Shannon Finley: “Serbest Taraf”, 2023, tuval üzerine akrilikShannon Finley/Mies van der Rohe Evi Hohenschoenhausen
Sanki daha önce çoğunlukla ıslak olan nisan grisine, dışarıdaki Obersee’deki bahçenin yavaş yavaş yeşillenen bahçesine ve içeride, Lemke evinin eski yaşam alanlarına renkli bir havai fişek girmiş gibi. Bauhaus bungalovu, 1990’dan beri belediye müzesidir.
2014’ten beri Berlin’de, Weißensee yakınlarındaki Weißensee’de çalışan ressam Shannon Finley, Ontario’dan geliyor. Neredeyse utanmış bir gülümsemeyle, parlak renkli tuvallerinin önünde duruyor. Resimleri görmek ve peyzajlı bahçeden geçmek için Hohenschönhausen’deki Mies van der Rohe evine, şehrin kuzeydoğu eteklerine kadar araba kullanan insanlarda resminin yarattığı coşkuyu, iyi ruh halini hissediyor. tomurcuklar nihayet patlıyor.
Finley, Bauhaus ustası Ludwig Mies van der Rohe’nin Nazi Almanya’sından ABD’ye göç etmeden önce yayıncı çift Lemke için yarattığı son özel konut olan 1933’ten hafif tuğla binanın duvarlarındaki görüntü dizisine “Aftermatematik” adını verdi. Ve gerçekten de: Bu tür duyumsal olarak sarhoş edici toplamalar ve çıkarmalar karşısında, muhtemelen birçok matematik muflası dönüştürülebilir.
Shannon Finley: “Forcefield”, 2023, tuval üzerine akrilik Shannon Finley/Mies van der Rohe Evi Hohenschoenhausen
Bu şehvetli renk enerjisine Malevich veya Mondrian’da olduğu gibi geometrik olarak soyut, Feininger’de olduğu gibi prizmatik, antropozof Rudolf Steiner’in resimsel dünyasında olduğu gibi kristalimsi demek istenebilir. Ve bazen de Robert ve Sonia Delaunay’ın resimlerinde olduğu gibi Yetimciliktir. Imi Knoebel ve Peter Halley’in daha sonraki op sanatı gibi, 20. yüzyılın başlarındaki konstrüktivist avangard akla geliyor. Ve hemen ardından eski bilgisayar oyunlarının piksellerini gördüğünüzü düşünürsünüz.
Yapay zeka: Berlinli fotoğrafçı Eldagsen sahte darbe indirdi
Ancak tüm bunlar ne “izm”in sistematik bir karışımı ne de geometrik, minimalist Bauhaus mimarisine resmi bir gönderme. Finley’in resimleri herhangi bir stil kategorisine uymuyor. Bu görüntülerde, enerjik gerilim duygusal olduğu kadar teknoiddir. Dakikalarca bu panellere -yoğun şekillere, neredeyse metalik görünümlü akrilik boya yüzeylere- bakarız ve Finley’nin harika rol modellere saygı göstermekle ilgilenmediğini fark ederiz. Daha ziyade, onun kendi görme ve hissetme, yansıtma ve nihai olarak el yapımı ifade kozmosu. Bunun için yapay zekaya ihtiyacı olmadığını söylüyor.
1974 yılında Kanada’nın Ontario eyaletinde küçük bir kasabada dünyaya gelen okul çocuğu resim yapmaya başladığında az önce bahsedilen tüm avangardlardan habersiz olduğunu açıkcası söyledi. Bu çok daha sonra, New York’ta Cooper Union’da ve Halifax’ta Nova Scotia Sanat ve Tasarım Koleji’nde okurken geldi. Yıllarca fantezi resmi ve web sanatı ile uğraştı. Ve modernizmin tüm büyüklerini büyüleyen ve onlara deney yapmaları için ilham veren, onun da ilgisini çeken, geometrinin temel unsurlarıydı.
Sade Mies bungalovunun pencere cepheleri bahçeye bakan odaları, Finley’in resimleri için yapılmış gibi görünüyor. Bauhaus stilistleri gibi o da abartılı jestlerle ya da ezici görsel etkiyle ilgilenmiyor. Yapması çok zor olan basit şeyler yerine. Mimarlık tarihçileri arasında ünlü olan sergi evi de onun için bir Bauhaus fetişi değil. Aksine, renkli daireleri, yarım daireleri, konileri, kareleri, üçgenleri, eşkenar dörtgenleri, eşkenar dörtgenleri, spiralleri, parçalanmış uçları ve kabartma benzeri çizgileri birbirleriyle serbestçe iletişim kurabilir, dans edebilir, parlayabilir, iç içe geçebilir.
Shannon Finley: “Yaklaşan”, 2023, tuval üzerine akrilik Shannon Finley/Mies van der Rohe Evi Hohenschoenhausen
Finley, “saf doktrin” üzerine bir ressamın yorumunu aramıyor. İçselleştirdiği dijital görsel deneyimlerini analog formlarla cesurca birleştiriyor. Sanki bilgiler üst üste bindirilmiş gibi, silinenler anında yenileriyle çevrilir, ancak derinlerde, sabit diskte sonsuza kadar saklanır. Bunlar, genellikle tamamlaması aylar süren sanat eserleridir. Pek çok katman halinde yaratıldılar, böylece şeffaflık – aradalık – tabiri caizse her resimde bir alt tema. Eserlerinin içeriğini izleyicinin düşünce ve duygularına bırakmak için açık bırakır.
Shannon Finley’in çalışmaları görsel olaylardır.
Resimleri, Mies van der Rohe Evi’ndeki bu yılki “Kullanım ve Tefekkür Arasında” sergi serisine mükemmel bir şekilde uyuyor. Finley’in çalışmaları resimsel olaylardır çünkü izleyicinin tüm hayal gücünü, düşüncelerini ve duygularını harekete geçirirler, evet, onları seslendirirler. Karıştırarak ya da renkler daha bozuksa meditatif bir şekilde yaparlar. Fırçaya ihtiyacın yok. Bu, Berlinli sanat tarihçisi Sebastian Preuss’un sergisindeki şaşkın izleyicilere açıklanıyor. Finley’in çalışmalarını yoğun bir şekilde inceledi ve ressamın bu parıldayan metalik formları nasıl yarattığını gözlemledi.
Kanadalı, kendisi için sofistike bir maskeleme tekniği geliştirdi. Spatula kullanarak tuvalde ortaya çıkan geometrik alanların üzerine akrilik boyayı çiziyor. Tekrar ve tekrar. Formlarda hava kabarcıkları, en ince ince çatlaklar, ufalanan, kumlu yapılar, sanki tam olarak mükemmel bir cilt değilmiş gibi keşfedilir. Her şey yaşıyor, nefes alıyor, hareket ediyor, iç içe geçmiş gibi görünüyor: sürekli bir karmaşa ve soyutlama olarak düşünce süreçleri, duygusal durumlar. Hiç sabit değil, hep akıyor gibi. Ya da belirsizlik içinde
Shannon Finley, Berlinli, Hohenschönhausen’deki sergisinde Ontario’dan seçimleAxel Kramer
Canlı Finley kozmosu, estetikte, süslemede tükenmiş bir görünüm olmak istemiyor, görsel gücün etkisini aramıyor. Ressam ışıkla ustaca çalışır. Güneşin resimlerin üzerine düşmesi veya gökyüzünün gri olması veya hatta gök gürültülü fırtınalarla kararmış olması fark etmez – soyutlama oyunları ne olursa olsun gerçekleşir. Başlamadan. sonu olmadan Finley’in matematiksel resim estetiği yaklaşık, belirsizdir. Sıklıkla ölü ilan edilen yüce disiplinde hala çözülmemiş gizemlerin olması ne kadar çekici.
Shannon Finley: Matematik Sonrası. Mies van der Rohe Evi, Oberseestr. 60 (Hohenschönhausen), 25 Haziran’a kadar, Sal–Paz 11:00–17:00 Sergi, Münih galeri sahibi Walter Storms ile bir işbirliğidir. Giriş ücreti yok
Sanki daha önce çoğunlukla ıslak olan nisan grisine, dışarıdaki Obersee’deki bahçenin yavaş yavaş yeşillenen bahçesine ve içeride, Lemke evinin eski yaşam alanlarına renkli bir havai fişek girmiş gibi. Bauhaus bungalovu, 1990’dan beri belediye müzesidir.
2014’ten beri Berlin’de, Weißensee yakınlarındaki Weißensee’de çalışan ressam Shannon Finley, Ontario’dan geliyor. Neredeyse utanmış bir gülümsemeyle, parlak renkli tuvallerinin önünde duruyor. Resimleri görmek ve peyzajlı bahçeden geçmek için Hohenschönhausen’deki Mies van der Rohe evine, şehrin kuzeydoğu eteklerine kadar araba kullanan insanlarda resminin yarattığı coşkuyu, iyi ruh halini hissediyor. tomurcuklar nihayet patlıyor.
Finley, Bauhaus ustası Ludwig Mies van der Rohe’nin Nazi Almanya’sından ABD’ye göç etmeden önce yayıncı çift Lemke için yarattığı son özel konut olan 1933’ten hafif tuğla binanın duvarlarındaki görüntü dizisine “Aftermatematik” adını verdi. Ve gerçekten de: Bu tür duyumsal olarak sarhoş edici toplamalar ve çıkarmalar karşısında, muhtemelen birçok matematik muflası dönüştürülebilir.
Shannon Finley: “Forcefield”, 2023, tuval üzerine akrilik Shannon Finley/Mies van der Rohe Evi Hohenschoenhausen
Bu şehvetli renk enerjisine Malevich veya Mondrian’da olduğu gibi geometrik olarak soyut, Feininger’de olduğu gibi prizmatik, antropozof Rudolf Steiner’in resimsel dünyasında olduğu gibi kristalimsi demek istenebilir. Ve bazen de Robert ve Sonia Delaunay’ın resimlerinde olduğu gibi Yetimciliktir. Imi Knoebel ve Peter Halley’in daha sonraki op sanatı gibi, 20. yüzyılın başlarındaki konstrüktivist avangard akla geliyor. Ve hemen ardından eski bilgisayar oyunlarının piksellerini gördüğünüzü düşünürsünüz.
Yapay zeka: Berlinli fotoğrafçı Eldagsen sahte darbe indirdi
Ancak tüm bunlar ne “izm”in sistematik bir karışımı ne de geometrik, minimalist Bauhaus mimarisine resmi bir gönderme. Finley’in resimleri herhangi bir stil kategorisine uymuyor. Bu görüntülerde, enerjik gerilim duygusal olduğu kadar teknoiddir. Dakikalarca bu panellere -yoğun şekillere, neredeyse metalik görünümlü akrilik boya yüzeylere- bakarız ve Finley’nin harika rol modellere saygı göstermekle ilgilenmediğini fark ederiz. Daha ziyade, onun kendi görme ve hissetme, yansıtma ve nihai olarak el yapımı ifade kozmosu. Bunun için yapay zekaya ihtiyacı olmadığını söylüyor.
1974 yılında Kanada’nın Ontario eyaletinde küçük bir kasabada dünyaya gelen okul çocuğu resim yapmaya başladığında az önce bahsedilen tüm avangardlardan habersiz olduğunu açıkcası söyledi. Bu çok daha sonra, New York’ta Cooper Union’da ve Halifax’ta Nova Scotia Sanat ve Tasarım Koleji’nde okurken geldi. Yıllarca fantezi resmi ve web sanatı ile uğraştı. Ve modernizmin tüm büyüklerini büyüleyen ve onlara deney yapmaları için ilham veren, onun da ilgisini çeken, geometrinin temel unsurlarıydı.
Sade Mies bungalovunun pencere cepheleri bahçeye bakan odaları, Finley’in resimleri için yapılmış gibi görünüyor. Bauhaus stilistleri gibi o da abartılı jestlerle ya da ezici görsel etkiyle ilgilenmiyor. Yapması çok zor olan basit şeyler yerine. Mimarlık tarihçileri arasında ünlü olan sergi evi de onun için bir Bauhaus fetişi değil. Aksine, renkli daireleri, yarım daireleri, konileri, kareleri, üçgenleri, eşkenar dörtgenleri, eşkenar dörtgenleri, spiralleri, parçalanmış uçları ve kabartma benzeri çizgileri birbirleriyle serbestçe iletişim kurabilir, dans edebilir, parlayabilir, iç içe geçebilir.
Shannon Finley: “Yaklaşan”, 2023, tuval üzerine akrilik Shannon Finley/Mies van der Rohe Evi Hohenschoenhausen
Finley, “saf doktrin” üzerine bir ressamın yorumunu aramıyor. İçselleştirdiği dijital görsel deneyimlerini analog formlarla cesurca birleştiriyor. Sanki bilgiler üst üste bindirilmiş gibi, silinenler anında yenileriyle çevrilir, ancak derinlerde, sabit diskte sonsuza kadar saklanır. Bunlar, genellikle tamamlaması aylar süren sanat eserleridir. Pek çok katman halinde yaratıldılar, böylece şeffaflık – aradalık – tabiri caizse her resimde bir alt tema. Eserlerinin içeriğini izleyicinin düşünce ve duygularına bırakmak için açık bırakır.
Shannon Finley’in çalışmaları görsel olaylardır.
Resimleri, Mies van der Rohe Evi’ndeki bu yılki “Kullanım ve Tefekkür Arasında” sergi serisine mükemmel bir şekilde uyuyor. Finley’in çalışmaları resimsel olaylardır çünkü izleyicinin tüm hayal gücünü, düşüncelerini ve duygularını harekete geçirirler, evet, onları seslendirirler. Karıştırarak ya da renkler daha bozuksa meditatif bir şekilde yaparlar. Fırçaya ihtiyacın yok. Bu, Berlinli sanat tarihçisi Sebastian Preuss’un sergisindeki şaşkın izleyicilere açıklanıyor. Finley’in çalışmalarını yoğun bir şekilde inceledi ve ressamın bu parıldayan metalik formları nasıl yarattığını gözlemledi.
Kanadalı, kendisi için sofistike bir maskeleme tekniği geliştirdi. Spatula kullanarak tuvalde ortaya çıkan geometrik alanların üzerine akrilik boyayı çiziyor. Tekrar ve tekrar. Formlarda hava kabarcıkları, en ince ince çatlaklar, ufalanan, kumlu yapılar, sanki tam olarak mükemmel bir cilt değilmiş gibi keşfedilir. Her şey yaşıyor, nefes alıyor, hareket ediyor, iç içe geçmiş gibi görünüyor: sürekli bir karmaşa ve soyutlama olarak düşünce süreçleri, duygusal durumlar. Hiç sabit değil, hep akıyor gibi. Ya da belirsizlik içinde
Shannon Finley, Berlinli, Hohenschönhausen’deki sergisinde Ontario’dan seçimleAxel Kramer
Canlı Finley kozmosu, estetikte, süslemede tükenmiş bir görünüm olmak istemiyor, görsel gücün etkisini aramıyor. Ressam ışıkla ustaca çalışır. Güneşin resimlerin üzerine düşmesi veya gökyüzünün gri olması veya hatta gök gürültülü fırtınalarla kararmış olması fark etmez – soyutlama oyunları ne olursa olsun gerçekleşir. Başlamadan. sonu olmadan Finley’in matematiksel resim estetiği yaklaşık, belirsizdir. Sıklıkla ölü ilan edilen yüce disiplinde hala çözülmemiş gizemlerin olması ne kadar çekici.
Shannon Finley: Matematik Sonrası. Mies van der Rohe Evi, Oberseestr. 60 (Hohenschönhausen), 25 Haziran’a kadar, Sal–Paz 11:00–17:00 Sergi, Münih galeri sahibi Walter Storms ile bir işbirliğidir. Giriş ücreti yok