Reichstag'ın kılık değiştirmesi, profesyonellere bile doğa veren benzersiz sahneler sundu. Yani bir “sevinç ode” gibi, tüm insanlar 24 Haziran 1995'te ve daha sonra 14 gün boyunca kardeş gibi görünüyordu. Anyone who went there and saw the silver sculpture of the monumental wallot building underneath underneath felt almost related to all other delights, as skeptic he might have been before. Nereden gelirsen gel. İki haftalık estetikti, tamamen barışçıl bir ütopya: bir ülke. Tek dünya pathos. Her şey iyi olabilir, mesaj Berlin Duvarı'nın düşüşünden ve Alman yeniden birleşmesinden sonraydı: İnanç. Aşk. Umut.
When the many mountaineers on June 24, 1995 rolled the last facade railways of the recyclable fabric (in Emsdetten, NRW, woven, steamed up in Brandenburg with aluminum) and tied with ropes made in Bremen, it was shown that the symbolic power was much further than anything that was thought in advance. Tamamen sanatçı çifti tarafından ödenen reichstag, on bir milyon D-Mark'a mal oldu. Her zaman olduğu gibi, ev bankaları toplamı uzattı; Çizimlerin ve baskıların pazarlanması gelişti, borçlar tamamen geri ödendi. Sponsorlar Christo'yu ve devlet sandıklarından gelen hibeleri reddetti. “Özgürlük hakkında”, “mülkiyet ve dayanıklılığın en iyi düşmanı” dedi.
24 yıl boyunca savaştı, şimdi savaştı: Sanatçı Çift Christo ve Jeanne-Claude, örtülü Reichstag'ın önünde.Gerd Engelsmann/Berliner Zeitung
Christo ve Jeanne Claude tüm bunları kampanyadan neredeyse 15 ay önce Berliner Zeitung'un bir podyumunda söyledi. On December 10, 1993, the newspaper invited its readers to the large conference hall in the publishing house: “Come on too! Because this evening they all have, supporters or opponents of the Reichstag reverberation, the opportunity to ask Christo. Those by Erich Böhme (Eski Spiegel Genel Yayın Yönetmeni, Berliner Zeitung'un editörünün editörüydü; Önde gelen tartışma, sermayenin sanat hissini isteyip istemediğini gösterecektir. Christo tarafından UNICEF için muhteşem peçe motifleriyle bağışlanan baskılar satılır. Başlangıç 7.30, Berliner Zeitung, Karl-Liebknecht-Str. 29, ücretsiz giriş. “
Heaty Pro ve Pullama Projesi ile Contra
Everyone who came were able to see an exhibition with photos, drawings and collages of Christos of World -Farming Course in the foyer of the publisher. Erich Böhme New York'ta Mesih'e uçmuştu ve sergiyi sanatçının stüdyosunda önermişti. Friends and supporters of the artist couple such as the photographer Wolfgang Volz, who lived in Berlin, now 86-year-old American architectural historian Michael S. Cullen and the later board of the Christo Foundation, Roland Specker, designed the show. In any case, the project team, to be mobile in Bonn and Berlin, had an office in a minibus, always on the go to talk to hundreds of MPs and coordinate everything as soon as there was green light.
There was a lot of political prominence from the Red City Hall, who came from Bonn, museum people, artists came to the vernissage at Berliner Verlag, museum people, artists. Ve okuyucu kitleleri. Büyük fuaye bitti. The atmosphere was winning as a victory than eleven months earlier in the Marstall, at that time still used by the ADK Berlin in the exhibition “Wall in the head” organized by the KW Institute under Klaus Biesenbach. Christo'nun Reichstag Shell tasarımları zaten görüldü.
Nicole Maskus/DPA
Representatives of the Berlin CDU parliamentary group in the hall even saw the attempt to “overcome the tension between politics and art” in the covering of the Reichstag, and called Christo's project “an epochal work”. Şehir sarayının yeniden yapılandırılması için şirketten Wilhelm von Boddien kritik tonlar sıkıştı: “Neden Reichstag?” Berlin Katedrali'ne benzer binalar olduğunu sordu. Bu şekilde ele alınan Christo, Reichstag için seçimlerini tarihi konumla kurdu. Alman tarihinde, üstesinden gelme bölümünü diğerlerinden daha iyi sembolize eden onurlu bir binadan bahsetti. Then Jürgen Türk, FDP member of the Bundestag, called out of the audience: “When Berlin adorns himself, we will bring the project for the Federal Garden Show to Cottbus.” Ama orada, muhabir Christo “başını sarstı” dedi.
Berliner Zeitung'un Okuyucularının Sesleri
Sonra okuyucular zemini aldı. The photographer Roland Hörn from Schöneberg said: “He is welcome to do it because of my sake. I also liked his umbrellas in California and Japan (Umbrella campaign 1987). The 83-year-old pensioner Alfred Seibold said: “Christo should pack the Reichstag calmly so that he does not freeze.” The statement by the nurse Gisela Janrath from Berlin-Mitte: “I believe that it is a really good idea Christo'dan Reichstag'ı paketlemek için. Çok karanlık ve kasvetli, zamanın gri perdesi olan eski bir bina. Ve kabuktan, Berlin'de bizim için ve her zaman tamamen yeni olduğumuz için kesinlikle çok daha hoştu. “
BeHaberler Settnik/DPA
Muhtemelen şöyle dedi: Nazi dönemi tarafından da vurgulandı. The Bundestag President Süssmuth, also CDU, on the other hand, was passionate about the “Peaceful Embassy to Berlin and the world. This is not the aggressive Germany. It will be a message of art and culture that radiates into the world!” Aralık 1993'te, Berliner Zeitung'un fuayesinde serginin açıldığını açıkça söyledi.
Christo: Kabuk ikinci bir cilt gibi
Her durumda, konu muazzam bir sürüş yaptı. 25 Şubat 1994'te Federal Bonn'da oy kullandı: Proje 223 oyla 292 ile kabul edildi. Helmut Kohl, sanat toleransını demokrasi düşünen bir hoşgörü ile yuttu. O zaman gelen şey bilinir. Christo, Jeanne Claude ve yorulmak bilmeyen ekibi, sadece 15 ay sonra “sarılmış Reichstag” ın büyülü başarısını gerçekleştirdi. The artist couple, practiced on symbolic buildings and landscapes, proved again that he was not concerned with covering up as an end in itself, but about the change in the perception achieved with it, the transformation of the usual, “about a new experience of everyday worlds,” said Christo.
Already at the reader podium of the Berliner Zeitung in 1993, he had clearly said: “We mean the artistic concept of covering up, we don't make a nose.” And he promised: “Fabric is like a second skin. Even if I lock the clear view of things, I create something inviting. After all, the use of fabric is something different from the construction of a wall that is naturally repellent and excludes. Fabric is a sensual material that stimulates us to find out that is hidden underneath.” Projeleri karıştırırken, engellerle uğraşma konusundaki sabrı şaşırtıcıydı. “Sorunlarla eğlenirsem,” dedi, “o zaman da riski, zorluğu, etkiyi dört gözle bekliyorum.”
After the summer fairy tale “Wrapped Reichstag” in 1995, a large original collage of the silver sleeve sculpture with the blue cords was held in our publishing house on Alex until the general reconstruction from 2017. She adorned the foyer in which the readers once stood in front of the designs. Bugün iş eksik. Christo, who died in 2020, eleven years after his wife Jeanne Claude, left countless such follow -ups of his monumental actions: “memory places solely in memory”, as he called: “Art that pays the fleeting and versatile tribute.”
When the many mountaineers on June 24, 1995 rolled the last facade railways of the recyclable fabric (in Emsdetten, NRW, woven, steamed up in Brandenburg with aluminum) and tied with ropes made in Bremen, it was shown that the symbolic power was much further than anything that was thought in advance. Tamamen sanatçı çifti tarafından ödenen reichstag, on bir milyon D-Mark'a mal oldu. Her zaman olduğu gibi, ev bankaları toplamı uzattı; Çizimlerin ve baskıların pazarlanması gelişti, borçlar tamamen geri ödendi. Sponsorlar Christo'yu ve devlet sandıklarından gelen hibeleri reddetti. “Özgürlük hakkında”, “mülkiyet ve dayanıklılığın en iyi düşmanı” dedi.
24 yıl boyunca savaştı, şimdi savaştı: Sanatçı Çift Christo ve Jeanne-Claude, örtülü Reichstag'ın önünde.Gerd Engelsmann/Berliner Zeitung
Christo ve Jeanne Claude tüm bunları kampanyadan neredeyse 15 ay önce Berliner Zeitung'un bir podyumunda söyledi. On December 10, 1993, the newspaper invited its readers to the large conference hall in the publishing house: “Come on too! Because this evening they all have, supporters or opponents of the Reichstag reverberation, the opportunity to ask Christo. Those by Erich Böhme (Eski Spiegel Genel Yayın Yönetmeni, Berliner Zeitung'un editörünün editörüydü; Önde gelen tartışma, sermayenin sanat hissini isteyip istemediğini gösterecektir. Christo tarafından UNICEF için muhteşem peçe motifleriyle bağışlanan baskılar satılır. Başlangıç 7.30, Berliner Zeitung, Karl-Liebknecht-Str. 29, ücretsiz giriş. “
Heaty Pro ve Pullama Projesi ile Contra
Everyone who came were able to see an exhibition with photos, drawings and collages of Christos of World -Farming Course in the foyer of the publisher. Erich Böhme New York'ta Mesih'e uçmuştu ve sergiyi sanatçının stüdyosunda önermişti. Friends and supporters of the artist couple such as the photographer Wolfgang Volz, who lived in Berlin, now 86-year-old American architectural historian Michael S. Cullen and the later board of the Christo Foundation, Roland Specker, designed the show. In any case, the project team, to be mobile in Bonn and Berlin, had an office in a minibus, always on the go to talk to hundreds of MPs and coordinate everything as soon as there was green light.
There was a lot of political prominence from the Red City Hall, who came from Bonn, museum people, artists came to the vernissage at Berliner Verlag, museum people, artists. Ve okuyucu kitleleri. Büyük fuaye bitti. The atmosphere was winning as a victory than eleven months earlier in the Marstall, at that time still used by the ADK Berlin in the exhibition “Wall in the head” organized by the KW Institute under Klaus Biesenbach. Christo'nun Reichstag Shell tasarımları zaten görüldü.
Nicole Maskus/DPA
Representatives of the Berlin CDU parliamentary group in the hall even saw the attempt to “overcome the tension between politics and art” in the covering of the Reichstag, and called Christo's project “an epochal work”. Şehir sarayının yeniden yapılandırılması için şirketten Wilhelm von Boddien kritik tonlar sıkıştı: “Neden Reichstag?” Berlin Katedrali'ne benzer binalar olduğunu sordu. Bu şekilde ele alınan Christo, Reichstag için seçimlerini tarihi konumla kurdu. Alman tarihinde, üstesinden gelme bölümünü diğerlerinden daha iyi sembolize eden onurlu bir binadan bahsetti. Then Jürgen Türk, FDP member of the Bundestag, called out of the audience: “When Berlin adorns himself, we will bring the project for the Federal Garden Show to Cottbus.” Ama orada, muhabir Christo “başını sarstı” dedi.
Berliner Zeitung'un Okuyucularının Sesleri
Sonra okuyucular zemini aldı. The photographer Roland Hörn from Schöneberg said: “He is welcome to do it because of my sake. I also liked his umbrellas in California and Japan (Umbrella campaign 1987). The 83-year-old pensioner Alfred Seibold said: “Christo should pack the Reichstag calmly so that he does not freeze.” The statement by the nurse Gisela Janrath from Berlin-Mitte: “I believe that it is a really good idea Christo'dan Reichstag'ı paketlemek için. Çok karanlık ve kasvetli, zamanın gri perdesi olan eski bir bina. Ve kabuktan, Berlin'de bizim için ve her zaman tamamen yeni olduğumuz için kesinlikle çok daha hoştu. “
BeHaberler Settnik/DPA
Muhtemelen şöyle dedi: Nazi dönemi tarafından da vurgulandı. The Bundestag President Süssmuth, also CDU, on the other hand, was passionate about the “Peaceful Embassy to Berlin and the world. This is not the aggressive Germany. It will be a message of art and culture that radiates into the world!” Aralık 1993'te, Berliner Zeitung'un fuayesinde serginin açıldığını açıkça söyledi.
Christo: Kabuk ikinci bir cilt gibi
Her durumda, konu muazzam bir sürüş yaptı. 25 Şubat 1994'te Federal Bonn'da oy kullandı: Proje 223 oyla 292 ile kabul edildi. Helmut Kohl, sanat toleransını demokrasi düşünen bir hoşgörü ile yuttu. O zaman gelen şey bilinir. Christo, Jeanne Claude ve yorulmak bilmeyen ekibi, sadece 15 ay sonra “sarılmış Reichstag” ın büyülü başarısını gerçekleştirdi. The artist couple, practiced on symbolic buildings and landscapes, proved again that he was not concerned with covering up as an end in itself, but about the change in the perception achieved with it, the transformation of the usual, “about a new experience of everyday worlds,” said Christo.
Already at the reader podium of the Berliner Zeitung in 1993, he had clearly said: “We mean the artistic concept of covering up, we don't make a nose.” And he promised: “Fabric is like a second skin. Even if I lock the clear view of things, I create something inviting. After all, the use of fabric is something different from the construction of a wall that is naturally repellent and excludes. Fabric is a sensual material that stimulates us to find out that is hidden underneath.” Projeleri karıştırırken, engellerle uğraşma konusundaki sabrı şaşırtıcıydı. “Sorunlarla eğlenirsem,” dedi, “o zaman da riski, zorluğu, etkiyi dört gözle bekliyorum.”
After the summer fairy tale “Wrapped Reichstag” in 1995, a large original collage of the silver sleeve sculpture with the blue cords was held in our publishing house on Alex until the general reconstruction from 2017. She adorned the foyer in which the readers once stood in front of the designs. Bugün iş eksik. Christo, who died in 2020, eleven years after his wife Jeanne Claude, left countless such follow -ups of his monumental actions: “memory places solely in memory”, as he called: “Art that pays the fleeting and versatile tribute.”