Antarktika’nın çok iklimi, genel olarak insan varlığının olmaması ve yerleşim alanlarına olan uzaklığından dolayı insan tesirinden nispeten daha uzak olduğu düşünülüyordu. Ne yazık ki, bu niyet sanıldığı kadar yanlışsız değil. Bir Antarktika araştırma gezisi, kıtanın suyunda, havasında ve tortusunda mikroplastikler buldu ve bu da beklenenden çok daha yüksek bir kirlilik düzeyi olduğunu göstermekte.
Mikroplastiklerin çoğunluğunu sentetik dokuma eserleri oluşturuyor
Okyanus araştırma teşebbüsü olan Nekton, Antarktika’nın en uzak bölgelerinden biri olan Weddell Denizi’ndeki mikroplastik kirliliğini incelemek için Oxford Üniversitesi’ndeki isimli tıp bilim insanlarıyla iştirak kurdu. 2019’daki bir keşif gezisi sırasında bilim adamları, Weddell Denizi’nin havası, yer altı deniz suyu, deniz buzu ve bentik (su altı) tortu örneklerini topladı.
Ekip, topladığı 82 numunenin her birini mikroplastikler açısından incelemek için polarize bir ışık mikroskobu kullandı. Her bir numune, bir çeşit mikroplastik kirlilik içeriyordu. Sentetik dokumaların üretiminde en sık kullanılan polyester elyaflar, numunelerin yüzde 60’ında bulunarak açık orta en yaygın olanıydı.
Diğer kirleticilerin birçoklarının, değişen form ve renklerde naylon, polipropilen ve akrilik modülleri olduğu belirlendi. Ekip, bunların bir kısmının yakındaki araştırma gemilerinden yahut komşu Scotia Denizi’ndeki filolar tarafınca kullanılan olta kadrolarından kaynaklandığına inansa da, birden fazla mikroplastiğin rüzgar yoluyla geldiği düşünülüyor.
Mikroplastiklerin çoğunluğunu sentetik dokuma eserleri oluşturuyor
Okyanus araştırma teşebbüsü olan Nekton, Antarktika’nın en uzak bölgelerinden biri olan Weddell Denizi’ndeki mikroplastik kirliliğini incelemek için Oxford Üniversitesi’ndeki isimli tıp bilim insanlarıyla iştirak kurdu. 2019’daki bir keşif gezisi sırasında bilim adamları, Weddell Denizi’nin havası, yer altı deniz suyu, deniz buzu ve bentik (su altı) tortu örneklerini topladı.
Ekip, topladığı 82 numunenin her birini mikroplastikler açısından incelemek için polarize bir ışık mikroskobu kullandı. Her bir numune, bir çeşit mikroplastik kirlilik içeriyordu. Sentetik dokumaların üretiminde en sık kullanılan polyester elyaflar, numunelerin yüzde 60’ında bulunarak açık orta en yaygın olanıydı.
Diğer kirleticilerin birçoklarının, değişen form ve renklerde naylon, polipropilen ve akrilik modülleri olduğu belirlendi. Ekip, bunların bir kısmının yakındaki araştırma gemilerinden yahut komşu Scotia Denizi’ndeki filolar tarafınca kullanılan olta kadrolarından kaynaklandığına inansa da, birden fazla mikroplastiğin rüzgar yoluyla geldiği düşünülüyor.