Ev
Kültür
Carlo Mense’nin “Haham S. ve Kızı” Berlin’de hediye olarak kaldı
Prusya Vakfı, Yahudi avukat Ismar Littmann’ın koleksiyonundan üç tabloyu mirasçılarına iade ediyor.
Ingeborg Ruthe
Littmann varislerinden bir hediye olarak Berlin’de kalıyor: Carlo Menses “Çifte Portre (Haham S. ve Kızı)” (detay).Berlin’deki Devlet Müzeleri/Ulusal Galeri/Andres Kilger
Breslau sanat koleksiyoncusu ve avukat Ismar Littmann (1878–1934), Naziler için bir dikenden daha fazlasıydı. Tamamen asimile olmuş Alman Yahudisi ve ailesini korkuttular, tehdit ettiler ve zulmettiler. Mesleki, mali ve kişisel durumu büyük ölçüde kötüleşti.
Nisan 1933 gibi erken bir tarihte, birçok Alman Dışavurumculuk, İzlenimcilik ve Yeni Nesnellik sanatçısının avukatı ve hamisi, Baro’ya yeniden kabul edilmek için başvurmaya zorlandı. Hitler’in iktidarı ele geçirdiği yılın 1 Haziran’ındaki kısıtlı yeniden kabule kadar, şans işleri işinin dinlenmesi gerekiyordu ve bundan sonra başlatılamadı. Littmann çaresizlikten intihara teşebbüs etti ve bunun sonuçları aylar sonra öldü. Koleksiyonunda ayrıca Liebermann ve Corinth’in resimleri de vardı.
Littmann ailesi, onun ölümüyle geçimini sağlamanın tüm olanaklarını kaybetti ve mali zorluklara düştü. Dul kadın ve oğlu, yine Nazilerden ve yaklaşan Holokost’tan kaçmak için en gerekli fonlara sahip olmak için, koleksiyonun büyük bir bölümünü Deutsche Bank aracılığıyla Berlin müzayede evi Max Perl’e vermek zorunda hissettiler. Carlo Mense’nin “Çifte Portre (Haham S. ve Kızı)”, 1925, Max Pechstein’ın “Dinlenen Kadın”, 1911 ve Wilhelm Schmid’in “Otoportre”, 1925 tabloları da bu müzayedede satışa sunuldu. ama satılmadı. Sadece Ağustos 1935’te Dresdner Bankası tarafından Prusya devletine toplu sanat satışının bir parçası olarak satıldılar. Resimler, Kulturforum’daki Mies van der Rohe binasında, şimdi Yeni Ulusal Galeri olan yerde bu şekilde sona erdi.
Littmann mirasçılarına geri dönüyor: Max Pechstein’ın “The Resting One”.Telif Hakkı Derneği, Hamburg/Tökendorf
Prusya Kültürel Miras Vakfı’nın Çarşamba günü bildirdiği üzere, üç tablo da aynı gün Ismar Littmann’ın torunlarına iade edildi. Mirasçılar, “çifte portreyi (Haham S. ve kızı)” vakfa ve dolayısıyla Berlin eyaletine bağışlamaya karar verdiler. Gelecekte Yeni Ulusal Galeri’de tablonun tarihi yanında okunacak. Böylece Katolik bir tüccar aileden gelen ressam Carlo Mense’nin önce dışavurumcu, daha sonra yeni-nesnel bir üslupla resim yaptığını ve Yahudi kültürünü yoğun bir şekilde ele aldığını öğreneceğiz. 1925’ten itibaren Yahudi yaşamının önemli bir merkezi olan Breslau’daki Sanat Akademisi’nde öğretmenlik yaptı. Orada resmini alan Littmann ile tanıştı. Bir hahamın kızıyla çifte portresi muhtemelen İtalya’ya yaptığı bir geziye kadar gider, çünkü geniş yakalı yeşil elbise, bir Alman veya Doğu Avrupalı hahamın kızı için tipik olan siyah dantel duvak kadar alışılmışın dışındadır. Güney Avrupa için.
Üç resim de, Prusya Devleti’nin 1935’te Dresdner Bank’tan satın aldığı ve kısa bir süre sonra Berlin’deki Devlet Müzelerine teslim ettiği 4000’den fazla sanat eserine aitti. SPK, 2018 yılından bu yana Devlet Müzeleri Merkez Arşivi’nde kendi menşe araştırma projesinde varlıkları araştırıyor.
Bu üç resmin en geç 1930’da Littmann Koleksiyonu’na ait olduğuna şüphe yoktu. Bununla birlikte, birkaç yıl süren kapsamlı araştırmalara rağmen, teminat olarak Dresdner Bank’a olası bir mülkiyet devrinin ayrıntılarını sunan hiçbir belge henüz bulunamadı. Bu nedenle, Ağustos 1935’te satış sırasında üç tablonun hala Littmann ailesinin varlıklarının bir parçası olduğu formu yeniden inşa etmek mümkün değil. Bununla birlikte, genel koşullar, Dresdner Bank tarafından yapılan satışın, zulüm sonucunda Yahudi aile için varlık kaybına yol açtığını gösteriyor.
Wilhelm Schmid’in “Otoportresi” de Littmann soyundan gelenlerin eline geçer.Berlin’deki Devlet Müzeleri, Ulusal Galeri
“Nasyonal Sosyalistlerin zulmü, Ismar Littmann’ı ölümüne sürükledi. 1935’ten beri Ulusal Galeri’nin envanterinde bulunan koleksiyonundan bu üç eserin kaybıyla ilgili tüm ayrıntılara sahip olmasak da, koşullar öyle ki Washington İlkeleri ile uyumlu adil ve adil bir çözüm tek uygun yol gibi görünüyordu. “, dedi Prusya Kültürel Miras Vakfı Başkanı Hermann Parzinger. Ve New York Eyaleti Mali Hizmetler Departmanı’nın Holokost İddialarını İşleme Ofisi müdürü Anna B. Rubin, Littmann’ın torunları adına şunları söyledi: “Littmann mirasçıları uzun süredir bu önemli sanat eserlerinin iadesini istiyorlar ve son derece memnunlar. SPK, bu eserlerin kaybının hukuka aykırı ve haksız olduğunu kabul ediyor.” Bürokratik olmayan dönüşü övdü ve “Mense tablosunu ve tüm trajik hikayesini halka açık hale getirmenin mirasçılar için büyük bir zevk” olduğunu vurguladı.
Kültür
Carlo Mense’nin “Haham S. ve Kızı” Berlin’de hediye olarak kaldı
Prusya Vakfı, Yahudi avukat Ismar Littmann’ın koleksiyonundan üç tabloyu mirasçılarına iade ediyor.
Ingeborg Ruthe
Littmann varislerinden bir hediye olarak Berlin’de kalıyor: Carlo Menses “Çifte Portre (Haham S. ve Kızı)” (detay).Berlin’deki Devlet Müzeleri/Ulusal Galeri/Andres Kilger
Breslau sanat koleksiyoncusu ve avukat Ismar Littmann (1878–1934), Naziler için bir dikenden daha fazlasıydı. Tamamen asimile olmuş Alman Yahudisi ve ailesini korkuttular, tehdit ettiler ve zulmettiler. Mesleki, mali ve kişisel durumu büyük ölçüde kötüleşti.
Nisan 1933 gibi erken bir tarihte, birçok Alman Dışavurumculuk, İzlenimcilik ve Yeni Nesnellik sanatçısının avukatı ve hamisi, Baro’ya yeniden kabul edilmek için başvurmaya zorlandı. Hitler’in iktidarı ele geçirdiği yılın 1 Haziran’ındaki kısıtlı yeniden kabule kadar, şans işleri işinin dinlenmesi gerekiyordu ve bundan sonra başlatılamadı. Littmann çaresizlikten intihara teşebbüs etti ve bunun sonuçları aylar sonra öldü. Koleksiyonunda ayrıca Liebermann ve Corinth’in resimleri de vardı.
Littmann ailesi, onun ölümüyle geçimini sağlamanın tüm olanaklarını kaybetti ve mali zorluklara düştü. Dul kadın ve oğlu, yine Nazilerden ve yaklaşan Holokost’tan kaçmak için en gerekli fonlara sahip olmak için, koleksiyonun büyük bir bölümünü Deutsche Bank aracılığıyla Berlin müzayede evi Max Perl’e vermek zorunda hissettiler. Carlo Mense’nin “Çifte Portre (Haham S. ve Kızı)”, 1925, Max Pechstein’ın “Dinlenen Kadın”, 1911 ve Wilhelm Schmid’in “Otoportre”, 1925 tabloları da bu müzayedede satışa sunuldu. ama satılmadı. Sadece Ağustos 1935’te Dresdner Bankası tarafından Prusya devletine toplu sanat satışının bir parçası olarak satıldılar. Resimler, Kulturforum’daki Mies van der Rohe binasında, şimdi Yeni Ulusal Galeri olan yerde bu şekilde sona erdi.
Littmann mirasçılarına geri dönüyor: Max Pechstein’ın “The Resting One”.Telif Hakkı Derneği, Hamburg/Tökendorf
Prusya Kültürel Miras Vakfı’nın Çarşamba günü bildirdiği üzere, üç tablo da aynı gün Ismar Littmann’ın torunlarına iade edildi. Mirasçılar, “çifte portreyi (Haham S. ve kızı)” vakfa ve dolayısıyla Berlin eyaletine bağışlamaya karar verdiler. Gelecekte Yeni Ulusal Galeri’de tablonun tarihi yanında okunacak. Böylece Katolik bir tüccar aileden gelen ressam Carlo Mense’nin önce dışavurumcu, daha sonra yeni-nesnel bir üslupla resim yaptığını ve Yahudi kültürünü yoğun bir şekilde ele aldığını öğreneceğiz. 1925’ten itibaren Yahudi yaşamının önemli bir merkezi olan Breslau’daki Sanat Akademisi’nde öğretmenlik yaptı. Orada resmini alan Littmann ile tanıştı. Bir hahamın kızıyla çifte portresi muhtemelen İtalya’ya yaptığı bir geziye kadar gider, çünkü geniş yakalı yeşil elbise, bir Alman veya Doğu Avrupalı hahamın kızı için tipik olan siyah dantel duvak kadar alışılmışın dışındadır. Güney Avrupa için.
Üç resim de, Prusya Devleti’nin 1935’te Dresdner Bank’tan satın aldığı ve kısa bir süre sonra Berlin’deki Devlet Müzelerine teslim ettiği 4000’den fazla sanat eserine aitti. SPK, 2018 yılından bu yana Devlet Müzeleri Merkez Arşivi’nde kendi menşe araştırma projesinde varlıkları araştırıyor.
Bu üç resmin en geç 1930’da Littmann Koleksiyonu’na ait olduğuna şüphe yoktu. Bununla birlikte, birkaç yıl süren kapsamlı araştırmalara rağmen, teminat olarak Dresdner Bank’a olası bir mülkiyet devrinin ayrıntılarını sunan hiçbir belge henüz bulunamadı. Bu nedenle, Ağustos 1935’te satış sırasında üç tablonun hala Littmann ailesinin varlıklarının bir parçası olduğu formu yeniden inşa etmek mümkün değil. Bununla birlikte, genel koşullar, Dresdner Bank tarafından yapılan satışın, zulüm sonucunda Yahudi aile için varlık kaybına yol açtığını gösteriyor.
Wilhelm Schmid’in “Otoportresi” de Littmann soyundan gelenlerin eline geçer.Berlin’deki Devlet Müzeleri, Ulusal Galeri
“Nasyonal Sosyalistlerin zulmü, Ismar Littmann’ı ölümüne sürükledi. 1935’ten beri Ulusal Galeri’nin envanterinde bulunan koleksiyonundan bu üç eserin kaybıyla ilgili tüm ayrıntılara sahip olmasak da, koşullar öyle ki Washington İlkeleri ile uyumlu adil ve adil bir çözüm tek uygun yol gibi görünüyordu. “, dedi Prusya Kültürel Miras Vakfı Başkanı Hermann Parzinger. Ve New York Eyaleti Mali Hizmetler Departmanı’nın Holokost İddialarını İşleme Ofisi müdürü Anna B. Rubin, Littmann’ın torunları adına şunları söyledi: “Littmann mirasçıları uzun süredir bu önemli sanat eserlerinin iadesini istiyorlar ve son derece memnunlar. SPK, bu eserlerin kaybının hukuka aykırı ve haksız olduğunu kabul ediyor.” Bürokratik olmayan dönüşü övdü ve “Mense tablosunu ve tüm trajik hikayesini halka açık hale getirmenin mirasçılar için büyük bir zevk” olduğunu vurguladı.