Christopher Williams’ın eserlerinin yer aldığı sergi görüntüsü. Arkada: “332 min 17 sec” (2003), bir yemek programı Habersu. Merkez: Cady Noland’ın boks ringi: “Blank for a Serial” (1989). Ön taraf: Ólafur Elíasson’dan hafif enstalasyon: “Vurgulayıcı” (1999)Haubrok Vakfı Berlin 2023
Doğum günü gösterisi bölge ofisi tarafından onaylandı! Kaşe ve imza ile. Haubrok Foundation sergisi nihayet Herzbergstraße 40-43 adresindeki sanat ve iş parkı “FahrReadiness”ta tekrar halka açıldı. Ve Lichtenberg’in şehrin varoşlarında Berlin’in çok ötesinde konuşulması gereken bir sanat etkinliği var.
Yeterince yer var, ancak Berlin’de eşi benzeri olmayan sanatçı stüdyoları ve zanaatkar siteleri projesinin kuruluşundan bu yana on yıl sonra bile sergileme günlük bir olay değil. 18.000 metrekarelik alanın sahipleri Barbara ve Axel Haubrok, dedikleri gibi, “koleksiyonlarının her zaman herkesin görüşünü talep etmesi” gerekiyor. 80 civarında sanatçı, yaratıcı insan ve esnafın yan yana çalıştığı bu yer için resmi şart bu.
2020 sonbaharına kadar ihlaller cezalandırılabilirdi: yarım milyon avro tehdit edildi. Dönemin SPD belediye meclis üyesi Birgit Monteiro’nun kararı buydu. Çiftlikte görünmeyi reddetmesi çok çirkindi; Lichtenberg belediye binasında baş sallamalar, sanatçı protestoları ve yuvarlak masa toplantıları vardı. Dostane anlaşma ancak inatçı hanımefendi gittikten sonra gerçekleşti ve bu, bazı muhalif yoldaşları ve şimdiye kadar görevde olan solcu politikacılar, Belediye Başkanı Michael Grunst ve Kültür Senatörü Klaus Lederer sayesinde oldu.
GDR’de bakanların Tatras, Tschaikas ve Volvo’ları burada durdu
2020 sonbaharından bu yana, belirli durumlarda sergi izinleri yalnızca bir biçim meselesi olmuştur. Lichtenberg’in bölge siyaseti, şehrin doğu eteklerinde, müzelerden ve galeri sahnesinden çok uzakta bulunan bu sanat yerini takdir ediyor. Bu nedenle, sergilerin sadece belirsiz “hoşgörüsü” yerine, net bir resmi onayın zamanı geldi. Resmi kalıp, şimdiye kadar koleksiyondan resimler, enstalasyonlar ve nesneler için planlanan hafif salona izin vermedi.
Son on yıldır hiçbir zaman cesaretleri kırılmadı: toplayıcı çift ve “mobil hizmet” operatörleri Barbara ve Axel HaubrokCarsten Koall
21 Nisan’da “sürmeye hazır” on yıl olacak. 2013 yılında, GDR kodamanlarının filosunun olduğu gün kuruldu. Tatras, Chaikas ve daha sonra Bakanın Volvo’ları ve çevredeki daha basit Lada’ların bakımının yapıldığı, yakıt ikmali yapıldığı ve temizlendiği yer. O zamandan beri, 2013 yılına kadar terkedilmiş olan eski garajlarda, atölyelerde ve salonlarda makul kiralarla sanat yaratıldı. Arabalar boyandı, lastikler vulkanize edildi, tekneler, endüstriyel maketler ve tiyatro setleri inşa edildi. Arbeitersamariterbund bir kiracı, proje geliştiricileri eski benzin istasyonunda çalışıyor, komşu mimarlar. Haubrok’lar harap olan bölgenin yenilenmesi, ısıtma, havalandırma vb. için yaklaşık beş milyon Euro yatırım yaptı. Resim çerçeveleme atölyesi de var.
Haubrok’lar 40 yıldır tutkuyla çağdaş sanat koleksiyonculuğu yapıyor. Annemin kanepeye asacağı hiçbir şey yoktu, günlük hayatımızda tüketimle bozulan oldukça kırılgan, hantal müdahaleler. Koleksiyoncu çift, “Ve her zaman yeni bir şeyler vardır,” diye temin ediyor – o Vestfalyalı ve bir araba tamirhanesinde büyümüş, kadın Berlin’de doğmuş ve bir tasarımcı. 2008’de Düsseldorf’tan Berlin’e taşındılar. Müze alanlarını dolduran Alman ve uluslararası kavramsal sanat eserlerinden, Venedik Bienali’nde, Documenta’da ve tartışılan diğer bienallerde görülebilen eserler getirdiler.
Hacimli Haubrok Koleksiyonu defilesi, Christopher Williams ile güzelliğe saygı duruşunda bulunuyor: Kodak Üç Noktalı Yansıma Kılavuzu “Meiko gülümsüyor” (2005)Christopher Williams/ Ludger Paffrath /Haubrok Foundation Brelin 2023
Çarpıcı eserler, örneğin heykeltıraş Gregor Schneider’in (Haus Ur) Nazi tarihine yaptığı rahatsız edici geziler veya Tino Sehgal ve Bruce Nauman’ın şiirsel, politik performansları, Klaus Rinke’nin şakşak benzeri ekolojik eylemleri, Jeppe Hein’in eserleri, Opalka, Jörg Herold, Ólafur Elíasson, Willem de Rooij, von Jonathan Monk, Rosemarie Trockel, Kippenberger, Rodney Graham.
Bir ressam olarak daha az tartışmalı: Dieter Nuhr’un bazı tabloları küçük bir servete mal oluyor
Martin Kippenberger: “Alfabenin Sonu” (1990)M. Kippenberger & Ludger Paffrath/Haubrok Foundation Berlin 2023
Eski kapı evinde, fotoğraflar, 1970’lerden beri Batı Berlin sanatçılarının buluşma yeri kültürel tarihinin bir parçası gibi, Paris Bar, Kantstrasse, burjuvazi Martin Kippenberger ve kült figür David Bowie’nin ikinci evi gibi duvar kağıdına asılmıştır. Popüler mekanın, evet, ruhunun kurucusu ve işletmecisi, bu hatıra tablosunda sık sık tasvir edilen, yakın zamanda ölen sanat patronu Michel Würthle idi.
İsviçreli Christoph Büchel’in şişirilebilir uçağının, havacılığın şimdiye kadar değişmez bir şekilde gazyağı yakan rolüne dair eleştirel bir ifade olarak durduğu arazi boyunca, merdivenler, odalar, kazan dairesine kadar eski bir makine dairesi üzerinden parkurun her aşaması hala mazot kokuyor, bir gezi. Bruce Nauman, monitörlerde varoluşsal bedensel eylemler gerçekleştiriyor ve yağ kazanının arkasında Gregor Schneider tarafından “mahzendeki ceset” olarak dikilmiş bir oyuncak bebek var. Bütün bunlar, söylemsel, sosyo-eleştirel kavramsal sanatın, gerçek sosyalist bir patinaya sahip bu mekanlara akılda kalıcı, esprili-alaycı, öğretici bir müdahalesidir.
10 yıllık “sürmeye hazır olma”, Herzbergstr. 40–43, serginin açılış saatleri: haubrok.org/besuch/ Bilgi: Tel:: 0172 210 9525. Rehberli turlar için kayıt: [email protected]
Doğum günü gösterisi bölge ofisi tarafından onaylandı! Kaşe ve imza ile. Haubrok Foundation sergisi nihayet Herzbergstraße 40-43 adresindeki sanat ve iş parkı “FahrReadiness”ta tekrar halka açıldı. Ve Lichtenberg’in şehrin varoşlarında Berlin’in çok ötesinde konuşulması gereken bir sanat etkinliği var.
Yeterince yer var, ancak Berlin’de eşi benzeri olmayan sanatçı stüdyoları ve zanaatkar siteleri projesinin kuruluşundan bu yana on yıl sonra bile sergileme günlük bir olay değil. 18.000 metrekarelik alanın sahipleri Barbara ve Axel Haubrok, dedikleri gibi, “koleksiyonlarının her zaman herkesin görüşünü talep etmesi” gerekiyor. 80 civarında sanatçı, yaratıcı insan ve esnafın yan yana çalıştığı bu yer için resmi şart bu.
2020 sonbaharına kadar ihlaller cezalandırılabilirdi: yarım milyon avro tehdit edildi. Dönemin SPD belediye meclis üyesi Birgit Monteiro’nun kararı buydu. Çiftlikte görünmeyi reddetmesi çok çirkindi; Lichtenberg belediye binasında baş sallamalar, sanatçı protestoları ve yuvarlak masa toplantıları vardı. Dostane anlaşma ancak inatçı hanımefendi gittikten sonra gerçekleşti ve bu, bazı muhalif yoldaşları ve şimdiye kadar görevde olan solcu politikacılar, Belediye Başkanı Michael Grunst ve Kültür Senatörü Klaus Lederer sayesinde oldu.
GDR’de bakanların Tatras, Tschaikas ve Volvo’ları burada durdu
2020 sonbaharından bu yana, belirli durumlarda sergi izinleri yalnızca bir biçim meselesi olmuştur. Lichtenberg’in bölge siyaseti, şehrin doğu eteklerinde, müzelerden ve galeri sahnesinden çok uzakta bulunan bu sanat yerini takdir ediyor. Bu nedenle, sergilerin sadece belirsiz “hoşgörüsü” yerine, net bir resmi onayın zamanı geldi. Resmi kalıp, şimdiye kadar koleksiyondan resimler, enstalasyonlar ve nesneler için planlanan hafif salona izin vermedi.
Son on yıldır hiçbir zaman cesaretleri kırılmadı: toplayıcı çift ve “mobil hizmet” operatörleri Barbara ve Axel HaubrokCarsten Koall
21 Nisan’da “sürmeye hazır” on yıl olacak. 2013 yılında, GDR kodamanlarının filosunun olduğu gün kuruldu. Tatras, Chaikas ve daha sonra Bakanın Volvo’ları ve çevredeki daha basit Lada’ların bakımının yapıldığı, yakıt ikmali yapıldığı ve temizlendiği yer. O zamandan beri, 2013 yılına kadar terkedilmiş olan eski garajlarda, atölyelerde ve salonlarda makul kiralarla sanat yaratıldı. Arabalar boyandı, lastikler vulkanize edildi, tekneler, endüstriyel maketler ve tiyatro setleri inşa edildi. Arbeitersamariterbund bir kiracı, proje geliştiricileri eski benzin istasyonunda çalışıyor, komşu mimarlar. Haubrok’lar harap olan bölgenin yenilenmesi, ısıtma, havalandırma vb. için yaklaşık beş milyon Euro yatırım yaptı. Resim çerçeveleme atölyesi de var.
Haubrok’lar 40 yıldır tutkuyla çağdaş sanat koleksiyonculuğu yapıyor. Annemin kanepeye asacağı hiçbir şey yoktu, günlük hayatımızda tüketimle bozulan oldukça kırılgan, hantal müdahaleler. Koleksiyoncu çift, “Ve her zaman yeni bir şeyler vardır,” diye temin ediyor – o Vestfalyalı ve bir araba tamirhanesinde büyümüş, kadın Berlin’de doğmuş ve bir tasarımcı. 2008’de Düsseldorf’tan Berlin’e taşındılar. Müze alanlarını dolduran Alman ve uluslararası kavramsal sanat eserlerinden, Venedik Bienali’nde, Documenta’da ve tartışılan diğer bienallerde görülebilen eserler getirdiler.
Hacimli Haubrok Koleksiyonu defilesi, Christopher Williams ile güzelliğe saygı duruşunda bulunuyor: Kodak Üç Noktalı Yansıma Kılavuzu “Meiko gülümsüyor” (2005)Christopher Williams/ Ludger Paffrath /Haubrok Foundation Brelin 2023
Çarpıcı eserler, örneğin heykeltıraş Gregor Schneider’in (Haus Ur) Nazi tarihine yaptığı rahatsız edici geziler veya Tino Sehgal ve Bruce Nauman’ın şiirsel, politik performansları, Klaus Rinke’nin şakşak benzeri ekolojik eylemleri, Jeppe Hein’in eserleri, Opalka, Jörg Herold, Ólafur Elíasson, Willem de Rooij, von Jonathan Monk, Rosemarie Trockel, Kippenberger, Rodney Graham.
Bir ressam olarak daha az tartışmalı: Dieter Nuhr’un bazı tabloları küçük bir servete mal oluyor
Martin Kippenberger: “Alfabenin Sonu” (1990)M. Kippenberger & Ludger Paffrath/Haubrok Foundation Berlin 2023
Eski kapı evinde, fotoğraflar, 1970’lerden beri Batı Berlin sanatçılarının buluşma yeri kültürel tarihinin bir parçası gibi, Paris Bar, Kantstrasse, burjuvazi Martin Kippenberger ve kült figür David Bowie’nin ikinci evi gibi duvar kağıdına asılmıştır. Popüler mekanın, evet, ruhunun kurucusu ve işletmecisi, bu hatıra tablosunda sık sık tasvir edilen, yakın zamanda ölen sanat patronu Michel Würthle idi.
İsviçreli Christoph Büchel’in şişirilebilir uçağının, havacılığın şimdiye kadar değişmez bir şekilde gazyağı yakan rolüne dair eleştirel bir ifade olarak durduğu arazi boyunca, merdivenler, odalar, kazan dairesine kadar eski bir makine dairesi üzerinden parkurun her aşaması hala mazot kokuyor, bir gezi. Bruce Nauman, monitörlerde varoluşsal bedensel eylemler gerçekleştiriyor ve yağ kazanının arkasında Gregor Schneider tarafından “mahzendeki ceset” olarak dikilmiş bir oyuncak bebek var. Bütün bunlar, söylemsel, sosyo-eleştirel kavramsal sanatın, gerçek sosyalist bir patinaya sahip bu mekanlara akılda kalıcı, esprili-alaycı, öğretici bir müdahalesidir.
10 yıllık “sürmeye hazır olma”, Herzbergstr. 40–43, serginin açılış saatleri: haubrok.org/besuch/ Bilgi: Tel:: 0172 210 9525. Rehberli turlar için kayıt: [email protected]