Ev
Sanat
Kupferstichkabinett’e sabah hediyesi: “Herkes bizi büyüleyen şeylere sahip olmalı!”
Vermek, almaktan daha kutsaldır: Sanat koleksiyoncuları Paul Maenz ve Gerd de Vries, Berlin’e kağıt üzerinde 750 değerli eser bağışladı.
Ingeborg Ruthe
Bruce Nauman’ın Vücut Sanatı: Hologram Çalışmaları Yaprağı, 1970, Kağıt üzerine beş serigrafiden oluşan Portföy.VG Bild-Kunst, Bonn 2023/SMB/Kupferstichkabinett, Berlin’de Grafik Topluluğu/Dietmar Katz
Berlin’in onlarca yıldır yetersiz satın alma bütçeleriyle kısa tutulan veya sponsorlara güvenmek zorunda kalan devlet müzeleri her zaman şanslı. Ve İncil’e göre vermenin almaktan daha kutsanmış olduğu sadık patronlar şeklinde. Burada sanat eseri bağışlayanlar çok nadiren koşul koyarlar. Çoğunlukla kendi müzelerini hemen alma iddiası veya hediyelerin uzun vadede mevcut olması gerektiği garantisi olmadan.
1990’ların başında Rheinland’dan duvarsız Berlin’e taşınan tutkulu sanat koleksiyoncuları Paul Maenz ve Gerd de Vries tam da bu kadar mütevazı. İki eski galeri ortağı, Kupferstichkabinett’in dostları derneği olan ve 25 yıldır varlığını sürdüren Graphische Gesellschaft zu Berlin’e ünlü uluslararası çağdaş sanatçıların 750 eserini kağıt üzerinde bağışladı. Kupferstichkabinett, yani yönetmeni Dagmar Korbacher ve ekibi için Noel, Yeni Yıl ve yaklaşan Paskalya ve Pentekost, tabiri caizse, yıl sonundaki katıksız neşeden tek bir randevuya denk geldi. Kültürforum’da dolapta yer sorunu da yok çünkü klasörler ve grafik dolapları, büyük tablolar, heykeller ve hantal enstalasyonlar kadar yer kaplamıyor.
Anarşik Köln sanatçı grubu Mülheimer Freiheit’tan Walter Dahn: “İsimsiz”, 1987, kağıt üzerine guaj.SMB/Kupferstichkabinett, Berlin Grafik Derneği/Dietmar Katz/W. Dahn ve Spruth Magers
Bu arada yaşlılığa ulaşmış olan Berlin merkezli Maenz ve de Vries, artık nihayet Prusya Vakfı ile bağlantılı yerel koleksiyon patronlarının, yani James Simon, Consul Wagner, Otto van de Loo, Heinz Berggruen, Mick Flick’in saflarına ait. , Erich Marx, Heiner ve Ulla Pietzsch, Heiner Bastian, Egidio Marzona, Haubrok çifti. 1970 yılında ünlü olan Köln “Uluslararası Avant-Garde Sanat Galerisi”nin iki eski başkanının Berlin Baskı Odası koleksiyonunu güçlendirmesi ilk kez değil.
2004 yılında Maenz eve 250 çizim, grafik ve guaş verdi. Mülheimer Freiheit ve İtalyan Transavantguardia’nın “Yeni Vahşi Olanları” Arte Povera’ya adanmış Anglo-Amerikan kavramsal sanat ve minimal sanat koleksiyoncusu, “Herkes bizi büyüleyen şeylere sahip olmalı” diyor. Maenz ve eski müzikolog de Vries, maalesef AIDS’in ilk kurbanlarından biri olan Anselm Kiefer ve New York sokak sanatı öncüsü Keith Haring’i desteklediler. Galerilerindeki sanatçılarla olan dostlukları, bugüne kadar hayatlarının merkezi bir parçasıydı ve olmaya devam ediyor.
1990’da Maenz ve de Vries, Köln galerisini kapattı. Maenz, arşivini Getty Foundation Los Angeles’a bağışladı. 1993 yılında, özel koleksiyonunun çoğu başlangıçta Weimar Sanat Koleksiyonlarına kalıcı olarak ödünç verildi. 1999’da Avrupa Kültür Başkenti seçilen klasikler şehri, geç modern çağın uluslararası sanatıyla da bu zenginleşmeyle daha da parlak bir görüntü kazandı. Ancak Neues Museum Weimar’dan sorumlu olanların muhafazakar sanat-politik anlayışı hakkındaki fikir ayrılıkları, Paul Maenz’i büyük ölçüde hayal kırıklığına uğrattı ve kızdırdı. Bugün artık onun hakkında konuşmaktan hoşlanmıyor; Hala acıyor O sırada şehre bağışladığı eserler dışında koleksiyonunu geri çekti. Buna, Düsseldorflu heykeltıraş Thomas Schütte’nin Weimar’daki Yeni Müze’nin merdivenlerinde yaptığı altın “Büyük Ruh” başyapıtı da dahildir.
Hanne Darboven’ın konsept çizimi, “I. Folge, FI”, 1971, kağıt üzerine renkli kalem, 10 parça.VG Bild-Kunst, Bonn 2023/SMB/Kupferstichkabinett, Berlin’de Grafik Topluluğu/Dietmar Katz
Kâğıt üzerindeki çalışmaların Berlin’e tekrar tekrar bağışlanması, günümüze uzanan bir dönemi kapsıyor: Saâdane Afif, Art & Language, Robert Barry, Monica Bonvicini, Sandro’nun çizimleri, eskizleri, portföyleri, edisyonları ve kolajlarının yanı sıra mektupları ve kartpostalları. diğerleri Chia, Enzo Cucchi, Walter Dahn, Hanne Darboven, yazan Jiří Dokoupil, Hans Haacke, Anselm Kiefer, Joseph Kosuth, Giulio Paolini, Jonathan Monk, Bruce Nauman, Thomas Ruff, Salvo ve Thomas Schütte.
Orta Çağ’ın sonlarından 20. yüzyıla uzanan koleksiyonlarıyla Kupferstichkabinett için çağdaş sanattaki artış, günümüze daha açık olması gereken ve genç bir sanatçıya ihtiyaç duyan müzenin profilini keskinleştirdiği için bir şans eseri. kitle. Şimdi, Berlin’de yaşayan 83 yaşındaki Maenz ve uzun süredir sanat arkadaşı olan de Vries, bağışlarının daha da geliştirilmesine sakince bakıyorlar. Kağıt eserler onlarca yıllık Alman ve uluslararası modern sanat tarihini temsil ettiğinden, değerleri paraya çevrilemez. 2025 için Kupferstichkabinett, bir katalog da dahil olmak üzere Maenz-de Vries hediyelerinden oluşan büyük bir sergi planlıyor.
1970’den 1990’a kadar Köln’de avangart galeri sahipleri olarak: Paul Maenz (solda) ve Gerd de Vries.Benjamin Katz
Ünlü Bruce Nauman’ın çalışmaları, “Studies for Holograms”, 1970, Amerikalının genç yaşta derin groteskin ustası olduğunu kanıtladığı serigrafi baskılardan oluşan bir portföy, bir ön tat veriyor. Ya da genç yaşta ölen Hamburglu istisnai kavramcı Hanne Darboven tarafından tablolar halinde bir araya getirilmiş ve lirik oldukları kadar katı da manyak bir şekilde el yazısıyla yazılmış notalardan oluşan bir demet. Ve son olarak, 80’lerde burjuva korkutucu sanatçılar grubu Mülheimer Freiheit’in eski bir Beuys öğrencisi olan “New Wild One” Walter Dahn’ın cesur, şifreli maskeli kafaları, bir bakır oyma dolabının tamamen akademik olduğu varsayımını çürütüyor. yer.
Sanat
Kupferstichkabinett’e sabah hediyesi: “Herkes bizi büyüleyen şeylere sahip olmalı!”
Vermek, almaktan daha kutsaldır: Sanat koleksiyoncuları Paul Maenz ve Gerd de Vries, Berlin’e kağıt üzerinde 750 değerli eser bağışladı.
Ingeborg Ruthe
Bruce Nauman’ın Vücut Sanatı: Hologram Çalışmaları Yaprağı, 1970, Kağıt üzerine beş serigrafiden oluşan Portföy.VG Bild-Kunst, Bonn 2023/SMB/Kupferstichkabinett, Berlin’de Grafik Topluluğu/Dietmar Katz
Berlin’in onlarca yıldır yetersiz satın alma bütçeleriyle kısa tutulan veya sponsorlara güvenmek zorunda kalan devlet müzeleri her zaman şanslı. Ve İncil’e göre vermenin almaktan daha kutsanmış olduğu sadık patronlar şeklinde. Burada sanat eseri bağışlayanlar çok nadiren koşul koyarlar. Çoğunlukla kendi müzelerini hemen alma iddiası veya hediyelerin uzun vadede mevcut olması gerektiği garantisi olmadan.
1990’ların başında Rheinland’dan duvarsız Berlin’e taşınan tutkulu sanat koleksiyoncuları Paul Maenz ve Gerd de Vries tam da bu kadar mütevazı. İki eski galeri ortağı, Kupferstichkabinett’in dostları derneği olan ve 25 yıldır varlığını sürdüren Graphische Gesellschaft zu Berlin’e ünlü uluslararası çağdaş sanatçıların 750 eserini kağıt üzerinde bağışladı. Kupferstichkabinett, yani yönetmeni Dagmar Korbacher ve ekibi için Noel, Yeni Yıl ve yaklaşan Paskalya ve Pentekost, tabiri caizse, yıl sonundaki katıksız neşeden tek bir randevuya denk geldi. Kültürforum’da dolapta yer sorunu da yok çünkü klasörler ve grafik dolapları, büyük tablolar, heykeller ve hantal enstalasyonlar kadar yer kaplamıyor.
Anarşik Köln sanatçı grubu Mülheimer Freiheit’tan Walter Dahn: “İsimsiz”, 1987, kağıt üzerine guaj.SMB/Kupferstichkabinett, Berlin Grafik Derneği/Dietmar Katz/W. Dahn ve Spruth Magers
Bu arada yaşlılığa ulaşmış olan Berlin merkezli Maenz ve de Vries, artık nihayet Prusya Vakfı ile bağlantılı yerel koleksiyon patronlarının, yani James Simon, Consul Wagner, Otto van de Loo, Heinz Berggruen, Mick Flick’in saflarına ait. , Erich Marx, Heiner ve Ulla Pietzsch, Heiner Bastian, Egidio Marzona, Haubrok çifti. 1970 yılında ünlü olan Köln “Uluslararası Avant-Garde Sanat Galerisi”nin iki eski başkanının Berlin Baskı Odası koleksiyonunu güçlendirmesi ilk kez değil.
2004 yılında Maenz eve 250 çizim, grafik ve guaş verdi. Mülheimer Freiheit ve İtalyan Transavantguardia’nın “Yeni Vahşi Olanları” Arte Povera’ya adanmış Anglo-Amerikan kavramsal sanat ve minimal sanat koleksiyoncusu, “Herkes bizi büyüleyen şeylere sahip olmalı” diyor. Maenz ve eski müzikolog de Vries, maalesef AIDS’in ilk kurbanlarından biri olan Anselm Kiefer ve New York sokak sanatı öncüsü Keith Haring’i desteklediler. Galerilerindeki sanatçılarla olan dostlukları, bugüne kadar hayatlarının merkezi bir parçasıydı ve olmaya devam ediyor.
1990’da Maenz ve de Vries, Köln galerisini kapattı. Maenz, arşivini Getty Foundation Los Angeles’a bağışladı. 1993 yılında, özel koleksiyonunun çoğu başlangıçta Weimar Sanat Koleksiyonlarına kalıcı olarak ödünç verildi. 1999’da Avrupa Kültür Başkenti seçilen klasikler şehri, geç modern çağın uluslararası sanatıyla da bu zenginleşmeyle daha da parlak bir görüntü kazandı. Ancak Neues Museum Weimar’dan sorumlu olanların muhafazakar sanat-politik anlayışı hakkındaki fikir ayrılıkları, Paul Maenz’i büyük ölçüde hayal kırıklığına uğrattı ve kızdırdı. Bugün artık onun hakkında konuşmaktan hoşlanmıyor; Hala acıyor O sırada şehre bağışladığı eserler dışında koleksiyonunu geri çekti. Buna, Düsseldorflu heykeltıraş Thomas Schütte’nin Weimar’daki Yeni Müze’nin merdivenlerinde yaptığı altın “Büyük Ruh” başyapıtı da dahildir.
Hanne Darboven’ın konsept çizimi, “I. Folge, FI”, 1971, kağıt üzerine renkli kalem, 10 parça.VG Bild-Kunst, Bonn 2023/SMB/Kupferstichkabinett, Berlin’de Grafik Topluluğu/Dietmar Katz
Kâğıt üzerindeki çalışmaların Berlin’e tekrar tekrar bağışlanması, günümüze uzanan bir dönemi kapsıyor: Saâdane Afif, Art & Language, Robert Barry, Monica Bonvicini, Sandro’nun çizimleri, eskizleri, portföyleri, edisyonları ve kolajlarının yanı sıra mektupları ve kartpostalları. diğerleri Chia, Enzo Cucchi, Walter Dahn, Hanne Darboven, yazan Jiří Dokoupil, Hans Haacke, Anselm Kiefer, Joseph Kosuth, Giulio Paolini, Jonathan Monk, Bruce Nauman, Thomas Ruff, Salvo ve Thomas Schütte.
Orta Çağ’ın sonlarından 20. yüzyıla uzanan koleksiyonlarıyla Kupferstichkabinett için çağdaş sanattaki artış, günümüze daha açık olması gereken ve genç bir sanatçıya ihtiyaç duyan müzenin profilini keskinleştirdiği için bir şans eseri. kitle. Şimdi, Berlin’de yaşayan 83 yaşındaki Maenz ve uzun süredir sanat arkadaşı olan de Vries, bağışlarının daha da geliştirilmesine sakince bakıyorlar. Kağıt eserler onlarca yıllık Alman ve uluslararası modern sanat tarihini temsil ettiğinden, değerleri paraya çevrilemez. 2025 için Kupferstichkabinett, bir katalog da dahil olmak üzere Maenz-de Vries hediyelerinden oluşan büyük bir sergi planlıyor.
1970’den 1990’a kadar Köln’de avangart galeri sahipleri olarak: Paul Maenz (solda) ve Gerd de Vries.Benjamin Katz
Ünlü Bruce Nauman’ın çalışmaları, “Studies for Holograms”, 1970, Amerikalının genç yaşta derin groteskin ustası olduğunu kanıtladığı serigrafi baskılardan oluşan bir portföy, bir ön tat veriyor. Ya da genç yaşta ölen Hamburglu istisnai kavramcı Hanne Darboven tarafından tablolar halinde bir araya getirilmiş ve lirik oldukları kadar katı da manyak bir şekilde el yazısıyla yazılmış notalardan oluşan bir demet. Ve son olarak, 80’lerde burjuva korkutucu sanatçılar grubu Mülheimer Freiheit’in eski bir Beuys öğrencisi olan “New Wild One” Walter Dahn’ın cesur, şifreli maskeli kafaları, bir bakır oyma dolabının tamamen akademik olduğu varsayımını çürütüyor. yer.