Clara size perspektif anlatıyor. Karanlık, boğuk sesi aktris Jule Böwe'ye ait. Clara, kendi fenomeninin görüş akıcı bir gözlemcisidir: Karl-Marx-City sanatçı grubu. Stasi'nin gözünün altında aktif olarak yaratıcı. “Sanat hakkında konuşmak istemiyor muyuz?” Anlatıcı sorar. Ve sonra Clara Mosch'un sanatının “en sıcak bok!” oldu. Bu yüzden mizahi bir şekilde beş üyeli gruptaki Dagmar Ranft-Schinke'deki tek kadın diyor. Seksen yıllık yaşam döküntüsü bir Sakson Summer Meadow'da duruyor ve görebilirsiniz: Söyledikleri ve yaptığı şeyle tamamen korkusuzdu ve tamamen korkusuzdu.
Sinema arayan yakında deneyimler Clara Mosch, ilgili sanatçıların soyadlarının mektuplarının komik bir yapısıdır: manevi çekmeci filozof Carlfriedrich Claus (1998'de öldü) ve kırılmamış çevik ressamlar, grafik sanatçılar ve aksiyonistler Gregor Torsten Kozik (eski Schade ve Thomas Ranft, Dagmar-Schade ve Michael Ran Michael. Şüpheli yetkililer aslında Clara Mosch'un Clara Zetkin ve Rosa Luxemburg ortamından bilinmeyen bir direniş savaşçısının adı olduğunu biliyorlar.
GDR erişilemeyen Southern Promenades'in Rüyası: Clara Mosch Grubunun Performansı SahnesiAda Film Yapımı
Clara Mosch, bu sahneyi sahneye göre görüyoruz, Renitates'in bir ittifakıydı, ancak o kadar yırtılmıştı ki, sosyalist gerçekçiliğin dar düşünceli sanat muhafızları rahatsızlık hissetti, ancak beş komplocunun “saçmalık” iddiasında hiçbir şey bulamadı. Eylemler değil, resimler değil.
1979'da Ludwigsfelde'de doğan ve Berliner Zeitung'un 2021'de sanat-podcast yazarı Berlin film yapımcısı Sylvie Kürsten, ısırık olmayan isyancılar ve Chemnitz'in kültürel şehrinin Avrupa başkenti için “suç sahneleri” hakkında şiirsel, duygusal ve mizahi bir film yaptı (1990'da). Ayrıca, Batı'dan sonra 1987'de ağırlığındayken, hoş olmayan galeri sahibi Gunar Barthel'in altındaki Karl-Marx-Städter Kooperatif Galerisi aracılığıyla. Christa ve Gerhard Wolf veya aktör Ulrich Mühe gibi ünlüler galeride okudukları, cami koleksiyoncuları olmuştu.
İsveç ufkun arkasında. Baltık Deniz Plajı'nda Thomas Ranft tarafından Fernache Production, Rügen 1979Lindenau-Museum Altenburg/Arşiv Ralf-Rainer Wassecourtesy: Kvost, Berlin
1971'den beri belgesel kayıtlarını görebilirsiniz. Karl-Marx-Stadt'ın merkezinde, 1953'e kadar Sakson Manchester olarak bilinen Chemnitz'e kadar Lew Kerbel'in Karl Marx'ın büyük bronz kafası açılıyor ve “Nischel” şimdi “Niche”. Honecker & Co. ile büyük siyasi istasyon, öncüleri sallayan, işçi sınıfının savaş birlikleri. Bu evreleme, grubun reddettiği her şey için duruyordu. Senaryoyu da yazan yönetmen, kahramanları geriye dönük olarak sahip, küçük kolektifin enerjik eylemlerini ekliyor, böylece yetmişli ve 1980'lerin başını, mutluları, yukarıdaki galerideki Çarşamba akşamları, sanatçı futbol festivallerini canlandırıyor.
Bak, horch, grup yok edemedi
Neredeyse sonunda filmi bir gerilim olarak deneyimleyebilirsiniz: Bir Stasi casusu, sehalma çifte oyununu sırdaşlar çemberinde iter, güvensizliğin zehirini gruba serpir ve 1990'dan sonra da açıklamayı reddetti. Ancak, beş kişinin dostluğu, yetkililer kendilerini pazarlamalarını yasaklasalar bile buna katlandı. Batı Erzgebirge kenarındaki bu küçük altkültürel anlık su ısıtıcısı yıkılmazdı. “Guck, Horch, Greif” yoldaşları için kötü şans.
“Go Clara Go” dan sahne: Clara-Mosch sanatçısı, 1980 civarında ejderha yürüme özgürlüğünü kutluyorAda Film Yapımı
“Go Clara Go” filminde, seyirciler daha önce zar zor aydınlatılmış bir Bölüm Doğu Alman sanat tarihinden, şimdi sanat ve yaşamın ayrılmaz olduğu efsanevi bir GDR paralel dünyasından öğreniyorlar. Mayıs 2023'te, Stefan Koal yönetimindeki Berlin Kunstverein Ost, kendini “Dada, Dürer ve Duchamp” karışımı olarak tanımlayan arsız topluluğa bir gösteri adadı. Film yapımcısı zaten önemli arşiv materyalleri, Haberlar, fotoğraflar, belgeler, aynı zamanda vahşi, Baltık Deniz Plajı'ndaki vahşi, deneysel sanat kampanyalarını, hepsi de kıkırdak, yapraksız bir ağaçta çıplak olarak görüyor. Vesayette ikiyüzlü çevre korumasının bir eleştirisi olarak, modası geçmiş endüstriyel bitkiler tarafından orman yok olma, birçok göl ve nehirdeki kimya zehirlenmesi. Kendi beden özgür, asi bir sanat materyali idi. Kışkırtıcı “ağaçları” için, kahramanlar o sırada Batı sanatının ikonlanmış (kara sanatı) performanslarıyla rekabet etmediler, ancak felsefi ve politik olarak cesur, brecht ile “doğmuş olana”: “… ağaçlarla ilgili bu zamanlar ne zaman bir suç / çünkü bu kadar çok kaçınılmaz bir sessizliği içeriyor!
Mosch-image sanat yıkıcı ile film sahnesi. Eski Karl-Marx-Städter Galerie-Aben Galeri Sahibi Gunar Barthel, sanatçı grubundan Berlin-Charlottenburg'daki arşivinde izleyiciye anlatıyor.Ada Film Yapımı
1983 yılında grup makbuz aldı: kendi kendine pazarlama konusunda resmi yasak. En son teknolojisinin üzerinde ne vardı? Bu Claus, senaryosunda komünizm olarak cinsel devrimi kutladı mı? Bu Ranft deniz kenarında dev bir sandalyede oturuyordu ve Liliput ülkesinde Swift'in “Gullivers Travel” ında olduğu gibi dolaşıyor muydu? Ya da Morgner'ın çarmıha gerilmiş olarak ateş alanına (Prora ve Sassnitz arasında) koyduğu ve sanki İsa gibi Schwerin yakınlarındaki bir gölde “su üzerinde” olduğunu mu? 90 dakikalık uzun metrajlı film uzunluğunda, aptal cesaret ve sofistike sanatsal özgürlüğün GDR yetkililerinin katı kuralları altında ve ironi, provokasyon ve deneyle Joseph Beuys gibi Batılı olan modelleri de mümkün olduğuna dair daha belirsiz kanıtlar görüyoruz.
Bir “sırt” sahnesi, Rügen'de Clara-Mosch Friends tarafından sanat kampanyası, 1979Ada Film/Arşiv Lindenau-Museum Altenburg/Arşiv Wasse
Sarkın ve görünür olan sınırlar sanat tarafından nasıl hareket ettirilebilir- belki de tüm direniş nedeniyle? Bu, Clara Mosch grubunun motorunu sürdü. Bu film enerjinize ayrılmıştır. “Çünkü”, “dedi yönetmen Sylvie,” mücadele, kültürel alanlar ve güçlü hokkabazlık yapmayı zorlamak zorunda kalma zorunluluğu, ortaya çıkan otokratlar ve bitkin kapitalizm zamanlarında tekrar son derece güncel. “
Git Clara Git … Kinos 26 Haziran Perşembe günü Berlin'de Filmtheater Am Friedrichshain'de ve 27 Haziran'da Toni Weißensee Sineması'nda başlıyor.
Sinema arayan yakında deneyimler Clara Mosch, ilgili sanatçıların soyadlarının mektuplarının komik bir yapısıdır: manevi çekmeci filozof Carlfriedrich Claus (1998'de öldü) ve kırılmamış çevik ressamlar, grafik sanatçılar ve aksiyonistler Gregor Torsten Kozik (eski Schade ve Thomas Ranft, Dagmar-Schade ve Michael Ran Michael. Şüpheli yetkililer aslında Clara Mosch'un Clara Zetkin ve Rosa Luxemburg ortamından bilinmeyen bir direniş savaşçısının adı olduğunu biliyorlar.
GDR erişilemeyen Southern Promenades'in Rüyası: Clara Mosch Grubunun Performansı SahnesiAda Film Yapımı
Clara Mosch, bu sahneyi sahneye göre görüyoruz, Renitates'in bir ittifakıydı, ancak o kadar yırtılmıştı ki, sosyalist gerçekçiliğin dar düşünceli sanat muhafızları rahatsızlık hissetti, ancak beş komplocunun “saçmalık” iddiasında hiçbir şey bulamadı. Eylemler değil, resimler değil.
1979'da Ludwigsfelde'de doğan ve Berliner Zeitung'un 2021'de sanat-podcast yazarı Berlin film yapımcısı Sylvie Kürsten, ısırık olmayan isyancılar ve Chemnitz'in kültürel şehrinin Avrupa başkenti için “suç sahneleri” hakkında şiirsel, duygusal ve mizahi bir film yaptı (1990'da). Ayrıca, Batı'dan sonra 1987'de ağırlığındayken, hoş olmayan galeri sahibi Gunar Barthel'in altındaki Karl-Marx-Städter Kooperatif Galerisi aracılığıyla. Christa ve Gerhard Wolf veya aktör Ulrich Mühe gibi ünlüler galeride okudukları, cami koleksiyoncuları olmuştu.
İsveç ufkun arkasında. Baltık Deniz Plajı'nda Thomas Ranft tarafından Fernache Production, Rügen 1979Lindenau-Museum Altenburg/Arşiv Ralf-Rainer Wassecourtesy: Kvost, Berlin
1971'den beri belgesel kayıtlarını görebilirsiniz. Karl-Marx-Stadt'ın merkezinde, 1953'e kadar Sakson Manchester olarak bilinen Chemnitz'e kadar Lew Kerbel'in Karl Marx'ın büyük bronz kafası açılıyor ve “Nischel” şimdi “Niche”. Honecker & Co. ile büyük siyasi istasyon, öncüleri sallayan, işçi sınıfının savaş birlikleri. Bu evreleme, grubun reddettiği her şey için duruyordu. Senaryoyu da yazan yönetmen, kahramanları geriye dönük olarak sahip, küçük kolektifin enerjik eylemlerini ekliyor, böylece yetmişli ve 1980'lerin başını, mutluları, yukarıdaki galerideki Çarşamba akşamları, sanatçı futbol festivallerini canlandırıyor.
Bak, horch, grup yok edemedi
Neredeyse sonunda filmi bir gerilim olarak deneyimleyebilirsiniz: Bir Stasi casusu, sehalma çifte oyununu sırdaşlar çemberinde iter, güvensizliğin zehirini gruba serpir ve 1990'dan sonra da açıklamayı reddetti. Ancak, beş kişinin dostluğu, yetkililer kendilerini pazarlamalarını yasaklasalar bile buna katlandı. Batı Erzgebirge kenarındaki bu küçük altkültürel anlık su ısıtıcısı yıkılmazdı. “Guck, Horch, Greif” yoldaşları için kötü şans.
“Go Clara Go” dan sahne: Clara-Mosch sanatçısı, 1980 civarında ejderha yürüme özgürlüğünü kutluyorAda Film Yapımı
“Go Clara Go” filminde, seyirciler daha önce zar zor aydınlatılmış bir Bölüm Doğu Alman sanat tarihinden, şimdi sanat ve yaşamın ayrılmaz olduğu efsanevi bir GDR paralel dünyasından öğreniyorlar. Mayıs 2023'te, Stefan Koal yönetimindeki Berlin Kunstverein Ost, kendini “Dada, Dürer ve Duchamp” karışımı olarak tanımlayan arsız topluluğa bir gösteri adadı. Film yapımcısı zaten önemli arşiv materyalleri, Haberlar, fotoğraflar, belgeler, aynı zamanda vahşi, Baltık Deniz Plajı'ndaki vahşi, deneysel sanat kampanyalarını, hepsi de kıkırdak, yapraksız bir ağaçta çıplak olarak görüyor. Vesayette ikiyüzlü çevre korumasının bir eleştirisi olarak, modası geçmiş endüstriyel bitkiler tarafından orman yok olma, birçok göl ve nehirdeki kimya zehirlenmesi. Kendi beden özgür, asi bir sanat materyali idi. Kışkırtıcı “ağaçları” için, kahramanlar o sırada Batı sanatının ikonlanmış (kara sanatı) performanslarıyla rekabet etmediler, ancak felsefi ve politik olarak cesur, brecht ile “doğmuş olana”: “… ağaçlarla ilgili bu zamanlar ne zaman bir suç / çünkü bu kadar çok kaçınılmaz bir sessizliği içeriyor!
Mosch-image sanat yıkıcı ile film sahnesi. Eski Karl-Marx-Städter Galerie-Aben Galeri Sahibi Gunar Barthel, sanatçı grubundan Berlin-Charlottenburg'daki arşivinde izleyiciye anlatıyor.Ada Film Yapımı
1983 yılında grup makbuz aldı: kendi kendine pazarlama konusunda resmi yasak. En son teknolojisinin üzerinde ne vardı? Bu Claus, senaryosunda komünizm olarak cinsel devrimi kutladı mı? Bu Ranft deniz kenarında dev bir sandalyede oturuyordu ve Liliput ülkesinde Swift'in “Gullivers Travel” ında olduğu gibi dolaşıyor muydu? Ya da Morgner'ın çarmıha gerilmiş olarak ateş alanına (Prora ve Sassnitz arasında) koyduğu ve sanki İsa gibi Schwerin yakınlarındaki bir gölde “su üzerinde” olduğunu mu? 90 dakikalık uzun metrajlı film uzunluğunda, aptal cesaret ve sofistike sanatsal özgürlüğün GDR yetkililerinin katı kuralları altında ve ironi, provokasyon ve deneyle Joseph Beuys gibi Batılı olan modelleri de mümkün olduğuna dair daha belirsiz kanıtlar görüyoruz.
Bir “sırt” sahnesi, Rügen'de Clara-Mosch Friends tarafından sanat kampanyası, 1979Ada Film/Arşiv Lindenau-Museum Altenburg/Arşiv Wasse
Sarkın ve görünür olan sınırlar sanat tarafından nasıl hareket ettirilebilir- belki de tüm direniş nedeniyle? Bu, Clara Mosch grubunun motorunu sürdü. Bu film enerjinize ayrılmıştır. “Çünkü”, “dedi yönetmen Sylvie,” mücadele, kültürel alanlar ve güçlü hokkabazlık yapmayı zorlamak zorunda kalma zorunluluğu, ortaya çıkan otokratlar ve bitkin kapitalizm zamanlarında tekrar son derece güncel. “
Git Clara Git … Kinos 26 Haziran Perşembe günü Berlin'de Filmtheater Am Friedrichshain'de ve 27 Haziran'da Toni Weißensee Sineması'nda başlıyor.