Londra Metal Borsası’nda 8 Mart sabahına başlarken, kimsenin bilmediği bir şey vardı. Saat 05:42’de nikel fiyatları süratle artmaya başladığında, büyük bir panik yaşanacak, 18 dakika ortasında bir ton nikelin fiyatı daha evvel görülmemiş bir artışla 100 bin doları aşacak, metal alım satımları da süreksiz de olsa duracaktı.
Dünya aslında artık yeni bir periyoda giriyordu!
Nikelin kıymeti, bu rekor artışın bir gün öncesinde de yüzde 250 oranında artmıştı
Güç fiyatlarında Rusya-Ukrayna savaşının başladığı 24 Şubat’ta daha sonra yaşanan dalgalanma ile küresel pazarlar birinci büyük metal krizi ile tarihe geçerek sarsılacaktı.
Batı’nın karşılık olarak Rusya’ya yaptırımlar ile açtığı finansal savaş, yeni güç mutabakatları ile ilgili spekülasyonlar ve fiyat artışları, dünyanın bapımlılığını azaltmaya hazırlandığı fosil yakıtlara ne kadar bağımlı olduğunu ortaya çıkarırken, nikel üzere metallerin iktisatta pak güce geçiş sürecinde büyük bir rol oynadığını da göstermiş oldu.
Bu hususta Özgür Demirtaş bir ihtarda bulunmuştu????
Demirtaş’ın bu hususta yaptığı bir Twitter Spaces yayını var ve görsellerini bir flood ile paylaşmıştı:
Güç ve metaller yayını
Kısım 1
Kısım 2
bu biçimde de haberler mevcut????
Lityum, nikel, grafit, manganez ve kobalt, Beyaz Saray’ın öne çıkardığı mineraller içinde.
ABD Lideri Joe Biden Mart ayının son günü yaptığı açıklamada ‘Amerikan üretimi pak güçle bir gelecek’ inşa etmenin ulusal güvenlik için ehemmiyetine dikkat çekerek, ‘Çin ve başka ülkelere olan bağımlılığı sonlandırmamız gerek’ dedi. Biden, elektrik pillerin üretimi ve yenilenebilir güçlerin koruma edilmesi için kullanılan mineralleri imal edip işleyebilecek lokal üreticileri desteklemek emeliyle Savunma Üretim Maddesi’ni devreye soktu.
Uzmanlara göre petrol, doğalgaz ve kömür ihracatına saplanıp kalan ülkelerin rekabet gücü azalabilir.
BBC’nin haberine nazaran, bu minerallerden daha fazlası da var.
Güçte elektrik yoğunluklu bir iktisada geçiş devam ederken, pazar hissesi için rekabet eden her ülkenin amacında, gereksinimlerine bağlı olarak farklı çeşitten mineraller var.
Ekonomik gücünün büyük kısmı fosil yakıtlara dayanan Rusya, dünyadaki ikinci en büyük doğalgaz üreticisi ve üçüncü en büyük petrol üreticisi.
Tabi madenlerin iktisat ve gelecekteki rolü düşünülürse, Rusya’nın avantajları fazlaca.
Rusya dünyanın ikinci en büyük kobalt ve platin ihracatçısı, nikel ihracatında ise üçüncü sırada.
Uzmanlara nazaran Rusya’nın bu yeni sistemde eli güçlü olsa da, bu minerallerin fazlaca daha ağır olarak çıkarıldığı öteki ülkeler var.
Dünyadaki kobaltın büyük kısmı Demokratik Kongo Cumhuriyeti’nden, nikel Endonezya’dan, lityum Avustralya’dan, bakır Şili’den ve ender toprak elementleri de Çin’den geliyor.
Global güç dönüşümü için uzmanların kritik olduğunu söylemiş olduği 17 mineral var.
Memleketler arası Güç Ajansı’na nazaran (IEA) bu mineraller; lityum, nikel, kobalt, bakır, grafit ve ender toprak elementleri.
Mineraller biroldukca ülkede çıkarılsa da, Çin sürece konusunda hâlâ başkan pozisyonunda.
IEA’nın pak güce geçişte minerallerin ehemmiyeti üzerine çalışan güç uzmanı Tae-Yoon Kim, 2040 yılına gelmeden bu minerallere olan talebin süratle artacağını söylüyor.
Tae-Yoon Kim, güçte dönüşümden en epeyce yaralanması beklenen ülkeleri iki kategoriye göre pahalandırıyor: Mineral çıkarmada başkan olanlar ve mineral işlemede önder olanlar.
Kim, ‘Enerji geçişinden en epey faydalanacak ülkeleri belirlemek sıkıntı zira imalat zincirinde nerede konumlandıklarına bağlı’ diyor.
Net olan tek şey, şu anda dünyada kritik bir noktada olunduğu.
20. yüzyıl tarihini şekillendiren güç petrol eserleriydi fakat bir daha sonraki yüzyıla minerallerin damga vurması bekleniyor.
Kim, bu kaynakların ‘geleceğin mineralleri’ olduğunu söylüyor.
Rusya-Ukrayna savaşının ortasında ABD ve Avrupa’nın Çin ile Rusya’ya olan bağımlılıktan kurtulmaya çalışması ve önümüzdeki 20 yılı düşünerek mineral arayışına girmesi, hayli da şaşırtan değil.
Gelişmelerden dolayı en çok başı ağrıyan ise, doğalgazının yüzde 40’a yakınını Rusya’dan ithal eden ve bir ikilem ortasında kendini bulan Avrupa ülkeleri.
Hakikaten BBC’ye geçen ay konuşan İspanya’daki Esade Global İktisat ve Jeopolitik Merkezi’nin yöneticisi Ángel Saz-Carranza ‘Avrupa, Putin’in kaprislerini finanse ediyor’ kelamlarıyla Avrupa’nın duruşunu eleştirmişti.
Mineraller yalnızca elektrik pilleri için değil farklı güç cinslerinin depolanmasında da kıymetli rol oynuyor.
Hem özel şirketler tıpkı vakitte devletler, güçte dönüşüm yaşanırken ekonomik refah için bu minerallere sahip olmak için yarışacaktır.
Lakin birtakım uzmanlara nazaran arz-talep istikrarı kıymetli. Almanya’daki Ekonomik Araştırmalar Enstitüsü’nden Lukas Boer, metaller konusunda ‘Arz, talebe yetişemezse fiyatlar sıçrama yapacak’ diyor.
Üstelik bu metallerin çıkarıldığı maden projelerinin faaliyete geçmesi ortalama 16 yılı buluyor. Boer de metal arzı kasvetinin önümüzdeki on yılda artmasını beklediklerini söylüyor.
Boer ve grup arkadaşları, geçen yıl yayımladıkları araştırmada az toprak elementlerinin yanı sıra ülkelerin dört metale gözünü dikeceğine dikkat çekti: Nikel, kobalt, lityum ve bakır.
Nikel, kobalt, lityum ve bakır.
Araştırmaya bakılırsa bu metallerin meblağları uzun müddetler boyunca tarihi düzeylere çıkacak. Milletlerarası piyasalarda görülen pahanın artış ve düşüş döngüsü de kırılacak.
Net sıfır karbon salımı senaryolarına göre, bu metallerin üretiminin 2021-2040 yılları içinde dört kat artması bekleniyor.
Bu dört metalin üreticilerinin, önümüzdeki 20 yılda doğalgaz bölümünün gelirine ulaşabileceği kestirim ediliyor.
Boer, ‘Bu metaller yeni periyodun doğalgazına dönüşebilir’ diyor.
Batı’nın Ukrayna’daki savaş sürerken güç bağımlılığını azaltma gayreti düşünülürse, gereken talebi karşılayabilecek birtakım ülkeler var.
Boer’e göre en büyük kobalt üreticisi Kongo’nun yanı sıra öteki ülkelere yatırım yapan Çin, en kıymetli aktör.
BloombergNEF araştırma merkezinden Kwasi Ampofo’a nazaran Çin, Rusya’daki metal üretimini kendi rafinerilerine yönlendirip metali diğer ülkelere satmaya karar verirse, yarışı önde bitirebilir.
Mineraller konusunda öbür ülkeler de çeşitli adımlar attı. Nikel üretim kapasitesini son iki yılda artıran Endonezya, Rusya’nın yarattığı boşluğu doldurabilir.
Arz külfetinin da meblağları etkilemesi kaçınılmaz
Ampofo’ya göre global nikel üretiminin yüzde 9’unu üreten Rusya, yaptırımlar ve üretimde düşüş daha sonrası arzda yaşanabilecek aksamalara karşı hassas pozisyonda. Arz kahrının da meblağları etkilemesi kaçınılmaz.
Ampofo, platin kümesindeki metallerin üretiminde düşünce yaşanması durumundaysa, Güney Afrikalı üreticilerin tedarik takviyesi verebileceğini söylüyor.
Çin, metal yarışında denetimi eline almaya çalışırken gözünü kobalta dikti.
Kobaltın 3’te ikisi Kongo’da üretilse de, Çinli şirketler Afrika ülkesindeki en büyük madenleri elinde tutuyor.
Batı şayet rakiplerine yetişmeye çalışmazsa, yarışı kaybedecek üzere görünüyor.
Dünya aslında artık yeni bir periyoda giriyordu!
Nikelin kıymeti, bu rekor artışın bir gün öncesinde de yüzde 250 oranında artmıştı
Güç fiyatlarında Rusya-Ukrayna savaşının başladığı 24 Şubat’ta daha sonra yaşanan dalgalanma ile küresel pazarlar birinci büyük metal krizi ile tarihe geçerek sarsılacaktı.
Batı’nın karşılık olarak Rusya’ya yaptırımlar ile açtığı finansal savaş, yeni güç mutabakatları ile ilgili spekülasyonlar ve fiyat artışları, dünyanın bapımlılığını azaltmaya hazırlandığı fosil yakıtlara ne kadar bağımlı olduğunu ortaya çıkarırken, nikel üzere metallerin iktisatta pak güce geçiş sürecinde büyük bir rol oynadığını da göstermiş oldu.
Bu hususta Özgür Demirtaş bir ihtarda bulunmuştu????
Demirtaş’ın bu hususta yaptığı bir Twitter Spaces yayını var ve görsellerini bir flood ile paylaşmıştı:
Güç ve metaller yayını
Kısım 1
Kısım 2
bu biçimde de haberler mevcut????
Lityum, nikel, grafit, manganez ve kobalt, Beyaz Saray’ın öne çıkardığı mineraller içinde.
ABD Lideri Joe Biden Mart ayının son günü yaptığı açıklamada ‘Amerikan üretimi pak güçle bir gelecek’ inşa etmenin ulusal güvenlik için ehemmiyetine dikkat çekerek, ‘Çin ve başka ülkelere olan bağımlılığı sonlandırmamız gerek’ dedi. Biden, elektrik pillerin üretimi ve yenilenebilir güçlerin koruma edilmesi için kullanılan mineralleri imal edip işleyebilecek lokal üreticileri desteklemek emeliyle Savunma Üretim Maddesi’ni devreye soktu.
Uzmanlara göre petrol, doğalgaz ve kömür ihracatına saplanıp kalan ülkelerin rekabet gücü azalabilir.
BBC’nin haberine nazaran, bu minerallerden daha fazlası da var.
Güçte elektrik yoğunluklu bir iktisada geçiş devam ederken, pazar hissesi için rekabet eden her ülkenin amacında, gereksinimlerine bağlı olarak farklı çeşitten mineraller var.
Ekonomik gücünün büyük kısmı fosil yakıtlara dayanan Rusya, dünyadaki ikinci en büyük doğalgaz üreticisi ve üçüncü en büyük petrol üreticisi.
Tabi madenlerin iktisat ve gelecekteki rolü düşünülürse, Rusya’nın avantajları fazlaca.
Rusya dünyanın ikinci en büyük kobalt ve platin ihracatçısı, nikel ihracatında ise üçüncü sırada.
Uzmanlara nazaran Rusya’nın bu yeni sistemde eli güçlü olsa da, bu minerallerin fazlaca daha ağır olarak çıkarıldığı öteki ülkeler var.
Dünyadaki kobaltın büyük kısmı Demokratik Kongo Cumhuriyeti’nden, nikel Endonezya’dan, lityum Avustralya’dan, bakır Şili’den ve ender toprak elementleri de Çin’den geliyor.
Global güç dönüşümü için uzmanların kritik olduğunu söylemiş olduği 17 mineral var.
Memleketler arası Güç Ajansı’na nazaran (IEA) bu mineraller; lityum, nikel, kobalt, bakır, grafit ve ender toprak elementleri.
Mineraller biroldukca ülkede çıkarılsa da, Çin sürece konusunda hâlâ başkan pozisyonunda.
IEA’nın pak güce geçişte minerallerin ehemmiyeti üzerine çalışan güç uzmanı Tae-Yoon Kim, 2040 yılına gelmeden bu minerallere olan talebin süratle artacağını söylüyor.
Tae-Yoon Kim, güçte dönüşümden en epeyce yaralanması beklenen ülkeleri iki kategoriye göre pahalandırıyor: Mineral çıkarmada başkan olanlar ve mineral işlemede önder olanlar.
Kim, ‘Enerji geçişinden en epey faydalanacak ülkeleri belirlemek sıkıntı zira imalat zincirinde nerede konumlandıklarına bağlı’ diyor.
Net olan tek şey, şu anda dünyada kritik bir noktada olunduğu.
20. yüzyıl tarihini şekillendiren güç petrol eserleriydi fakat bir daha sonraki yüzyıla minerallerin damga vurması bekleniyor.
Kim, bu kaynakların ‘geleceğin mineralleri’ olduğunu söylüyor.
Rusya-Ukrayna savaşının ortasında ABD ve Avrupa’nın Çin ile Rusya’ya olan bağımlılıktan kurtulmaya çalışması ve önümüzdeki 20 yılı düşünerek mineral arayışına girmesi, hayli da şaşırtan değil.
Gelişmelerden dolayı en çok başı ağrıyan ise, doğalgazının yüzde 40’a yakınını Rusya’dan ithal eden ve bir ikilem ortasında kendini bulan Avrupa ülkeleri.
Hakikaten BBC’ye geçen ay konuşan İspanya’daki Esade Global İktisat ve Jeopolitik Merkezi’nin yöneticisi Ángel Saz-Carranza ‘Avrupa, Putin’in kaprislerini finanse ediyor’ kelamlarıyla Avrupa’nın duruşunu eleştirmişti.
Mineraller yalnızca elektrik pilleri için değil farklı güç cinslerinin depolanmasında da kıymetli rol oynuyor.
Hem özel şirketler tıpkı vakitte devletler, güçte dönüşüm yaşanırken ekonomik refah için bu minerallere sahip olmak için yarışacaktır.
Lakin birtakım uzmanlara nazaran arz-talep istikrarı kıymetli. Almanya’daki Ekonomik Araştırmalar Enstitüsü’nden Lukas Boer, metaller konusunda ‘Arz, talebe yetişemezse fiyatlar sıçrama yapacak’ diyor.
Üstelik bu metallerin çıkarıldığı maden projelerinin faaliyete geçmesi ortalama 16 yılı buluyor. Boer de metal arzı kasvetinin önümüzdeki on yılda artmasını beklediklerini söylüyor.
Boer ve grup arkadaşları, geçen yıl yayımladıkları araştırmada az toprak elementlerinin yanı sıra ülkelerin dört metale gözünü dikeceğine dikkat çekti: Nikel, kobalt, lityum ve bakır.
Nikel, kobalt, lityum ve bakır.
Araştırmaya bakılırsa bu metallerin meblağları uzun müddetler boyunca tarihi düzeylere çıkacak. Milletlerarası piyasalarda görülen pahanın artış ve düşüş döngüsü de kırılacak.
Net sıfır karbon salımı senaryolarına göre, bu metallerin üretiminin 2021-2040 yılları içinde dört kat artması bekleniyor.
Bu dört metalin üreticilerinin, önümüzdeki 20 yılda doğalgaz bölümünün gelirine ulaşabileceği kestirim ediliyor.
Boer, ‘Bu metaller yeni periyodun doğalgazına dönüşebilir’ diyor.
Batı’nın Ukrayna’daki savaş sürerken güç bağımlılığını azaltma gayreti düşünülürse, gereken talebi karşılayabilecek birtakım ülkeler var.
Boer’e göre en büyük kobalt üreticisi Kongo’nun yanı sıra öteki ülkelere yatırım yapan Çin, en kıymetli aktör.
BloombergNEF araştırma merkezinden Kwasi Ampofo’a nazaran Çin, Rusya’daki metal üretimini kendi rafinerilerine yönlendirip metali diğer ülkelere satmaya karar verirse, yarışı önde bitirebilir.
Mineraller konusunda öbür ülkeler de çeşitli adımlar attı. Nikel üretim kapasitesini son iki yılda artıran Endonezya, Rusya’nın yarattığı boşluğu doldurabilir.
Arz külfetinin da meblağları etkilemesi kaçınılmaz
Ampofo’ya göre global nikel üretiminin yüzde 9’unu üreten Rusya, yaptırımlar ve üretimde düşüş daha sonrası arzda yaşanabilecek aksamalara karşı hassas pozisyonda. Arz kahrının da meblağları etkilemesi kaçınılmaz.
Ampofo, platin kümesindeki metallerin üretiminde düşünce yaşanması durumundaysa, Güney Afrikalı üreticilerin tedarik takviyesi verebileceğini söylüyor.
Çin, metal yarışında denetimi eline almaya çalışırken gözünü kobalta dikti.
Kobaltın 3’te ikisi Kongo’da üretilse de, Çinli şirketler Afrika ülkesindeki en büyük madenleri elinde tutuyor.
Batı şayet rakiplerine yetişmeye çalışmazsa, yarışı kaybedecek üzere görünüyor.