukunda yer alan insan hakları çerçevesine uymayı reddetme konusunda tarihi bir sicile sahiptir. IMF’nin kendisi, 1944’te Birleşmiş Milletler Bretton Woods Konferansı’nda, BM’nin himayesinde kuruldu. ötürüsıyla IMF’nin -BM’nin uzman bir kuruluşu olarak- BM Koşulu ile insan hakları dâhil milletlerarası hukuka uygun hareket etme konusunda yasal sorumluluğu bulunuyor.
“Biz, feminist prensiplere bağlı örgütler olarak ‘Bizim İsmimize Değil’ diyoruz.”
İkincisi; IMF’nin bu stratejide toplumsal cinsiyete yönelik araçsal yaklaşımının bir özelliği de, bayanların işgücüne iştirakini dar bir bakış açısıyla, ekonomik büyümeye hizmet ettiği ölçüde ele alması. Gayri Safi Yurt İçi Hasıla (GSYİH) endeksleriyle ölçülen ekonomik büyüme göstergeleri üstündeki nicel tesirine bakmaksızın, toplumsal cinsiyet eşitliğinin önceliğini ve geçerliliğini tanımıyor.
“IMF’nin mali, nakdî ve yapısal siyaset tavsiyeleri ve değerlendirmeleri, bayanların ekonomik ve toplumsal hakları, geçim kaynakları ve refahı üzerinde –ampirik olarak belgelenmiş- olumsuz tesirleri olan 40 yıllık kemer sıkma siyasetine dayanıyor.”
Bu niçinle Fon, yoksulluğun ve hayli boyutlu eşitsizliklerin kadınlaşmasında tesirli oluyor. Ekonomik kalkınma stratejilerinin ise bayanlara hiç bir faydası yok.
Üçüncüsü; IMF’nin demokrasi açığı, onun gelişmekte olan ülkelerde toplumsal cinsiyet eşitliğini ve bayanların insan haklarını güzelleştirme rolü için uygun olmadığını gösteriyor.
“Sonuç olarak, sömürge devrinde zenginleşen ülkeler artık global iktisadın kurallarını belirleme konusunda orantısız bir gücü ellerinde bulunduruyor. Eşitsizlik eşitsizliği doğuruyor.”
IMF’nin İdare Şurası aracılığıyla yürüttüğü idare düzeneği, emsalsiz biçimde G7 ülkelerine dönük.
IMF kurulurken hayli az Global Güney ülkesinin, BM Bretton Woods Konferansı’ndaki kuruluş etkinliğinde kendilerini bağımsızca temsil edebildiğini not düşelim.
“Dördüncüsü; BM tüzüğüne dayalı insan hakları yükümlülüklerini yerine getirmek; ekonomik, toplumsal ve kültürel hakları gerçekleştirmek için mevcut kaynakların azami ölçüde kullanması da dâhil olmak üzere, yasal bir zorunluluktur.”
bir daha de IMF, bir yandan ülke seviyesinde halk ve halkın temsilcileri tarafınca yasal kabul edilmeyen kemer sıkma rejimlerini uygularken, bir yandan da borçları hafifçeletme uğraşlarına ve borç iptali davetlerine aldırış etmeden gelişmekte olan ülkeleri borçlanmaya itiyor.
Borç sürdürülebilirliği, ömrün sürdürülebilirliğindilk evvel gelmemeli!
Bu niçinle Borç Sürdürülebilirlik Analizi’nin (DSA) toplumsal cinsiyet eşitliği, insan hakları ve iklim değişikliğiyle ilgili taahhütler için gerekli olan kamu finansmanı değerlendirmelerini içermesi gerektiği açık.
“Beşincisi; kamu hizmetleri ve kesimlerindeki bütçe kesintilerinin toplumsal cinsiyet eşitliği üstündeki tesirleri, kamudaki maaşların azaltılmasının yanı sıra azalan oranlı vergilendirme ve emek piyasasının esnekleştirilmesi, şu an birfazlaca gelişmekte olan ülkede temel hizmetlere erişimin azalması, geçim kaynaklarının yitirilmesi, fiyatsız emeğin ve vakit yoksulluğunun artması yoluyla gerçekleşiyor.”
‘Kemer Sıkmaya Son: Bütçe Kesintileri ve Ziyanlı Toplumsal Islahatlar Üzerine Global Rapor’ adlı yeni bir rapor, dünya nüfusunun yüzde 85’inin, 2023 yılında da kemer sıkma tedbirlerinin pençesinde yaşayacağını gösteriyor. Bu eğilim, global nüfusun yüzde 75’i (129 ülke) için en az 2025 yılına kadar devam edecek üzere görünüyor.
Altıncısı; bu toplumsal cinsiyet stratejisi, ‘sorun’un fazlaca yanlış ve tehlikeli bir formda yanlış teşhisine dayanıyor.
IMF’nin önerdiği ‘çözüm’; insan hakları, cinsiyet eşitliği ve çevresel kriterler merceğiyle Fon’un portföyüne yönelik bir iç revizyonu içermediği üzere, tıpkı siyaset çerçevesini ziyanlı tesirleriyle, ülkelerin politik alanına daha fazla dahil olarak sürdürmeyi öneriyor. Bunun sırf sorunu daha da kötüleştireceği açık.
Yedincisi; bu yeni stratejinin içeriği, gelişmekte olan ülkelerin siyaset alanına ve ekonomik egemenliğine daha fazla tecavüzü teşvik eden bir ‘pembeye boyama’ (pinkwashing) programını gösteriyor.
Bu haliyle Toplumsal Cinsiyet Stratejisi, sıkıntılı bir ‘nazaranv genişlemesi’ni temsil ediyor. Bir kurum olarak Fon’un, toplumsal cinsiyet uzmanlığına ve Strateji dokümanında de belirtilen gerekli yetkiye sahip olmadığını vurguluyoruz. Feminist iktisat anlayışının ve profesyonel eğitimin eksikliği, IMF’nin bayanların insan hakları ve toplumsal cinsiyet eşitliğini yapan bir biçimde ele alma konusundaki meşruiyetini önemli biçimde sorgulatıyor.
“IMF Toplumsal Cinsiyet Stratejisi sıkıntılıdır, zira Global Güney ülkeleri için yeni mali koşulluluklar yaratmak hedefiyle bir başlangıç noktası olarak toplumsal cinsiyet eşitliğini bilhassa seçerek araçsallaştırıyor.”
IMF’nin, on yıllardır tüm dünyadan toplumsal hareketler ve ilerici akademik çevreler tarafınca eleştirilen yeni sömürgeci ve patriyarkal dinamiklerini pekiştiriyor.
“IMF’yi izleme konusundaki çalışmalarımızın bir kesimi olarak, manalı ve somut süreçler ile içerikler için davet yapmanın, insan haklarını ve insanların refahını baltaladığını düşündüğümüz teşebbüsleri reddetmenin gerekli olduğuna inanıyoruz.”
Yukarıda anlattıklarımızın tümü için biz:
Toplumsal cinsiyet eşitliğini ve bayan haklarını ilerletmenin bir aracı olarak IMF’nin Toplumsal Cinsiyet Stratejisi’ni reddediyoruz.
Bu stratejiye ait ilgili aktörlerle, bilhassa de gelişmekte olan ülkelerden feminist örgütler ile bayan ve kız çocuklarının insan hakları örgütleriyle kapsamlı bir fikir alışverişinde bulunulmamış olmasını kınıyoruz.
I__MF’nin, feminist hareketin var olan uzmanlığını, bayan hareketinin on yıllardır süren çabasıyla kazanılmış ilerici kurumsal sistemleri baltalayarak, gelişmekte olan ülkelerde varlığını büyütmek için ileri sürdüğü sömürgeci mazeretleri bilhassa reddediyoruz.
IMF’nin bilhassa ekonomik kriz ve gerileme dönemlerinde mali konsolidasyona yönelik tavrı hakkında önemli bir değerlendirme başlatmasını talep ediyoruz.
IMF’den insan haklarıyla uyumlu; ekonomik, toplumsal cinsiyet, çevresel ve dağılım adaleti prensipleriyle dengeli olacak biçimde kendi idaresi, sistemleri ve siyasetlerinde iç revizyon başlatmasını talep ediyoruz.