Ev
Sanat
Ressam Eberhard Göschel’in ölümü üzerine
İdeolojik tekele ve sosyalist gerçekçiliğe karşı bağışıktı. Ressam ve bir arkadaşın kişisel hatırası. Ekkehard Maass tarafından.
Eberhard Goeschel (1943-2022)Lothar Sprenger/CC
Eberhard Göschel ve ben Obergraben basınının bir sunumunda tanıştık. Heyecan verici derecede iyi sanat, mükemmel zanaatkarlık ve politik küstahlığın birleşiminden büyülenmiştim. 1978’de şair Bernhard Theilmann, matbaacı Jochen Lorenz ve Eberhard Göschel tarafından kurulan ve 2003 yılına kadar canlı tutulan Obergrabenpresse, devlet sansürünü atlattı ve popüler olmayan yazarların metinlerinin işlendiği cesurca grafik portföyler ve sanatçı kitapları bastı. Doğu Almanya’nın her köşesinden insanlar kitap sunumlarına geldi.
Dresden’den önemli uyarılar
“Sosyalist gerçekçiliği” benimsemeyi reddeden GDR’de konformist olmayan sanatın en önemli itici gücü Dresden’den geldi. Eberhard Göschel, RA Penck, Peter Hermann ve Strawalde gibi sanatçılar ideolojik sahiplenmelerden muaftılar ve yılmadan kendi yollarına gittiler. Dar görüşlü parti yetkililerinin onlardan esirgediği özgürlüğü aldılar ve Naziler tarafından kesintiye uğratılan sanatın gelişimini sürdürmeye çalıştılar.
Berlin’de Max Beckmann: Sirk vagonundaki yaşam mucizesi
Efsane, Eberhard Göschel’in 1979’da Michael Freudenberg ile birlikte düzenlediği ve Ralf Kerbach ve Conny Slime gibi bugün hala arkadaş olduğum birçok genç sanatçının yer aldığı Leonardi Müzesi’ndeki kapı sergisidir. Doğu Almanya sınırındaki kendi kendine ateşleyen cihazlar göz önüne alındığında, “kapılar” konulu bir sergi siyasi bir provokasyondu. Ancak sunulan eserler çok daha fazlaydı, dünya sanatını gösteriyorlardı ve dar görüşlü Doğu Almanya’yı geride bırakıyorlardı.
Geçenlerde Felice Fey’in “Verschwiege Kunst – Die Internationale Moderne in der DDR” adlı kitabında, Eberhard Göschel’in 1979’da Doğu Almanya Sanat Akademisi’nde Theo Balden’in usta öğrencisi olma özgürlüğüne kavuştuğunu ve bunun Batı’ya gitmesine izin verdiğini keşfettim. Berlin Bir günlük geziyi uzatmak ve ertesi gün geri dönmek, kitapta anlatılan kıdemli profesörler arasında büyük bir kargaşaya neden oldu. Bazıları onu cezalandırmak istedi, diğerleri bir yetişkine patronluk taslamayı uygunsuz buldu. Her şeyden önce kendisine yazılı olarak hiçbir şey verilmemelidir.
Picasso’nun atölyesinde emzikle: Maya, parçalanmış ressam klanının diplomatıydı
2020 sonbaharında Rietzstraße’ye yaptığım son ziyarette, Eberhard’ın çalışmaları beni derinden sarstı. Benim için onun soyut dalgaları, yapıları ve gri çizgileri, sonunda ölüm olan kurşuni bir zamanın işaretleriydi. Salonum için onun bir fotoğrafını istedim ve şaşırtıcı bir şekilde onu sevgiyle paketlenmiş bir şekilde postayla aldım. Resim duvarının ortasında, gri bir ton üzerinde çizgilerin birbirine dolanması, hayatın yumağı ya da tel dolanması resimlerin anlatımını belirler. Sağda Gerd Sonntag’ın artık bir sınır askeri de olabilen köpekli adamı asılı duruyor, bunun solunda Rainer Bonar’ın ölü kurt Biermann’ı sürgünden hemen sonra Castro, Lenin ile çevrili olarak gösteren “Askerin Gömülmesi” var. , Rilke, Gorki, “akıllarında bir amaç olmadan” nirvana’ya bakanlar.
Göschel evindeki pek çok güzel sohbet ve Eberhard’ın kendisi için neyin en önemli olduğunu fark ettiği harika sanatı için minnettarım! Eberhard Göschel, uzun bir hastalıktan sonra Çarşamba günü 79 yaşında öldü.
Ekkehard Maas şarkıcı-söz yazarı ve reklamcı, salonları Doğu Almanya döneminde muhalif yurttaş hareketinin buluşma yeriydi.
Sanat
Ressam Eberhard Göschel’in ölümü üzerine
İdeolojik tekele ve sosyalist gerçekçiliğe karşı bağışıktı. Ressam ve bir arkadaşın kişisel hatırası. Ekkehard Maass tarafından.
Eberhard Goeschel (1943-2022)Lothar Sprenger/CC
Eberhard Göschel ve ben Obergraben basınının bir sunumunda tanıştık. Heyecan verici derecede iyi sanat, mükemmel zanaatkarlık ve politik küstahlığın birleşiminden büyülenmiştim. 1978’de şair Bernhard Theilmann, matbaacı Jochen Lorenz ve Eberhard Göschel tarafından kurulan ve 2003 yılına kadar canlı tutulan Obergrabenpresse, devlet sansürünü atlattı ve popüler olmayan yazarların metinlerinin işlendiği cesurca grafik portföyler ve sanatçı kitapları bastı. Doğu Almanya’nın her köşesinden insanlar kitap sunumlarına geldi.
Dresden’den önemli uyarılar
“Sosyalist gerçekçiliği” benimsemeyi reddeden GDR’de konformist olmayan sanatın en önemli itici gücü Dresden’den geldi. Eberhard Göschel, RA Penck, Peter Hermann ve Strawalde gibi sanatçılar ideolojik sahiplenmelerden muaftılar ve yılmadan kendi yollarına gittiler. Dar görüşlü parti yetkililerinin onlardan esirgediği özgürlüğü aldılar ve Naziler tarafından kesintiye uğratılan sanatın gelişimini sürdürmeye çalıştılar.
Berlin’de Max Beckmann: Sirk vagonundaki yaşam mucizesi
Efsane, Eberhard Göschel’in 1979’da Michael Freudenberg ile birlikte düzenlediği ve Ralf Kerbach ve Conny Slime gibi bugün hala arkadaş olduğum birçok genç sanatçının yer aldığı Leonardi Müzesi’ndeki kapı sergisidir. Doğu Almanya sınırındaki kendi kendine ateşleyen cihazlar göz önüne alındığında, “kapılar” konulu bir sergi siyasi bir provokasyondu. Ancak sunulan eserler çok daha fazlaydı, dünya sanatını gösteriyorlardı ve dar görüşlü Doğu Almanya’yı geride bırakıyorlardı.
Geçenlerde Felice Fey’in “Verschwiege Kunst – Die Internationale Moderne in der DDR” adlı kitabında, Eberhard Göschel’in 1979’da Doğu Almanya Sanat Akademisi’nde Theo Balden’in usta öğrencisi olma özgürlüğüne kavuştuğunu ve bunun Batı’ya gitmesine izin verdiğini keşfettim. Berlin Bir günlük geziyi uzatmak ve ertesi gün geri dönmek, kitapta anlatılan kıdemli profesörler arasında büyük bir kargaşaya neden oldu. Bazıları onu cezalandırmak istedi, diğerleri bir yetişkine patronluk taslamayı uygunsuz buldu. Her şeyden önce kendisine yazılı olarak hiçbir şey verilmemelidir.
Picasso’nun atölyesinde emzikle: Maya, parçalanmış ressam klanının diplomatıydı
2020 sonbaharında Rietzstraße’ye yaptığım son ziyarette, Eberhard’ın çalışmaları beni derinden sarstı. Benim için onun soyut dalgaları, yapıları ve gri çizgileri, sonunda ölüm olan kurşuni bir zamanın işaretleriydi. Salonum için onun bir fotoğrafını istedim ve şaşırtıcı bir şekilde onu sevgiyle paketlenmiş bir şekilde postayla aldım. Resim duvarının ortasında, gri bir ton üzerinde çizgilerin birbirine dolanması, hayatın yumağı ya da tel dolanması resimlerin anlatımını belirler. Sağda Gerd Sonntag’ın artık bir sınır askeri de olabilen köpekli adamı asılı duruyor, bunun solunda Rainer Bonar’ın ölü kurt Biermann’ı sürgünden hemen sonra Castro, Lenin ile çevrili olarak gösteren “Askerin Gömülmesi” var. , Rilke, Gorki, “akıllarında bir amaç olmadan” nirvana’ya bakanlar.
Göschel evindeki pek çok güzel sohbet ve Eberhard’ın kendisi için neyin en önemli olduğunu fark ettiği harika sanatı için minnettarım! Eberhard Göschel, uzun bir hastalıktan sonra Çarşamba günü 79 yaşında öldü.
Ekkehard Maas şarkıcı-söz yazarı ve reklamcı, salonları Doğu Almanya döneminde muhalif yurttaş hareketinin buluşma yeriydi.