Ev
Sanat
Núria Quevedo için yol yürüyerek yaratılır
Berlin, 70 yıl önce onun evlatlık evi oldu. Bir zamanlar İspanya’dan kaçan ressamın “Unferne” tabloları artık Frankfurt’ta (Oder) görülebiliyor.
Ingeborg Ruthe
Núria Quevedo: “Don Kişot’a”, 1981VG Bild-Kunst Bonn 2022/Thomas Klaeber
Bu görsel dil hala gizemli. Tam olarak kavranamaz, geçerli bir şekilde açıklanamaz. Bugün, o zamanlar, GDR günlerinde olduğundan farklı değil. Núria Quevedo, kendi içine atılmanın ressamıydı ve olmaya da devam ediyor. Kara delik gözleri ve boşluğa uzanan büyük elleri ile etkileyici, neredeyse tek renkli profil kafalarında, soğuk bir ışığın veya kasvetli bir resmin önünde volkanik kayadan soyulmuş bu soyut kuklalar, eski bir insanlık trajedisi var: sürgün. yalnızlık Garip Don Quijote’un soyundan gelen Miguel de Cervantes’in “Kederli Figürün Şövalyesi” resimli olarak devam ediyor.
1970’lerde ve 1980’lerde insanlar bu kadar içe dönük resim yapan bu kadının ender sergilerine akın etti. Quevedo’nun bugün daha seyrek olan sergileri bile tıklım tıklım. Frankfurt’taki (Oder) Eski Frankfurt Belediye Binası’nın salonu açılış için kalabalık. Retrospektif gecikmişti. Deposunda büyük eserlerin (Sovyetler Birliği’ne yapılan bir geziden sonra yaratılan benzersiz baba-oğul portresi “Fischer am Baikal” gibi) bulunduğu Berlin Ulusal Galerisi hiçbir adım atmadı. Ressamın 2018’deki 80. doğum günü için bile değil.
Daha sonra Museum Junge Kunst Frankfurt (Oder) koleksiyonu için satın alınan Quevedo resim sekansı “Head-Hand”, 1990’dan alıntılarKoleksiyon Brandenburg Eyalet Müzesi/VG Bild-Kunst Bonn 2022/Thomas Klaeber
Brandenburg Eyalet Modern Sanat Müzesi, Linn Kroneck’in kurnazca küratörlüğünü yaptığı bu sergide çok şey yakalıyor. Her halükarda koleksiyon, Quevedo’nun, Max Beckmann tarzında eğitilmiş 1990 tarihli “Head-Hand” bölümünden bir parça olan önemli eserlerine sahip ve Chemnitz “Schmidt-Rottluff-Prize 2022” ödülünü yeni aldı. Bu, başka bir sergiye ve nihayet kapsamlı bir kataloğa izin verir.
1938’de Barselona’da doğan cumhuriyetçi sürgünlerin kızının, 1952’de Franco’nun Endülüslü rakibi olan ve çoktan göç etmiş olan babasına yönelik faşist terörden kaçmak için Doğu Berlin’e kaçan kızının fotoğraflarına bakıldığında, onun gördüğü hemen anlaşılıyor. etrafındaki dünya biraz farklı. Resimli ekibi, köklerinden koparılmış ve kaybolmuş olma hissini temsil ediyor. Ancak rakamlar güçlü ve meydan okuyan. Şarkıcı-söz yazarı Wolf Biermann, “Ölümden Önce Bir Hayat Var” plağında, deyim yerindeyse İspanyol diasporası olan Doğu Berlin’deki bir grup sürgün arkadaşıyla tablolardan birini seslendirdi.
Núria Quevedo: “Baykal’da Balıkçılar”, 1974.VG Bild-Kunst Bonn 2022/ smb/Nationalgalerie/bpk
Quevedo, Kunsthochschule Berlin-Weißensee’de grafik okudu. Öğretmenleri Arno Mohr, Klaus Wittkugel ve Werner Klemke idi. 1968’de Sanat Akademisi’nde Klemke yüksek lisans öğrencisi oldu. Doğu Almanya’daki Görsel Sanatçılar Derneği’nin yönetim kurulundaki “kota kadınlarından” biriydi. Kendini beğenmiş erkekler kulübündeki dehşeti, Christa Wolf’un romanı için on bir “Cassandra” motifi, Franz Fühmann’ın “Prometheus”unun yaprakları gibi, portfolyolar için kaba karakalem çizimlerde ve hatasız kitap sanatında ifadesini buldu. Ve Don Kişot’un alegorik ve trajikomik motiflerinde, ikinci kişiliği, hayatın acımasız gerçekliğine karşı mücadele eden idealist. O da kendi dünyasında bir yabancıdır.
İnsanlar resimlerinin önünde duruyor. Serginin “Yol yürürken yaratılır” başlığını da bir zamanlar göçmen olan İspanyol şair Antonio Machado’dan ödünç aldı. 1983’te Machado’nun “Kendi yoluna giden herkes denizde İsa gibi yürür” sözü için bir motif çizdi. Katı figürler, kalacak bir yer bulmak için ısrarla hareket halindedir. “Ama çok fazla kavşak, kavşak, yan yol ve ip üzerinde yürüyüş var.” Günümüzün savaş, kaçış, yerinden edilme zamanlarında ne kadar güncel görüntüler.
tuval." sizes="(max-width: 768px) 90vw, (max-width: 1240px) 90vw, (max-width: 1410px) 67vw, (max-width: 2560px) 42vw, (max-width: 3000px) 31vw, (max-width: 3410px) 25vw, (max-width: 3840px) 22vw, 20vw" srcset="https://Haberler.imgix.net/2022/12/01/62217062-4c69-4af0-80f5-59d6bbceeed2.jpeg?auto=format&fit=max&w=96&auto=compress&rect=0,33,2083,1389 96w, https://Haberler.imgix.net/2022/12/01/62217062-4c69-4af0-80f5-59d6bbceeed2.jpeg?auto=format&fit=max&w=128&auto=compress&rect=0,33,2083,1389 128w, https://Haberler.imgix.net/2022/12/01/62217062-4c69-4af0-80f5-59d6bbceeed2.jpeg?auto=format&fit=max&w=192&auto=compress&rect=0,33,2083,1389 192w, https://Haberler.imgix.net/2022/12/01/62217062-4c69-4af0-80f5-59d6bbceeed2.jpeg?auto=format&fit=max&w=256&auto=compress&rect=0,33,2083,1389 256w, https://Haberler.imgix.net/2022/12/01/62217062-4c69-4af0-80f5-59d6bbceeed2.jpeg?auto=format&fit=max&w=353&auto=compress&rect=0,33,2083,1389 353w, https://Haberler.imgix.net/2022/12/01/62217062-4c69-4af0-80f5-59d6bbceeed2.jpeg?auto=format&fit=max&w=470&auto=compress&rect=0,33,2083,1389 470w, https://Haberler.imgix.net/2022/12/01/62217062-4c69-4af0-80f5-59d6bbceeed2.jpeg?auto=format&fit=max&w=640&auto=compress&rect=0,33,2083,1389 640w, https://Haberler.imgix.net/2022/12/01/62217062-4c69-4af0-80f5-59d6bbceeed2.jpeg?auto=format&fit=max&w=705&auto=compress&rect=0,33,2083,1389 705w, https://Haberler.imgix.net/2022/12/01/62217062-4c69-4af0-80f5-59d6bbceeed2.jpeg?auto=format&fit=max&w=940&auto=compress&rect=0,33,2083,1389 940w, https://Haberler.imgix.net/2022/12/01/62217062-4c69-4af0-80f5-59d6bbceeed2.jpeg?auto=format&fit=max&w=1080&auto=compress&rect=0,33,2083,1389 1080w, https://Haberler.imgix.net/2022/12/01/62217062-4c69-4af0-80f5-59d6bbceeed2.jpeg?auto=format&fit=max&w=1240&auto=compress&rect=0,33,2083,1389 1240w, https://Haberler.imgix.net/2022/12/01/62217062-4c69-4af0-80f5-59d6bbceeed2.jpeg?auto=format&fit=max&w=1410&auto=compress&rect=0,33,2083,1389 1410w, https://Haberler.imgix.net/2022/12/01/62217062-4c69-4af0-80f5-59d6bbceeed2.jpeg?auto=format&fit=max&w=1880&auto=compress&rect=0,33,2083,1389 1880w" src="https://Haberler.imgix.net/2022/12/01/62217062-4c69-4af0-80f5-59d6bbceeed2.jpeg?auto=format&fit=max&w=1880&auto=compress&rect=0,33,2083,1389" width="2083" height="1389" decoding="async" data-nimg="1" loading="lazy" style="color:transparent;width:100%;height:auto"/>
Núria Quevedo: “Yol”, 1975, yağlı boya/tuval.VG Bild-Kunst, Bonn 2022/Thomas Kläber
Gümüş grisi bir gökyüzünün altındaki bir manzaraya “Yol” denir: düz tarlalar, ufukta yüksek voltajlı elektrik hatları, seyrek çalılar, çamurlu bir patika. Quevedo’nun arkadaşı Christa Wolf, şair Kleist hakkındaki düşüncelerinde hiçbir yerde, hiçbir yerde bu kadar yaşanmaz yerlerden bahsetmedi.
Bodo Schackow / resim ittifakı
“UNferne” ressamı
NURİA QUEVEDO
Berlinli ressam 1938’de Barselona’da doğdu. Babası, tüm aile gibi Endülüslü bir Cumhuriyetçiydi ve Franco karşıtıydı. Doğu Almanya’ya kaçtı ve ailesi onu Doğu Berlin’e kadar takip etti. Núria Quevedo, Weißensee’de grafik okudu ve Werner Klemke’nin AdK master öğrencisi oldu. Berlinli film yapımcısı Karlheinz Mund ile evlendi. Doksanlarda Greifswald Üniversitesi’nde ders verdi. Bugün Berlin’de ve Sant Feliu de Guixols’ta yaşıyor
Quevedo’nun yağmur manzaraları, distopik değil, daha ziyade dağınık şiirsel, daha varoluşçu figürlerin aksine yastıklı bir melankoli olan tuhaf ruh halleri nedeniyle ilgi çekicidir. 1981’de Leipzig Gewandhaus için “Yağmuru Tanımlamanın Bir Yolu” resmini yaptı. Hanns Eisler için”, oda müziği çalışmasından esinlenerek “Yağmuru Tanımlamanın 14 Yolu” – Nazi rejimi sırasında ABD’deki sürgününün bir anısı. Resim, bir sonraki Quevedo sergisinden eksik kalmaması gereken ve neolojizmine uyan, ancak sürgünün ne demek olduğunu bilenler tarafından icat edilebilecek bir şaheser: “yakın”.
Frankfurt (Oder) Belediye Binası Marktplatz 1, 12 Şubat 2023’e kadar, Sal–Paz 11:00–17:00
Sanat
Núria Quevedo için yol yürüyerek yaratılır
Berlin, 70 yıl önce onun evlatlık evi oldu. Bir zamanlar İspanya’dan kaçan ressamın “Unferne” tabloları artık Frankfurt’ta (Oder) görülebiliyor.
Ingeborg Ruthe
Núria Quevedo: “Don Kişot’a”, 1981VG Bild-Kunst Bonn 2022/Thomas Klaeber
Bu görsel dil hala gizemli. Tam olarak kavranamaz, geçerli bir şekilde açıklanamaz. Bugün, o zamanlar, GDR günlerinde olduğundan farklı değil. Núria Quevedo, kendi içine atılmanın ressamıydı ve olmaya da devam ediyor. Kara delik gözleri ve boşluğa uzanan büyük elleri ile etkileyici, neredeyse tek renkli profil kafalarında, soğuk bir ışığın veya kasvetli bir resmin önünde volkanik kayadan soyulmuş bu soyut kuklalar, eski bir insanlık trajedisi var: sürgün. yalnızlık Garip Don Quijote’un soyundan gelen Miguel de Cervantes’in “Kederli Figürün Şövalyesi” resimli olarak devam ediyor.
1970’lerde ve 1980’lerde insanlar bu kadar içe dönük resim yapan bu kadının ender sergilerine akın etti. Quevedo’nun bugün daha seyrek olan sergileri bile tıklım tıklım. Frankfurt’taki (Oder) Eski Frankfurt Belediye Binası’nın salonu açılış için kalabalık. Retrospektif gecikmişti. Deposunda büyük eserlerin (Sovyetler Birliği’ne yapılan bir geziden sonra yaratılan benzersiz baba-oğul portresi “Fischer am Baikal” gibi) bulunduğu Berlin Ulusal Galerisi hiçbir adım atmadı. Ressamın 2018’deki 80. doğum günü için bile değil.
Daha sonra Museum Junge Kunst Frankfurt (Oder) koleksiyonu için satın alınan Quevedo resim sekansı “Head-Hand”, 1990’dan alıntılarKoleksiyon Brandenburg Eyalet Müzesi/VG Bild-Kunst Bonn 2022/Thomas Klaeber
Brandenburg Eyalet Modern Sanat Müzesi, Linn Kroneck’in kurnazca küratörlüğünü yaptığı bu sergide çok şey yakalıyor. Her halükarda koleksiyon, Quevedo’nun, Max Beckmann tarzında eğitilmiş 1990 tarihli “Head-Hand” bölümünden bir parça olan önemli eserlerine sahip ve Chemnitz “Schmidt-Rottluff-Prize 2022” ödülünü yeni aldı. Bu, başka bir sergiye ve nihayet kapsamlı bir kataloğa izin verir.
1938’de Barselona’da doğan cumhuriyetçi sürgünlerin kızının, 1952’de Franco’nun Endülüslü rakibi olan ve çoktan göç etmiş olan babasına yönelik faşist terörden kaçmak için Doğu Berlin’e kaçan kızının fotoğraflarına bakıldığında, onun gördüğü hemen anlaşılıyor. etrafındaki dünya biraz farklı. Resimli ekibi, köklerinden koparılmış ve kaybolmuş olma hissini temsil ediyor. Ancak rakamlar güçlü ve meydan okuyan. Şarkıcı-söz yazarı Wolf Biermann, “Ölümden Önce Bir Hayat Var” plağında, deyim yerindeyse İspanyol diasporası olan Doğu Berlin’deki bir grup sürgün arkadaşıyla tablolardan birini seslendirdi.
Núria Quevedo: “Baykal’da Balıkçılar”, 1974.VG Bild-Kunst Bonn 2022/ smb/Nationalgalerie/bpk
Quevedo, Kunsthochschule Berlin-Weißensee’de grafik okudu. Öğretmenleri Arno Mohr, Klaus Wittkugel ve Werner Klemke idi. 1968’de Sanat Akademisi’nde Klemke yüksek lisans öğrencisi oldu. Doğu Almanya’daki Görsel Sanatçılar Derneği’nin yönetim kurulundaki “kota kadınlarından” biriydi. Kendini beğenmiş erkekler kulübündeki dehşeti, Christa Wolf’un romanı için on bir “Cassandra” motifi, Franz Fühmann’ın “Prometheus”unun yaprakları gibi, portfolyolar için kaba karakalem çizimlerde ve hatasız kitap sanatında ifadesini buldu. Ve Don Kişot’un alegorik ve trajikomik motiflerinde, ikinci kişiliği, hayatın acımasız gerçekliğine karşı mücadele eden idealist. O da kendi dünyasında bir yabancıdır.
İnsanlar resimlerinin önünde duruyor. Serginin “Yol yürürken yaratılır” başlığını da bir zamanlar göçmen olan İspanyol şair Antonio Machado’dan ödünç aldı. 1983’te Machado’nun “Kendi yoluna giden herkes denizde İsa gibi yürür” sözü için bir motif çizdi. Katı figürler, kalacak bir yer bulmak için ısrarla hareket halindedir. “Ama çok fazla kavşak, kavşak, yan yol ve ip üzerinde yürüyüş var.” Günümüzün savaş, kaçış, yerinden edilme zamanlarında ne kadar güncel görüntüler.
tuval." sizes="(max-width: 768px) 90vw, (max-width: 1240px) 90vw, (max-width: 1410px) 67vw, (max-width: 2560px) 42vw, (max-width: 3000px) 31vw, (max-width: 3410px) 25vw, (max-width: 3840px) 22vw, 20vw" srcset="https://Haberler.imgix.net/2022/12/01/62217062-4c69-4af0-80f5-59d6bbceeed2.jpeg?auto=format&fit=max&w=96&auto=compress&rect=0,33,2083,1389 96w, https://Haberler.imgix.net/2022/12/01/62217062-4c69-4af0-80f5-59d6bbceeed2.jpeg?auto=format&fit=max&w=128&auto=compress&rect=0,33,2083,1389 128w, https://Haberler.imgix.net/2022/12/01/62217062-4c69-4af0-80f5-59d6bbceeed2.jpeg?auto=format&fit=max&w=192&auto=compress&rect=0,33,2083,1389 192w, https://Haberler.imgix.net/2022/12/01/62217062-4c69-4af0-80f5-59d6bbceeed2.jpeg?auto=format&fit=max&w=256&auto=compress&rect=0,33,2083,1389 256w, https://Haberler.imgix.net/2022/12/01/62217062-4c69-4af0-80f5-59d6bbceeed2.jpeg?auto=format&fit=max&w=353&auto=compress&rect=0,33,2083,1389 353w, https://Haberler.imgix.net/2022/12/01/62217062-4c69-4af0-80f5-59d6bbceeed2.jpeg?auto=format&fit=max&w=470&auto=compress&rect=0,33,2083,1389 470w, https://Haberler.imgix.net/2022/12/01/62217062-4c69-4af0-80f5-59d6bbceeed2.jpeg?auto=format&fit=max&w=640&auto=compress&rect=0,33,2083,1389 640w, https://Haberler.imgix.net/2022/12/01/62217062-4c69-4af0-80f5-59d6bbceeed2.jpeg?auto=format&fit=max&w=705&auto=compress&rect=0,33,2083,1389 705w, https://Haberler.imgix.net/2022/12/01/62217062-4c69-4af0-80f5-59d6bbceeed2.jpeg?auto=format&fit=max&w=940&auto=compress&rect=0,33,2083,1389 940w, https://Haberler.imgix.net/2022/12/01/62217062-4c69-4af0-80f5-59d6bbceeed2.jpeg?auto=format&fit=max&w=1080&auto=compress&rect=0,33,2083,1389 1080w, https://Haberler.imgix.net/2022/12/01/62217062-4c69-4af0-80f5-59d6bbceeed2.jpeg?auto=format&fit=max&w=1240&auto=compress&rect=0,33,2083,1389 1240w, https://Haberler.imgix.net/2022/12/01/62217062-4c69-4af0-80f5-59d6bbceeed2.jpeg?auto=format&fit=max&w=1410&auto=compress&rect=0,33,2083,1389 1410w, https://Haberler.imgix.net/2022/12/01/62217062-4c69-4af0-80f5-59d6bbceeed2.jpeg?auto=format&fit=max&w=1880&auto=compress&rect=0,33,2083,1389 1880w" src="https://Haberler.imgix.net/2022/12/01/62217062-4c69-4af0-80f5-59d6bbceeed2.jpeg?auto=format&fit=max&w=1880&auto=compress&rect=0,33,2083,1389" width="2083" height="1389" decoding="async" data-nimg="1" loading="lazy" style="color:transparent;width:100%;height:auto"/>
Núria Quevedo: “Yol”, 1975, yağlı boya/tuval.VG Bild-Kunst, Bonn 2022/Thomas Kläber
Gümüş grisi bir gökyüzünün altındaki bir manzaraya “Yol” denir: düz tarlalar, ufukta yüksek voltajlı elektrik hatları, seyrek çalılar, çamurlu bir patika. Quevedo’nun arkadaşı Christa Wolf, şair Kleist hakkındaki düşüncelerinde hiçbir yerde, hiçbir yerde bu kadar yaşanmaz yerlerden bahsetmedi.
Bodo Schackow / resim ittifakı
“UNferne” ressamı
NURİA QUEVEDO
Berlinli ressam 1938’de Barselona’da doğdu. Babası, tüm aile gibi Endülüslü bir Cumhuriyetçiydi ve Franco karşıtıydı. Doğu Almanya’ya kaçtı ve ailesi onu Doğu Berlin’e kadar takip etti. Núria Quevedo, Weißensee’de grafik okudu ve Werner Klemke’nin AdK master öğrencisi oldu. Berlinli film yapımcısı Karlheinz Mund ile evlendi. Doksanlarda Greifswald Üniversitesi’nde ders verdi. Bugün Berlin’de ve Sant Feliu de Guixols’ta yaşıyor
Quevedo’nun yağmur manzaraları, distopik değil, daha ziyade dağınık şiirsel, daha varoluşçu figürlerin aksine yastıklı bir melankoli olan tuhaf ruh halleri nedeniyle ilgi çekicidir. 1981’de Leipzig Gewandhaus için “Yağmuru Tanımlamanın Bir Yolu” resmini yaptı. Hanns Eisler için”, oda müziği çalışmasından esinlenerek “Yağmuru Tanımlamanın 14 Yolu” – Nazi rejimi sırasında ABD’deki sürgününün bir anısı. Resim, bir sonraki Quevedo sergisinden eksik kalmaması gereken ve neolojizmine uyan, ancak sürgünün ne demek olduğunu bilenler tarafından icat edilebilecek bir şaheser: “yakın”.
Frankfurt (Oder) Belediye Binası Marktplatz 1, 12 Şubat 2023’e kadar, Sal–Paz 11:00–17:00