Psychedelic Haber sanatı hayranları tarafından yapımları için “yüksek teknolojili bir Caravaggio” olarak kutlanan Bill Viola, 2019 yılında Japon imparatorluk ailesinden Praemium Imperiale ödülünü aldığında, bu yıkıcı hastalığın işaretleri zaten mevcuttu. 12 Temmuz'da 73 yaşında New York'ta Alzheimer nedeniyle öldü.
Queens'li New Yorker'ın Haber sanatına geç modern sanat tarihinde bir temel kazandırdığı, elektronik sesler, dil ve varoluşsal beden-doğa jestleriyle son derece dramatik, hareketli Haber görüntüleri, elbette geç dönem çalışmalarında giderek daha fazla karşı konulmaz senaryolar haline geldi. 2014 yılında Londra'daki St. Paul Katedrali'nin bir yan koridorunda devasa monitörlerde ateş, toprak, su ve hava gibi doğal güçlerle savaşan dört figür görüldü. Açılışta Queens'li sanatçı, Yunan efsanesinde “ölümün içinden ışığa doğru kayan” şehit Marsyas'ın bir ipe bağlı ve baş aşağı asılı olduğunu söyledi. Bir tür kişisel imaj. Biyografisinden altı yaşındayken ölüme yakın bir deneyim yaşadığı biliniyor. Bir saldan derin bir göle düştü ve daha sonra yaptığı açıklamalara göre “korkusuz, tuhaf, ışıkla dolu bir su altı dünyasını” deneyimledi. Kurtarıldı.
Günaydın Berlin
Bülten
Kayıt olduğunuz için teşekkürler.
E-postayla bir onay alacaksınız.
Ancak Viola'nın 1995'te Venedik Bienali'nde, 2002'de Berlin'deki Gropius Binası'nda ve 2017'de Hamburg'daki Deichtorhallen'de tamamen şaşkına dönmüş bir izleyici kitlesine gösterdiği ilkel unsurlarla mücadele, acınası bir şekilde kendine eziyet etmekten, kendine eziyet etmekten “genişledi”. kendini kurtarma. Kahramanın çarmıha gerilen İsa gibi ışığa çıkmadan önce dört element tarafından nasıl kötü muamele gördüğüne tanık olmanız gerekiyordu. Video sanatçısı, savaş zamanlarında kitle iletişim araçlarının insanlara yaşattığı eziyetten, iklim krizinden, dünya çapında neredeyse çözümsüz çatışmalardan ve medya endüstrisindeki sürekli görsel ve sözlü haber bombardımanından bahsetti. Sanatını “seyircilerin hareketsizliğinin ithamı” olarak gördü. Giderek bir guru rolüne düştü. Günümüzün Haber sahnesi, bir zamanlar Nam June Paik, Bruce Nauman ve Vito Acconci gibi medya öncülerinden eğitim almış olan Viola'dan, aşırı derecede acıklı dikey estetiği değil, görkemli teknik gelişmişliği miras almıştır.
Queens'li New Yorker'ın Haber sanatına geç modern sanat tarihinde bir temel kazandırdığı, elektronik sesler, dil ve varoluşsal beden-doğa jestleriyle son derece dramatik, hareketli Haber görüntüleri, elbette geç dönem çalışmalarında giderek daha fazla karşı konulmaz senaryolar haline geldi. 2014 yılında Londra'daki St. Paul Katedrali'nin bir yan koridorunda devasa monitörlerde ateş, toprak, su ve hava gibi doğal güçlerle savaşan dört figür görüldü. Açılışta Queens'li sanatçı, Yunan efsanesinde “ölümün içinden ışığa doğru kayan” şehit Marsyas'ın bir ipe bağlı ve baş aşağı asılı olduğunu söyledi. Bir tür kişisel imaj. Biyografisinden altı yaşındayken ölüme yakın bir deneyim yaşadığı biliniyor. Bir saldan derin bir göle düştü ve daha sonra yaptığı açıklamalara göre “korkusuz, tuhaf, ışıkla dolu bir su altı dünyasını” deneyimledi. Kurtarıldı.
Günaydın Berlin
Bülten
Kayıt olduğunuz için teşekkürler.
E-postayla bir onay alacaksınız.
Ancak Viola'nın 1995'te Venedik Bienali'nde, 2002'de Berlin'deki Gropius Binası'nda ve 2017'de Hamburg'daki Deichtorhallen'de tamamen şaşkına dönmüş bir izleyici kitlesine gösterdiği ilkel unsurlarla mücadele, acınası bir şekilde kendine eziyet etmekten, kendine eziyet etmekten “genişledi”. kendini kurtarma. Kahramanın çarmıha gerilen İsa gibi ışığa çıkmadan önce dört element tarafından nasıl kötü muamele gördüğüne tanık olmanız gerekiyordu. Video sanatçısı, savaş zamanlarında kitle iletişim araçlarının insanlara yaşattığı eziyetten, iklim krizinden, dünya çapında neredeyse çözümsüz çatışmalardan ve medya endüstrisindeki sürekli görsel ve sözlü haber bombardımanından bahsetti. Sanatını “seyircilerin hareketsizliğinin ithamı” olarak gördü. Giderek bir guru rolüne düştü. Günümüzün Haber sahnesi, bir zamanlar Nam June Paik, Bruce Nauman ve Vito Acconci gibi medya öncülerinden eğitim almış olan Viola'dan, aşırı derecede acıklı dikey estetiği değil, görkemli teknik gelişmişliği miras almıştır.