Ev
Kültür
“Wildwechsel”: Christiane Möbus ve Oderbruch’ta kök arayışı
Ünlü Berlinli heykeltıraş ve UdK profesörü, aile geçmişini Neuhardenberg Şatosu’nda görselleştiriyor.
Ingeborg Ruthe
Neuhardenberg’deki “Wildwechsel” sergisinden görüntü Schloss Neuhardenberg Vakfı / VG Bild-Kunst, Bonn 2023/Rainer Ruthe
Orada, sona ermek üzere olan 2022 yılının sonbahar yapraklarının arasında duruyor ve şehrin tabelasına sarılıyor: Quappendorf, Neuhardenberg belediyesi, Märkisch-Oderland.
Christiane Möbus buradan Letschin ve Kienitz’e kadar aile geçmişini araştırdı. 1947’de Aşağı Saksonya, Celle’de doğan sanatçı, atalarıyla ilgili neredeyse her şeyin buradan geldiğini biliyor; kırmızımsı bataklık demir taş duvarlı avlular, evin arkasındaki sebze ve doğu bahçeleri, geniş alanlar ve çayırlar üzerinden görüntüleyin. Ve özellikle, aile hatıraları, 1814’te Prusya eyalet şansölyesi ve reformcu Prens Karl August Freiherr von Hardenberg’in oturduğu Neuhardenberg’den geliyor.
Schinkel’in yaptırdığı kale ve kilisenin bulunduğu köy, GDR döneminde Marxwalde olarak yeniden adlandırıldı, ancak kalenin son beyi Carl-Hans Kont von Hardenberg, Kont Stauffenberg çevresindeki Hitler’e karşı direniş grubuna aitti. Hayatta kalmıştı ve onu yeniden inşa etmesi için Berlin yargıcına yardım teklifinde bulundu. Bu reddedildi.
Christiane Möbus varoşlardaStine Hollmann
Köklerini hissediyor, diyor Christiane Möbus, burada, bu Buz Devri kültürel manzarasında, Oder’in sular altında bıraktığı çayırlarda, aç uyrukları beslemek için ekin yetiştirmek için Büyük Frederick’ten beri kurutulan alanlar. Özellikle kralın asla yemediği patatesler. Bölge, 18. yüzyılda Prusya iç kolonizasyonunun en çarpıcı örneklerinden biridir. Ve İkinci Dünya Savaşı’nın sonunda, özellikle Seelow çevresindeki alanda, Alman topraklarındaki en büyük savaşa sahne oldu.
Hayvanların yollarında
Berlin Belediyesi tarafından 2018’de Hannah Höch Ödülü ile onurlandırılan Sanat Üniversitesi’nde fahri heykel profesörü, Schloss Neuhardenberg’in sergi salonunu atalarının tarihiyle doldurdu: fotoğraflar, kronolojik tablolar, heykeller, enstalasyonlar. Ailenin bir kısmı bir zamanlar Oderland bölgesinde bir tuğla fabrikası işletiyordu ve büyük amcalardan biri küçük bir altın madeni bile işletiyordu. Möbus’un büyükbabası, 1900’lerde Neuhardenberg’in Quappendorf semtinde bir öğretmendi. 1946’da ailesi Stalinist Doğu’dan Batı’ya, yabancı ve yoksul bir halde Aşağı Saksonya’ya kaçtı. Ev hasreti çeken günlük yaşamlarında, kaçış ve sınır dışı edilme her zaman konu olmuştur. Anne 1972’de kırık bir kalpten “sürgünde” öldü.
Kunsthochschule Braunschweig’de okuyan ve ardından büyük dünyayı keşfeden Möbus, kendi deyimiyle 1968’den beri köklerini arıyor. Ama sınırlar ve duvarlar vardı. 1990’da şu anda UdK Berlin olan yerde profesörlüğe başladığında, bu tarih oldu. Atalarının manzarası artık çok yakındı, ancak ancak emekli olduğundan beri daha derine inmek için zamanı oldu. Yerlerle içsel bağlantısı, ona “geyik geçişi” metaforunu, evcilleştirilmemiş hayvanların içgüdüsel bir dürtüyle takip ettikleri, tekrar tekrar kullandıkları yolları verdi. Sanatçı, bu bilinçaltında, “insan davranışına paralel olanlardan, özellikle de aileler anayurtlarından sınırlarla zorla ayrıldığında” ayrılan şeye yönelme ihtiyacını görüyor.
Bunu salon duvarı boyunca uzanan büyük bir enstalasyonda sert bir şiirle ifade ediyor: yerde duran ve yatan tel örgü ruloları. Mark-Orland bölgesinden çam kozalağı yığınları buna yakalanır. Önünde de kırmızı zemin üzerine beyaz harflerle bir trafik levhası var: Hayvan geçidi. Kale parkının dışındaki çimlere dikilmiş bir tane daha var. Giriş rotundasının içinde, beyaz bir taş üzerinde metal dairesel bir parça bulunur ve üzerinde “Kendi kendine konuşma zamanı” yazılıdır. Diskte bir delik var. Fransız avangart ressam Francis Picabia’nın sözleriyle Möbus’un bu konudaki kuru yorumu: “Baş yuvarlaktır, böylece düşünce yön değiştirebilir.”
Neuhardenberg’de ipuçlarını arayınSchloss Neuhardenberg Vakfı / VG Bild-Kunst, Bonn 2023/Rainer Ruthe
Savaş manzarası Seelower Höhen
Aile takımyıldızını her yere yerleştirdi: veriler, fotoğraflar, metinler, nesneler, yani aynı derecede eski kitaplarla dolu eski, eğimli bir çiftlik evi dolabı. Sararmış, post-renkli bir fotoğraf, kız kardeşi ve kız arkadaşı, yazlık elbiseler içinde bisikletleriyle doğada üç genç kızla kendini gösteriyor. Möbus bu sahneyi “geçmişe açılan bir kapı” olarak adlandırır. Önünde yerde tahta bir kulübe, içinde bir buğday demeti ve mısır sapları ve başakları arasında renkli camdan oyuncak kuşlar, savaşlarda ve savaşlarda insanların sahip olmadığı yiyecek bolluğunun bir meselidir. krizler. Bu da ailesinin o sırada çektiği açlığı hatırlatıyor. Möbus enstalasyonu “cennet” olarak adlandırıyor.
Duvarlarda, Seelow Heights’tan bir fotoğraf da dahil olmak üzere büyük, renkli fotoğraflar asılı. İncecik çimenlerin büyüdüğü bir kum tarlasının ve Möbus’ün kendi ayakkabı uçlarının yukarıdan dik bir görüntüsü. Burada, bu manzarada, Nisan/Mayıs 1945’te toprağın veya kumun her santimetresinin son büyük savaşta ölenlerin kanıyla ıslandığını kastediyor. Birbirinden kesinlikle ayrılmış binlerce Sovyet ve Alman askerinin savaş mezarları çok yakın.
Christian Möbus’un sanatı sert bir şiirdir, bazen sıradan, çoğu zaman oldukça melankolik ve bazen de komik. Aynı şey konuşurken kullandığı dil için de geçerlidir. Bu bölgenin insanlarının bir şekilde kırılgan ana zekası var. Serginin genç küratörü Simon Häusler, tüm “Wildwechsel” çalışmalarını ataların yurduna bir aşk ilanı olarak adlandırıyor. Sanatçı artık bu alana uyum sağlamış; kök aramasıyla yerel tarih yürütür. Ve: Aynı zamanda biz sergi ziyaretçileri için kendi kökenlerimizle ilgili dernekler için bir tür ses tahtası oluşturuyor.
hayvan geçidi. Schloss Neuhardenberg Foundation, Märkisch-Oderland, Schinkelplatz, sergi salonu, 4 Haziran’a kadar, Çarşamba–Paz 11:00–18:00
Kültür
“Wildwechsel”: Christiane Möbus ve Oderbruch’ta kök arayışı
Ünlü Berlinli heykeltıraş ve UdK profesörü, aile geçmişini Neuhardenberg Şatosu’nda görselleştiriyor.
Ingeborg Ruthe
Neuhardenberg’deki “Wildwechsel” sergisinden görüntü Schloss Neuhardenberg Vakfı / VG Bild-Kunst, Bonn 2023/Rainer Ruthe
Orada, sona ermek üzere olan 2022 yılının sonbahar yapraklarının arasında duruyor ve şehrin tabelasına sarılıyor: Quappendorf, Neuhardenberg belediyesi, Märkisch-Oderland.
Christiane Möbus buradan Letschin ve Kienitz’e kadar aile geçmişini araştırdı. 1947’de Aşağı Saksonya, Celle’de doğan sanatçı, atalarıyla ilgili neredeyse her şeyin buradan geldiğini biliyor; kırmızımsı bataklık demir taş duvarlı avlular, evin arkasındaki sebze ve doğu bahçeleri, geniş alanlar ve çayırlar üzerinden görüntüleyin. Ve özellikle, aile hatıraları, 1814’te Prusya eyalet şansölyesi ve reformcu Prens Karl August Freiherr von Hardenberg’in oturduğu Neuhardenberg’den geliyor.
Schinkel’in yaptırdığı kale ve kilisenin bulunduğu köy, GDR döneminde Marxwalde olarak yeniden adlandırıldı, ancak kalenin son beyi Carl-Hans Kont von Hardenberg, Kont Stauffenberg çevresindeki Hitler’e karşı direniş grubuna aitti. Hayatta kalmıştı ve onu yeniden inşa etmesi için Berlin yargıcına yardım teklifinde bulundu. Bu reddedildi.
Christiane Möbus varoşlardaStine Hollmann
Köklerini hissediyor, diyor Christiane Möbus, burada, bu Buz Devri kültürel manzarasında, Oder’in sular altında bıraktığı çayırlarda, aç uyrukları beslemek için ekin yetiştirmek için Büyük Frederick’ten beri kurutulan alanlar. Özellikle kralın asla yemediği patatesler. Bölge, 18. yüzyılda Prusya iç kolonizasyonunun en çarpıcı örneklerinden biridir. Ve İkinci Dünya Savaşı’nın sonunda, özellikle Seelow çevresindeki alanda, Alman topraklarındaki en büyük savaşa sahne oldu.
Hayvanların yollarında
Berlin Belediyesi tarafından 2018’de Hannah Höch Ödülü ile onurlandırılan Sanat Üniversitesi’nde fahri heykel profesörü, Schloss Neuhardenberg’in sergi salonunu atalarının tarihiyle doldurdu: fotoğraflar, kronolojik tablolar, heykeller, enstalasyonlar. Ailenin bir kısmı bir zamanlar Oderland bölgesinde bir tuğla fabrikası işletiyordu ve büyük amcalardan biri küçük bir altın madeni bile işletiyordu. Möbus’un büyükbabası, 1900’lerde Neuhardenberg’in Quappendorf semtinde bir öğretmendi. 1946’da ailesi Stalinist Doğu’dan Batı’ya, yabancı ve yoksul bir halde Aşağı Saksonya’ya kaçtı. Ev hasreti çeken günlük yaşamlarında, kaçış ve sınır dışı edilme her zaman konu olmuştur. Anne 1972’de kırık bir kalpten “sürgünde” öldü.
Kunsthochschule Braunschweig’de okuyan ve ardından büyük dünyayı keşfeden Möbus, kendi deyimiyle 1968’den beri köklerini arıyor. Ama sınırlar ve duvarlar vardı. 1990’da şu anda UdK Berlin olan yerde profesörlüğe başladığında, bu tarih oldu. Atalarının manzarası artık çok yakındı, ancak ancak emekli olduğundan beri daha derine inmek için zamanı oldu. Yerlerle içsel bağlantısı, ona “geyik geçişi” metaforunu, evcilleştirilmemiş hayvanların içgüdüsel bir dürtüyle takip ettikleri, tekrar tekrar kullandıkları yolları verdi. Sanatçı, bu bilinçaltında, “insan davranışına paralel olanlardan, özellikle de aileler anayurtlarından sınırlarla zorla ayrıldığında” ayrılan şeye yönelme ihtiyacını görüyor.
Bunu salon duvarı boyunca uzanan büyük bir enstalasyonda sert bir şiirle ifade ediyor: yerde duran ve yatan tel örgü ruloları. Mark-Orland bölgesinden çam kozalağı yığınları buna yakalanır. Önünde de kırmızı zemin üzerine beyaz harflerle bir trafik levhası var: Hayvan geçidi. Kale parkının dışındaki çimlere dikilmiş bir tane daha var. Giriş rotundasının içinde, beyaz bir taş üzerinde metal dairesel bir parça bulunur ve üzerinde “Kendi kendine konuşma zamanı” yazılıdır. Diskte bir delik var. Fransız avangart ressam Francis Picabia’nın sözleriyle Möbus’un bu konudaki kuru yorumu: “Baş yuvarlaktır, böylece düşünce yön değiştirebilir.”
Neuhardenberg’de ipuçlarını arayınSchloss Neuhardenberg Vakfı / VG Bild-Kunst, Bonn 2023/Rainer Ruthe
Savaş manzarası Seelower Höhen
Aile takımyıldızını her yere yerleştirdi: veriler, fotoğraflar, metinler, nesneler, yani aynı derecede eski kitaplarla dolu eski, eğimli bir çiftlik evi dolabı. Sararmış, post-renkli bir fotoğraf, kız kardeşi ve kız arkadaşı, yazlık elbiseler içinde bisikletleriyle doğada üç genç kızla kendini gösteriyor. Möbus bu sahneyi “geçmişe açılan bir kapı” olarak adlandırır. Önünde yerde tahta bir kulübe, içinde bir buğday demeti ve mısır sapları ve başakları arasında renkli camdan oyuncak kuşlar, savaşlarda ve savaşlarda insanların sahip olmadığı yiyecek bolluğunun bir meselidir. krizler. Bu da ailesinin o sırada çektiği açlığı hatırlatıyor. Möbus enstalasyonu “cennet” olarak adlandırıyor.
Duvarlarda, Seelow Heights’tan bir fotoğraf da dahil olmak üzere büyük, renkli fotoğraflar asılı. İncecik çimenlerin büyüdüğü bir kum tarlasının ve Möbus’ün kendi ayakkabı uçlarının yukarıdan dik bir görüntüsü. Burada, bu manzarada, Nisan/Mayıs 1945’te toprağın veya kumun her santimetresinin son büyük savaşta ölenlerin kanıyla ıslandığını kastediyor. Birbirinden kesinlikle ayrılmış binlerce Sovyet ve Alman askerinin savaş mezarları çok yakın.
Christian Möbus’un sanatı sert bir şiirdir, bazen sıradan, çoğu zaman oldukça melankolik ve bazen de komik. Aynı şey konuşurken kullandığı dil için de geçerlidir. Bu bölgenin insanlarının bir şekilde kırılgan ana zekası var. Serginin genç küratörü Simon Häusler, tüm “Wildwechsel” çalışmalarını ataların yurduna bir aşk ilanı olarak adlandırıyor. Sanatçı artık bu alana uyum sağlamış; kök aramasıyla yerel tarih yürütür. Ve: Aynı zamanda biz sergi ziyaretçileri için kendi kökenlerimizle ilgili dernekler için bir tür ses tahtası oluşturuyor.
hayvan geçidi. Schloss Neuhardenberg Foundation, Märkisch-Oderland, Schinkelplatz, sergi salonu, 4 Haziran’a kadar, Çarşamba–Paz 11:00–18:00