Liberal dünya tertibi büyük zelzelelerle sarsılırken, irili ufaklı birbirini takip eden bir epeyce şey, kelebek tesiriyle dünya üzerinde yaşayan tüm toplumları derinden etkiliyor. Dahası, güzel ile berbatın tarifindeki ‘biz’in, ‘ben’ olarak prestij kazandığı, yasal olanla- ahlaklı olan içindeki ayrımın derinleştiği, kendine itimatla terbiyesizliğin karıştığı, vasatlıkla cüretin kaynaştığı şu periyotta, adalet sisteminin boşalttığı ya da yetersiz kaldığı alanlar, şahsi keyfiyetlere bağlı olarak dolduruluyor. ötürüsı ile, hak ettiğinden çoksını ya da azını aldığına inanan, ötekinin üzerine pervasızca çöküyor. Kimin kime gücü yeterse. Bu durum, insanın temel ihtiyaçlarından ‘barınma’ için de bu biçimde.
Tüm dünyada olduğu üzere, Türkiye’de de artan nüfus, enflasyon, yabancılara konut satışı ve kiralanması, kiraları ve satın alma bedellerini rekor düzeye yükseltti.
ötürüsı ile, son bir yılda artan fahiş kiralar, mesken sahipleri ile kiracıları her açıdan karşı karşıya getiriyor. Mahkemeler, lebalep açılan dava evrakları ile dolu. Pekala kim haklı? Mesken sahipleri mi kiracılar mı?
Hatırlarsanız, hükumet, sorunu çözmek için konut kiralarına, bundan evvelki kira yılının %25’ini geçmemek şartını (işyerleri kapsam haricinde) getirmişti. Ancak 2022 yılı Mayıs ayı itibariyle yıllık enflasyon, tüketici tutarlarında %73,50, yurt içi üretici fiyatlarında %132.16’ya ulaşınca, mesken sahipleri, kiraların %25 ile sonlandırılmasını, Anayasa Mahkemesinin sonucundaki “ölçülülük” unsuruna muhalif olduğunu ileri sürerek, kiracılar üzerinde baskıları giderek arttırdılar, artırmaya da devam ediyorlar.
ötürüsı ile, bugün mesken sahipleri ve kiracılar içinde, vakit zaman şiddete varan sert tartışmalar yaşanıyor. Pekala bu biçimde, yetkililer, özgür piyasa iktisadının şartlarını, SÜREKSİZ – DÖNEMSEL portatif yasalar ya da düzenlemelerle yeniden revize edemez mi?
Çağdaş demokrasiler, temel hak ve özgürlüklerin, net ve kapsamlı olarak teminat altına alındığı rejimler olduğuna nazaran, insanın temel barınma hakkı üzerinde yaşanan arbedelere ve çığlıklara, özgür piyasa iktisadı ortasında net bir tahlil mümkün değil mi? Öte yandan, işyeri konutları ile yaşanan meseleler ise, esasen başlı başına bir yazı konusu..
Bugün büyük kentlerde, özelikle İstanbul’da, 7500 liranın altında mesken bulmak mucize. Minimum fiyatın, yeni 8500 TL olduğunu düşünürsek, benim oturduğum sokakta ki kelamda rezidansların aylık 40- 60 bin TL içindeki kiralarını kim ödeyebiliyor? 15-25-35 bin TL’den başlayan olağan apartman dairesi kiraları, kimler tarafınca makul karşılanıyor?
Dahası bugün, mesken sahipleri, kiracılardan ORTA ARTIRIM (!) istiyor. Yanlış okumadınız, 6 ay dolduğu için %100 artışa varan orta artırım. Orta artırım nedir ya? Versen bir sıkıntı vermezsen bir kaygı. Konut sahibi her türlü mobbingi uyguluyor. Devletin ‘serbest piyasa iktisadı ve kuralları’ ile kısıtlandığı bir ortamda, vatandaş kendini nasıl koruyacak? Yani, ‘%25’i geçemez’ yetmiyor, geçiyorlar, yani karar gözetici olmuyor, net!
yineen söylemek gerekirse, şunu olağan olarak kabul ediyorum, dünyada ötürüsı ile Türkiye’de, ekonomik manada büyük kırılmalar ve değişimler yaşanıyor. Ancak çağdaş devletlerde, her değişim ortasında, adaletli bir tahlil de olmalı. Yoksa, kiracılar, mahkeme kanalı ile konut sahiplerinin konutlarına çöker, dahası kiracılar mesken sahiplerini fırsatçı, mesken sahipleri de kiracılarını işgalci olarak suçlamaya devam eder.
Ezcümle, konut kiraları dar ve sabit gelirlileri zorlamaya devam ediyor. Kira ödemek için eşten dosttan alınan borçlarla nereye kadar masraf bu iş? Yoksa İstanbul dediğin zenginin mi tahtı?
Twitter
Instagram
Tüm dünyada olduğu üzere, Türkiye’de de artan nüfus, enflasyon, yabancılara konut satışı ve kiralanması, kiraları ve satın alma bedellerini rekor düzeye yükseltti.
ötürüsı ile, son bir yılda artan fahiş kiralar, mesken sahipleri ile kiracıları her açıdan karşı karşıya getiriyor. Mahkemeler, lebalep açılan dava evrakları ile dolu. Pekala kim haklı? Mesken sahipleri mi kiracılar mı?
Hatırlarsanız, hükumet, sorunu çözmek için konut kiralarına, bundan evvelki kira yılının %25’ini geçmemek şartını (işyerleri kapsam haricinde) getirmişti. Ancak 2022 yılı Mayıs ayı itibariyle yıllık enflasyon, tüketici tutarlarında %73,50, yurt içi üretici fiyatlarında %132.16’ya ulaşınca, mesken sahipleri, kiraların %25 ile sonlandırılmasını, Anayasa Mahkemesinin sonucundaki “ölçülülük” unsuruna muhalif olduğunu ileri sürerek, kiracılar üzerinde baskıları giderek arttırdılar, artırmaya da devam ediyorlar.
ötürüsı ile, bugün mesken sahipleri ve kiracılar içinde, vakit zaman şiddete varan sert tartışmalar yaşanıyor. Pekala bu biçimde, yetkililer, özgür piyasa iktisadının şartlarını, SÜREKSİZ – DÖNEMSEL portatif yasalar ya da düzenlemelerle yeniden revize edemez mi?
Çağdaş demokrasiler, temel hak ve özgürlüklerin, net ve kapsamlı olarak teminat altına alındığı rejimler olduğuna nazaran, insanın temel barınma hakkı üzerinde yaşanan arbedelere ve çığlıklara, özgür piyasa iktisadı ortasında net bir tahlil mümkün değil mi? Öte yandan, işyeri konutları ile yaşanan meseleler ise, esasen başlı başına bir yazı konusu..
Bugün büyük kentlerde, özelikle İstanbul’da, 7500 liranın altında mesken bulmak mucize. Minimum fiyatın, yeni 8500 TL olduğunu düşünürsek, benim oturduğum sokakta ki kelamda rezidansların aylık 40- 60 bin TL içindeki kiralarını kim ödeyebiliyor? 15-25-35 bin TL’den başlayan olağan apartman dairesi kiraları, kimler tarafınca makul karşılanıyor?
Dahası bugün, mesken sahipleri, kiracılardan ORTA ARTIRIM (!) istiyor. Yanlış okumadınız, 6 ay dolduğu için %100 artışa varan orta artırım. Orta artırım nedir ya? Versen bir sıkıntı vermezsen bir kaygı. Konut sahibi her türlü mobbingi uyguluyor. Devletin ‘serbest piyasa iktisadı ve kuralları’ ile kısıtlandığı bir ortamda, vatandaş kendini nasıl koruyacak? Yani, ‘%25’i geçemez’ yetmiyor, geçiyorlar, yani karar gözetici olmuyor, net!
yineen söylemek gerekirse, şunu olağan olarak kabul ediyorum, dünyada ötürüsı ile Türkiye’de, ekonomik manada büyük kırılmalar ve değişimler yaşanıyor. Ancak çağdaş devletlerde, her değişim ortasında, adaletli bir tahlil de olmalı. Yoksa, kiracılar, mahkeme kanalı ile konut sahiplerinin konutlarına çöker, dahası kiracılar mesken sahiplerini fırsatçı, mesken sahipleri de kiracılarını işgalci olarak suçlamaya devam eder.
Ezcümle, konut kiraları dar ve sabit gelirlileri zorlamaya devam ediyor. Kira ödemek için eşten dosttan alınan borçlarla nereye kadar masraf bu iş? Yoksa İstanbul dediğin zenginin mi tahtı?