Krallar, asiller ve önderler tarihin her devrinde tartışılmıştır. Aslında hükümdarları, asilleri ve önderleri başkanları muvaffakiyet ve zaferleriyle kutlamaya alışkınız. Birçok kez de bütün bir ulusun muvaffakiyet ve zaferi onlara mal edilmiştir. Lakin bir bireyin bu kadar güce sahip olma hakkını sorgulamak, tarihin kendisini hakim karşısına çıkarmasıdır… bu biçimde bir mahkemeye hepimizin hakkı var.
Her kral yahut kraliçenin mevtinde kraliyet tartışması bir daha açılır, artık de olduğu gibi…
70 yıl evvel Kral Faruk, Kraliçe 2. Elizabeth’ten daha tanınan bir figürdü. Mısır ve Sudan Hükümdarı unvanına sahip olan Kral Faruk, şanssız bir devirde hayatıştı. İkinci Dünya Savaşı sırasında İngiltere’ye karşı taraftarlık göstermedi ve bu tavrı muhaliflerinin artması yanı sıra, İsrail ile savaş daha sonrası milliyetçi ögelerin güçlenmesine sebep oldu.
Sonuçta 1952’de Cemal Abdunnasır liderliğindeki subaylar tarafınca tahtan çekilmeye zorladı.
İtalya’ya sürgüne giderken ettiği bu kelam, bütün hükümdarların kulağına küpe oldu: “Bir gün gelecek; dünyada 5 kral kalacak. Dördü iskambil kağıtlarında, birisi de Büyük Britanya’da.”
Malum 50’li yıllar onlarca ülkenin bağımsızlığına yahut cumhuriyet yönetimine geçmesine sebep oldu. Yalnızca Kral Faruk değil, bütün hükümdarların varlığı sorgulanır hale geldi. Lakin İngiltere Kraliyeti Ailesi için bu biçimde bir tartışmaya kimse girmedi. İngilizler, tarihte diğerlerinin değişim ve dönüşüm yapmalarına epey kez niye oldular ancak kendilerini pek değişmediler.
Geçen hafta, Kraliçe 2. Elizabeth’in hayata gözlerini yumması ve oğlu Charles’ın kral olmasıyla birlikte gündeme dair fikirlerimi yazmadan evvel, size öteki bir kral ve bir kraliçeden bahsetmek istiyorum.
Arı kraliçeliğe bir seçimle geliyor. Haliyle bir fazlaca imtiyaz sahibi oluyor. Malum arılar çalışkanlıklarıyla bilinir. Kraliçenin o denli bir niteliği yok. Onun nazaranvi yumurtlamak ve kovanın geleceğini garanti altına almak. Onunla çiftleşen erkek arılar, çiftleşme sırasında ölüyor. kolay bir arı 30 ile 40 günlük ömre sahipken, kraliçe arı 5 yıl yaşayabiliyor.
Bahsedeceğim öteki örnek ise kral kelebeğidir. Burada bir seçim yok, krallığı ona beşerler yakıştırmış. bir epeyce özelliği var lakin en kıymetlisi, Kuzey Amerika ile Güney Amerika içindeki seyahatini 4 ile 6 kuşak sürecinde gerçekleştirmesi. Bu seyahat yarım yıl sürüyor fakat kral kelebeğinin ömrü 30 gün civarında. Haliyle başladığı seyahati torununun torununun torunu tamamlayabiliyor. Bu uzun seyahat haritasını hangi asil genlerinde saklıyor hâlâ bir muamma…
Bu kral ve kraliçenin misyon ve vazifesi beşerler nezdinde ne kadar saygın ve asil olduğu tartışılmaz. Lakin beşerler içinde saygın ve hayırla yad edilen kral ve kraliçe sayısı azdır.
Saygınlık ve asalet konusunda ormanların hükümdarı aslana hiç girmiyorum… Onun da yeri eşsizdir.
İngiltere’de kraliyet periyodu başlamadan evvel, karmaşık bir uzun yıllar yaşanmıştır.
Milattan evvel ve daha sonrayı kapsar bu periyot. Britanya adasının Keltleri, Romalılar tarafınca yönetiliyordu. Bunun Keltler için bir avantajı olduğu da söylenir. Kuzey Avrupa’nın barbar Sakson kavimlerine karşı Romalılar onları koruyordu. Lakin daha sonra Roma İmparatorluğu çöküşe başlayınca, çekilen Roma’nın yerini Alman kavimleri, Angluslar, Saksonlar, Jütler ve Frizler okyanusun karşısına yelken açtılar ve Keltleri ortadan kaldırıp İngiliz Adaları’nda krallıklar kurdular.
Önce Vikingler akabinde Fransızların hem lisanda tıpkı vakitte idare anlayışlarının gelişmesinde kıymetli tesirleri olduğu söylenebilir.
İngiltere’de birinci kral unvanına sahip olan Offa, 700’lü senelerda yaşadı. Birleşik Britanya krallığı için de ortadan bin yıl geçmesi gerekecekti. Bu süreç o denli karmaşık ki uzun bir süre saray ve asiller içinde Fransızca temel olmuştu. Çok kişi bilmez, İngiltere’nin tarihteki üç hükümdarı Almancadan öteki lisan bilmiyordu. Bunu söylememin niçini, tarih boyunca ada Avrupalıların hakimiyet sevdası ortasındaydı.
Muhtemel ki adalılar, birleşik kral muhtaçlığını bu süreçte hissettiler. Ve emsalsiz biat ettiler.
Ancak İngilizlerin asıl kendilerine dönüşü Kral 8. Henry vaktinde yaşandı. 1509 yılında tahta geçip 38 yıl saltanat sürdü. Tarihte bıraktığı en değerli iz, Katolik Kilisesinden ayrılıp, Anglikan Kilisesini kurması olmuştur. Buna sebep de, kilisenin karısından boşanmasına müsaade vermemesidir. Sonuçta hükümdarların, önderlerin istediği bir durum ortaya çıktı. Kral, kiliseye de istikamet verecekti. Malum, Konstantin de kiliseye istikamet vermek için İznik Konsülünü toplamıştı.
Sadece o mu, açtığı hedefsiz savaşlarla hazineyi boşalttı, tahta varis bırakmak için eşlerini öldürttü, bilim erkeklerinı katletti. Haliyle bütün bunları yaparken, parlamentodan daima onay almayı ihmal etmedi. İktidar, din ve siyaset… Bu sacayağının işlediği her yerde iktidarların ömrü uzun olmuştur.
Kralların olduğu çağlar bugün garipseniyor lakin o periyot için şayet olmazsa olmazdı. Ya kral olacak, ya padişah ya da tiran… Napoleon kral değil bir tirandı. Hitler de, Stalin de öyle… İsmi ne olursa olsun usulleri aynıydı…
Tarihi süreç birden fazla vakit sürprizlere hamiledir. Kraliyet ailesi birçok defa soyun devamı için bir erkek evlat aramasına karşın; Britanya’yı kendi ortasında ve dışarıya karşı üç kraliçenin tesiriyle üstünlük sağlamıştır. Kraliçe 1. Elizabeth, Kraliçe Victoria ve Kraliçe 2. Elizabeth…
İktidarlar bakımından Roma daha karmaşık olaylar ve kişilikler sergiler… Sezar, Neron, Augustus ve diğerleri…
seneler ortasında parlamento, idare, cumhuriyet, demokrasi kavramları entelektüeller içinde kabul edilebilir hale gelince, kraliyetlerin de alternatifleri de tartışmalara bahis oldu. Yalnızca krallıklar değil, kilisenin varlığı da tartışmaların odağında yer aldı.
Platon, daha milattan evvel hükümdarların varlığına bir dipnot düşürmüş: “Ya bilgeler kral, ya hükümdarlar bilge olmalı” kelamı ona aittir. Keşke kelamı bilge önder, bilge yönetici, bilge seçilmişler olarak değiştirebilsek ve uygulayabilsek…
Tarihin kuralı gücün peşinden gidilmesidir. Bugün de tıpkı kural, sıklıkla işliyor ve yığınlar gücün peşinden gidiyor. Hükümdarlar daha sonrası devirde, enteresandır ki bilinmeyen güçler ortaya çıktı. Derin devlet, masonlar yahut İlluminati üzere kapalı örgütler kilise ve kraliyetin gücünü devralmaya yöneldi. Unutmayın, günümüzün fenomenleri de fırsat bulursa ileride global güç peşinde koşacaktır.
Muhtemel ki dünyanın en büyük devletlerinden biri olan Amerika, hükümdarsız yönetilmeye başlamasaydı, bugün bu tartışma bahsimiz olmazdı. “En uygun kral bizim kralımız” bağlamında bir cümleyle yazıyı bitirecektim. Tıpkı biçimde, Amerika ile bir arada saklı örgütlerin artması ve ömürlerini sürdürmesi de değişik bir durumdur. Mevzu yalnızca devletlerin istihbaratı da değildir.
bir daha günümüzde fazlaca tartışılan ulusalcılık mı, küreselcilik mi tartışmasının arka planında bu güç arayışı olduğunu söylemek, çok bir yorum olmaz. Karmaşık dünyamızın karmaşık sorularından olan bu soruya yaratıcı bir yanıt bulmak gerekiyor.
Her kral yahut kraliçenin mevtinde kraliyet tartışması bir daha açılır, artık de olduğu gibi…
70 yıl evvel Kral Faruk, Kraliçe 2. Elizabeth’ten daha tanınan bir figürdü. Mısır ve Sudan Hükümdarı unvanına sahip olan Kral Faruk, şanssız bir devirde hayatıştı. İkinci Dünya Savaşı sırasında İngiltere’ye karşı taraftarlık göstermedi ve bu tavrı muhaliflerinin artması yanı sıra, İsrail ile savaş daha sonrası milliyetçi ögelerin güçlenmesine sebep oldu.
Sonuçta 1952’de Cemal Abdunnasır liderliğindeki subaylar tarafınca tahtan çekilmeye zorladı.
İtalya’ya sürgüne giderken ettiği bu kelam, bütün hükümdarların kulağına küpe oldu: “Bir gün gelecek; dünyada 5 kral kalacak. Dördü iskambil kağıtlarında, birisi de Büyük Britanya’da.”
Malum 50’li yıllar onlarca ülkenin bağımsızlığına yahut cumhuriyet yönetimine geçmesine sebep oldu. Yalnızca Kral Faruk değil, bütün hükümdarların varlığı sorgulanır hale geldi. Lakin İngiltere Kraliyeti Ailesi için bu biçimde bir tartışmaya kimse girmedi. İngilizler, tarihte diğerlerinin değişim ve dönüşüm yapmalarına epey kez niye oldular ancak kendilerini pek değişmediler.
Geçen hafta, Kraliçe 2. Elizabeth’in hayata gözlerini yumması ve oğlu Charles’ın kral olmasıyla birlikte gündeme dair fikirlerimi yazmadan evvel, size öteki bir kral ve bir kraliçeden bahsetmek istiyorum.
Arı kraliçeliğe bir seçimle geliyor. Haliyle bir fazlaca imtiyaz sahibi oluyor. Malum arılar çalışkanlıklarıyla bilinir. Kraliçenin o denli bir niteliği yok. Onun nazaranvi yumurtlamak ve kovanın geleceğini garanti altına almak. Onunla çiftleşen erkek arılar, çiftleşme sırasında ölüyor. kolay bir arı 30 ile 40 günlük ömre sahipken, kraliçe arı 5 yıl yaşayabiliyor.
Bahsedeceğim öteki örnek ise kral kelebeğidir. Burada bir seçim yok, krallığı ona beşerler yakıştırmış. bir epeyce özelliği var lakin en kıymetlisi, Kuzey Amerika ile Güney Amerika içindeki seyahatini 4 ile 6 kuşak sürecinde gerçekleştirmesi. Bu seyahat yarım yıl sürüyor fakat kral kelebeğinin ömrü 30 gün civarında. Haliyle başladığı seyahati torununun torununun torunu tamamlayabiliyor. Bu uzun seyahat haritasını hangi asil genlerinde saklıyor hâlâ bir muamma…
Bu kral ve kraliçenin misyon ve vazifesi beşerler nezdinde ne kadar saygın ve asil olduğu tartışılmaz. Lakin beşerler içinde saygın ve hayırla yad edilen kral ve kraliçe sayısı azdır.
Saygınlık ve asalet konusunda ormanların hükümdarı aslana hiç girmiyorum… Onun da yeri eşsizdir.
İngiltere’de kraliyet periyodu başlamadan evvel, karmaşık bir uzun yıllar yaşanmıştır.
Milattan evvel ve daha sonrayı kapsar bu periyot. Britanya adasının Keltleri, Romalılar tarafınca yönetiliyordu. Bunun Keltler için bir avantajı olduğu da söylenir. Kuzey Avrupa’nın barbar Sakson kavimlerine karşı Romalılar onları koruyordu. Lakin daha sonra Roma İmparatorluğu çöküşe başlayınca, çekilen Roma’nın yerini Alman kavimleri, Angluslar, Saksonlar, Jütler ve Frizler okyanusun karşısına yelken açtılar ve Keltleri ortadan kaldırıp İngiliz Adaları’nda krallıklar kurdular.
Önce Vikingler akabinde Fransızların hem lisanda tıpkı vakitte idare anlayışlarının gelişmesinde kıymetli tesirleri olduğu söylenebilir.
İngiltere’de birinci kral unvanına sahip olan Offa, 700’lü senelerda yaşadı. Birleşik Britanya krallığı için de ortadan bin yıl geçmesi gerekecekti. Bu süreç o denli karmaşık ki uzun bir süre saray ve asiller içinde Fransızca temel olmuştu. Çok kişi bilmez, İngiltere’nin tarihteki üç hükümdarı Almancadan öteki lisan bilmiyordu. Bunu söylememin niçini, tarih boyunca ada Avrupalıların hakimiyet sevdası ortasındaydı.
Muhtemel ki adalılar, birleşik kral muhtaçlığını bu süreçte hissettiler. Ve emsalsiz biat ettiler.
Ancak İngilizlerin asıl kendilerine dönüşü Kral 8. Henry vaktinde yaşandı. 1509 yılında tahta geçip 38 yıl saltanat sürdü. Tarihte bıraktığı en değerli iz, Katolik Kilisesinden ayrılıp, Anglikan Kilisesini kurması olmuştur. Buna sebep de, kilisenin karısından boşanmasına müsaade vermemesidir. Sonuçta hükümdarların, önderlerin istediği bir durum ortaya çıktı. Kral, kiliseye de istikamet verecekti. Malum, Konstantin de kiliseye istikamet vermek için İznik Konsülünü toplamıştı.
Sadece o mu, açtığı hedefsiz savaşlarla hazineyi boşalttı, tahta varis bırakmak için eşlerini öldürttü, bilim erkeklerinı katletti. Haliyle bütün bunları yaparken, parlamentodan daima onay almayı ihmal etmedi. İktidar, din ve siyaset… Bu sacayağının işlediği her yerde iktidarların ömrü uzun olmuştur.
Kralların olduğu çağlar bugün garipseniyor lakin o periyot için şayet olmazsa olmazdı. Ya kral olacak, ya padişah ya da tiran… Napoleon kral değil bir tirandı. Hitler de, Stalin de öyle… İsmi ne olursa olsun usulleri aynıydı…
Tarihi süreç birden fazla vakit sürprizlere hamiledir. Kraliyet ailesi birçok defa soyun devamı için bir erkek evlat aramasına karşın; Britanya’yı kendi ortasında ve dışarıya karşı üç kraliçenin tesiriyle üstünlük sağlamıştır. Kraliçe 1. Elizabeth, Kraliçe Victoria ve Kraliçe 2. Elizabeth…
İktidarlar bakımından Roma daha karmaşık olaylar ve kişilikler sergiler… Sezar, Neron, Augustus ve diğerleri…
seneler ortasında parlamento, idare, cumhuriyet, demokrasi kavramları entelektüeller içinde kabul edilebilir hale gelince, kraliyetlerin de alternatifleri de tartışmalara bahis oldu. Yalnızca krallıklar değil, kilisenin varlığı da tartışmaların odağında yer aldı.
Platon, daha milattan evvel hükümdarların varlığına bir dipnot düşürmüş: “Ya bilgeler kral, ya hükümdarlar bilge olmalı” kelamı ona aittir. Keşke kelamı bilge önder, bilge yönetici, bilge seçilmişler olarak değiştirebilsek ve uygulayabilsek…
Tarihin kuralı gücün peşinden gidilmesidir. Bugün de tıpkı kural, sıklıkla işliyor ve yığınlar gücün peşinden gidiyor. Hükümdarlar daha sonrası devirde, enteresandır ki bilinmeyen güçler ortaya çıktı. Derin devlet, masonlar yahut İlluminati üzere kapalı örgütler kilise ve kraliyetin gücünü devralmaya yöneldi. Unutmayın, günümüzün fenomenleri de fırsat bulursa ileride global güç peşinde koşacaktır.
Muhtemel ki dünyanın en büyük devletlerinden biri olan Amerika, hükümdarsız yönetilmeye başlamasaydı, bugün bu tartışma bahsimiz olmazdı. “En uygun kral bizim kralımız” bağlamında bir cümleyle yazıyı bitirecektim. Tıpkı biçimde, Amerika ile bir arada saklı örgütlerin artması ve ömürlerini sürdürmesi de değişik bir durumdur. Mevzu yalnızca devletlerin istihbaratı da değildir.
bir daha günümüzde fazlaca tartışılan ulusalcılık mı, küreselcilik mi tartışmasının arka planında bu güç arayışı olduğunu söylemek, çok bir yorum olmaz. Karmaşık dünyamızın karmaşık sorularından olan bu soruya yaratıcı bir yanıt bulmak gerekiyor.