Ne yazık ki, kızlardan biri bu “barış şarkısında” çizgiyi aşacaktı! Koreograf tarafından azarlanır, hatta Kuzey Kore’nin öğretmenleri ve kültür görevlileri tarafından cezalandırılırdı.
Bu slogan, mavi okul üniformasına ek olarak kırmızı bir fular ve saçlarında bir çiçek ile senkronize olmak için eğitilmiş bu küçük Kuzey Koreli kadınların altında, kırmızı üzerine sarı, kalın harflerle okunabilir.
Yalnızca soldan dördüncü, diğer yedi öncüden çok az farklıdır: Küçük bacaklarında iki beyaz, uzun işaret vardır; diğerlerinin her birinin yalnızca bir sağı ve solu vardır. Ve yukarıda belirtilen dans ayakkabılarının her ikisinin de kapağın önünde iki beyaz nokta vardır. Diğer kızların sadece bir ayakkabısı var, sol ve sağ. Bu propaganda tablosundaki senkronizasyonun ortasında küçük bir bireysel ritim bozukluğu. Aksi takdirde küçük şarkıcılar klon gibi görünür.
Nesiller boyunca Kuzey Kore’nin hükümdarları için bu böyle oldu. 1948’den beri dünyanın en totaliter, en milliyetçi, en sosyalist devletinde, başlangıçta hala ortodoks Marksist-Leninist olan Büyük Lider Kim Il-Sung yönetiminde sanat tarzının talep ettiği şey buydu. Oğlu ve halefi Kim Jong-il, ülkeyi dünyanın geri kalanından izole ederek kendi kendine yeten Chuch’e ideolojisini kurdu. Tam bağlılık için terbiye edilmiş insanların mutlakiyetçi bir şekilde tabi kılınmasını talep ediyor. Ve oğlu Kim Jong-Un, sonuçları ne olursa olsun, akıllara durgunluk veren bir devlet dini olarak dogmayı hain bir mükemmellikle uyguluyor.
İlan | daha fazlasını okumak için kaydırın
Sun Mu: “My Song” (Otoportre), 2019, kağıt üzerinde çalışma Sun Mu/Mavim
Bu çarpıcı “Barış Şarkısı” resminin ressamı Sun Mu’nun, eşzamanlı hareket ile parlak renklerin kontrastı arasına yerleştirdiği iğneleyici ironiyi okuyabilmelisiniz. Öyle ki, diktatörlüklerde sanatla ilgili her şey bir alt metin olarak, uygunluk ile yıkıcılık arasında tehlikeli bir dengeleyici hareket olarak okunmalı ve yorumlanmalıdır.
Nazi döneminin propaganda imgeleri, Sovyet döneminin Stalinizm döneminde, İkinci Dünya Savaşı’ndan sonra sosyalist ülkelerde ve Çin’de bugüne kadar benzer görünüyordu. Sanat, ya siyasetin idealleştirilmesi ya da düşmanlara karşı güçlü bir sembolik silah olarak hizmet etmeliydi. Ve Kuzey Kore’nin putlaştırılan “Yüce Lideri” Kim Jong-Un, “Yalnızca kendisi için sanat işe yaramaz.” Hatta, diyor Sun Mu, İsa’dan yaklaşık 500 yıl önce yazan Konfüçyüs’e atıfta bulunuyor: “İsterseniz barış, kendinizi savaş için silahlandırın.”
Berlin derneği Meinblau eV’nin proje odasındaki bu olağanüstü sergide onunla eğlenebilir ve hatta onu Pop Art veya Sokak Sanatının bir propaganda çeşidi olarak değerlendirebiliriz. Ancak Haberin Detayları, acı bir siyasi ciddiyettir. Bunlar bölünmüş, parçalanmış bir ülkedeki durumun resimleri. Kuzey Kore-Güney Kore. Almanya’nın 33 yıl önce aşılan 40 yıllık bölünmüşlüğüyle daha da keskin bir paralellik seziyoruz.
Sun Mu: “Tabanca ve Kuş”, tuval üzerine yağlı boya, 2018 Sun Mu/Mavim
Burada sergilenen ressam, bir zamanlar Pyongyang’daki sanat okulunda geleneksel bir komünist propaganda ressamı olmak için akademik eğitimini aldı. Özgürlüğe kaçmayı başardığından beri bu üslubu kullanır. Eğlenmek için değil ve kesinlikle (batılı) seyirciyi eğlendirmek için değil. Durumu tersine çevirir ve tarzı, renkleri, sembolizmi kişisel direnişi olarak kullanır; kavramsal sanatı ondan çıkarır.
Eskiden propaganda ressamı olarak eğitim görmüş: Sun Mu birleşik bir Kore hayali kuruyor
Gerçek adını veremiyor, kendisine Sun Mu takma adını verdi (Almanca: sınırsız). Politik bir mucizeye duyduğu büyük özlem burada yatıyor. Birleşik bir Kore hayali kuruyor. Yine de siyasi gerçeklik açısından bunun ne kadar safça olduğunu bilirsiniz. Elli yaşındaki ressamın Kuzey Kore’de ebeveynleri ve akrabaları var. Muhtemelen onu bir daha asla göremeyeceğini biliyor. “Yüce Lider” Kim Jong-Un’un devletinde akrabalık hüküm sürüyor. Kaybolmuş olarak görülmekten iyidir. Ya da tercihen ölü.
Ancak Sun Mu (ya da bir zamanlar ona her ne deniyorsa) hayatta kaldı ve 1990’ların sonundaki büyük kıtlıktan Çin’in vahşi sınır nehri olan Tumen Çetesi’nden kaçarak, “iktidardakilerin korkusundan çok korkunç açlık yüzünden” hayatta kaldı. O söyler. Tamamen bitkin bir halde başardı ve Çin’deki Koreli azınlıktan insanlar tarafından merhametle karşılandı. Onu sakladılar, ancak hoş karşılanmadı, yalnızca Orta Krallık’ta hoş görülen yurttaşları için çok tehlikeli.
Ama kaçmasına yardım ettiler; Laos ve Tayland üzerinden Güney Kore’ye gelerek yeni bir kimliğe büründü ve eğitimine devam edebildi. O zamandan beri Seul’de serbest yaşıyor, bir karısı ve çocukları var. Ama yüzünü medyadan saklıyor; Pfefferberg sitesindeki Meinblau galerisinde sergisini açtığında görmeme izin verildiği gibi yumuşak, arkadaş canlısı, gülümseyen biri. Bir ay boyunca, Kore’yi tanıyan ve sonuçta kendisi de bir sanatçı olan küratörü Bernhard Draz’ın eşlik ettiği ve gözetiminde kulübün “konutta” odalarında resim yaptı, yerel gizli servis tarafından denetlenen bir “sanatçı gezisi” hala mümkündü. artık “istenmeyen adam”dır.
Sun Mu: “Arirang” (en ünlü Kore halk şarkısı), tuval üzerine yağlı boya, 2018Sun Mu/Mavim
Sergide Sun Mu, yüzü olmayan bir dizi “otoportre” gösteriyor. Bu geniş kenarlı bir şapka ile kaplıdır. Ateş kırmızısı bir Haberin Detaylarıa sahip bir kağıt motif üzerinde, bir ceket ve şapka içinde, dikenli tel üzerinde bir gitarla siyah şablonlu bir figür olarak sallanıyor. “Şarkım”, poster benzeri büyük sayfanın adıdır. Bir sonraki resimde ise dikenli telin dikenlerine sarı yapraklar iliştirmiş; tutsaklığın, acının ve ıstırabın metal sembolünün çiçeklerden ya da kuş kanatlarından oluşan bir çelenke dönüşmüş vahşeti.
Ayrıca üzerinde bir kuşun oturduğu bir tabanca namlusu motifinde şiirin hakim olmasına izin verir. Ve soyut, anlamlı bir jestle, vahşi dalgaları ve mavi ve kırmızı serpintileriyle özgürlüğe yüzdüğü Tumen Çetesi nehrini resmetti. Ve tekrar tekrar çiçekler ve özellikle Asya bahar şenliğinin simgesi olan kiraz çiçekleri. Ölmeyen bir umut olarak.
Kuzey Kore ile karşı karşıya. Meinblau proje odası, Christinenstr. 18/19, Pfefferberg, 19 Ağustos – 10 Eylül arası açık, Perşembe – Pazar, 14:00 – 19:00, ücretsiz giriş. Bilgi için: www.meinblau.de
Sergi, Pankow bölge ofisi ve Senato Kültür ve Avrupa Departmanı tarafından finanse ediliyor.
Bu slogan, mavi okul üniformasına ek olarak kırmızı bir fular ve saçlarında bir çiçek ile senkronize olmak için eğitilmiş bu küçük Kuzey Koreli kadınların altında, kırmızı üzerine sarı, kalın harflerle okunabilir.
Yalnızca soldan dördüncü, diğer yedi öncüden çok az farklıdır: Küçük bacaklarında iki beyaz, uzun işaret vardır; diğerlerinin her birinin yalnızca bir sağı ve solu vardır. Ve yukarıda belirtilen dans ayakkabılarının her ikisinin de kapağın önünde iki beyaz nokta vardır. Diğer kızların sadece bir ayakkabısı var, sol ve sağ. Bu propaganda tablosundaki senkronizasyonun ortasında küçük bir bireysel ritim bozukluğu. Aksi takdirde küçük şarkıcılar klon gibi görünür.
Nesiller boyunca Kuzey Kore’nin hükümdarları için bu böyle oldu. 1948’den beri dünyanın en totaliter, en milliyetçi, en sosyalist devletinde, başlangıçta hala ortodoks Marksist-Leninist olan Büyük Lider Kim Il-Sung yönetiminde sanat tarzının talep ettiği şey buydu. Oğlu ve halefi Kim Jong-il, ülkeyi dünyanın geri kalanından izole ederek kendi kendine yeten Chuch’e ideolojisini kurdu. Tam bağlılık için terbiye edilmiş insanların mutlakiyetçi bir şekilde tabi kılınmasını talep ediyor. Ve oğlu Kim Jong-Un, sonuçları ne olursa olsun, akıllara durgunluk veren bir devlet dini olarak dogmayı hain bir mükemmellikle uyguluyor.
İlan | daha fazlasını okumak için kaydırın
Sun Mu: “My Song” (Otoportre), 2019, kağıt üzerinde çalışma Sun Mu/Mavim
Bu çarpıcı “Barış Şarkısı” resminin ressamı Sun Mu’nun, eşzamanlı hareket ile parlak renklerin kontrastı arasına yerleştirdiği iğneleyici ironiyi okuyabilmelisiniz. Öyle ki, diktatörlüklerde sanatla ilgili her şey bir alt metin olarak, uygunluk ile yıkıcılık arasında tehlikeli bir dengeleyici hareket olarak okunmalı ve yorumlanmalıdır.
Nazi döneminin propaganda imgeleri, Sovyet döneminin Stalinizm döneminde, İkinci Dünya Savaşı’ndan sonra sosyalist ülkelerde ve Çin’de bugüne kadar benzer görünüyordu. Sanat, ya siyasetin idealleştirilmesi ya da düşmanlara karşı güçlü bir sembolik silah olarak hizmet etmeliydi. Ve Kuzey Kore’nin putlaştırılan “Yüce Lideri” Kim Jong-Un, “Yalnızca kendisi için sanat işe yaramaz.” Hatta, diyor Sun Mu, İsa’dan yaklaşık 500 yıl önce yazan Konfüçyüs’e atıfta bulunuyor: “İsterseniz barış, kendinizi savaş için silahlandırın.”
Berlin derneği Meinblau eV’nin proje odasındaki bu olağanüstü sergide onunla eğlenebilir ve hatta onu Pop Art veya Sokak Sanatının bir propaganda çeşidi olarak değerlendirebiliriz. Ancak Haberin Detayları, acı bir siyasi ciddiyettir. Bunlar bölünmüş, parçalanmış bir ülkedeki durumun resimleri. Kuzey Kore-Güney Kore. Almanya’nın 33 yıl önce aşılan 40 yıllık bölünmüşlüğüyle daha da keskin bir paralellik seziyoruz.
Sun Mu: “Tabanca ve Kuş”, tuval üzerine yağlı boya, 2018 Sun Mu/Mavim
Burada sergilenen ressam, bir zamanlar Pyongyang’daki sanat okulunda geleneksel bir komünist propaganda ressamı olmak için akademik eğitimini aldı. Özgürlüğe kaçmayı başardığından beri bu üslubu kullanır. Eğlenmek için değil ve kesinlikle (batılı) seyirciyi eğlendirmek için değil. Durumu tersine çevirir ve tarzı, renkleri, sembolizmi kişisel direnişi olarak kullanır; kavramsal sanatı ondan çıkarır.
Eskiden propaganda ressamı olarak eğitim görmüş: Sun Mu birleşik bir Kore hayali kuruyor
Gerçek adını veremiyor, kendisine Sun Mu takma adını verdi (Almanca: sınırsız). Politik bir mucizeye duyduğu büyük özlem burada yatıyor. Birleşik bir Kore hayali kuruyor. Yine de siyasi gerçeklik açısından bunun ne kadar safça olduğunu bilirsiniz. Elli yaşındaki ressamın Kuzey Kore’de ebeveynleri ve akrabaları var. Muhtemelen onu bir daha asla göremeyeceğini biliyor. “Yüce Lider” Kim Jong-Un’un devletinde akrabalık hüküm sürüyor. Kaybolmuş olarak görülmekten iyidir. Ya da tercihen ölü.
Ancak Sun Mu (ya da bir zamanlar ona her ne deniyorsa) hayatta kaldı ve 1990’ların sonundaki büyük kıtlıktan Çin’in vahşi sınır nehri olan Tumen Çetesi’nden kaçarak, “iktidardakilerin korkusundan çok korkunç açlık yüzünden” hayatta kaldı. O söyler. Tamamen bitkin bir halde başardı ve Çin’deki Koreli azınlıktan insanlar tarafından merhametle karşılandı. Onu sakladılar, ancak hoş karşılanmadı, yalnızca Orta Krallık’ta hoş görülen yurttaşları için çok tehlikeli.
Ama kaçmasına yardım ettiler; Laos ve Tayland üzerinden Güney Kore’ye gelerek yeni bir kimliğe büründü ve eğitimine devam edebildi. O zamandan beri Seul’de serbest yaşıyor, bir karısı ve çocukları var. Ama yüzünü medyadan saklıyor; Pfefferberg sitesindeki Meinblau galerisinde sergisini açtığında görmeme izin verildiği gibi yumuşak, arkadaş canlısı, gülümseyen biri. Bir ay boyunca, Kore’yi tanıyan ve sonuçta kendisi de bir sanatçı olan küratörü Bernhard Draz’ın eşlik ettiği ve gözetiminde kulübün “konutta” odalarında resim yaptı, yerel gizli servis tarafından denetlenen bir “sanatçı gezisi” hala mümkündü. artık “istenmeyen adam”dır.
Sun Mu: “Arirang” (en ünlü Kore halk şarkısı), tuval üzerine yağlı boya, 2018Sun Mu/Mavim
Sergide Sun Mu, yüzü olmayan bir dizi “otoportre” gösteriyor. Bu geniş kenarlı bir şapka ile kaplıdır. Ateş kırmızısı bir Haberin Detaylarıa sahip bir kağıt motif üzerinde, bir ceket ve şapka içinde, dikenli tel üzerinde bir gitarla siyah şablonlu bir figür olarak sallanıyor. “Şarkım”, poster benzeri büyük sayfanın adıdır. Bir sonraki resimde ise dikenli telin dikenlerine sarı yapraklar iliştirmiş; tutsaklığın, acının ve ıstırabın metal sembolünün çiçeklerden ya da kuş kanatlarından oluşan bir çelenke dönüşmüş vahşeti.
Ayrıca üzerinde bir kuşun oturduğu bir tabanca namlusu motifinde şiirin hakim olmasına izin verir. Ve soyut, anlamlı bir jestle, vahşi dalgaları ve mavi ve kırmızı serpintileriyle özgürlüğe yüzdüğü Tumen Çetesi nehrini resmetti. Ve tekrar tekrar çiçekler ve özellikle Asya bahar şenliğinin simgesi olan kiraz çiçekleri. Ölmeyen bir umut olarak.
Kuzey Kore ile karşı karşıya. Meinblau proje odası, Christinenstr. 18/19, Pfefferberg, 19 Ağustos – 10 Eylül arası açık, Perşembe – Pazar, 14:00 – 19:00, ücretsiz giriş. Bilgi için: www.meinblau.de
Sergi, Pankow bölge ofisi ve Senato Kültür ve Avrupa Departmanı tarafından finanse ediliyor.