Herta Günther (bir zamanlar Max Schwimmer'ın yanında “çıraklık” yapmış olan Otto Dix ve Jeanne Mammen'in duygusuz, modern resim tarzının Dresden'li bu hayaleti), doğum günlerini her zaman resimleri eşliğinde kutlardı. Mayıs ayının başındaki “90'ıncı” günü için isteyeceği şey buydu. Ancak arkadaşı Hein, 2018'de abartılı, asi kadınların ressamını yeraltı dünyasındaki stüdyosuna getirdi.
Özellikle kadın resimlerinin yanı sıra çift motifleri, kafe ve bar sahneleri, çıplaklar ve malikanedeki sevgi dolu meraklı manzaralar artık Sandau & Leo galerisindeki havalı bir gözlemciyi anımsatıyor. Resmedilen insanları tanıdığınızı sanıyorsunuz, onlar için hissediyorsunuz. Ama aynı zamanda gizemli bir şeyi de kendilerine saklıyorlar. Bu tür görüntüler mesafeyi korur, ancak çekicidir ve saldırgan değildir.
Herta Günther: “Genç Kadın”, 1970–1975, masonit üzerine yağlıboyaVG Bildkunst 2023/Herta Günther
Yağlıboya ya da pastel boyayla yapılan kullanışlı tabloların her birinde, her gün özel hale geliyor. Özellikle kadınların flaneur benzeri, kozmopolit, modaya uygun zarif, kırmızı boyalı dudakları ve sıklıkla kızıl boyalı saçları var; lüks bir dokunuş. Ama bazen her yaştan bu canlıyı biraz melankoli ve hüzün sarıyor. Erkekler Herta Günther'le nadiren iyi geçinirdi. Sert feminist anlamda değil, daha ironik bir şekilde, sanat dünyasında, Doğu Almanya döneminde ve yeniden birleşmiş ülkede hakimiyet nedeniyle.
Dresden, Leipzig ve Berlin'deki kafe ve barlarda Toulouse Lautrec benzeri bir atmosfer var. Bir nevi bekleme perdesi. Masalardaki karakterlerde kendilerini izole eden bir şeyler var (kahveyle, şarapla, absinthe olmadan!). Her şey aynı anda hem geçmiş hem de şimdiki gibi görünüyor. Ama aynı zamanda kendine güveni de var, tıpkı 2010’daki “Garson” gibi. Kimse bu kadının elinden tepsiyi almıyor.
Bu süre zarfında Günther, 1990'dan itibaren yeni dönemin sözde vurguncularını, bankacıları, hak iddiacılarını, soylulaştırıcıları, yeni zengin göz kamaştırıcılarını ve vurguncularını, her şeyi bilenleri ve dalkavuklarını resmetti ve keskin bir şekilde çizdi. Ve bu konularla Dix ve Grosz'un 1920'lerde toplumsal eleştiri olarak kullandığı keskin gerçekçilik tarzına girdi.
Arno Mohr: “Karga ve Köpek”, 1960, kuru nokta gravürüArno Mohr
Kendinizi gülerken bulursanız, galeri dolabında yine kahkahalarla gülebilirsiniz. Burada Berlinli çizer ve Brecht'in dostu Arno Mohr'un (1910–2001) tuhaf şiirleriyle karşılaşıyoruz. Hayatta olduğu gibi sanatta da onun düsturu “aslına varmak”tır. Her satır, her nokta, her satır demeti küçük, büyük günlük yaşamı anlatıyor; aralıklı, kısa, kaba. Bu şekilde Berlin atmosferini yakalamış, kafelerde garsonluklar, dedikoducu komşular ve oluklardaki serçeleri sanata layık hale getirmiştir. Ve köpekler ağaca işiyor.
Galeri Sandau ve Leo, Tucholskystr. 38, Salı – Cumartesi 12:00 – 18:00, 20 Nisan'a kadar. Ve Mannheim gezginleri için: Herta Günther, 31 Mayıs'a kadar Döbele'de de “90.” gösterisinde. www.doebele-kunst.de
Günaydın Berlin
Bülten
Kayıt olduğunuz için teşekkürler.
E-postayla bir onay alacaksınız.
Özellikle kadın resimlerinin yanı sıra çift motifleri, kafe ve bar sahneleri, çıplaklar ve malikanedeki sevgi dolu meraklı manzaralar artık Sandau & Leo galerisindeki havalı bir gözlemciyi anımsatıyor. Resmedilen insanları tanıdığınızı sanıyorsunuz, onlar için hissediyorsunuz. Ama aynı zamanda gizemli bir şeyi de kendilerine saklıyorlar. Bu tür görüntüler mesafeyi korur, ancak çekicidir ve saldırgan değildir.
Herta Günther: “Genç Kadın”, 1970–1975, masonit üzerine yağlıboyaVG Bildkunst 2023/Herta Günther
Yağlıboya ya da pastel boyayla yapılan kullanışlı tabloların her birinde, her gün özel hale geliyor. Özellikle kadınların flaneur benzeri, kozmopolit, modaya uygun zarif, kırmızı boyalı dudakları ve sıklıkla kızıl boyalı saçları var; lüks bir dokunuş. Ama bazen her yaştan bu canlıyı biraz melankoli ve hüzün sarıyor. Erkekler Herta Günther'le nadiren iyi geçinirdi. Sert feminist anlamda değil, daha ironik bir şekilde, sanat dünyasında, Doğu Almanya döneminde ve yeniden birleşmiş ülkede hakimiyet nedeniyle.
Dresden, Leipzig ve Berlin'deki kafe ve barlarda Toulouse Lautrec benzeri bir atmosfer var. Bir nevi bekleme perdesi. Masalardaki karakterlerde kendilerini izole eden bir şeyler var (kahveyle, şarapla, absinthe olmadan!). Her şey aynı anda hem geçmiş hem de şimdiki gibi görünüyor. Ama aynı zamanda kendine güveni de var, tıpkı 2010’daki “Garson” gibi. Kimse bu kadının elinden tepsiyi almıyor.
Bu süre zarfında Günther, 1990'dan itibaren yeni dönemin sözde vurguncularını, bankacıları, hak iddiacılarını, soylulaştırıcıları, yeni zengin göz kamaştırıcılarını ve vurguncularını, her şeyi bilenleri ve dalkavuklarını resmetti ve keskin bir şekilde çizdi. Ve bu konularla Dix ve Grosz'un 1920'lerde toplumsal eleştiri olarak kullandığı keskin gerçekçilik tarzına girdi.
Arno Mohr: “Karga ve Köpek”, 1960, kuru nokta gravürüArno Mohr
Kendinizi gülerken bulursanız, galeri dolabında yine kahkahalarla gülebilirsiniz. Burada Berlinli çizer ve Brecht'in dostu Arno Mohr'un (1910–2001) tuhaf şiirleriyle karşılaşıyoruz. Hayatta olduğu gibi sanatta da onun düsturu “aslına varmak”tır. Her satır, her nokta, her satır demeti küçük, büyük günlük yaşamı anlatıyor; aralıklı, kısa, kaba. Bu şekilde Berlin atmosferini yakalamış, kafelerde garsonluklar, dedikoducu komşular ve oluklardaki serçeleri sanata layık hale getirmiştir. Ve köpekler ağaca işiyor.
Galeri Sandau ve Leo, Tucholskystr. 38, Salı – Cumartesi 12:00 – 18:00, 20 Nisan'a kadar. Ve Mannheim gezginleri için: Herta Günther, 31 Mayıs'a kadar Döbele'de de “90.” gösterisinde. www.doebele-kunst.de
Günaydın Berlin
Bülten
Kayıt olduğunuz için teşekkürler.
E-postayla bir onay alacaksınız.